พวกเขาเดินไปโรงยิมก็ใช้เวลาไม่นานนัก
“ลูเอน ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีหรือเปล่า” อิงกริดถามอย่างกังวล
ลูเอนมองไปที่เธอและพยักหน้า “ใช่ ทุกอย่างพร้อมแล้ว”
“เยี่ยมไปเลย!” อิงกริดถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ตอนแรกลูเอนเข้าหาคริสตินา ซึ่งอยู่ในสภาพที่แย่ที่สุด และบังคับให้เธอกลืนยาลงไป โดยใช้พลังปราณส่งยาไปที่ศูนย์กลางของร่างกายของเธอ
ทันทีที่เม็ดยาไปถึงศูนย์กลางของร่างกายของคริสตินา พลังงานภายในเม็ดยาก็กระจายไปยังกระดูกของร่างกายของเธอ และเมื่อลูเอนพบกระดูกที่หัก เขาก็รักษาและบำรุงกระดูก บังคับให้กระดูกแต่ละชิ้นสร้างใหม่ คริสตินาคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดเล็กน้อยระหว่างกระบวนการและจบลงด้วยการลืมตา
“ใจเย็นๆ ฉันช่วยเธอรักษากระดูกนะ มันจะเจ็บนิดหน่อย เธอต้องเข้มแข็งนะ โอเคไหม?” ลูเอนกล่าวอย่างแผ่วเบา
“ได้ พี่ใหญ่…” คริสตินากัดฟันและอดทนต่อความเจ็บปวดที่เธอรู้สึก
หลังจากทำทุกอย่างเสร็จแล้ว ลูเอนก็พูดว่า “ตอนนี้กลืนยานี้เข้าไป” เขามอบยาเม็ดสีฟ้าใส มันคือยาเม็ดน้ำ ซึ่งจะช่วยทำความสะอาดสิ่งสกปรกที่หลงเหลือจากกระดูกที่สร้างขึ้นใหม่และสิ่งสกปรกที่สะสมในร่างกายของเธอ
“ได้ค่ะ” คริสตินาเชื่อลูเอนมาก เธอไม่ได้คิดทบทวน กลืนยาแล้วเริ่มนั่งสมาธิ
หลังจากจบกับคริสตินาแล้ว เขาก็ไปหาแม่ของเขาต่อไป เธอต้องกินพลังเสริม Qi ก่อน ลูเอนมั่นใจว่าเป็นแม่ของเขาที่ทำร้ายพญานาคตัวนั้น เขายังคงไม่รู้ว่าเธอทำได้อย่างไร เนื่องจากมันดูแตกต่างจาก ต้นกำเนิดที่แม่ของเขามีในช่วงชีวิตก่อนหน้านี้…
เมื่อเธอกลืนเม็ดยาเข้าไป ร่างกายของไมร่าก็เต็มไปด้วยชีวิตชีวามากขึ้น และลูเอนก็ทำให้เธอกลืนยาสร้างกระดูกด้วย
“ฉันต้องการใช้ห้องน้ำ!” คริสตินา ซึ่งเคยอ่อนแอมาก่อนและไม่มีเรี่ยวแรงวิ่งออกจากห้อง เธอเคยมีประสบการณ์นี้มาก่อน…
อิงกริดเห็นดังนั้นก็เริ่มเหงื่อออกอย่างชา เธอยังจำตอนที่มันเกิดขึ้นกับเธอได้
ลูเอนหันไปหาเธอแล้วพูดว่า “เธออยากทานยาแบบนั้นด้วยไหม เป็นการดีที่จะล้างสิ่งสกปรกออกจากร่างกายของเธอด้วย”
“เอ่อ…ค่ะ” เธอตัดสินใจไม่ถูก แต่ท้ายที่สุด อิงกริดก็ยอมรับ
“เอาขวดนี้ก็ได้” ลูเอนส่งขวดยา 4 เม็ดให้เธอ
“ขอบคุณค่ะ” อิงกริดยินดีรับและหยิบยาออกมา เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ และเริ่มทำสมาธิ วินาทีต่อมา เธอวิ่งเหมือนที่คริสตินาทำ
ลูเอนยิ้มและยังคงรักษาแม่ต่อไป กระดูกของเธอทั้งหมดค่อยๆ สร้างขึ้นใหม่และกระดูกที่ถูกย้ายก็ถูกปรับให้อยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้อง
“ลูเอน…” เสียงของไมร่าอ่อนลง ลำคอของเธอแห้งผาก
“เดี๋ยวก่อน ผมจะเอาน้ำหนึ่งแก้วให้” ลูเอนลุกขึ้นไปเอาน้ำให้แม่
เมื่อเขากลับมา ไมร่าก็นั่งอยู่บนพื้นแล้ว และรัศมีของเธอก็สงบลงมากขึ้น
“สำหรับแม่ครับ ดื่ม” ลูเอนยื่นแก้วน้ำให้
“ขอบคุณ” ไมร่าขอบคุณเขาและดื่มน้ำ
“แม่คะ ทานยานี้ไปเถอะค่ะ จะช่วยชำระล้างสิ่งเจือปนออกจากร่างกาย” ลูเอนยื่นยาเม็ดน้ำให้เธอ
“คริสตินาอยู่ที่ไหน” เธอเพิ่งสังเกตเห็นคาธารีน่า ดังนั้นเธอจึงกังวล
“เธอไปเข้าห้องน้ำเพราะยานี้ ไม่ต้องห่วง เธอสบายดี” ลูเอนพูดด้วยรอยยิ้มที่นุ่มนวล
“โอ้… ดีมาก” ไมร่าพูดด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ และกลืนยาเข้าไป
หลังจากนั้นลูเอนก็ไปที่คาธารีน่า ไมร่ามองเธอด้วยความเจ็บปวดแต่ไม่ได้พูดอะไร เธอรู้ว่าลูกชายของเธอสามารถรักษาลูกสาวของเธอได้
ลูเอนให้คาธารีน่ากลืนยาสร้างกระดูก กระดูกของคาธารีน่าค่อยๆ ได้รับการเยียวยาและสร้างใหม่ให้แข็งแรงขึ้น
ไมร่าได้ยินเสียงกระดูกแตกกลับมาที่ที่ควรอยู่ มันเป็นเสียงที่น่าขนลุกที่ได้ยิน
เพราะความเจ็บปวด คาธารีน่าก็ได้กลับขึ้นมาแล้วเช่นกัน เธอเห็นว่าลูเอนอยู่ใกล้ ๆ และถามด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวดว่า “เกิดอะไรขึ้น… เอ่อ! พี่รักษาฉันอยู่ไหม”
“ใช่ อีกไม่นานก็จะเสร็จแล้ว พักผ่อนและไม่ต้องขยับอะไรมากในตอนนี้” ลูเอนพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลของเขา
เมื่อเห็นพี่ชายของเธอพูดเบา ๆ ก็ทำให้เธอรู้สึกปีติ เมื่อมองดูหลังคาที่คุ้นเคย เธอมีความสุขที่ได้กลับบ้านจากทะเลทรายนั้น “อืม ขอบคุณนะพี่ชาย”
หลังจากกระบวนการทั้งหมดเสร็จสิ้น คาธารีน่า ก็รู้สึกดีขึ้น เธอสามารถสาบานได้ว่ากระดูกของเธอแข็งแรงขึ้น แม้ว่าเธอจะไม่มีพื้นฐานสำหรับการคาดเดาของเธอ มันเป็นเพียงสิ่งที่เธอรู้สึก
“ไม่เป็นไร กินยานี้ไป” ลูเอนส่งยาเม็ดน้ำให้เธอ
“จะเจ็บเหมือนกันไหม” คาธารีน่ากลัวที่จะเจ็บปวดอีกครั้ง
“ไม่หรอก เวลาทานนี่จะแค่ปวดท้องและทำให้ต้องเข้าห้องน้ำ นอกจากนี้ ยังทำให้ผิวสวยและช่วยหล่อเลี้ยงมากขึ้นไปอีก และหลังใช้อาจจะไม่ต้องแต่งหน้าก็ได้” ลูเอนพูดอย่างเย้ายวน เมื่อคาธารีน่า ได้ยินดังนั้น เธอจึงกลืนยาเข้าไปอย่างรวดเร็วจนแทบจะสำลัก
ไมร่าที่ได้ยินเรื่องนี้เช่นกันมีความคาดหวังบางอย่าง ท้ายที่สุดเธอก็เป็นผู้หญิงและต้องการที่จะสวย แต่เธอไม่ลืมว่าลูเอนบอกว่าเธอจะรู้สึกอยากเข้าห้องน้ำมาก
ไม่กี่นาทีต่อมา ไมร่าก็ลุกขึ้นเป็นคนแรกและพูดว่า “แม่ไปแล้วนะ” ในตอนแรก เธอพยายามจะเดินออกไปอย่างช้าๆ แต่เธอเห็นว่าถ้ามันช้าไปอาจจะ ‘น่าเกลียด’ สำหรับเธอได้ เธอจึงวิ่งไปที่ห้องนอนของเธอเพื่อใช้ห้องน้ำส่วนตัวของเธอ
ลูเอนอยู่คนเดียวในห้อง เขายังกินยาและกลืนมันเข้าไป ผ่านไปไม่กี่นาที ยาเม็ดก็ออกฤทธิ์แล้ว ลูเอนก็รีบออกจากห้องของเขาไป
เนื่องจากผลของยาน้ำทำให้ ไมร่า, อิงกริด, คริสตินา และ คาธารีน่า ต้องอาบน้ำหลังจากนั้น ในไม่ช้าพวกเขาก็สังเกตเห็นว่านอกจากความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นแล้ว พวกเขายังมีความสวยเพิ่มขึ้นอีกด้วย
คนที่มีความสุขที่สุดในหมู่พวกเขาคือคริสตินาที่ร้องไห้เงียบๆ โดยไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ เธอผู้ซึ่งถูกเรียกว่าสาวขี้เหร่และ ‘สกปรก’ อยู่เสมอเพราะผิวของเธอ และตอนนี้เธอยินดีที่จะสวยขึ้นกว่าเก่าแล้ว
‘แม่ อิงกริด และพี่น้องคนโตของฉันจะยกย่องฉันไหม’ คริสตินาสงสัย เธอตื่นเต้นมากจนมองดูตัวเองในกระจกสัก 2-3 นาที หลังจากที่เธอพอใจแล้วเธอก็หยุดมอง
คริสตินาไปที่ตู้เสื้อผ้าและหยิบชุดที่เธอเชื่อว่าสวยที่สุด มันเป็นชุดสีน้ำเงินเข้มกับดอกไม้สีขาว
เธอตัวสั่นเล็กน้อยเมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในทะเลทราย แต่เพียงเสี้ยววินาที จากนั้นเธอก็เป่าผมสีแดงของเธอให้แห้งและสวมชุดที่สวยงามและลงบันไดด้วยความคาดหวัง
ชั้นล่าง ไมร่าเป็นคนแรกที่มาถึง เธอเห็นคริสตินาและยิ้มอย่างสง่างาม ไมร่าสวยมาก เธอร่าเริง ดูเหมือนเธอจะไม่เคยได้ให้กำเนิดลูก 2 คนด้วยซ้ำ นอกจากนี้ ใบหน้าของเธอสมบูรณ์แบบและสมมาตร และเธอไม่ได้แต่งหน้าด้วยซ้ำ
“คริสตินา ลูกสวยขึ้นแล้ว และชุดนั้นก็ดูน่าทึ่งสำหรับลูก” ไมร่าพูดพร้อมกับยิ้มด้วยความรัก “มานี่ ให้แม่กอดเธอ”
คริสตินารู้สึกประทับใจกับคำพูดของแม่ของเธอและพูดว่า “ฮิฮิ… แม่ก็สวยด้วย แต่หนูสวยกว่าแม่อีก”
“ขอบคุณนะที่รัก” ไมร่าจูบใบหน้าเล็กๆ ของคริสตินาแล้วยิ้มอีกครั้ง
