อิงกริดทานข้าวเย็นแล้วโทรหาแม่ เพื่อบอกว่าจะไม่กลับบ้านในวันนี้ แต่พรุ่งนี้จะกลับบ้านให้ได้ นอกจากนี้เธอยังเตือนแม่ของเธออีกว่าว่าอย่ากังวลกับสถานการณ์ในบ้านมากเกินไป เพราะเธอได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนที่ดีและในไม่ช้าสิ่งต่างๆก็จะสำเร็จลุล่วง
ลูเอนก็โทรหาแม่ของเขาเช่นกัน สถานการณ์ของอิงกริดนั้นค่อนข้างแก้ไขได้ง่าย แต่เขาก็ยังต้องคุยกับแม่ของเขา เพื่อดูว่าเธอสามารถฝึกงานให้อิงกริดสามารถทำงานได้หรือไม่ แน่นอนเรื่องที่เขาพูดถึงก็คือเขากำลังพยายามหางานพาร์ทไทม์ให้กับเด็กสาวที่กำลังจะเรียนมหาลัยนั่นเอง แม่ของเขาตื่นเต้นมากเพราะหวังว่าจะได้พบแฟนของเขา
ผลของเธอคือเธอจะหางานให้อิงกริดทันทีโดยบอกว่าอิงกริดสามารถเริ่มได้ในอีก 2 สัปดาห์ตามที่ ลูเอนวางแผนไว้ ส่วนเรื่องเกี่ยวกับบ้าน เขาไม่ได้ขอความช่วยเหลือจากแม่ของเขา เนื่องจากเขามีเงินเพียงพอที่จะซื้อด้วยเงินทุนของตัวเอง
เช้าวันรุ่งขึ้นลูเอนก็ตื่นขึ้นตั้งแต่เช้าและเริ่มฝึกเทคนิคการเคลื่อนไหวของร่างกายด้วยท่า 48 แบบ <ร่างกายและจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์> อิงกริดตื่นขึ้นมาในอีกไม่กี่นาทีต่อมา เธอล้างหน้าและเข้าร่วมการฝึกกับลูเอน เธอเริ่มฝึกในแบบของเธอ
เมื่อใกล้ถึงเที่ยงทั้งลูเอนและอิงกริดก็ทำการฝึกและทำสมาธิของวันนั้นเสร็จเรียบร้อยแล้ว ลูเอนมองไปที่อิงกริดและพูดต่อว่า “ทันทีที่เราทานอาหารกลางวันเสร็จ เราสามารถไปหาตัวแทนอสังหาริมทรัพย์เพื่อคุยกับพวกเขาและหาที่ที่ดีสำหรับคุณและแม่ของคุณที่จะอยู่ได้”
“โอเค” อิงกริดตอบอย่างเขินอาย เธอยังคงรู้สึกแปลก ๆ ที่ได้รับความกรุณามากมายจากลูเอน มันเหมือนกับว่าพวกเขากำลังเดทกัน …
*
เมื่อเวลาเกือบ 2 ทุ่ม ทั้งลูเอนและอิงกริดก็ออกจากโรงแรม คราวนี้ลูเอนไม่ต้องการคนขับ ซึ่งพวกเขาได้นั่งแท็กซี่ไปแทน เวลาประมาณบ่าย2ครึ่ง พวกเขาก็มาถึง “บริษัท New Key – อสังหาริมทรัพย์”
ด้านหน้าของสำนักงานอสังหาริมทรัพย์ถูกปิดด้วยกระจกฟิล์มสีดำรวมถึงประตูกระจกด้วย อิงกริดเดินตามลูเอนเข้าไปในห้องทำงาน ทันทีที่พวกเขาลงจากรถแท็กซี่ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งรออยู่
“สวัสดีตอนบ่ายมีอะไรให้ช่วยไหมคะ” ผู้หญิงที่ดูดียิ้ม เมื่อพูดคุยกับพวกเรา เธอสวมสูทสีดำกับเสื้อผ้าสีขาวข้างในและรองเท้าส้นสูง
“สวัสดีตอนบ่าย ฉันต้องการซื้อบ้านที่มี 2 ห้องนอน” ลูเอนพูดตรงประเด็นทันที
“คุณชอบบ้านหรือคุณต้องการเป็นอพาร์ตเมนต์คะ” นายหน้าบรูน่าถาม
ลูเอนมองไปที่อิงกริด เนื่องจากเขาไม่รู้ว่าเธอจะชอบอะไร
“บ้านค่ะ” อิงกริดตอบ
“ตกลงค่ะ คุณจะสนใจซื้อจากย่านไหนคะ เรามีบ้าน 2 ห้องนอนหลายหลังในราคาที่ยุติธรรมค่ะ” นายหน้าบรูน่ากล่าว
“ แห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้กับโรงพยาบาลในภูมิภาคค่ะ” อิงกริดตอบ
“โอเคค่ะ คุณสามารถดูตรงนี้ได้เลย เรามีสถานที่ดีๆมากมาย โดยเฉพาะบ้านเหล่านี้ใน ‘ไพอา คอมพลีด้า’ ซึ่งเป็นย่านในเขตเทศบาลเซาโฮเซ่” นายหน้าแสดงแคตตาล็อกพร้อมบ้านและข้อกำหนด มันอยู่ไกลจากสถานที่ที่อิงกริดและแม่ของเธออาศัยอยู่ในปัจจุบันเล็กน้อย แต่ก็อยู่ใกล้กับโรงพยาบาลประจำภูมิภาคที่แม่ของเธอทำงาน ดังนั้นจึงเป็นทางเลือกที่ดีในการซื้อบ้านในละแวกนั้น
อิงกริดรู้สึกประหลาดใจ เนื่องจาก ‘ไพอา คอมพลีด้า’ เป็นย่านที่ดีมาก บ้านก็แพงมากเช่นกัน มีบ้านหลังหนึ่งที่อิงกริดสนใจมาก แต่มูลค่าของมันอยู่ที่ 650,000.00 เรียลบราซิล (120,000.00 ดอลลาร์=3,746,640.00บาทไทย)
ลูเอนเห็นว่าอิงกริดดูเหมือนจะต้องการบ้านหลังนี้ แต่เธอไม่มีความกล้าพอที่จะพูด
“ เราอยากดูบ้านสีเหลืองหลังนี้ที่มีสวนด้านหน้าและสวนผลไม้ด้านหลังของที่ดิน” ลูเอนกล่าวกับนายหน้าบรูน่า
นายหน้าบรูน่าดีใจที่เห็นว่าพวกเขาสนใจบ้านหลังนี้ เธอยิ้มมากขึ้นและพูดว่า “คุณสองคนมาโดยรถยนต์หรือไม่ ถ้าไม่ฉันสามารถพาคุณทั้งสองขึ้นรถไปดูบ้านได้”
“ลูเอน … ” อิงกริดอยากจะปฏิเสธ แต่เธอต้องการบ้านหลังนี้จริงๆ เธอเห็นว่าเขายิ้มให้เธออย่างมั่นใจ และบอกว่าไม่เป็นไร แม้ว่าเธอจะมีความสุขกับท่าทางของลูเอนแต่เธอก็ยังเกรงใจเขอยู่ และมันก็ยากที่จะยอมรับว่าเขาจะซื้อบ้านที่มีมูลค่ามากกว่า 500,000 เรียลบราซิล ท้ายที่สุดแล้วบ้านที่เธอและแม่อาศัยอยู่ในปัจจุบันก็ไม่ได้มีมูลค่าถึง 50,000 เรียลบราซิลด้วยซ้ำ
ลูเอนวางมือบนหัวของเธอแล้วพูดว่า “สบาย ๆน่า อีกไม่นานคุณจะเข้าใจว่าเงินจำนวนนี้น้อยมาก ตราบใดที่คุณมีฉัน และมันก็เป็นเพียงเรื่องของเวลาก่อนที่คุณจะเข้าใจมันได้”
‘ “มีฉันงั้นเหรอ?”… เขาพยายามจะบอกอะไรเป็นนัยเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือเปล่า?’ อิงกริดรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรง แต่เธอไม่มีความกล้าที่จะถามเขา ว่าเขาหมายถึงอะไร เมื่อเขาพูดแบบนี้กับเธอ
“ยังไม่มั่นใจอีกเหรอ?” ลูเอนขมวดคิ้ว เมื่อเขาถามโดยที่ยังเอามือวางบนหัวของเธอ
“ใช่ ฉันเชื่อ” อิงกริดคิดว่าไม่ว่าเขาจะตั้งใจอย่างไรเธอก็จะพบเหตุผลนั้นไม่ช้าก็เร็ว และเธอตัดสินใจรับความช่วยเหลือจากเขา และหวังว่าในอนาคตเธอจะสามารถตอบแทนทุกสิ่งที่เขาทำเพื่อเธอ
บรูน่านายหน้าอสังหาริมทรัพย์หัวเราะอย่างลับๆ เมื่อเธอเห็นการโต้ตอบของลูเอนและอิงกริด และคิดไปเองว่าพวกเขาเพิ่งสร้าง “คู่รัก” ใหม่ๆที่น่ารักขึ้นมา
ด้านนอกมีคนทั้ง 3 คนกำลังไปที่โรงรถของอาคารอสังหาริมทรัพย์และเข้าไปในรถของบรูน่า เกือบ 4 นาทีหลังจากที่พวกเขาออกจากบริษัท บรูน่าพูดขณะขับรถว่า “คุณจะรักบ้านบนถนนนั้น ที่ตั้งอยู่ในที่ที่เงียบที่สุด และบ้านหลังนั้นยังอยู่ห่างจากทะเลและทางเดินริมทะเลเพียงไม่กี่ช่วงตึก “
“ ดูดีจังค่ะ” อิงกริดพูด
“ใช่ ฉันขอบอกความจริงกับคุณว่าฉันกำลังอยากได้บ้านหลังนั้นเพื่ออาศัยอยู่กับลูกชายของฉัน เพียง แต่มันไม่ได้อยู่ในงบประมาณของฉันค่ะ … อย่างไรก็ตามมันเป็นบ้านที่ดีมาก” บรูน่าพูดพร้อมกับถอนหายใจ
ทางที่เหลือเงียบมาก และมีเพียงไม่กี่คำที่แลกเปลี่ยนระหว่างทางของลูเอนและอิงกริด
“พวกเรามาถึงที่นี่แล้วค่ะ” บรูน่าหยุดรถที่หน้าบ้านสีเหลืองแบบเดียวกับที่อิงกริดและลูเอนเคยเห็นในแคตตาล็อก
ในภาพนั้นบ้านหลังนี้ได้รับการดูแลเป็นอย่างดีพร้อมสวนหน้าบ้านที่ได้รับการดูแลเป็นอย่างดีเช่นกัน ทางด้านขวาของบ้านคือโรงรถและถัดจากโรงรถคือประตูทางเข้าห้องครัว
“เราไปกันเลยไหมคะ” บรูน่าลงจากรถและไขประตูด้วยกุญแจ
“ค่ะ” ลูเอนและอิงกริดตามมา ไม่นานหลังจากนายหน้าบรูน่าเปิดประตูและเข้าไป
เมื่อเข้ามาในบ้าน พวกเขาก็ข้ามห้องครัว ซึ่งมีโต๊ะไม้และเก้าอี้โลหะสี่ตัวแต่ละตัวมีเบาะสีขาว ห้องครัวมีอ่างล้างจาน ตู้บางส่วน ไมโครเวฟ ตู้เย็น เตา และเตาอบไฟฟ้า ถัดจากเตาเป็นประตูที่สามารถเข้าถึงพื้นที่บริการได้ และอีกด้านหนึ่งเป็นประตูอีกบานหนึ่งที่สามารถเข้าถึงห้องน้ำได้ ห้องน้ำมีขนาดใหญ่ พร้อมอ่างล้างหน้าสีน้ำเงินที่มีอ่างหินอ่อนและกระจกอยู่ด้านบน ในห้องน้ำมีอ่างอาบน้ำสีขาวและฝักบัวอยู่ข้างๆ
เมื่อบรูน่าพาพวกเขาไปรอบ ๆ ไม่นานพวกเขาก็มาถึงห้องนั่งเล่นที่มีโซฟา 2 ตัวสำหรับ 3 คนและเก้าอี้นวมอยู่แล้ว
ในห้องนั่งเล่นมีประตูโลหะบานใหญ่ พร้อมกระจกและตะแกรงโลหะ เมื่อเข้ามาในห้องทางขวาจะเห็นว่ามันใหญ่และอบอุ่นมาก นอกจากนี้ยังเป็นหนึ่งในสถานที่เดียวในบ้านที่ไม่มีเฟอร์นิเจอร์ อีกห้องที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก็ไม่ต่างกันและมีขนาดเกือบเท่ากัน ตรงกลางของทั้งสองห้องเป็นห้องน้ำอีกห้องหนึ่ง ภายในห้องน้ำมีอ่างล้างหน้าและกระจกบานเล็กอยู่ด้านบน และทางด้านขวาเป็นห้องอาบน้ำมีฝักบัว
“ สวยไหมคะ” หลังจากแสดงห้องทั้งหมดในบ้านแล้วบรูน่าก็ถามพวกเขาด้วยรอยยิ้ม
“ค่ะ ฉันชอบมันมาก” อิงกริดกล่าวด้วยความจริงใจ มันดีกว่าที่เธอคาดไว้
“ ใช่ไหมคะ” บรูน่ายิ้มและพูดว่า “ยังมีส่วนหลังของที่ดินที่มีสวนผลไม้ที่สวยงาม”
อิงกริดและลูเอนตามบรูน่าไปที่ด้านหลังของที่พัก เมื่อไปถึงที่นั่นพวกเขาเห็นพื้นหญ้าสีเขียวและทางด้านซ้ายเป็นราวตากผ้า ส่วนทางด้านขวามีต้นส้ม 5 ต้น ด้านหน้าสวนผลไม้ มีพื้นที่พักผ่อนพร้อมโต๊ะพลาสติกและเก้าอี้ 2 ตัวและพื้นที่บาร์บีคิวปูด้วยพื้นสีน้ำตาลเข้ม ถัดจากเตาบาร์บีคิวมีอ่างล้างจานขนาดเล็ก
[หมายเหตุบรรณาธิการ: ในสหรัฐอเมริกาและประเทศอื่น ๆ ที่พูดภาษาอังกฤษเป็นส่วนใหญ่สวนส้มมักเรียกกันว่าสวน แต่อีกหลายประเทศยังคงเรียกสวนเหล่านี้ว่าเป็นสวนผลไม้]
“คุณชอบมันไหม?” ลูเอนไม่คิดว่าบ้านหลังนี้มีส่วนไหนที่แย่ แต่ก็ยังอยากรู้ว่าอิงกริดคิด อย่างไรเนื่องจากบ้านหลังนี้มีไว้สำหรับเธอและแม่
“พูดตามตรงนะฉันคิดว่ามันสวยงามมาก” อิงกริดพอใจกับบ้านหลังนี้มาก เธอแน่ใจว่าแม่ของเธอก็ต้องรักมันเช่นกัน เธอคิดไม่ถึงว่าจะแจ้งข่าวนี้กับแม่อย่างไรในภายหลัง …
“เอาล่ะกลับบ้านกันเถอะ” ลูเอนพูดอย่างเด็ดขาด เขาเห็นว่าไม่มีเหตุผลที่จะคิดมาก
“ลูเอน คุณไม่กลัวว่าฉันจะไม่สามารถจ่ายเงินให้คุณในภายหลังได้หรอ?” อิงกริดอดไม่ได้ที่จะถาม
“อืมถ้ามันเกิดขึ้น ซึ่งฉันคิดว่ามันเกิดขึ้นได้ยาก….จริงๆก็ไม่มากเกินไปหรอก ฉันเคยบอกคุณไปก่อนหน้านี้แล้ว ว่าคุณกังวลมากเกินไป สิ่งที่ฉันทำเพื่อคุณอาจดูเหมือนมาก แต่ในความเป็นจริง มันไม่ใช่” ลูเอนรู้ดีว่าไม่ว่าเขาจะพูดมากแค่ไหน อิงกริดก็ยังคงสงสัยในเรื่องนี้ เมื่อพิจารณาถึงชีวิตของเธอก่อนหน้านี้ แต่เขามั่นใจว่าเธอจะเข้าใจทันเวลา
“โอเคฉันเชื่อใจคุณ” อิงกริดยิ้ม
“ฉันดีใจที่คุณตัดสินใจซื้อบ้านหลังนี้” บรูน่ากล่าว “กลับไปที่เอเจนซี่แล้วเซ็นสัญญากันไหมคะ?”
“ครับ” ลูเอนเห็นด้วย
หลังจากนั้นทั้งสองกลับขึ้นรถพร้อมบรูน่าและมุ่งหน้าไปที่สำนักงานอสังหาริมทรัพย์
เมื่อมาถึงก็มีใครบางคนทำให้อิงกริดถึงกับย่นคิ้วที่สวยงามของเธอ “ เบอร์นาโด … ”
“อ่าฮ่าฮ่า อิงกริดดีใจจังที่ได้พบคุณที่นี่” เบอร์นาร์โดหัวเราะ แต่มันก็เต็มไปด้วยความโกรธและเต็มไปด้วยความอาฆาตพยาบาทในน้ำเสียงของเขาเช่นกัน
“ที่รัก อีตัวนี้มันเป็นใครเหรอคะ” ข้างเบอร์นาร์โดคือผู้หญิงผมบลอนด์ที่มีดวงตาสีฟ้าและหน้าอกที่ใหญ่จนแทบจะระเบิดออกมาจากชุดชั้นในของเธอ เธออยู่ในเสื้อผ้ารัดรูปโชว์ผิว พร้อมกับกางเกงขาสั้นตัวเล็กจนอาจเข้าใจผิดว่าเป็นชุดชั้นใน
“ หืม?” ออร่าที่กดขี่เริ่มออกจากร่างกายของลูเอนและกดร่างของเบอร์นาโด กับผู้หญิงที่มีเสื้อผ้าไม่กี่ชิ้นและแต่งหน้าหนาๆไว้ ลูเอนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและเฉยเมย“ ที่แท้ก็แกนี่เอง… ”
“ขอโทษนะ เราเคยเจอกันแล้วเหรอ?” เบอร์นาร์โด ซึ่งกำลังถูกกลืนกินโดยออร่าของลูเอนก็กำลังหายใจลำบาก เขามองไปที่ลูเอนและไม่รู้ว่าทำไมดูเหมือนว่าถ้าเขาก้าวผิดพลาดเขาก็อาจจะตาย
“ หึ … ดูหน้าฉันสิยังจำฉันไม่ได้อีกเหรอ” ลูเอนหัวเราะอย่างเย็นชา
“ แก … ลูเอน ดีมาส?!” ดวงตาของเบอร์นาร์โดเบิกกว้างและหัวใจของเขาเริ่มเต้นเร็วมากขึ้น
————————————————————————————————————–
