“นี่คือเด็กผู้หญิงที่ พ่อได้ยินมาว่าลูกรับเลี้ยงหรือเปล่า” เมื่อพวกเขามาถึงห้องนั่งเล่น เซาโลมองไปที่คริสตินาแล้วมองไปที่ไมร่า ขณะที่เขาถามเรื่องนี้กับเธอ
“ใช่ เธอเป็นลูกสาวของหนู คริสตินา ดีมาส” ไมร่าตอบแล้วพูดพร้อมกับมองที่คริสตินา “คริสตินา มานี่ๆและทักทายคุณปู่ของลูก”
“ได้ค่ะ!” คริสตินา เดินอย่างรวดเร็วดูเหมือนหุ่นยนต์ไปทาง ไมร่า และ เซาโล ดีมาส เธอโค้งคำนับและพูดว่า “ยินดีที่ได้พบนะคะ!”
“เธอไม่เลวเลยนี่” เซาโลสัมผัสเคราที่แก่ของเขา เขารู้สึกได้ว่าเธอไม่ปกติเพราะคริสตินามีสถานะที่แข็งแกร่งกว่าทหารที่รับราชการในกองทัพเป็นเวลา 10 ปี เซาโลเสริมว่า “ตอนนี้ลูกสาวของฉันรับลูกไปเลี้ยงแล้ว เธอต้องเรียกฉันว่าปู่หรือเปล่า”
“ค่ะปู่!” คริสตินาตอบอย่างแข็งทื่อและน่ารัก แม้แต่เซาโลผู้เป็นชายที่เหมือนดั่งเหล็กก็ยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอทำอย่างนั้น
“คุณปู่ คนที่อยู่ข้างๆผมคนนี้เป็นแฟนของผมครับ อิงกริด อันโจส” ลูเอนพูดพร้อมจับมืออิงกริดซึ่งมีเหงื่อออกเล็กน้อย
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณเซาโล ดีมาส” อิงกริดกล่าวอย่างสุภาพ จนเกือบจะพูดติดอ่าง
“หลานชายของฉันก็ตาดี เธอก็สวยและไม่ธรรมดาด้วย” เซาโลพยักหน้าเห็นด้วยและกล่าวว่า “ไม่จำเป็นต้องเป็นทางการ เรียกฉันว่าเซาโล หรือแม้แต่ปู่เหมือนที่ลูเอนทำก็ได้ “
“คุณเซาโล อาหารกลางวันพร้อมแล้ว คุณต้องการรับบริการไหมคะ” สาวใช้บอก ขณะที่เธอเพิ่งเข้ามา
“ใช่ เอาทุกอย่างไปที่โต๊ะที่ระเบียง วันนี้ฉันอยากกินข้างนอก” เซาโลหันไปหาเธอแล้วตอบ
สาวใช้โค้งคำนับและจากไป
“ไปกินข้าวกันก่อน” เซาโลพูดด้วยน้ำเสียงสูงวัยว่า “พ่อรู้ว่า ลูกมีอะไรจะพูดกับพ่อ ไม่ใช่แค่อยากจะแนะนำแฟนสาวของลูเอนและหลานสาวบุญธรรมของพ่อใช่ไหมล่ะ”
“ถูกตัองค่ะ” ไมร่าไม่ปฏิเสธ มันเป็นความจริงที่พวกเขามีเรื่องจะคุยกับเขา และมันจะดีกว่าถ้าเขาคุยกันหลังอาหารกลางวัน
เซาโล ดีมาส ชอบทานอาหารนอกบ้าน ข้างนอกมีโต๊ะใหญ่ซึ่งมีหลังคาสูงคลุมไว้เพื่อบังแดดและกันฝน
“นั่งลงสิ” เซาโลกล่าว ลูเอนช่วยเขานั่งลงที่เก้าอี้ท้ายโต๊ะ ลูเอนก็นั่งข้างเขาทางด้านซ้าย ขณะที่ไมร่านั่งทางด้านขวา คาธารีน่า และ คริสตินา นั่งข้างเดียวกับ ไมร่า และ อิงกริด นั่งข้าง ลูเอน
แม่บ้านเสิร์ฟอาหารกลางวัน ซึ่งประกอบด้วยสลัด ข้าว ถั่วแดง ไก่ย่าง เนื้อโกเบย่าง ลาซานญ่าเนื้อ และมันบดกับข้าวโพดและถั่ว
กลิ่นหอมมากทำให้ทุกคนเริ่มยุ่งและเริ่มกิน
เซาโลแม้จะอายุมาก แต่ก็มีความอยากอาหารมาก จานของเขามีข้าวและถั่วมากมาย พร้อมสลัดและเนื้อโกเบย่างชิ้นใหญ่ เขาเลิกดื่มแอลกอฮอล์เมื่อ 2-3 ปีก่อน ตอนนี้เขากำลังดื่มน้ำส้มจากธรรมชาติ
อาหารกลางวันร่าเริงมาก เซาโลถามคำถามมากมายเกี่ยวกับคริสตินาและอิงกริด เขาค่อยๆเรียนรู้จากทั้งสองคน อีกสิ่งหนึ่งตั้งแต่ต้นจนจบเขาไม่ได้พูดหรือถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับ นิลสัน ดีมาส ลูกชายของเขา เหมือนกับว่าเขาไม่เคยสนใจ หรือไม่เคยเห็นว่ามันเกิดอะไรขึ้น
หลังจากรับประทานอาหารกลางวันเสร็จแล้ว แม่บ้านก็นำจานและอาหารออกจากโต๊ะ
“ไม่เป็นไรๆ” เซาโลมองลูเอนอย่างจริงจังด้วยสายตาที่หรี่ลง “ลูเอน เกิดอะไรขึ้น ก่อนที่หลานจะปฏิเสธอะไร ปู่เข้าใจแล้วว่าหลานไม่ใช่คนธรรมดาอีกต่อไป หลานไม่จำเป็นต้องแก้ตัวแบบนั้น ปู่แก่แล้ว แต่ไม่ได้ชรา”
“เราไม่ได้ตั้งใจจะโกหกคุณปู่หรอกนะครับ” ลูเอน มองเข้าไปในดวงตาของปู่ของเขาอย่างไม่เกรงกลัว “ผมมาเพื่อพบปู่และบอกปู่บางอย่างที่ผมเชื่อว่าปู่ก็รู้อยู่แล้วครับ”
“สิ่งเหนือธรรมชาติ?” เซาโลไม่จำเป็นต้องให้ลูเอนอธิบายเพื่อให้เขาเข้าใจ เซาโลเป็นชายชราและเจ้าเล่ห์ที่ผ่านไปมาและเห็นหลายสิ่งหลายอย่าง
มีอีกเหตุผลหนึ่งที่เขาพาพวกเขาออกไปกินข้าวนอกบ้าน นั่นคือการได้เห็นปฏิกิริยาของแมลง ในขณะที่พวกมันกัดแต่ละตัว และมันก็เป็นอย่างที่เขาคิด พวกแมลงไม่ได้หลบลูเอน ไมร่า และสาวๆ พวกมันพยายามกัดพวกเธอหลายครั้ง แต่ก็ไม่ได้ผล อันที่จริงพวกมันไม่สำคัญพอที่จะทำให้พวกเธอขยับได้ เนื่องจากการถูกกัด และพวกมันไม่ได้เจาะแม้แต่ชั้นบางๆของพวกเธอเลยแม้แต่น้อย
“ใช่ คุณปู่ พวกเราทั้ง 5 คนแข็งแกร่งและแข็งแกร่งกว่ามนุษย์ทั่วไป” ลูเอนมองโดยไม่กระพริบตาที่ปู่ของเขาขณะพูด “คุณปู่ มีหลายสิ่งที่ผมอยากจะบอกคุณ และหนึ่งในนั้นเกี่ยวกับรอยร้าวลึกลับที่ปรากฏในข่าว ผมคิดว่าคุณปู่คงรู้เรื่องนี้แล้วใช่ไหม”
เซาโลพยักหน้าและเสริมว่า “ถูกต้อง ปู่เห็นในข่าวและได้สนทนากับผู้มีอำนาจบางคน ซึ่งนั่นคือคำตอบถ้าถามปู่ว่าปู่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่”
“อย่างที่ปู่จินตนาการได้ มันเป็นของจริง และผมก็เหมือนกับพวกเราทุกคน ที่ได้เข้าสู่รอยแตกเหล่านี้หลายครั้ง” ลูเอนอธิบายโดยละเว้นความจริงบางส่วน “ในรอยแตกเหล่านี้ บางส่วน อย่างน้อยในทั้งสามที่เราเข้าไป มีสัตว์ประหลาดหรือสิ่งมีชีวิต เช่น สัตว์ แมลง แมง ฯลฯ พวกมันล้วนกลายพันธุ์และแม้กระทั่งคนตายก็มีอยู่”
เซาโลประหลาดใจเพียงไม่กี่วินาที เขายังตระหนักว่า ลูเอน ไม่ได้จริงใจเลย แต่ก็ไม่ได้ถามเขา เขากล่าวว่า “ใช่ ปู่สามารถสังเกตบางส่วนของแมงป่องและแมงมุมที่คนกลุ่มหนึ่งนำมาจากรอยแยกเหล่านี้อย่างใกล้ชิดได้”
“คุณปู่ที่ผมได้กล่าวมาจนถึงตอนนี้ เพราะผมรู้วิธีฝึกร่างกายที่ใครๆ ก็ใช้ได้และแข็งแกร่งกว่าปกติ แข็งแกร่งกว่าคนธรรมดาถึง 20 เท่าด้วยซ้ำ” ลูเอน พร้อมที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเทคนิคที่ดีที่สุดที่สามารถเอาชนะความแข็งแกร่งระดับนี้ได้ แต่เพียงแค่พูดถึงว่าเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะเขย่าจิตวิญญาณของเซาโล
การแข็งแกร่งกว่าคนธรรมดาถึง 20 เท่าไม่ใช่เรื่องง่าย หมายความว่ามีใครบางคนสามารถเอาชีวิตรอดจากการยิงของ AK-47 ได้ ถ้ากองทัพที่มีคนแบบนี้ไปทำสงครามกับส่วนอื่นๆ ของโลก ใครจะเป็นฝ่ายชนะอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“บอกปู่เพิ่มเติมเกี่ยวกับเทคนิคนี้ที” เซาโลถอนหายใจและจิบชาที่สาวใช้คนหนึ่งเสิร์ฟ
“ผมพัฒนาเกมขึ้นมา” ลูเอน อธิบาย “นี่คือเกมคอมพิวเตอร์ที่จะนำมาดัดแปลงให้เข้ากับโทรศัพท์มือถือในอนาคต เกมนี้มีหน้าที่ในการช่วยเหลือทุกคนที่เล่นมันโดยเลียนแบบการเคลื่อนไหวของตัวละครที่สร้างขึ้นในเกมและ แข็งแกร่งควบคู่ไปกับตัวละคร นอกจากนี้ยังมีการกำหนดค่าของตัวละครที่ผู้ที่จะเล่นอธิบายข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับตัวเขาหรือเธอ นี่เป็นสิ่งสำคัญ เนื่องจากขึ้นอยู่กับอายุ ส่วนสูง น้ำหนักและขนาดวิธีการของ การฝึกจะแตกต่างกันไปในแต่ละคน รอสักครู่ ผมจะไปเอาแล็ปท็อปที่ทิ้งไว้ในห้องนั่งเล่นมาโชว์ มันง่ายกว่าที่จะอธิบาย”
“แน่นอน ไม่ต้องรีบ” เซาโลเข้าใจดี
วินาทีต่อมา ลูเอนกลับมาพร้อมแล็ปท็อปสีเงินในมือ เขาวางมันลงบนโต๊ะข้างๆ คุณปู่ เปิดแล็ปท็อป และพิมพ์รหัสผ่านเพื่อเปิดโปรแกรม จากนั้นจึงเริ่มเกม เขาคลิกที่การสร้างตัวละครหลังจากผ่านหน้าจอหลักและเริ่มแสดงการตั้งค่าและข้อมูลจำเพาะ
“ปู่ หลังจากที่ผู้เล่นสร้างตัวละครที่คล้ายกับภาพของตัวเอง ในขณะที่อวาตาร์ในเกมกำลังฝึกอยู่ ผู้เล่นก็จะมีการเปลี่ยนแปลงเช่นกัน การพยากรณ์การเปลี่ยนแปลงนั้นแม่นยำเกือบ 100% แน่นอนว่าถ้าผู้เล่นเข้าเกมแต่ไม่ได้เล่นมัน และไม่ได้เลียนแบบการกระทำเมื่อฝึก ตัวละครเท่านั้นที่จะเปลี่ยนไป ในขณะที่คนจริงไม่ได้เปลี่ยนไป”
เซาโลให้ความสนใจเป็นพิเศษขณะฟังคำอธิบายของลูเอน เขาต้องยอมรับว่าเขาสนใจที่จะเล่นเกมนี้ แม้ว่าเขาจะอายุมากแล้ว แต่ความเป็นเด็กที่อาศัยอยู่ภายในตัวเขากรีดร้องและต้องการดูว่าเขาสามารถวิวัฒนาการได้หรือไม่
“ปู่ยังไม่เชื่อว่าหลานอธิบายทั้งหมดเพราะว่าตั้งใจให้ปู่เล่นเกมนี้ใช่ไหม?” เซาโลละสายตาจากหน้าจอแล็ปท็อปและมองไปที่ลูเอน
ลูเอนพยักหน้าตามตกลง “ใช่ ผมไม่ได้ทำอย่างนั้นเพียงเพื่ออธิบายเกี่ยวกับเกม ผมต้องการให้ปู่เล่นมัน คุณปู่ มีบางอย่างที่ผมต้องการให้ปู่ช่วยและนั่นก็เกี่ยวข้องกับเกมนี้”
“ปู่ก็เลยเดาถูก” เซาโลแตะคางแล้วพูดว่า “หลานต้องการใช้ชื่อของปู่เพื่อติดต่อและนำเสนอเกมนี้ให้โลกเห็น และรู้ว่าความปั่นป่วนที่มันจะนำมาสู่โลก โดยเฉพาะในตอนแรก หลานอยากให้ปู่ทำให้มันดูเหมือนเกม และจำเป็นต้องแสดงให้เห็นว่ามันถูกสร้างโดยหลานและเทคนิคนี้ก็ไม่ได้มาจากหลานใช่ไหม โดยพื้นฐานแล้ว หลานต้องการบอกเป็นนัยว่าบริษัทดีมาส ซึ่งตอนนี้หลานได้กลายเป็น CEO แล้ว และได้กลายเป็นผู้สนับสนุนเกมรายใหญ่ที่สุดหรืออาจเป็นเพียงคนเดียวและต้องการคนจากกองทัพ เพื่อแสดงเกมนี้สินะ”
“ใช่ ประมาณนั้นครับ” ลูเอนพยักหน้า “แต่นั่นไม่ใช่ทั้งหมด”
“ถ้ามีอะไรเพิ่มเติมก็พูดมาสิ” เซาโลตั้งข้อสังเกตเมื่อ ลูเอน บอกว่านี่ไม่ใช่ทั้งหมด
“เมื่อเล่นเกมนี้ มันมีเพียงเทคนิคการฝึกร่างกายเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น ที่จะปล่อยออกมา และเมื่อปู่เล่น เทคนิคส่วนต่างๆ จะถูกปล่อยออกมามากขึ้น อย่างไรก็ตาม สำหรับกองทัพ ผมยินดีจัดให้เกมมีความสมบูรณ์ ตราบใดที่มีข้อตกลงการรักษาความลับและพวกเขาจะไม่เล่นร่วมกับผู้เล่นคนอื่น อย่างไรก็ตาม ผมมีสิ่งหนึ่งที่ผมต้องการเป็นการตอบแทน” ลูเอนหยุดอย่างตั้งใจ ซึ่งทำให้เซาโลมีเวลาเข้าใจทุกอย่างที่ได้ยิน
