ตอนที่ 2809 ขวาร้าย ซ้ายดี
เหยียนหมิงซุ่นตาข้างซ้ายกระตุกทั้งวันตั้งแต่เช้าจรดเย็น ทำอย่างไรก็ควบคุมไม่อยู่
“ลูกพี่…ต้องมีเซอร์ไพรส์ใหญ่แน่นอน!” ลูกน้องเอ่ยแสดงความยินดีไม่หยุดปาก
เหยียนหมิงซุ่นกลับไม่คิดเช่นนั้น “นายเป็นถึงทหารของประชาชน อย่าลงเชื่อคำงมงายนักเลย”
“นี่ไม่ใช่คำงมงายนะ ขวาร้าย ซ้ายดี เรื่องนี้แม่นสุด ๆเลยล่ะ ผมแม่นทุกครั้งเลย ลูกพี่เชื่อเถอะกลับไปต้องมีข่าวดีรอลูกพี่อยู่แน่นอน” ลูกน้องมั่นใจมาก
เหยียนหมิงซุ่นอมยิ้มแต่ไม่เชื่อเลยสักนิด เขาจะมีข่าวดีอะไรได้ หรือว่าคืนนี้เหมยเหมยจะเป็นฝ่ายรุกเข้าหาเขาก่อน?
ข่าวดีแบบนี้เขาเองก็ชอบไม่หยอก
แต่คงเป็นไปไม่ได้หรอก ไม่รู้ช่วงนี้เหมยเหมยเป็นอะไรมักเข้านอนเร็วทุกวันราวกับเหนื่อยมากเสียอย่างนั้น เขาก็ทำใจกวนเธอไม่ลง เดี๋ยวอีกสองสามวันค่อยลองพาไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลดู นอนเร็วแบบนี้ทุกวันผิดปกติแล้วล่ะ
เหยียนหมิงซุ่นกลับมาถึงบ้านก็เห็นในบ้านมีคนเพิ่มมากขึ้น ฉับพลันหนังตาก็กระตุกไม่หยุด ลูกน้องคนนั้นพูดจาเหลวไหล ขวาร้ายซ้ายดีอะไรกันคงพูดกลับกันมากกว่า
ในบ้านมีคนมาเป็นก้างขว้างคอเพิ่มขนาดนี้ นี่มันหายนะชัด ๆ
“พวกนายเองก็มีบ้านอยู่ในเมืองหลวงไม่ใช่หรือไง?” เหยียนหมิงซุ่นเอ่ยเสียงเย็นชา
สยงมู่มู่โต้กลับ “ไม่ได้อยู่บ้านมาตั้งนานหยากไย่ขึ้นเต็มไปหมด เหมยเหมยเลยให้พวกเรามาอยู่ที่นี่แทน”
เหยียนหมิงซุ่นลูบจมูกปอย ๆ เขาอยากจะโยนสามตัวนี้ออกไปจริง ๆ แต่ในเมื่อเป็นแขกที่ภรรยาเชิญมาก็คงต้องไว้หน้าหน่อยถึงจะถูก
“เหมยเหมยล่ะ?”
“พ่อคะ…แม่ไปนอนอีกแล้ว แถมกรนด้วย” เล่อเล่อกลิ้งลงมาจากด้านบนพร้อมรายงานอย่างร่าเริง
เหยียนหมิงซุ่นมุมปากกระตุกแล้วขึ้นไปดูเหมยเหมยด้านบน นอนเร็วขนาดนี้อาการผิดปกติขึ้นเรื่อย ๆแล้ว
เพิ่งเข้าห้องนอนไปก็ได้ยินเสียงกรนเป็นจังหวะ เหยียนหมิงซุ่นกลั้นหัวเราะไม่อยู่ เหมยเหมยอ้าปากหวอนอนฝันหวานหลับสนิทอยู่บนเตียงเหมือนหมูน้อยก็ไม่ปาน เกรงว่าขนาดฟ้าร้องก็คงยังไม่ตื่นเลย
เหยียนหมิงซุ่นส่ายศีรษะอย่างระอา กลางวันนอนนานขนาดนี้ เดี๋ยวกลางคืนต้องนอนไม่หลับแหง เขาบีบจมูกเหมยเหมยทีแล้วกระซิบข้างหูเธอว่า “กินเกี๊ยวแล้ว!”
ระยะนี้ยัยตัวแสบชอบทานเกี๊ยวเป็นพิเศษ ถ้าได้ยินว่าเป็นเกี๊ยวต้องตื่นแน่
“อืม…กินเกี๊ยว ฉันเอาไส้ผักกาดดองนะ…”
เหมยเหมยตื่นอย่างว่องไวแล้วมองเหยียนหมิงซุ่นอย่างสะลึมสะลือ ผ่านไปสักพักถึงรู้สึกตัวว่าคนตรงหน้าคือสามีของเธอจึงเค้นรอยยิ้มสดใสทั้งใบหน้าลากเสียงยาวออดอ้อนว่า “ที่รัก…ฉันมีข่าวดีจะบอกพี่ด้วยแหละ!”
จู่ ๆหนังตาซ้ายก็กระตุกอีกครั้ง ลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเท่าไหร่นักถาโถมเข้ามาเลยถามเสียงเข้มว่า “อะไรเหรอ? เซียวเซ่อกับสยงมู่มู่ลงเอยกันแล้ว?”
“เปล่าหรอก…เดี๋ยวตอนกินข้าวฉันค่อยประกาศ พี่ต้องดีใจมากแน่ ๆ”
เหมยเหมยอุบไว้แล้วฮัมเพลงเดินลงไปทานข้าวด้านล่าง เดี๋ยวเธอจะกินเกี๊ยวอีกชามใหญ่สักชาม จู่ ๆเธอก็ไม่อยากทานไส้ผักกาดดองแล้ว เอาไส้หมูสับผักกาดดีกว่าแล้วจิ้มน้ำจิ้มเผ็ด ๆต้องอร่อยมากแน่ ๆ
เหยียนหมิงซุ่นเดินตามหลังมาอย่างงงงวย พลันกระวนกระวายใจเพราะเขารู้สึกว่าต้องไม่ใช่ข่าวดีอะไรแน่ ขณะเดินลงบันไดก็เจอฉิวฉิวที่ไถลตัวบนที่จับบันไดพร้อมขยิบตาให้เขาทีหนึ่งซึ่งแววตาแฝงนัยยะบางอย่าง
ถึงอย่างไรเสียเขาก็รู้สึกแบบนี้ ทันใดนั้นความรู้สึกไม่สบายใจก็รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
ต้องไม่ใช่ข่าวดีอะไรแน่ ๆ
ตอนเย็นป้าฟางเตรียมมื้อใหญ่ ทั้งยังตั้งใจทำหมูผัดพริกให้เหมยเหมยด้วยซึ่งเผ็ดไม่เบา คนทั่วไปทานแทบไม่ได้ แต่เหมยเหมยกลับทานอย่างเพลิดเพลิน
“ฉันมีข่าวดีจะประกาศค่ะ…วันนี้ฉันไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลมา อีกแปดเดือนพวกเราก็จะมีสมาชิกใหม่แล้วนะคะ!” เหมยเหมยสูดหายใจเข้าลึกแล้วประกาศข่าวใหญ่ด้วยความดีอกดีใจ
“พลั่ก”
ตะเกียบในมือของเหยียนหมิงซุ่นตกพื้นพร้อมหนังตาที่กระตุกหนักกว่าเดิม
เขารู้อยู่แล้ว…ว่าหายนะกำลังมาเยือนจริง ๆ!
………………………………………….
ตอนที่ 2810 น้องชายสองคน
ทุกคนในบ้านต่างตกตะลึง มีเพียงพวกสยงมู่มู่สามคนทานอาหารด้วยท่าทีเฉยเมย ฝีมือการทำอาหารของป้าฟางยังดีเหมือนเดิม อร่อยจนหยุดไม่อยู่แล้ว
แน่นอนยังมีเล่อเล่ออีกคน เธอกัดน่องแพะของโปรดเธอคำโต มือทั้งสองข้างมันแผล็บ อีกทั้งใบหน้าอวบอ้วนของเธอก็มันแผล็บเช่นกัน
เธอรู้แต่แรกแล้วว่าต้องมีน้องชาย แถมสองคนด้วย!
มีอะไรให้น่าตื่นตูมกัน พวกผู้ใหญ่ไม่เคยเจอโลกมาก่อน เรื่องเล็กแค่นี้ก็เอะอะโวยวายแล้ว!
คุณย่าหยางรู้สึกตัวเป็นคนแรกจึงดีอกดีใจ “มีจริงเหรอ? ฉันว่าแล้วว่าต้องท้องแน่ ๆ…ไม่งั้นจู่ ๆจะกินเยอะขนาดนี้ได้อย่างไร แถมยังกินเปรี้ยวด้วย…
โอ๊ย…นี่นับว่าเป็นเซอร์ไพรส์ใหญ่จริง ๆ…ตาแก่รีบจุดธูปไหว้บรรพบุรุษแล้วบอกข่าวดียิ่งใหญ่นี้ไปเร็ว…”
คุณปู่เหยียนพยักหน้าหงึก ๆด้วยความดีใจ แม้แต่ไม้เท้าก็ไม่สนกระโดดโลดเต้นรีบไปจุดธูปทันที
“ตอนนี้รู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง? มีตรงไหนไม่สบายหรือเปล่า อยากกินอะไรบอกย่ามาได้เลยนะ…”
คุณย่าหยางถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงเพราะกลัวว่าเด็กในท้องจะหิว
เหยียนหมิงซุ่นหนังตากระตุก ใจว้าวุ่นไปหมด จะท้องได้อย่างไรกัน?
ทั้ง ๆเขาเตรียมการป้องกันดีทุกครั้งนี่นา!
“คือว่า…ไปตรวจที่โรงพยาบาลมาหรือยัง?” เหยียนหมิงซุ่นต้องถามให้ชัดเจน บางทีอาจจะแค่ตื่นตูมตกใจไปเองก็ได้
เหมยเหมยรู้อยู่แล้วว่าเจ้าหมอนี่ต้องพูดแบบนี้แน่นอน หึ!
“เพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาลเมื่อครู่นี่เอง คุณหมอบอกว่าท้องได้สี่สัปดาห์แล้ว พี่…ดีใจไหม เซอร์ไพรส์ไหมล่ะ?” เหมยเหมยจงใจยุแหย่เขา
หนังตาทั้งสองข้างของเขากระตุกอย่างรุนแรง ในเมื่อยืนยันผลแล้ว งั้นก็คงท้องโดยไม่ต้องสงสัยแล้วล่ะ
ตกลงมันผิดพลาดตรงไหนกันนะ?
หรือว่าจะเป็นโอกาสหนึ่งในพันแล้วเขาดันถูกรางวัลงั้นสิ?
คุณย่าหยางไม่พอใจท่าทีเงียบขรึมของหลานชายคนโตเลยถลึงตาใส่พร้อมตำหนิว่า “เขากล้าไม่ยินดียินร้ายแบบนี้ต้องตีให้ตายเลย!”
“คุณย่าคิดมากไปแล้ว ผมก็แค่รู้สึกเหนือคาดเท่านั้นเอง เหนือคาดมากจริง ๆ!” เหยียนหมิงซุ่นเอ่ยอย่างจนใจ
“บ่งบอกว่าสวรรค์ทนดูไม่ได้เลยส่งเทวดาตัวน้อยสักคนมาอยู่เป็นเพื่อนเล่อเล่อไง!” คุณย่าหยางดีใจจนควบคุมตนเองไม่อยู่
เล่อเล่อที่กัดน่องแพะอย่างเอร็ดอร่อยกลอกตาไปมาแล้วตะโกนเสียงดังว่า “ไม่ใช่คนเดียว…สองคน…สองคนต่างหาก!”
คนเดียวจะไปสนุกอะไรกัน สองคนสิถึงจะเล่นสนุก!
หนังตาของเหยียนหมิงซุ่นกระตุกแรงขึ้นไปอีก เขารู้ความสามารถของลูกสาวตนดีว่าสองคนที่ว่าต้องไม่ได้พูดซี้ซั้วแน่นอน
คนเดียวเขาก็รำคาญมากพอแล้ว หากมาตั้งสองคนคงไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างเป็นสุขแน่!
“เล่อเล่ออยากได้น้องชายสองคนเหรอ แต่ว่าแม่ของเหลนท้องสองคนคงลำบากแย่ พวกเราเอาแค่คนเดียวก็พอแล้ว!”
คุณย่าหัวเราะร่า ถึงแม้เธอคาดหวังว่ายิ่งมากก็ยิ่งดี แต่เธอเรียนตำราแพทย์มาจึงรู้ว่าผู้หญิงมีลูกมากเกินไปจะไม่ดีต่อร่างกาย มีสองคนก็ดีแล้วล่ะ
เล่อเล่อยู่ปากพลางหันไปมองฉิวฉิวที่ฟุบตัวนั่งสมาธิบนชั้นวางของพร้อมถลึงตาใส่ ทำไมไม่บอกเธอก่อนละว่าคุณแม่ท้องน้องชายสองคนจะลำบาก?
ฉิวฉิวยื่นอุ้งมือมาเพื่อบอกว่าไม่ให้เธอกังวลใจไป ในเมื่อมียาวิเศษดูแลร่างกายแล้วมีอะไรให้ต้องกังวลอีก!
เพราะมันไม่มียาท้องแฝดสามแฝดสี่หรอกนะ ไม่งั้นคงให้นายผู้หญิงคลอดออกมาเล่นด้วยหลายคนแล้ว!
เล่อเล่อถึงได้วางใจ ฉิวฉิวบอกว่าไม่มีปัญหา งั้นก็ต้องไม่มีปัญหาแน่นอน!
“จะเอาน้องชายสองคน คุณแม่เอาน้องชายสองคนมาเล่นด้วยกัน…”
เล่อเล่อแค่นเสียงอีกหลายทีแต่ทุกคนต่างถือว่าเป็นคำพูดเพ้อเจ้อของเด็กน้อยเลยไม่ได้เอามาใส่ใจอะไร การมีลูกใช่ว่าเธอบอกจะมีเท่าไหร่ก็มีได้เท่านั้นสักหน่อย สิ่งสำคัญเลยต้องอาศัยความสามารถเมล็ดพันธุ์ของผู้ชายด้วย!
………………….
