หลังจากแต่งตัวด้วยกางเกงยีนส์ ‘Armani’ และเสื้อโปโลสีแดงเสร็จแล้ว ลูเอน ก็หันไปหาผู้หญิงคนนั้นแล้วพูดว่า “ฉันชื่อ ลูเอน ดีมาส และฉันไม่ได้ทำอะไรที่เป็นอันตรายต่อคุณ เมื่อวานฉันเช่าห้องชุดนี้และพบคุณในห้องของฉัน น่าเสียดายที่ตอนนั้นฉันไม่มีแรงที่จะต้านทาน และส่วนที่เหลือคุณก็รู้ดีอยู่แล้ว “
‘น่าเสียดาย?’ เธอขมวดคิ้ว แต่เธอคงจะจำได้ลาง ๆว่านั่นไม่ใช่ชื่อที่เบอร์นาร์โดพูดเมื่อวาน ถ้าเธอจำไม่ผิดผู้ชายที่ควรจะมาหาเธอเมื่อคืน คือผู้ชายที่ชื่อราฟาเอล จากนั้นเธอก็ถามต่อว่า “แสดงตัวตนของคุณให้ฉันดูสิ ฉันต้องการหลักฐานยืนยันว่าคุณเป็นใคร”
“ไม่มีปัญหา ” ลูเอนพยักหน้า เขาหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาและส่งตัวตนของเขาให้เธอ
“นี่ … ” มันยากที่จะเชื่อ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะพูดความจริง เธอสงสัยแล้วว่าเขาเป็นคนใครในตอนที่เธอเห็นว่าลูเอน ยังเด็กเกินไป เพราะใครก็ตามที่ต้องอยู่กับเธอตอนนี้ ถือว่าเป็นผู้ชายที่มีอายุมากกว่า อย่างน้อยก็เป็นผู้ชายในวัยกลางคน เนื่องจากเธอได้ยินเบอร์นาร์โดพูดว่า ราฟาเอลเขาเป็นผู้กำกับภาพยนตร์
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ” ทันใดนั้นผู้หญิงคนนั้นก็เริ่มหัวเราะ น้ำตามากมายไหลออกมาจากดวงตาของเธอ
‘เธอบ้าไปแล้วเหรอ?’ ลูเอนขมวดคิ้วและถาม
“ฉันสบายดีไหม ฉันเป็นยังไงบ้าง ฉันไม่เคยเดทมาก่อน และฉันทุ่มเทให้กับการเรียนมาโดยตลอด แต่เมื่อวานนี้ฉันถูกพี่สาวของฉันทรยศและถูกวางยาฉันเสีย ‘ความบริสุทธิ์’ ให้กับผู้ชายที่ฉันไม่ได้แต่งงานและ ไม่รู้จักด้วยซ้ำ และคุณถามฉันว่าฉันสบายดีไหมเนี่ยนะ? ” เธอจ้องไปที่ลูเอนอย่างดุเดือด
“คุณพูดถูก ฉันขอโทษ” ลูเอนยอมรับความผิดพลาดของเขา เขารู้ว่ามันแตกต่างกันสำหรับเขาที่เป็นผู้ชาย เมื่อเขาเสียความบริสุทธิ์ เขาไม่สนใจมากนัก แม้ว่ามันจะเป็นครั้งแรกของเขาก็ตาม แต่สำหรับผู้หญิงมันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แม้ว่าเขาจะไม่ต้องโทษในสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าเธอเสีย ‘พรหมจารี’ ไปกับเขา
“ไม่! ฉันควรขอโทษที่เอาความโกรธของฉันออกไปที่คุณ แต่คุณไม่ได้เป็นเริ่มแต่มันเป็นฉันเอง … ” เธอยังคงไม่พอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ทว่าร่างกายของเธอสั่นเป็นครั้งคราว แต่อย่างน้อยเธอก็มีสติพอที่จะเข้าใจว่าลูเอนไม่ใช่ปัญหาที่แท้จริง
*ดิงดอง!*
ก่อนที่ลูเอนจะพูดอะไรเสียงออดก็ดังขึ้น
“รอสักครู่ได้ไหม” ลูเอนถามเบา ๆ แบบตายด้าน
“ โอเค…ไปได้แล้ว” เธอพูดและนั่งลงบนเก้าอี้ใกล้ ๆ อิงกริดยังคงต้องปรับความคิดของเธอให้เข้าที่ และตัดสินใจว่าเธอจะทำอะไรต่อไป
ในขณะเดียวกันลูเอนก็เปิดประตูออกไปจากห้องของเขาและพบกับชายร่างผอมที่มีเคราโกนไม่ดีและผมสั้นยุ่งเหยิง ชายคนนั้นสูงเกิน 170 ซม. เล็กน้อยและมองไปที่ลูเอนด้วยความโกรธเกรี้ยว แต่ในไม่ช้าการแสดงออกของเขาก็แปลกประหลาด โดยเขาคิดว่าเขาเคยเห็นลูเอนที่ไหนสักแห่งแล้ว แต่ไม่รู้ว่ามาจากไหน
ด้านหลังชายคนนี้มีชายอีกหลายคนส่วนใหญ่เป็นชายหนุ่มอายุ 18-25 ปี แม้ว่าเขาจะไม่รู้แน่ชัด แต่ลูเอน ก็เริ่มจินตนาการถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นที่นี่ได้ในไม่ช้า
ลูเอนถามอย่างเฉยเมย “คุณเป็นใครและทำไมคุณถึงมาที่นี่”
“ฉันชื่อราฟาเอลเป็นผู้กำกับภาพยนตร์สำหรับผู้ใหญ่ และฉันเชื่อว่านักแสดงหญิงคนหนึ่งของเราอยู่ในห้องของคุณโดยไม่ได้ตั้งใจ” ไม่รู้ว่าเขาคิดว่าเขาเคยเห็นลูเอนมาจากไหน เขาพูดคำพูดของเขาอย่างรอบคอบที่สุด
“โอ้งั้นเหรอ!” ลูเอนมองชายคนนั้นด้วยความโกรธอย่างไม่ปิดบัง “รู้ไหมว่าผู้หญิงที่คุณอ้างว่าเป็นนักแสดงของคุณ เธอเป็นแฟนของฉันและถูกหลอกฉันคิดว่าคุณก็รู้ว่าฉันกำลังพูดถึงอะไรใช่ไหม”
“ นี่ … ” ราฟาเอลและคนข้างหลังต่างตกตะลึง ราฟาเอลคิดว่า ‘เบอร์นาร์โดลูกครึ่งคนนั้นบอกว่าเธอโสด! เขาหลอกลวงฉันหรือ? ‘
ราฟาเอลถามต่อ “คุณเป็นใครและฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าคุณไม่ได้โกหกฉัน”
ลูเอนกระพริบตาและราวกับว่ามีฟ้าผ่าออกมาจากดวงตาของเขา เขาจับราฟาเอลที่คอเสื้อและด้วยพลังเหนือมนุษย์ลากเขาไปที่กำแพงถัดไป แม้แต่ผู้ชายบางคนที่อยู่ข้างหลังราฟาเอลก็ล้มลงด้วยผลกระทบ
* บูม! *
“คุณสงสัยฉันไหม ฉันให้โอกาสคุณมากพอที่จะไม่ฆ่าคุณที่นี่ แต่ถ้ารู้ว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก ฉันจะไม่ให้โอกาสคุณอีกครั้ง” ลูเอนพูดด้วยเสียงหัวเราะเย็น ๆ “แล้วฉันเป็นใครน่ะหรอ ฉันคือลูเอน ดีมาส จำไว้!”
ชายคนนั้นทำให้ราฟาเอลเจ็บปวดอย่างรุนแรงทั่วร่างกาย โดยมีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของเขา แต่เมื่อเขาได้ยินชื่อของลูเอนเขาก็หน้าซีดขาวราวกับว่าเขาเห็นผี
“ลูเอน ดีมาส! คุณเป็นลูกชายของ คุณนายไมร่า ดีมาสของบริษัทดีมาส ซึ่งมีมูลค่าหลายพันล้านเหรียญหรือไม่?” ราฟาเอลถามด้วยความตกใจ
“ใช่นั่นคือฉัน” ลูเอนยืนยันและเขายังทำเช่นนี้ เพื่อช่วยหญิงสาวในห้องของเขาอีกด้วย
“อะแฮ่ม … มิน่าเล่า มิน่าเล่า … ” ตอนนี้ราฟาเอลรู้แล้วว่าเขาจำลูอันได้จากไหน เขาเป็นทายาทของ บริษัทดีมาสนี่เอง และไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงดูไม่กังวลเลยแม้แต่น้อย เกี่ยวกับการมีปัญหากับราฟาเอล และไม่กลัวที่จะตั้งชื่อให้เขาด้วยซ้ำ
‘ฉันควรจะสังเกตเห็นมาก่อน ผมและคิ้วสีขาวนั่น … และตาที่มีสีแดง! เขาเป็นทายาทตัวน้อยของบริษัทดีมา- … ‘ราฟาเอลเริ่มมีอาการเหงื่อตก
“เอาคนของคุณออกไปจากที่นี่ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ” ลูเอนทิ้งชายคนนั้น ทำให้เขาล้มลงกับพื้นและจ้องมองเขาด้วยความประหลาดใจ
“ใช่ ไปทันที!” ราฟาเอลไม่กล้าขัดแย้งกับลูเอน; เขาชื่นชมซะด้วยซ้ำ ที่ยังปล่อยเขาไปแบบนี้ เขารู้ดีว่าด้วยสถานะของลูเอน หากลูเอนต้องการ มันจะเป็นเรื่องง่ายที่จะทำให้เขาหายไปจากพื้นโลกตลอดไป
‘ให้ตายเถอะเบอร์นาร์โด แกจะต้องจ่ายสำหรับความอัปยศอดสูนี้!’ ราฟาเอลพูดในใจ และมีปัญหาในการลุกขึ้นและพูดกับคนของเขาว่า “ช่วยฉันออกไปจากที่นี่ที!”
“ได้ครับ” แม้ว่าจะสับสน แต่พวกเขาก็เห็นด้วยและไม่กล้าที่จะยั่วยุลูเอน
ผู้จัดการโรงแรมดัลลัสรู้สึกกลัวเหงื่อตก ตั้งแต่ต้นจนจบเขาไม่ได้พูดอะไรสักคำ และเมื่อเห็นว่าราฟาเอลออกมาอย่างไรเขาก็พูดว่า “คุณชายดีมาส ฉันขอโทษสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้น และอย่ากังวลกับกำแพงที่ถูกทำลายคุณจะไม่ต้อง รับผิดชอบต่อสิ่งนั้น นอกจากนี้หากคุณต้องการอะไรเพียงติดต่อเราแล้วฉันจะจัดการเอง “
“โอเคฉันจะกลับไปที่ห้องของฉัน” ลูเอนพูดอย่างเมินเฉย
“ตามที่คุณต้องการ ขอให้มีวันที่ดีครับ…!” ผู้จัดการรีบพูด และจากไปพร้อมกับถอนหายใจด้วยความโล่งใจ
หลังจากนั้นลูเอนก็เข้าไปในห้องของเขาและปิดประตู
อิงกริด ซึ่งนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นกล่าวทันทีที่เธอเห็นลูเอนเข้ามา “ขอบคุณ”
เธอเข้าใจว่าลูเอนทำเพื่อเธอ แม้ว่าเขาจะไม่มีภาระผูกพันที่จะต้องช่วยเธอก็ตาม แม้ว่าเธอจะรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่ได้ยินสถานะของลูเอน แต่อิงกริด ก็ไม่ได้แปลกใจมากนัก เนื่องจากเธอสังเกตเห็นว่าพวกเขาอยู่ในห้องชุดสุดหรูและยังได้ยินชื่อของบริษัทดีมาสของเขาเป็นหลักฐานที่เพียงพอแล้ว
“อือ” หลวนพยักหน้าและถามต่อ “ฉันยังไม่รู้จักชื่อของคุณเลย?”
“อิงกริดฉันชื่ออิงกริด อันโจส” เธอตอบ
ลูเอนนั่งอยู่บนโซฟาข้างๆเธอแล้วถามต่อว่า “บอกฉันสิอิงกริด … คุณสังเกตเห็นอะไรที่แตกต่างเกี่ยวกับตัวเองหรือไม่?”
————————————————————————————————————————————————
