การต่อสู้ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ และไมร่ากับลูกสาวสองคนของเธอก็ทำได้ดีในการฆ่าอิมพ์มากกว่า 50 ตัว ไม่ว่าพวกมันจะเป็นสีน้ำเงินหรือเขียว พวกเขายังจัดการฆ่าอิมพ์สีแดง 2 ตัวไปแล้ว
หลังจากนั้น ไมร่า คริสตินา และคาธารีน่าก็หอบ แทบไม่มีแรงจะเดินต่อ พวกอิมพ์ดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด ยิ่งฆ่าก็ยิ่งปรากฏตัว
“ทั้ง 3 คนทำได้ดีมาก” ลูเอนกล่าว “กลับมาที่นี่และพักผ่อนได้ ตอนนี้อิงกริด และฉันจะจัดการส่วนที่เหลือเอง”
“อืม อย่างนั้นหรือ โอเค งั้นแม่ฝากที่เหลือให้ทั้งสองคนล้ะกันนะ” ไมร่ายิ้มอย่างเหนื่อยใจ เธอเดินไปข้างๆพวกเขาและนั่งลงกับพื้นที่แทบจะแตกสลาย
คริสตินา และคาธารีน่าทำเช่นเดียวกัน “ที่เหลือก็แล้วแต่พี่สองคนแล้วกันนะ”
คาธารีน่า นอนอยู่บนพื้นขณะหายใจแรง เธอเป็นคนที่มีความแข็งแกร่งน้อยที่สุดระหว่างพวกเขา แต่เธอรู้สึกว่าถ้าเธอทำสมาธิเล็กน้อยตอนนี้ เธอจะสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของเธอได้
ในขณะเดียวกัน อิมพ์สีเขียวก็เข้าแถว โดยพื้นฐานแล้วพวกมันจะถูกกินโดยอิมพ์สีแดง มันเป็นภาพที่แปลกและน่าขยะแขยงมาก ด้วยเหตุนี้ พลังของอิมพ์สีแดงที่กินอิมพ์สีเขียวและแม้แต่อิมพ์สีน้ำเงินบางตัวก็เติบโตขึ้น
อิมพ์สีแดงกระพือปีกค้างคาวสีแดงและตะโกนว่า: [อิม-รอวววววววววววววว์!]
“ตอนนี้ฉันจะพัฒนาและฆ่าแกทั้งหมด!” ลูเอนแปลคำพวกนั้น “นั่นคือสิ่งที่มันตะโกน”
“เราควรจะหยุดมันก่อนที่มันจะทำอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ?” อิงกริดถาม
“ไม่หรอก มันยังอ่อนแออยู่ ฉันอยากให้มันกินพวกกันเองไปมากกว่านี้หน่อยเพราะมันจะกลายเป็นส่วนผสมที่ดีกว่า” ลูเอนหยิบกระเป๋าเป้ใบใหญ่จากหลังของเขาที่นำติดตัวมามอบให้แม่ของเขา “ถือนี้ให้ผม”
“ได้ โอเค แม่หวังว่าอิมพ์เหล่านี้จะเป็นประโยชน์กับลูกบ้าง” ไมร่าฟื้นลมหายใจของเธอแล้ว และสามารถสนทนาได้อีกครั้ง
“พวกมันจะต้องตาย” ลูเอนพูดด้วยความมั่นใจจนทำให้ทุกคนเชื่อเขา
“ตอนนี้ฉันรู้สึกแย่แทนพวกอิมพ์แล้ว…” คาธารีน่า หัวเราะคิกคัก
“อ้าว งั้นเอาตัวหนึ่งเป็นสัตว์เลี้ยงดีไหม” ลูเอนเย้ยหยัน
“ไม่แน่นอน!” แค่คิดก็ทำให้คาธารีน่าตัวสั่น จะต้องบอบช้ำเมื่อเห็นอิมพ์ตัวใดตัวหนึ่งทุกวัน
เมื่อเห็นว่า ลูเอน และพวกผู้หญิงไม่สนใจเขา อิมพ์สีแดงก็กลับไปกินอิมพ์ตัวอื่น
ดูเหมือนว่าอิมพ์สีแดงจะเบื่อที่จะกินพวกมันทีละตัว มันเริ่มจับอิมพ์ 1 ในแต่ละมือและกัดด้วยวิธีที่ไม่น่าเชื่อว่าปากของมันจะโตได้ขนาดไหน มันคล้ายกับงูที่คลายขากรรไกรเพื่อกลืนบางสิ่งที่ใหญ่มาก ท้องของอิมพ์สีแดงกลายเป็นเหมือนลูกบอลมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่การย่อยอาหารของมันก็น่าประหลาดใจเพราะมันกลับมาเป็นปกติในไม่กี่วินาทีต่อมา
“มันอาจจะพัฒนาไปเป็นสายพันธุ์อื่นบางที…” อิงกริดเดา
“ใช่ มันต้องการเป็น อิมพ์ที่ดุร้าย สิ่งเดียวที่เปลี่ยนแปลงคือหางที่โตขึ้นและเขาคู่ที่ใหญ่ขึ้น โอ้ ฉันคิดว่าปีกก็ใหญ่ขึ้นด้วย และมันจะกลายเป็นสีเทา” ลูเอนอธิบาย
“ลูเอน คุณมีความรู้มาก คุณน่าทึ่งมาก” อิงกริดกล่าวด้วยความชื่นชม
ลูเอนและ อิงกริด รู้สึกผ่อนคลาย แม้ว่าพวกเขาจะดูอิมพ์สีแดงวิวัฒนาการก็ตาม
คาธารีน่า มองทั้งสองด้วยสายตาที่ขัดแย้งกัน ขณะที่เธอบ่นกับตัวเอง ‘ลูเอน ต้องการให้อิมพ์สีแดงมีวิวัฒนาการ และ อิงกริด ชื่นชมเขาในเรื่องนั้น ฉันคิดว่าทั้งคู่มีความคิดที่น่ากลัว…’
“ลูเอน คุณแน่ใจหรือว่ายังไม่ถึงเวลาฆ่าสิ่งนี้” คาธารีน่า ถามเมื่อเห็นว่าอิมพ์สีแดงกินเข้าไปเท่าไรแล้ว
“ยัง” ลูเอนตอบ “โดยปกติอิมพ์จะไม่วิวัฒนาการโดยการกินสัตว์อื่นในสายพันธุ์เดียวกัน สิ่งนี้จะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อพวกมันเสี่ยงต่อการถูกศัตรูฆ่า มันเป็นโอกาสหายากที่จะเห็นสัตว์ประหลาดวิวัฒนาการและถึงแม้จะเป็นเช่นนั้น วิวัฒนาการเป็นอิมพ์ที่ดุร้าย มันไม่สามารถเข้าถึงความแข็งแกร่งของคนธรรมดา 50 คนได้”
อิมพ์สีแดงมีความแข็งแกร่งมากกว่าคนธรรมดาถึง 40 เท่า ตอนนี้สูงเกือบ 120 ซม. ปริมาณและความหนาแน่นของพลังงานภายในร่างกายของมันไม่ปกติอีกต่อไป
อิมพ์สีแดงนี้มักจะมีความรู้สึกเป็นพี่น้องกัน และการต้องกินอิมพ์ตัวอื่นๆ ทำให้มันร้องไห้ออกมาด้วยความขุ่นเคือง
[ยู-โฮะโฮะโฮะโฮะโฮะ!]
“ถูกต้อง แกกินเก่ง” ลูเอนยังหยิบร่างของพวกอิมพ์ที่นอนอยู่บนพื้นแล้วโยนไปที่อิมพ์สีแดง
ดวงตาของอิมพ์สีแดงเบิกกว้างและกลายเป็นสีเขียวเลือด
“ทำไมอิมพ์ตัวอื่นไม่มาโจมตีล่ะ” คริสตินาอยากรู้เรื่องนี้
“อย่างที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้ พวกมันฉลาด แม้ว่าพวกมันจะมีความฉลาดเท่าเด็กอายุ 8 ขวบเท่านั้น แต่พวกมันรู้ว่าพวกมันไม่มีโอกาสชนะและได้วางพนันทั้งหมดไว้ในวิวัฒนาการของอิมพ์สีแดงแล้ว” ลูเอนมองไปที่ คริสตินา และอธิบายทั้งหมดนี้ให้เธอฟัง
[กู๊ปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป!!]
“พระเจ้า!” คาธารีน่า ยืนขึ้นและพูดว่า “มันกำลังปล่อยแสง… นั่นคือ…”
“อิมพ์ต้องพัฒนา!” คริสตินากล่าวเสริม
ลูเอนมีรอยยิ้มบนริมฝีปากของเขา เขามาที่นี่เพื่อพยายามฝึก ไมร่า, คริสตินา และ คาธารีน่า ดังนั้นเขาจึงไม่เคยคาดหวังว่าจะได้แจ็คพอตที่นี่ ‘อย่างที่คาดไว้ อิมพ์สีแดง… กำลังสร้างแกนสัตว์ประหลาด’
ด้วยแกนสัตว์ประหลาด ลูเอนสามารถทำได้หลายอย่าง เช่นเดียวกับการทำสมาธิและใช้พลังงานบริสุทธิ์จากแกนอสูร
ร่างกายของอิมพ์สีแดงปล่อยแสงสีเขียวออกมา ร่างกายของมันดูดซับพลังปราณจำนวนมหาศาล และสติปัญญาของมันก็เพิ่มขึ้นไปอีกระดับหนึ่ง
ร่างกายของมันใหญ่กว่าเมื่อก่อนมาก สูง 160 ซม. เขามีผิวสีเทาและปีกค้างคาวสีเทา เขากระทิง และดวงตาสีเขียวดุร้าย ฟันของมันดูเหมือนฟันปลาไพน์โคน
“มันจบแล้ว?” อิงกริดถาม
“ไม่หรอก อีกนิดเดียวเท่านั้น…” ทันทีที่ ลูเอนพูดแบบนั้น อิมพ์สีแดงก็ตะโกนขึ้น
[กูกิ้บบบ-กูฟี้ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ!] (ตอนนี้ฉันจะฆ่าและกินพวกแกทั้งหมด!)
“ใช่แล้ว” ลูเอนพึมพำและลงมือ
*ฟิ้ว!*
ลูเอนเคลื่อนไหวเร็วมากจนความเร็วของเสียงแตก ทำให้เกิดโซนิคบูมดัง บังคับให้ไมร่าและสาวๆ ปิดหูและสาปแช่งลูเอนที่ไม่ได้เตือนเรื่องนี้มาก่อน
ลูเอนปรากฏตัวต่อหน้าอิมพ์สีแดงและชกไปที่หน้าอกของสัตว์ประหลาด
*บูม!*
อิมพ์ที่เกรี้ยวกราดตัวนั้นถูกกระแทกลงกับพื้นและตกลงไปพร้อมกับเสียงที่ดังเหมือนฟ้าร้อง ทำให้ก้อนหินลอยไปทุกทิศทุกทางและกลายเป็นหลุมอุกกาบาตเมื่อกระทบ
อิมพ์ที่เกรี้ยวกราดแบบสัตว์ประหลาดตัวนั้นบดขยี้อิมพ์อื่นๆอีก 2-3 ตัวในกระบวนการ และด้วยความโกรธและความแค้น มันกินร่างกายพวกเดียวกันเพื่อรักษา แม้แต่อิมพ์สีแดงก็ไม่เว้น ซึ่งมีส่วนช่วยในการเสริมสร้างและรักษาอิมพ์ที่ดุร้ายตัวนั้น
ลูเอนไม่ได้ลอยอยู่เลย เนื่องจากการทำเช่นนั้นเขาจะใช้พลัง Qi เป็นจำนวนมาก ดังนั้นเขาจึงลงไปที่พื้น และอีกครั้งเขาวิ่งไปหาอิมพ์ด้วยความเร็วที่น่าตกใจ
“พี่ลูเอนน่าทึ่งมาก!” คริสตินาอุทานเมื่อเห็นสิ่งนี้
ลูเอนที่มาถึงหน้าอิมพ์ดุร้ายอีกครั้ง พลางเตะไปที่ร่างของอิมพ์ และทำให้มันลอยขึ้นไปในอากาศ และก่อนที่มันจะรักษาตัวได้ ลูเอน ก็หมอบลงและสร้างแรงขึ้นแล้วกระโดด!
