“ อิงกริด เธอมีพลังเช่นเดียวกับลูกชายของฉันด้วยหรือ?” ไมร่ายังคงถามทุกสิ่งที่เธอเคยได้ยินมาก่อน พูดตามตรง เธอรู้สึกสับสนเล็กน้อยและแทบไม่อยากจะเชื่อเลยแม้แต่น้อย หลังจากเห็นลูกชายของเธอยกของที่หนักมากและทำให้ไฟออกมาจากมือของเขา ท้ายที่สุดเธอใช้ชีวิตทั้งชีวิตโดยเชื่อว่าสิ่งเหนือธรรมชาติไม่มีอยู่จริง ไม่มีทางที่เธอจะเชื่ออะไรแบบนั้นได้อย่างง่ายดายหรือรวดเร็ว
คาธารีน่ามีเวลาจัดการสิ่งที่จะเชื่อและเธอจะเชื่อในสิ่งที่เธอเห็นได้ง่ายขึ้นเล็กน้อย แต่เธอก็ยังคงเสียใจและพยายามทำใจว่าสิ่งเหนือธรรมชาตินั้นมีอยู่จริง สิ่งที่ทำให้เธอเสียใจและกลัวมากที่สุด คือพี่ชายของเธอบอกว่าอีกไม่กี่เดือน สิ่งที่คล้ายกับสิ่งที่เขาพึ่งเปิดเผยกำลังจะเกิดขึ้น
อิงกริดคิดว่าจะตอบคำถามของไมร่าอย่างไรและเธอก็ตอบไปว่า “ลูเอน สอนหนูนิดหน่อย แม้ว่าหนูจะไม่แข็งแรงเท่าเขา แต่หนูก็สามารถยกของที่มีน้ำหนัก 1000 ปอนด์ได้อย่างง่ายดาย อย่างไรก็ตามหนูรู้แค่วิธีใช้กำลังเท่านั้น หนูไม่สามารถก่อไฟหรืออะไรแบบนั้นได้ค่ะ”
“โอ้ แต่ก็น่าทึ่งเช่นกัน!” ไมร่ายิ้ม เธอคิดว่าความแข็งแรงนั้นเป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้หญิงสวยน่ารักคนนี้ที่ถูกผู้ชายคุกคามตลอดเวลาได้เสมอและหากพวกเขาไม่โชคดีก็อาจถูกทำร้ายได้
“ แข็งแรงพอที่จะยกน้ำหนักได้ 1000 ปอนด์ … มันยากที่จะจินตนาการว่าตัวเองทำแบบนั้นได้ … ” คาธารีน่าบ่นพึมพำ เธอมองไปที่อิงกริดและเห็นว่าเธอค่อนข้างผอมและสวย เธอไม่ได้ดูเหมือนผู้หญิง ผู้ชายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ
“ในทางกลับกัน ฉันสามารถยกบางอย่างได้ประมาณ 300 กิโลกรัมเท่านั้น” คริสตินากล่าว เธอเริ่มฝึกฝน เมื่อไม่นานมานี้และสามารถเติบโตได้แข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดา 6 คนเท่านั้น
“ นี่ก็น่าแปลกใจเหมือนกัน!” ไมร่าอุทานว่า “มันยากมากสำหรับฉัน ที่จะยกของที่มีน้ำหนักมากกว่า 20 กิโลขึ้นไป!” อย่างไรก็ตาม สาเหตุหลักมาจากการที่เธอมีกระดูกที่แขนและขาที่หักอยู่
“แม่คิดว่าลูเอนจะสามารถสร้างกระดูกของเราขึ้นมาใหม่ได้จริงๆใช่ไหม?” คาธารีน่าถามอย่างกะทันหัน
“แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันลูก แต่แม่ก็อยากจะเชื่อเช่นนั้นนะ”
“ใช่ ฉันจะทำให้มันเกิดขึ้นแน่นอน!” เสียงของลูเอนดังสะท้อนด้วยความมั่นใจ ขณะที่เขากำลังลงบันได ลูเอนส่งออร่าที่มั่นใจ พลางมองไปหา ขณะที่สาว ๆ มองไปในทิศทางของเขาและคำพูดของเขาทำให้พวกเธอเชื่อในสิ่งที่เขาพูดทันที
เมื่อเห็นขวดแก้วใสในมือของลูเอน ที่มีลูกกลมๆสองลูกสีเทา ไมร่าและน้องของเขาก็เดาได้ว่ามันคือยาเสริมกระดูก
“ลูเอน พี่จะต้องเอาแผ่นโลหะออกจากร่างกายของพวกเราด้วยใช่ไหม?” คาธารีน่าถามอย่างหวาดกลัว “นี่จะไม่เจ็บใช่ไหม? แล้วพี่จะทำยังไง”
“ ฉันจะปิดการใช้งานประสาทสัมผัสของทั้งสองก่อนที่ฉันจะถอนเหล็กดามออกมา” ลูเอนกล่าว
“ปิดการใช้งานความเจ็บปวดของเราหรือ? โดยไม่ต้องดมยาสลบน่ะหรอลูก?” ไมร่ารู้สึกประหลาดใจ “ ทำได้ยังไง?”
“ใช่ อันที่จริงมันง่ายมาก” ลูเอนพูดอย่างถ่อมตัว
“โอเค แม่เชื่อใจลูก” ไมร่าจึงถามต่อว่า “เราต้องทำอย่างไรบ้าง”
“ไปห้องออกกำลังกายกันเถอะ มันทำง่ายกว่าในสถานที่ที่กว้างขวางกว่านี้ และทำความสะอาดได้ง่ายกว่าในภายหลัง” ลูเอน กล่าว
“ตกลง.” พวกเขาลุกขึ้นจากโซฟา คริสตินาและอิงกริดก็ไปกับพวกเขาด้วย
ในโรงยิมลูเอนพูดกับไมร่าและคาธารีน่า “แม่ครับ คาธารีน่านั่งลงที่พื้น ฉันจะปิดความเจ็บปวดของคุณทั้งคู่ แล้วฉันจะเอาแผ่นโลหะออกให้”
“อืม” ทั้งคู่เกิดความกังวลและกลัว ซึ่งแม่และน้องสาวของเขาก็ทำตามที่เขาพูด
หลังจากทั้งสองคนนั่งบนพื้นแล้ว ลูเอนก็นั่งลงข้างหลังพวกเขา หลังจากวางขวดพร้อมกับยาสองเม็ดลงบนพื้นแล้ว เขาก็วางมือบนหลังของพวกเขาและเริ่มใช้พลัง Qi เพื่อปิดความเจ็บปวดของ ไมร่า และ คาธารีน่าซึ่งมันใช้เวลาไม่นาน 1 นาทีต่อมาเขาก็ทำสำเร็จแล้ว
“มันจบแล้วใช่ไหม?” เมื่อลูเอนวางมือบนหลังของเธอ คาธารีน่า ก็รู้สึกได้ว่ามีกระแสพลังงานเข้ามาในร่างกายของเธอ แต่นอกเหนือจากนั้น เธอก็ไม่รู้สึกอะไรที่แตกต่างไปจากเดิม เธอบีบมือและอุทานด้วยความประหลาดใจ “ว้าว! ฉันไม่รู้สึกอะไรเลย เมื่อฉันบีบตัวเอง!”
ลูเอนหัวเราะกับปฏิกิริยาของเธอแล้วพูดอย่างจริงจังว่า “โอเค ตอนนี้ฉันจะเอาแผ่นโลหะออก แนะนำให้เธอหลับตาจนกว่ามันจะจบ”
“ตกลง.” คาธารีน่าทำตามที่เขาบอก เธอไม่อยากเห็นว่าลูเอน จะเอาแผ่นโลหะออกจากแขนของเธอได้อย่างไร เพราะเธอกลัวว่าจะถูกรบกวนซึ่งไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
“ฉันอยากเห็น.” ในทางกลับกันไมร่าต้องการดูกระบวนการนี้ด้วย
ลูเอนคิดไว้แล้วว่าแม่จะพูดแบบนั้น เขาบอกว่า “โอเคทำตัวสบาย ๆ นะครับ มันจะใช้เวลาไม่นาน เมื่อผมถอดแผ่นโลหะออก และมันจะดีมากถ้าแม่และน้องไม่ขยับมากนัก”
เพื่อไม่ให้เป็นอันตรายต่อไมร่าและคาธารีน่า ลูเอนจึงถอดแผ่นโลหะจากด้านในออกโดยใช้พลัง Qi ของเขา ขณะที่มือของเขายังอยู่บนหลังของแม่และน้องสาวของเขา เขาเริ่มสร้างช่องของพลัง Qi ของเขาและเมื่อเขาไปถึงแผ่นโลหะทั้ง 3 แผ่นเขาก็ลอกกระดูกออกและด้วยพลัง Qi นั้น เขาก็ตัดผิวหนังและผลักมันออกจากแม่ของเขาและน้องสาวของเขา
เมื่อโลหะออกจากตัวของพวกเธอไปครึ่งหนึ่งแล้ว ไมร่าไม่แม้ว่าเธอจะรู้สึกเจ็บปวด แต่ก็รู้สึกราวกับว่าเธอสูญเสียการควบคุมแขนและขาซ้ายของเธอไป
ลูเอนหายใจเข้าลึก ๆ และทำให้พลัง Qi ของเขาเสถียรและเมื่อแผ่นโลหะออกมาครึ่งหนึ่ง เขาก็เริ่มดึงแผ่นโลหะด้วยมือของเขาเอง
“ เสร็จแล้ว” เขาพึมพำ จากนั้นเขาก็พูดว่า “ตอนนี้คือสิ่งที่ต้องทำต่อไปคือกลืนยาฟื้นฟูกระดูกเข้าไป”
“โอเคจ้ะ” ไมร่าตะลึง แต่ก็สงบลงได้เร็วมาก เธอพยักหน้าและรู้ว่าเธอต้องเชื่อใจลูกชายของเธอ
“ตกลง” คาธารีน่าลืมตาขึ้นด้วยความกลัวและพยักหน้า
ลูเอนเปิดขวดและถือมันขึ้นมา เขาใส่ยาแต่ละเม็ดในปากของคาธารีน่าและไมร่า “กลืนมันสิ แล้วฉันจะช่วยพวกคุณตลอดกระบวนการนี้”
เมื่อแม่และน้องสาวของเขากลืนยาเสร็จแล้ว ลูเอน ก็วางตำแหน่งตัวเองไว้ด้านหลัง แม่และน้องสาวของเขาอีกครั้ง และวางมือของเขาไว้ที่หลังของพวกเธอโดยให้ช่องพลัง Qi ของเขาและช่วยพวกเขาย่อยยา
เมื่อพลัง Qi ของลูเอนสัมผัสกับเม็ดยา เม็ดยานั้นก็เริ่มละลายและเปลี่ยนเป็นพลังงานบริสุทธิ์และลูเอน ก็พุ่งไปที่กระดูกที่หักทันที เมื่อสัมผัสกับกระดูกที่หัก กาวพลังงานสีขาวบริสุทธิ์ก็รวมเข้ากับกระดูกและพลัง Qi ของลูเอนก็ถูกดูดอย่างบ้าคลั่ง ขณะที่กระดูกที่หักเริ่มสร้างตัวเองขึ้นมาใหม่อีกครั้ง …
ลูเอนเหงื่อออกมากขณะนี้ เขาใช้พลังไปจำนวนมาก เพื่อช่วยให้แม่และน้องสาวของเขาสร้างกระดูกขึ้นมาใหม่ แม้ว่าเม็ดยาจะทำให้เวทมนตร์เกิดขึ้นได้โดยปราศจาก พลัง Qi ของลูเอนเพื่อสนับสนุนมันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้มันทำงานได้
1 ชั่วโมงต่อมา … ลูเอนเปียกโชกไปด้วยเหงื่อและหายใจเข้าลึก ๆอีกครั้ง เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า หลังจากเปิดใช้งานความเจ็บปวดของแม่และน้องสาวอีกครั้ง “เสร็จแล้วครับ!”
เมื่อมันจบลง ไมร่าและ คาธารีน่า รู้สึกตื่นเต้นที่สามารถขยับแขนได้โดยไม่ต้องใช้ความพยายามแม้แต่น้อย มันดูเหมือนจะดีกว่าปกติด้วยซ้ำ ก่อนที่คู่แม่ลูกจะรู้ตัวน้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาของพวกเธอแล้ว พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าการอยู่ร่วมกับแผ่นโลหะในร่างกายของพวกเธอนั้นยากเพียงใด แม้ว่าจะสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ แต่ก็มีหลายสิ่งที่พวกเธอต้องหลีกเลี่ยง นอกจากนี้มันไม่เหมือนกับการมีกระดูกของตัวเอง
“พี่ขอบคุณมาก!” คาธารีน่าพลิกตัวและเหวี่ยงตัวเข้าไปในอ้อมแขนของพี่ชาย เธอแทบจะควบคุมน้ำตาไม่ได้ ในขณะที่ร้องไห้เสียงดัง
“ลูก … ลูกแม่ – แม่พูดไม่ออก แม่พูดได้แค่ว่าแม่รู้สึกขอบลูกมากและแม่ก็มีความสุขมากที่ได้เป็นแม่ของลูก” ไมร่าพูดและกอด ลูเอนที่ตอนนี้เต็มไปด้วยความสุข
ลูเอนยิ้มและกล่าวว่า “เป็นความสุขของผมที่ได้ช่วยทั้งสองคน โอเคๆ อย่าร้องไห้เลยครับ ยิ้มยิ้มไว้”
“ นี่คือน้ำตาแห่งความสุข ดังนั้นทุกอย่างก็ดีนี่นา” คาธารีน่าพูดพร้อมกับทำหน้ามุ่ย
เมื่ออิงกริดเห็นฉากนี้เธอก็เช็ดน้ำตาออกจากดวงตาของเธออย่างระมัดระวัง แต่ก็หลีกเลี่ยงการส่งเสียงดัง เพื่อไม่ให้รบกวนช่วงเวลาแห่งความสุขของพวกเขา
คริสตินาก็เช่นเดียวกัน เธอดีใจมากสำหรับแม่และน้องสาวคนใหม่ของเธอ และที่สำคัญเธอมีความสุขกับการเลือกติดตามลูเอนมา …
“แม่ คาธารีน่า … ผมต้องไปที่ห้องของผม เพื่อพักผ่อนผมแนะนำให้คุณทั้งสองไปอาบน้ำก่อนนะครับ” ลูเอนพูดด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยล้า
“โอเค แม่ไม่รู้ว่าลูกทำมันได้อย่างไร แต่แม่เห็นว่ามันทำให้ลูกเหนื่อยมาก ไปพักผ่อนและให้เราทำความสะอาดที่เหลือเอง” ไมร่ากล่าวด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนและใจดี
“ครับ” ลูเอนพยักหน้าและเดินโซเซไปที่บันได
“ลูเอน ให้ฉันช่วยนะ” อิงกริดไปหาเขาอย่างรวดเร็วและปล่อยให้เขาพิงเธอ
“ขอบคุณนะ” ลูเอนกล่าวด้วยรอยยิ้มที่อ่อนแอ
“คุณไม่ต้องขอบคุณฉันสำหรับเรื่องนี้” อิงกริดพูดเบา ๆ และยิ้ม
หลังจากนั้น อิงกริด ก็ช่วย ลูเอน ขึ้นบันได เมื่อมาถึงชั้นสอง ลูเอนกล่าวว่า “เป็นประตูบานที่ 2 ทางซ้ายมือ”
อิงกริดพยักหน้าและช่วยลูเอนเดินไปที่ห้องนอน เมื่อเปิดประตู เธอไม่มีเวลาแม้แต่จะดูว่ามีอะไรอยู่ในห้องของลูเอน เพราะเขาหยุดเดินและล้มลงบนพื้น เขาหายใจเสียงดัง
“ ลูเอน!” อิงกริดกลัวและรีบเข้าไปช่วยเขา เธอโทษตัวเองที่ไม่ได้กอดเขาแน่นกว่านี้
“ฉัน … ฉันสบายดี … ฉันเพิ่งใช้พลัง Qi ไปมากเกิน … ถ้าฉันได้พักผ่อนบ้าง … ฉันจะ … ดีขึ้น” ลูเอน พูดช้าๆพร้อมกับหายใจเข้าอย่างหนัก
“โอเค ไม่ต้องพูดตอนนี้ให้ฉันช่วย” อิงกริดจับลูเอนไว้ในอ้อมแขนพลางเดินไปที่เตียงแล้ววางเขาลงอย่างเป็นห่วง แน่นอนว่าการที่เธออุ้มลูเอนไว้ในอ้อมแขนเช่นนี้มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับเธอ แม้ว่ามันจะทำให้เธอหน้าแดงเล็กน้อยเพราะเขาอยู่ใกล้กับร่างกายของเธอมาก
“อิงกริดในลิ้นชักที่ 2 มีขวดยาสีฟ้าอยู่ … เอายาจากข้างในยัดใส่ปากฉันได้ไหม?” ลูเอนพูดขณะที่เขาชี้ไปที่โต๊ะข้างเตียงที่มีโคมไฟอยู่
“ได้สิ.” อิงกริดเดินไปที่โต๊ะและเปิดลิ้นชักที่ 2 และเห็นยาที่ลูเอนกำลังพูดถึง เธอหยิบขวดหนึ่งขึ้นมาจากขวดทั้งหมดตอนนี้มือของเธอสั่น ขณะที่เธอนำมันไปที่ปากของลูเอน
“ขอบคุณนะ” ลูเอนพูดและหลับตาพลางย่อยยาเสริมพลัง Qi
