ตอนที่ 3011 หายาถอนพิษเจอแล้ว
อานุภาพของระเบิดยามอยู่ในน้ำก็ไม่เบาเช่นกัน สัตว์ประหลาดถูกระเบิดจนอวัยวะกระจัดกระจายเศษซากเนื้อกระเด็นไปทั่วสารทิศ เรือยางโยกส่ายตามแรงคลื่นบนผิวน้ำ ถ้าไม่มีเล่อเล่อใช้พละกำลังถ่วงเอาไว้เรือคงคว่ำไปตั้งนานแล้ว
เสี่ยวจูโยนระเบิดออกไปติดต่อกันหลายลูก ในน้ำเต็มไปด้วยชิ้นส่วนแขนขาของสัตว์ประหลาดรวมถึงศีรษะด้วย ถึงจะช่วยฆ่าไปไม่น้อยแต่ก็น่าขยะแขยงไม่เบา
“ใช้ไฟเผาเถอะ!” เล่อเล่อก็ทนไม่ไหวแล้ว เศษเนื้อกระเด็นเข้าตัวเป็นระยะ ๆ พอได้กลิ่นเหม็นเน่าของศพก็แทบทำเอาเธออยากอ้วกเสียเดี๋ยวนี้
“พี่เผาเลย!”
เสี่ยวจูเอาน้ำยากับประทัดให้เล่อเล่อแล้วเอากระบอกฉีดยาสูบเลือดจากตัวเสี่ยวเป่า เขาพยายามวินิจฉัยเซรุ่มเลือดแข่งกับเวลา เขาต้องพิสูจน์ข้อสันนิษฐานของตัวเอง ถ้าข้อสันนิษฐานของเขาถูกต้องเน่าเน่ากับพวกหลงเฟิง…ก็จะกลับมาเป็นปกติได้
อีกทั้งไวรัสอันน่ากลัวเหล่านี้ก็จะถูกกำจัดทิ้งสักที!
หนึ่งชั่วโมงผ่านไปสัตว์ประหลาดในน้ำพร่องหายไปกว่าครึ่งแต่ยังเหลืออีกบางส่วน ขณะที่เล่อเล่อเตรียมใช้ไฟลุยก็มีเสียงแหลมเสียงหนึ่งดังแว่วมา พวกสัตว์ประหลาดดำลงใต้น้ำทันทีทำให้ผิวน้ำกลับมาสงบดังเดิม
“ฐานใหญ่พวกมันอยู่ไหนกันแน่?” เล่อเล่อพึมพำ
เสี่ยวเป่าตอบ “ต้องไม่ไกลจากตรงนี้แหละ เมื่อกี้เสียงชัดมาก ห่างจากเราไม่เกินสิบลี้”
เล่อเล่อชะงักไปทีหนึ่งก็รีบก้มดูเวลาแล้วเอ่ยอย่างดีใจว่า “ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้วพี่เสี่ยวเป่ารู้สึกเป็นไงบ้าง? มีไม่สบายตรงไหนไหม?”
คำถามถูกโยนมารัว ๆเหมือนรัวกระสุน เสี่ยวเป่าเองก็รู้สึกว่าเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว พวกเขาเริ่มกลายพันธุ์หลังสำลักน้ำประมาณหนึ่งชั่วโมง แต่ตอนนี้เขากลับไม่รู้สึกอะไรเลยแม้แต่น้อย
“ดีมาก ไม่รู้สึกอะไรเลย” เสี่ยวเป่ายิ้มร่าบนใบหน้า เล่อเล่อสวมกอดเขาแล้วร้องไห้
หลงเฟิงกับหลงถูดิ้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ ใบหน้าขาวซีดไม่ต่างจากสัตว์ประหลาดพวกนั้นเท่าไร อีกทั้งพวกเขาเหมือนจะได้ยินเสียงเรียกรวมพลเมื่อครู่เช่นกันเลยแยกเขี้ยวทำท่าเหมือนจะอยากตามไปด้วยอีกคน
เน่าเน่าฟื้นจากการหมดสติ สายตาเหม่อลอยไร้จุดหมายสีหน้าเรียบเฉย แต่ไม่นานเขาก็ดิ้นรนขลุกขลักไม่หยุดเหมือนพวกหลงเฟิง
“ทำอย่างไรดี? พวกเขาเหมือนสัตว์ประหลาดขึ้นเรื่อย ๆเลย” เล่อเล่อร้อนรนใจ
หากฆ่าสัตว์ประหลาดตัวอื่นเธอไม่มีทางใจอ่อนแน่ แต่ถ้าสัตว์ประหลาดเป็นน้องชายแท้ ๆของเธอแล้วจะให้เธอลงมือได้อย่างไร?
“ทำไมปิแอร์ถึงไม่มีปฏิกิริยาล่ะ?” สือเอ้อร์ถามพร้อมชี้ไปยังปิแอร์ที่กำลังนิ่งงัน
“เพราะในใจเขามีแต่ฉัน คนอื่น ๆไม่ว่าจะเป็นคนหรือสัตว์ประหลาดก็ไม่มีวันทำให้ปิแอร์ใจหวั่นไหวได้!” เจสันทำท่าได้ใจจนถูกกลอกตาใส่หลายที
เวลานี้แล้วยังมาอวดความรักต่อหน้าพวกเขาอยู่ได้ สมควรให้เขากลายเป็นสัตว์ประหลาดอยู่เป็นคู่กับปิแอร์ไปเสียจริง ๆ
“ปิแอร์เป็นประเภทที่กลายพันธุ์ได้ประหลาดมาก เดิมทีสัตว์ประหลาดไม่มีกระบวนการทางความคิด แต่ปิแอร์ยังหลงเหลือความทรงจำของเจสันอยู่บ้าง ฉะนั้นเขาถึงได้ปกป้องเจสันและไม่ฟังเสียงเรียกรวมพลของหัวหน้า” เสี่ยวจูอธิบายเหตุผล
หรือจะบอกว่าพลังแห่งความรักยิ่งใหญ่เกินไปจนเกิดปาฏิหาริย์ก็ได้!
เจสันก็ยิ่งได้ใจกว่าเดิม เขารู้อยู่แล้วว่าปิแอร์ไม่มีทางลืมเขาไม่ว่าจะกลายเป็นสภาพไหน ซึ่งเขาเองก็เช่นกัน
เสี่ยวจูพับปิดหน้าจอแล้วพรูลมหายใจยาว “ฉันหาวิธีถอนพิษได้แล้ว”
นอกจากนี้เขายังค้นพบเรื่องสำคัญกว่านี้ด้วยแต่ยังไม่มั่นใจนักจึงไม่กล้าพูดออกมา รอหาตัวหัวหน้าเจอเขาค่อยทำการวินิจฉัยอีกทีก็พอจะมั่นใจได้แล้ว!
“เร็ว…รีบถอนพิษให้เน่าเน่า!” เล่อเล่อพูดอย่างร้อนใจ
เสี่ยวจูฉีดเซรุ่มเลือดที่ดึงเอามาจากเลือดบนตัวเสี่ยวเป่าเข้าสู่ร่างกายของเน่าเน่า “อีกครึ่งชั่วโมงน่าจะเห็นผลแล้วล่ะ”
……………………………..
ตอนที่ 3012 ถอนพิษสำเร็จ
“นี่มันหลักการอะไร? ทำไมเลือดของพี่เสี่ยวเป่าถึงถอนพิษได้ล่ะ?” เล่อเล่อไม่เข้าใจ
เสี่ยวจูฉีดเซรุ่มเลือดของเสี่ยวเป่าให้พวกหลงเฟิงหลงถูตาม ๆกันพร้อมอธิบายเหตุผล
“ฉันเคยบอกก่อนหน้านี้แล้วว่าเชื้อไวรัสพวกนี้ความจริงก็เหมือนพิษกู่ชนิดหนึ่ง พิษกู่จำเป็นต้องได้รับเลือดหล่อเลี้ยงอย่างต่อเนื่องจากเจ้าของ ส่วนเจ้าของเชื้อไวรัสพวกนี้ก็คือหนิงเฉินเซวียน ฉะนั้นยาถอนพิษเชื้อไวรัสพวกนี้ก็คือเลือดของเจ้าของ พี่เสี่ยวเป่าเป็นลูกหลานสายตรงของหนิงเฉินเซวียน เลือดของเขาย่อมถอนพิษได้เพราะมียีนคล้ายคลึงกันมาก”
สือเอ้อร์ชี้ไปที่น้ำพลางกล่าว “แล้วเชื้อไวรัสในน้ำพวกนี้จะทำอย่างไร? ไม่นานต้องมีคนติดเชื้อเพราะดื่มหรือใช้น้ำตรงนี้ซึ่งมีประมาณเท่าไรก็ไม่มีใครรู้ แต่คิดว่าคงไม่น้อยแน่ ๆ ถึงตอนนั้นจะทำอย่างไร? พี่เสี่ยวเป่ายังมีเลือดให้ใช้อีกเท่าไร?”
“ไม่ช่วย…ห้ามใครพูดเรื่องที่เลือดของพี่เสี่ยวเป่าสามารถถอนพิษได้ออกไปเด็ดขาด ใครพูดฉันจะฆ่าคนนั้นซะ!” เล่อเล่อทำหน้าจริงจังแต่สายตากลับเหล่มองไปทางเจสัน
ในบรรดาพวกเขามีเพียงเจสันที่เป็นเพียงคนนอก สือเอ้อร์กับเสี่ยวจูไม่มีทางแพร่งพรายออกไปอยู่แล้ว
เจสันสะดุ้งเฮือกแล้วรีบส่ายหน้ารัว ๆ “ไว้ใจได้…ฉันไม่มีทางพูดออกไปแน่ ๆ ถ้าฉันแพร่งพรายออกไปก็ขอให้ฉันกับปิแอร์ไม่ได้แต่งงานกัน!”
เล่อเล่อแค่นเสียงทีหนึ่ง “หวังว่าคำพูดของนายจะเชื่อถือได้ ไม่งั้นฉันจะแปลงเพศให้นายกลายเป็นผู้หญิงแล้วส่งไปขายตัวที่ตะวันออกซะ!”
เจสันตัวสะท้านวาบหลายทีแล้วรีบเข้าไปหลบอยู่หลังปิแอร์ ผู้หญิงคนนี้ช่างโหดเหี้ยมนัก ถ้าให้เขาขายตัวเขายอมตายเสียยังจะดีกว่า!
ครึ่งชั่วโมงผ่านไปเน่าเน่าได้สติเป็นคนแรก สายตากลับมามองชัดตามเดิมและใบหน้ากลับคืนสู่สภาพเดิมไม่ได้มีสีเขียวช้ำอีกต่อไป เขามองทุกคนอย่างงุนงง ในหัวขาวโพลนนึกอะไรไม่ออกเหมือนตอนเมาหลังดื่มหนัก
“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมฉันรู้สึกเหมือนฝันไปเลย”
“ไม่มีอะไร นายหลับไปหนึ่งตื่น ยังไม่ตื่นดีก็เท่านั้น” เล่อเล่อตบไหล่เน่าเน่าแรง ๆสองที ในที่สุดก็กลับคืนสู่ปกติแล้ว
หลงเฟิงหลงถูกับปิแอร์สามคนก็ทยอยกันฟื้นขึ้นมา และเป็นเช่นเดียวกับเน่าเน่าที่จำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ความทรงจำที่กลายเป็นสัตว์ประหลาดได้รับความเสียหาย
“อย่าไปคิดอีกเลย อันตรายยังไม่หายไปไหน รีบตั้งสติเร็ว!” เล่อเล่อเตือนพวกเขา
ทุกคนปรับสีหน้ากลับมาเคร่งขรึมและไม่ชะล่าใจอีก พวกเขากวาดตามองรอบด้านอย่างระมัดระวัง น้ำเริ่มตื้นลงและปากถ้ำก็แปรเปลี่ยนเป็นแคบลง พวกเขามีประสบการณ์มาก่อนเลยรู้ว่าน้ำกำลังจะลดอีกครั้ง
เป็นไปตามคาดเมื่อไม่นานจากนั้นเรือก็เกยตื้นอีกรอบ เสี่ยวจูปล่อยลมในแพออกมาแล้วพับให้เป็นก้อนยัดใส่กระเป๋า
“ฉันไม่เข้าใจ ถ้าหนิงเฉินเซวียนอยากทำลายชีพจรมังกร แค่ระบายเชื้อไวรัสลงน้ำก็พอ ทำไมต้องทำให้มันดูลึกลับปล่อยข่าวลือเรื่องขุมสมบัติเพื่อดึงดูดสายลับมาตายที่นี่กันตั้งมากมายล่ะ?” เล่อเล่อพึมพำกับตัวเอง
เสี่ยวจูหัวเราะเสียงเบาทีหนึ่ง “เดิมทีพิษกู่ไม่ละลายในน้ำและไม่ทำให้คนกลายพันธุ์ พิษกู่ชนิดนี้อยู่ได้แค่ในตัวสัตว์ โดยเฉพาะในร่างกายของมนุษย์ถึงจะเกิดการกลายพันธุ์และวิวัฒนาการกลายเป็นไวรัสขั้นสุดอีกชนิดหนึ่ง หนำซ้ำถ้าคนที่ติดเชื้อจำนวนเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เชื้อไวรัสชนิดนี้ก็จะกลายพันธุ์ร้ายแรงกว่าเดิมขึ้นเรื่อย ๆ”
เสี่ยวเป่าใจหล่นวูบพลันเอ่ยถาม “ฉะนั้น…หนิงเฉินเซวียนหลอกล่อให้คนมาที่นี่ตั้งมากเพื่อให้เชื้อไวรัสกลายพันธุ์เหรอ?”
“ใช่…นี่ต่างหากเป้าหมายของเขา!” เสี่ยวจูพยักหน้า
“แล้วทำไมเขาถึงล่อให้พี่เสี่ยวเป่ามาล่ะ?” เล่อเล่อถามอีก
เสี่ยวจูขมวดคิ้วเล็กน้อย “ตอนนี้ยังสรุปอะไรไม่ได้ รอฉันมั่นใจแล้วค่อยว่ากันอีกที”
ความจริงเขาคิดว่าหนิงเฉินเซวียนกำลังวางแผนลับสะท้านโลกอย่างหนึ่ง ถ้าเขาทำสำเร็จจริง ๆเกรงว่าจะก่อให้เกิดภัยพิบัติอย่างหนักหน่วง แม้แต่วันสิ้นโลกก็อาจมาเยือนได้จริง ๆ
…………………
