ลิขิตรัก ย้อนรอยแค้น – บทที่ 3033 ไม่ใช่พ่อแต่เป็นพี่ชาย + ตอนที่ 3034 มีลูกได้ไม่มีปัญหา

ตอนที่ 3033 ไม่ใช่พ่อแต่เป็นพี่ชาย

เสี่ยวจูใช้พลาสมาที่เหลือจัดการไวรัสในน้ำได้และสำเร็จไปครึ่งหนึ่ง

หลังจากหนึ่งชั่วโมงผ่านไปพวกเขาก็ออกมาจากภูเขาสือว่านแล้วกลับไปยังเมืองที่คึกคัก ยามได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครมที่ทุกคนคุ้นเคย แม้แต่เสียงบรื้นรถที่น่ารำคาญยังฟังเสนาะหูด้วยซ้ำ

“เจนนิเฟอร์คงต้องฝากฝังพวกนายด้วย ถ้าไม่ไหวจริง ๆก็ช่วยหยุดความทรมานของเธอทีเถอะ!”

เจสันหันมองคู่ขาในวันวานที่กลายเป็นสัตว์ประหลาดก็อดถอนหายใจไม่ได้

“หล่อนทนได้ไม่นานหรอก ไม่เกินหนึ่งปีก็จะกลายเป็นศพจริง ๆแล้ว” เสี่ยวจูเอ่ยความจริงออกไป

เจสันแบมืออย่างช่วยไม่ได้ “แบบนั้นก็ดี”

มีชีวิตเหมือนท่อนไม้แบบนี้สู้ตายไปเสียยังดีกว่า!

“พวกนายวางแผนจะไปไหนต่อ?” เน่าเน่าถามอย่างสนใจ

เจสันและปิแอร์สบตากันแล้วผุดรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความหวาดกลัวและความสุขที่รอดพ้นจากความตาย “พวกเราจะไปลงหลักปักฐานกันที่หางโจว วันหลังพวกเธอมาหาพวกฉันที่หางโจวนะ”

“ยินดีด้วย!”

ทุกคนต่างอวยพร เจสันและปิแอร์โบกมือลาพวกเขาแล้วจากไป

เสี่ยวเป่าและเสี่ยวจูต้องไปวิจัยวัคซีนซึ่งคาดว่าคงใช้เวลาไม่น้อย เล่อเล่ออยากตามไปด้วยแต่เหยียนหมิงซุ่นกับตีหน้าขรึมใส่ “กลับบ้าน แม่เป็นห่วงแทบแย่แล้ว!”

“งั้นหนูโทรหาแม่” เล่อเล่อเบะปากและไม่พอใจท่าทีวางอำนาจของเหยียนหมิงซุ่น

เสี่ยวเป่าเข้าใจความหมายของเหยียนหมิงซุ่นทันทีเพราะยังคงคัดค้านเรื่องที่เขากับเล่อเล่อคบกันอยู่ เขาเอ่ยอย่างจริงใจว่า “คุณอาเหยียน ผมกับน้องเล่อเล่อรู้สึกดีต่อกัน ผมอยากขอน้องเล่อเล่อแต่งงานครับ หวังว่าคุณอาเหยียนจะ…”

“ไม่ได้ เมื่อก่อนเคยรับปากฉันว่าอย่างไร?” เหยียนหมิงซุ่นตัดบทเสี่ยวเป่าเสียงกร้าวด้วยสีหน้าที่ดูไม่ดีนัก

ทางฝั่งเล่อเล่อกำลังโทรหาเหมยเหมยแต่เพราะจู่ ๆถูกเหยียนหมิงซุ่นตวาดใส่เลยตกใจจนลืมคุยกับเหมยเหมย

เหมยเหมยได้ยินผ่านปลายสายชัดเต็มสองหู เธอนึกชื่นชมที่เสี่ยวเป่ารู้ใจตัวเองในที่สุดและยิ่งนึกโกรธเหยียนหมิงซุ่นที่ยังดึงดันทำผิดแบบนี้อยู่ได้ เธอเลยให้เล่อเล่อเปิดลำโพงแล้วตะคอกใส่ว่า “เหยียนหมิงซุ่น ตอนแรกพี่ก็เคยสาบานต่อหน้าพ่อฉันเหมือนกัน แล้วพี่ทำได้ไหมล่ะ?”

เหยียนหมิงซุ่นหน้าเจื่อนแล้วขึงตาใส่พวกเด็ก ๆที่แอบหัวเราะแวบหนึ่ง จากนั้นก็แย่งโทรศัพท์จากเล่อเล่อมาแล้วเอ่ยอย่างอ่อนโยนว่า “เรื่องที่บ้านรอกลับไปก่อนค่อยว่ากันนะ”

“ถึงอย่างไรพี่ก็ห้ามยุ่งเรื่องเล่อเล่อกับเสี่ยวเป่า!”

“เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาดเพราะพี่ไม่เห็นด้วย” เหยียนหมิงซุ่นมีท่าทีหนักแน่นมาก

ยิ่งหลังจากรู้เรื่องที่หนิงเฉินเซวียนก๊อบปี้ยีนมนุษย์และไวรัสเขาก็ยิ่งคัดค้านมากกว่าเดิม หนิงเฉินเซวียนเป็นบ้าไปแล้วอย่างสิ้นเชิง เสี่ยวเป่าเป็นลูกของเขาก็ต้องมียีนบ้านี้ด้วยอยู่แน่ หากจะปล่อยให้ลูกสาวต้องทุกข์ทรมานในวันข้างหน้า สู้ตอนนี้เขาทำตัวน่ารังเกียจพรากพวกเขาจากกันยังดีเสียกว่า!

“เหยียนหมิงซุ่น นายมีสิทธิ์อะไรมาคัดค้าน? เสี่ยวเป่าของฉันหล่อเหลา มั่งคั่ง มีความสามารถ มีตรงไหนที่ไม่เข้าตานายงั้นเหรอ?” เฮ่อเหลียนเช่อนึกโมโหขึ้นมาแล้ว

“เพราะเรื่องพ่อเขาไง ฉันไม่มีทางเห็นด้วยหรอก!” เหยียนหมิงซุ่นตวาดใส่อย่างไม่สบอารมณ์

เฮ่อเหลียนเช่อสีหน้าเปลี่ยนไปพร้อมใจเต้นตุ้ม ๆต่อม ๆ เสี่ยวเป่าเห็นท่าทีไม่ชอบมาพากล “คุณอาเหยียน คุณอากับคุณพ่อเข้าใจกันแล้วไม่ใช่เหรอครับ?”

เสี่ยวจูเอ่ยเสียงเย็นชา “พี่เสี่ยวเป่า พ่อของพี่ไม่ใช่คุณอาเฮ่อเหลียนหรอกนะ”

เล่อเล่อตกใจยกใหญ่ “ถ้าไม่ใช่คุณอาเฮ่อเหลียนแล้วเป็นใคร?”

“หนิงเฉินเซวียน อันที่จริงคุณอาเฮ่อเหลียนเป็นพี่ชายของเสี่ยวเป่า” เสี่ยวจูเอ่ยสิ่งที่เขาค้นพบออกมา

หลังจากเขาได้วิเคราะห์ศึกษาเลือดของเสี่ยวเป่าถึงได้รู้ว่าระหว่างเสี่ยวเป่าและหนิงเฉินเซวียนเป็นพ่อลูกกัน และเพราะเช่นนี้เลือดของเสี่ยวเป่าเลยต้านไวรัสได้

“เป็นไปได้อย่างไรกัน?” ทุกคนตกตะลึง

เสี่ยวเป่าตกใจจนสีหน้าเปลี่ยน เขาเรียกว่าพ่อมาตั้ง 20 กว่าปี แต่จู่ ๆตอนนี้กลายเป็นพี่ชายไปเสียได้ เขาไม่อยากเชื่อเลยสักนิด

…………………………………….

ตอนที่ 3034 มีลูกได้ไม่มีปัญหา

เสี่ยวจูเอ่ยเสียงเรียบว่า “เรื่องจริงเป็นแบบนี้แหละ ถ้าพี่เสี่ยวเป่าไม่ใช่ลูกชายของหนิงเฉินเซวียนก็คงไม่มีทางถอนพิษได้”

ทุกคนมองไปทางเฮ่อเหลียนเช่ออย่างพร้อมเพรียง ความจริงเป็นอย่างไรมีเพียงเจ้าหมอนี่เท่านั้นที่รู้

ลี่จิ่วรู้ต้นตอของไวรัสมาจากเสี่ยวจูเลยพูดว่า “ไวรัสถูกเพาะพันธุ์จากเลือดของหนิงเฉินเซวียน เพราะฉะนั้นจึงมีเพียงเลือดของหนิงเฉินเซวียนหรือเลือดของลูกหลานสายตรงของเขาเท่านั้นที่จะต้านไวรัสพวกนี้ได้”

“เสี่ยวเป่าเป็นหลาน ก็ถือว่าเป็นลูกหลานโดยตรงเหมือนกัน” เฮ่อเหลียนเช่อคัดค้านด้วยสีหน้าที่ดูย่ำแย่มาก

เขาเก็บงำความลับมา 20 กว่าปีแต่เวลาเพียงครู่เดียวก็ถูกเสี่ยวจูเจ้าเด็กนี่เปิดโปงหมดเปลือก บ้าเอ๊ย เขาอยากซัดเจ้าเด็กนี่เหลือเกิน!

“รุ่นที่สามไม่ได้ ต้องเป็นรุ่นที่สองเท่านั้น อีกอย่างขนาดรุ่นที่สองยังไม่แน่ว่าเลือดจะเข้ากันได้ด้วยซ้ำ” เสี่ยวจูเอ่ย

เฮ่อเหลียนเช่อกัดฟันกรามแน่น เขาพยายามอดกลั้นไว้ถึงไม่ได้ลงไม้ลงมือ

“เป็นลูกตัวเองจริงหรือเปล่าตัวเองยังไม่รู้แก่ใจอีกเหรอ?” คุณนายลี่เอ่ยเสียงเย็นชา สีหน้าของเฮ่อเหลียนเช่อก็ยิ่งดุดันมากกว่าเดิม

เหยียนหมิงซุ่นจ้องเขาตาเขม็งอย่างหัวเสีย “จนป่านนี้แล้ว นายปิดบังลูกต่อไปแล้วมีความหมายอะไรงั้นเหรอ?”

เสี่ยวเป่าใจดิ่งวูบแล้วมองไปทางเฮ่อเหลียนเช่อพลางเค้นถาม “พ่อครับ…เรื่องที่เสี่ยวจูกับคุณอาเหยียนพูดเป็นความจริงหรือเปล่า?”

เฮ่อเหลียนเช่อไม่กล้าสบตาเสี่ยวเป่า เขาก้มหน้าด้วยใจที่หวาดกลัว เสี่ยวเป่าใจชาวาบในชั่วขณะ ทุกครั้งที่คุณพ่อโกหกเขามักจะมีท่าทีเช่นนี้เสมอ เขาเป็นลูกชายตาแก่บ้าอย่างหนิงเฉินเซวียนจริง ๆสินะ!

เขาไม่อยากเป็นลูกชายของหนิงเฉินเซวียนเลยสักนิด!

“เสี่ยวเป่า…เรื่องนี้ไม่สำคัญเลย ในใจของพ่อ ลูกคือลูกชายของพ่อตลอดไป” เฮ่อเหลียนเช่อเอ่ยปลอบเสี่ยวเป่าแล้วสบถด่าเหยียนหมิงซุ่นด้วยสีหน้าเกรี้ยวโกรธ “ฉันก็ไม่ได้อะไรกับลูกสาวนายนักหนาหรอก ไม่เห็นด้วยก็ช่าง!”

เฮ่อเหลียนเช่อเอ่ยกับเสี่ยวเป่าที่สติล่องลอยไปแล้วว่า “ลูกรัก พ่อจะหาคนที่ดีกว่านี้ให้ ขอแค่ลูกชอบ ต่อให้เป็นลูกสาวของประธานาธิบดีของอเมริกาพ่อก็จะเอามาให้ลูก!”

หึ…ถ้าไม่ยินยอมก็แย่งตัวมาเลย แค่วางยาจับนอนด้วยกัน ต่อให้เป็นสาวพยศก็ต้องมาเป็นลูกสะใภ้เขาอย่างว่าง่าย!

อีกอย่างเสี่ยวเป่าของเขาทั้งหน้าตาหล่อเหลาทั้งฉลาดมีความสามารถ แล้วจะมีผู้หญิงคนไหนไม่ชอบบ้าง?

คนที่มองเสี่ยวเป่าไม่เข้าตาใช่ว่าเป็นเพราะสายตามีปัญหา แต่เป็นเพราะสมองมีปัญหาต่างหาก!

“พี่เสี่ยวเป่าเป็นของหนู ใครกล้าแย่งไปหนูจะเอาให้ตายเลย!”

เล่อเล่อที่ยังงงงวยกับสถานการณ์มาตลอดเอ่ยคำรามเสียงเรียบ ครั้นเธอได้ยินว่าเฮ่อเหลียนเช่อบอกจะให้เสี่ยวเป่าขอผู้หญิงคนอื่นแต่งงานไฟโทสะก็พุ่งปรี๊ดขึ้นมาทันทีแล้วถลึงตาใส่เฮ่อเหลียนเช่อ

“โอ๊ย…เหยียนหมิงซุ่น ลูกสาวของนายสายตาดีใช้ได้รู้ด้วยว่าลูกชายฉันดี” เฮ่อเหลียนเช่อพึงพอใจเล่อเล่อมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่มีเพียงสิ่งเดียวที่เขาไม่ชอบใจนักก็คือหน้าตาเหมือนเหยียนหมิงซุ่นเกินไป ทำไมไม่ได้ยีนหน้าตาจิ้มลิ้มมาจากจ้าวเหมยบ้างนะ!

เหยียนหมิงซุ่นตวาดลั่นด้วยสีหน้าดุดัน “เหยียนเล่อเล่อ กลับบ้าน!”

“ไม่เอาหรอก ถ้าพ่อไม่ยอมให้หนูคบกับพี่เสี่ยวเป่า งั้นหนูก็จะแอบหนีไปกับพี่เสี่ยวเป่า” เล่อเล่อเอ่ยคำพูดน่าตกใจออกมา เฮ่อเหลียนเช่อยิ้มตาหยีแล้วลูบคางดูเรื่องสนุก ๆ

“เล่อเล่อ ไม่ต้องแอบหนีไปด้วยกันหรอก กลับบ้านกับอาแล้วอาจะจัดงานแต่งงานใหญ่โตในรอบศตวรรษให้พวกเธอเอง วันหน้าเธอก็จะเป็นคนของตระกูลอาแล้ว!”

เฮ่อเหลียนเช่อคิดว่ารวบหัวรวบหางเอาลูกสะใภ้มาเลยจะดีกว่า คุยกับเจ้าเหยียนหมิงซุ่นไม่รู้เรื่องสักที พอคุยกันยังไม่ถึงสามประโยคก็จะตีกันแล้ว

“เห็นฉันตายไปแล้วหรือไง?”

เหยียนหมิงซุ่นปล่อยหมัดออกไปสุดกำลัง พวกเขาสองคนพุ่งเข้าหาปะทะกันอย่างรวดเร็วจนมองไม่ทัน อีกทั้งฝีมือยังสูสีกันและไม่มีใครจับพวกเขาแยกออกจากกันด้วย

เสี่ยวจูเอากระบอกเลือดออกมาแล้วทิ่มไปที่เล่อเล่อและเสี่ยวเป่าคนละที จากนั้นก็เริ่มทำการศึกษา

หลังจากผ่านไปห้านาที เขาก็คำรามใส่พวกเขาสองคนที่ซัดใส่กันไม่หยุดจับแยกกันไม่ออกว่า “หยุด พี่เสี่ยวเป่ากับพี่เล่อเล่อมีลูกกันได้ไม่มีปัญหา!”

…………………….