ลูเอนมองไปที่วัตถุในมือของอิงกริด และเห็นเคียวสีดำขนาด 140 ซม. แต่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจมากที่สุดคือลวดลายนีออนสีแดงเลือดหมูบนเคียวนั้น
“ นี่คือส่วนหนึ่งของมรดกนั้นใช่ไหม?” ลูเอนถามอย่างมีวาทศิลป์
“ใช่ค่ะ” อิงกริดพยักหน้าและพูดอย่างเร่งด่วน“ พวกเราต้องออกไปจากถ้ำนี้กันไหมคะ ดูเหมือนว่ามันกำลังจะแตกสลายตอนไหนก็ได้”
“ใช่ เราควรออกไปจากที่นี่ตอนนี้ ไปกันเถอะ” เมื่อพูดอย่างนั้นลูเอนและอิงกริดก็ออกจากถ้ำ หลังจากนั้นวินาทีต่อมาถ้ำก็ถล่มทันที
“เคียวและลูกโลกอยู่ที่ไหนเหรอ” ลูเอนถาม ขณะสะพายกระเป๋าเป้ที่ทำจากหนังสิงโตไว้บนหลัง
“นี่คือเคียวค่ะ” อิงกริดแสดงให้เขาเห็นจี้ที่มีโซ่สีดำและเคียวสีแดงเลือดหมูขนาดเท่าหัวแม่มือ และลูกกลม ..เธอหามันไม่เจอและตอนนี้เธอรู้สึกร้อนรนเพราะเธอเชื่อว่าเธอลืมไว้ในถ้ำ “ฉันไม่มีลูกกลมฉันคิดว่าฉันทำหล่นไว้”
เมื่อเห็นปฏิกิริยาที่ไม่แสดงออกของลูเอน อิงกริดก็เริ่มรู้สึกผิด แต่แล้วเธอก็เห็นรอยยิ้มขดอยู่บนริมฝีปากของลูเอนและตระหนักว่าเขากำลังแกล้งเธอ
“มันอยู่ที่นี่กับฉัน คุณเกือบจะทิ้งมันไว้ในถ้ำแล้ว” ลูเอนหยิบลูกกลมออกมาจากกระเป๋า
“ลูเอน! คุณทำให้ฉันกลัวแทบตาย!” อิงกริดตะคอกด้วยความโกรธอย่างไม่พอใจ ขณะที่เธอทำหน้ามุ่ย
ลูเอนหัวเราะเบา ๆ และพูดต่อไปว่า “เอาล่ะ ฉันจะเลิกแกล้งคุณแล้ว เราออกไปจากที่นี่กันดีกว่า เสียงดังอาจดึงดูดสัตว์บางตัวที่คลั่งให้เข้ามาหาเราได้”
หลังจากเดินไปทางทิศเหนือเพียงไม่กี่นาที ลูเอนก็พูดกับอิงกริดว่า “เราอยู่ใกล้กับทางออกจริงๆแล้ว ป่านี้ดีมากและนี่จะช่วยคุณได้มาก”
“ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน แต่ฉันก็อ่อนแอเกินไปในตอนนี้ ที่จะจัดการเรื่องนี้ได้” อิงกริดพูดพร้อมกับถอนหายใจ “ก่อนหน้านี้ฉันรู้สึกว่าเลือดของพลัง Qi ของฉันลดลงอย่างรวดเร็ว เพียงแค่ถือเคียวในตอนนี้ และเคียวก็กลายเป็นจี้รูปร่างเล็กๆ บางทีมันอาจจะรู้สึกว่ามันกำลังทำร้ายฉัน อย่างน้อยนั่นก็คือสิ่งที่ฉันคิดน่ะนะ แต่ฉันไม่แน่ใจ…”
“ไม่น่าแปลกใจ อาวุธนี้เป็นอาวุธชั้นยอด แต่ในขณะนี้ไม่แนะนำให้ใช้มัน หากไม่ใช่กรณีฉุกเฉิน” แม้ว่าเขาจะไม่รู้มากเกี่ยวกับอาวุธนี้ แต่เขาก็รู้ว่าอย่างน้อยก็มาจากลำดับที่ 5 และมันอาจจะมาจากลำดับที่6 แต่ไม่มีทางที่เขาจะค้นพบความจริงได้โดยไม่ต้องศึกษาเคียวนี้สักนิด อย่างไรก็ตาม ลำดับความสำคัญตอนนี้คือการออกจากสถานที่นี้
“อ่า ใช่ ฉันพูดว่าเลือดของพลัง Qi นี่มันมาจากแก่นของพลังงาน ซึ่งก่อตัวขึ้น … “
ลูเอนหัวเราะและพูดว่า “ฉันรู้แล้ว มันเป็นนิวเคลียสที่สร้างขึ้นที่ศูนย์กลางร่างกายของคุณใช่ไหม”
“ น่าเบื่อจัง เพราะคุณไม่ให้ฉันอธิบายทั้งๆที่คุณก็รู้อยู่แล้ว อย่างน้อยคุณก็แกล้งทำเป็นแปลกใจหน่อยก็ได้” อิงกริดพูดพลางแกล้งทำเป็นโกรธ
“ เอาล่ะ ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่ในการทำหน้าตาเซอร์ไพรส์ในครั้งหน้านะ” ลูเอนตอบอย่างจริงจัง
หลังจากวิ่งไปไม่กี่นาที ลูเอน และ อิงกริด ก็มาถึงรอบ ๆ ทะเลสาบเลือดอย่างรวดเร็ว
“อืม อันที่จริงป่ากระหายเลือดนี้มีพื้นเพมาจากจักรพรรดิเสิน ชายคนเดียวกับที่คุณอ่านข้อความจากที่ศาลเจ้า ตอนนี้ป่ากระหายเลือดนี้กลายเป็นของฉันไปแล้วล่ะค่ะ” อิงกริดกล่าวอย่างตื่นเต้น
ไม่ใช่ว่าลูเอนเดาไม่ออก แต่เขาตระหนักได้ทันทีว่าอิงกริดผ่านการทดสอบแล้ว และยิ่งกว่านั้นลูกโลกยังเชื่อมต่อกับป่าที่เต็มไปด้วยเลือดแห่งนี้เช่นกัน หากพวกเขาจากไปและต้องการกลับมา ตราบเท่าที่พวกเขามีความแข็งแกร่งเพียงพอ สำหรับการดูดซับลูกกลมนี้ พวกเขาสามารถเปิดรอยแยกสู่ป่าที่เต็มไปด้วยเลือดแห่งนี้ได้ในทันที
“โอ้! อย่างนั้นเหรอ! สถานที่แห่งนี้จะมีประโยชน์มากสำหรับคุณในอนาคตสินะ” ลูเอนได้ค้นพบแล้วว่าอิงกริดมีต้นกำเนิดมาจากเลือด แม้ว่าจะยังไม่ตื่นเต็มที่ เธอต้องได้รับเทคนิคการเพาะปลูก ฝึกฝนเลือดบางอย่าง สิ่งนี้อธิบายถึงการเติบโตครั้งใหญ่ของอิงกริด ในการเพาะปลูกและฝึกฝนของเธอและทำไมเธอถึงได้รู้สึกมีพลังมากขึ้นตั้งแต่เริ่มเข้ามาในป่าแห่งนี้ แน่นอนตามที่สัญญาไว้ก่อนหน้านี้เขาแสร้งประหลาดใจเท่านั้น
“ใช่ ก่อนที่จะหายตัวไป นอกเหนือจากเทคนิคการเพาะปลูกและฝึกฝนจากจักรพรรดิเสินแล้ว เขายังให้ข้อมูลบางอย่างแก่ฉันด้วย” อิงกริดพอใจกับปฏิกิริยาของเขาและพูดต่อไปว่า “อืม พูดได้แล้วว่าเขาเป็นอาจารย์ของฉันงั้นสินะ เขาสอนเทคนิคการเพาะปลูกและการฝึกให้ฉัน และเขาก็ให้ลูกกลมและอาวุธนี้กับฉันรวมถึงป่าที่สีเลือดนี้ด้วย.. “
อิงกริดแตะจี้สร้อยคอรอบคอของเธอ มันเป็นจี้เคียวอย่างแน่นอน
“ มันสวยมาก แต่เขาตายไปแล้วใช่มั้ย?” ลูเอนถาม เขาเข้าใจว่าตอนนี้ อิงกริดได้รับมรดกของจักรพรรดิ เสิน เธอได้กลายเป็นศิษย์ของเขาแล้ว ลูเอนจับมือของอิงกริด เขาเริ่มเดินไปพร้อมกับเธอภายใต้หลังคาที่เปื้อนเลือด
อิงกริดไม่รู้สึกเขินอายเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป แต่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่การจับมือที่ทั้งใหญ่และแข็งแกร่งของลูเอน ทำให้หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น
เขาทั้งสองหายใจเข้าลึก ๆ ทันทีที่พวกเขาข้ามแม่น้ำสีเลือด ลูเอนก็พูดว่า “ใช่ และดูเหมือนว่าเขาจะเหลือวิญญาณเพียงเล็กน้อยหรืออะไรก็ตามในลูกโลกเพื่อค้นหาทายาทของมรดกของเขา”
ในขณะที่ลูเอนมี ‘กระเป๋าเป้’ ของเขาที่มันมีของบรรจุอยู่เต็มไปหมด เขาจึงใช้พลัง Qi ของเขาเพื่อไล่สัตว์ที่อยู่ใกล้ ๆออกไป เมื่อพวกเขาเดินไปนาน ๆ ลูเอน และ อิงกริด ก็เริ่มเห็นรอยแตก
“ในที่สุดเราก็ออกจากที่นี่กันได้แล้ว” อิงกริดพ่นลมหายใจยาว เธอแทบรอไม่ไหวที่จะกลับไปอาบน้ำ ร่างกายของเธอมีเลือดที่แห้งกรังอยู่ทุกหนทุกแห่ง มันไม่สบายใจที่เป็นแบบนั้น
ลูเอนพยักหน้า เขาก็อยากกลับเร็ว ๆ นอกจากนี้ อิงกริด ยังเป็นเจ้าของลูกกลมที่ทำให้การเข้าถึงป่านี้เป็นเรื่องง่าย และตอนนี้ก็ไม่มีเหตุผลที่จะรู้สึกขัดแย้งเกี่ยวกับการออกจากสถานที่นี้แล้วในตอนนี้ เนื่องจากพวกเขาจะกลับมาอีกครั้งในไม่ช้า
เมื่อพวกเขาผ่านช่องว่างมิติ ลูเอน และ อิงกริด ก็ตกลงไปในทะเล ลูเอนสามารถทำให้เขาและเธอลอยอยู่เหนือน้ำได้ง่ายดาย และเขายังทำให้เป้ลอยด้วยเพราะต้องการหลีกเลี่ยงไม่ให้มันเปียกน้ำทะเล เขาทำสิ่งนี้โดยล้อมรอบมันด้วยพลัง Qi ของเขา
*แพลดดด!*
อิงกริดมองไปที่ลูเอนขณะที่เธอเอาหัวขึ้นจากน้ำ แต่แล้วเธอก็สังเกตเห็นว่ามันเป็นเวลาเช้าแล้ว “ เราอยู่ในป่านั้นนานแค่ไหนกันนะ?”
ลูเอนซึ่งกำลังถูตัวด้วยน้ำทะเลเพราะเขาต้องการให้เลือดเหนียวๆออกจากตัวของเขาก็ตอบว่า “เกือบ 9 ชั่วโมงแล้วล่ะ”
“… เราอยู่ข้างนอกทั้งคืนเหรอ แม่ของคุณต้องเป็นห่วงแน่ๆ” อิงกริดพูดด้วยความเสียใจ
“ฉันไม่คิดว่าเธอจะเป็นห่วง … ” ลูเอนบ่นพึมพำ เขานึกได้ว่าแม่ของเขาจินตนาการว่า เขาและอิงกริดอยู่ข้างนอกทั้งคืนเพื่อเล่น ‘ฟุตบอล’
“คุณได้พูดอะไรหรือเปล่า?” อิงกริดไม่สามารถได้ยินได้ เนื่องจากลูเอนบ่นในสิ่งที่เขาพูดอย่างเงียบ ๆ แม้ว่าเธอจะมีการได้ยินที่ดีขึ้น แต่เธอก็ไม่สามารถได้ยินเขาได้มันช่างแปลกประหลาด
“ฉันบอกว่าคุณสวยมาก” ลูเอนมองเข้าไปในดวงตาของเธอ
“ ไอ้บ้า … ” อิงกริดหน้าแดง เมื่อเธอได้ยินเช่นนี้ เธอรู้ว่าเขาแค่พูดเพื่อเปลี่ยนเรื่อง แต่มันได้ผล …
อิงกริด ทำเช่นเดียวกับ ลูเอน และเริ่มถูร่างกายของเธอด้วยน้ำทะเล พลางดึงเลือดที่แห้งออกจากร่างกายของเธอ ตอนนี้พวกเขาทั้งสองกำลังออกจากทะเล แล้ว ลูเอน และ อิงกริด ก็เดินบนผืนทรายบนชายหาดพลางมุ่งหน้าไปยังรถของลูเอน ก่อนที่จะขึ้นรถลูเอนได้ใช้พลัง Qi ของเขาเพื่อทำให้เสื้อผ้าแห้ง อิงกริดยังคงต้องเรียนรู้ที่จะใช้พลัง Qi เพิ่มเติมอีก ดังนั้นเธอจึงต้องพึ่งพาความช่วยเหลือจากลูเอนในตอนนี้ไปก่อน
ลูเอนวางกระเป๋าเป้สะพายหลังและกริชของเขาที่ทำจากกระดูกและฟันพลางเปิดท้ายรถ อิงกริดยังเก็บกริชที่เธอได้รับจากลูเอนไว้ เธอต้องการเก็บกริชเล่มนั้นไว้เป็นที่ระลึก
การขึ้นรถนั้น ลูเอนไม่ได้ขับรถนานนักพวกเขาก็มาถึงบ้าน เขากดปุ่มประตูโรงรถและเข้าไปในโรงรถพร้อมกับรถของเขา
ลูเอนไม่ได้เอาของออกจากรถ เขาจะกลับมาเอาของกลับไปในภายหลัง อย่างแรกเขาต้องการอาบน้ำและขจัดกลิ่นเลือดและน้ำทะเลออกจากร่างกายของเขา อิงกริดก็เหมือนกัน เธอต้องการอาบน้ำอย่างเร่งด่วน
เมื่อถึงเวลาที่ทั้ง 2 เปิดประตู ไมร่าก็ได้ตื่นขึ้นมาแล้ว และนั่งรอพวกเขานั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น
ไมร่าเดินเข้าไปหาพวกเขา เธอขมวดคิ้วเมื่อได้กลิ่นแปลก ๆ จากทั้งสองคน “ ทำไมพวกลูก 2 คนถึงมีแต่กลิ่นทะเลและ … เลือด คุณพระ พวกลูกบาดเจ็บหรือไม่!” เธอกังวล
“ไม่เป็นไรแม่เราไม่ได้รับบาดเจ็บ” ลูเอนพูดกับแม่ “เรื่องมันยาวเอาไว้คุยกันทีหลังได้ไหม”
————————————————————–
