คาธารีน่า ได้เรียนรู้อย่างรวดเร็วถึงวิธีการใช้ไม้เท้าเพื่อควบคุมอันเดดทั้ง 3 ตัว และยังสามารถนำพวกมันเข้าและออกจากคริสตัลขนาดใหญ่ที่ส่วนท้ายของไม้เท้าได้อีกด้วย หลังจากนั้น ลูเอน ได้ฆ่าสิ่งมีชีวิตที่เหลือทั้งหมดและรื้อถอนพวกเขา นำกระดูกที่สำคัญที่สุดและเลือดจากผู้ที่ยังคงไม่บุบสลาย
กระบวนการทั้งหมดใช้เวลาเกือบ 2 ชั่วโมง เขายังได้รับข้อมูลบางอย่างเมื่อเขาฆ่าแพะด้วยร่างกายของมนุษย์ เขารู้ว่าสถานที่แห่งนี้ถูกสร้างขึ้นโดยมาร แต่มารที่สร้างอาณาจักรนี้ได้ตายไปแล้ว ด้วยเหตุนี้ สัตว์ประหลาดปีศาจบางตัวจึงอาศัยอยู่ที่นี่โดยลำพัง
ไมร่าเห็นลูเอนวาดอักษรรูนและสัญลักษณ์แปลกๆ บนพื้น เธอถามด้วยความสงสัย “ตอนนี้ลูกทำอะไรอยู่ลูเอน”
“สร้างเส้นทางให้ผมสามารถกลับมาที่แห่งนี้ได้” ลูเอนอธิบาย “เราสามารถใช้สถานที่นี้ในการฝึกได้ เนื่องจากที่นี่มีสัตว์ประหลาดมากมาย และยังมีสมุนไพรและพืชหายากมากมาย แต่ไม่มีทาง ไปเก็บให้ครบตั้งแต่สะพายเป้และกระเป๋าเต็มแล้ว อีกอย่างเราเข้ามานานแล้วด้วย เพราะเราจะเข้ามานานนักไม่ได้”
“นั่นก็จริง มันไม่ดีที่จะมีข่าวลือออกมาด้วยเหตุนี้” ไมร่าเห็นด้วย อย่างน้อยที่สุด ณ เวลานี้ ที่ซึ่งรอยแยกมิติไม่เป็นความจริงอย่างแท้จริง ไม่ควรอยู่ในนั้นนาน
“นอกจากนี้ รอยแยกมิติในตอนนี้ยังมีพลังงานให้เปิดได้ไม่เกิน 24 ชั่วโมง ดังนั้นฉันจึงสร้างวิธีใหม่ที่จะมาที่นี่ ตราบใดที่ผมมีพลังงานในการเปิดประตู” ลูเอนกล่าวขณะเขียน ของบางอย่างในจดหมายเก่าๆ และเลือดเทลงในที่ที่เขาวางก้อนหินไว้รอบๆ
เมื่อเลือดไหลออก ก้อนหินก็เริ่มเรืองแสง ทีละเล็กทีละน้อยตัวอักษรที่วาดก่อนหน้านี้พร้อมกับอักษรรูนเริ่มลอยและไปที่กึ่งกลางของแผนภาพที่สร้างขึ้น จากนั้นโดมแห่งพลังงานก็ก่อตัวขึ้น และตัวอักษรและอักษรรูนก็เริ่มเต้นข้ามโดมและหยุดในตำแหน่งต่างๆ จนในที่สุดโดมก็มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า
“เสร็จแล้ว” ลูเอนพูด “ตอนนี้เราไปกันได้แล้ว”
ไมร่าและสาวๆ ยังคงทึ่งกับสิ่งที่เกิดขึ้น เมื่อพวกเขาเห็นพวกมันหายไปและได้ยินเสียงของ ลูเอน พวกเขาจึงตื่นขึ้นจากอาการมึนงง
ลูเอนวางกระเป๋าเป้ใบใหญ่ไว้บนหลังของเขาและถือถุงสีดำไว้ที่มือทั้งสองข้างแล้วเริ่มเดิน
ไมร่า, คริสตินา, อิงกริด และ คาธารีน่า ก็ถือถุงขยะสีดำที่เต็มไปด้วยซากสัตว์ประหลาด
“ลูเอน ถ้าพี่จะขายสิ่งเหล่านี้ กระเป๋าใบหนึ่งจะราคาเท่าไหร่?” คาธารีน่า ถามด้วยความสงสัย
“100 ล้านหรือมากกว่านั้น” ลูเอนตอบ
“ขนาดนั้นเลยหรอ?!” ตอนนี้เธอไม่เห็นปัญหาใด ๆ ในการถือมันอีกต่อไป ด้วยความรู้สึกเหม็นเหมือนก่อนหน้านี้
“ใช่ และมีบางส่วนที่สามารถมีราคาถึง 200 ล้านได้เลย” ลูเอนไม่ได้โกหก อันที่จริงเขายังคง ‘ใจดี’ ที่บอกราคาต่ำสุดของมัน เพราะถ้าเขาสร้างยาจากพวกมัน มันจะมีค่ามากกว่ามูลค่านั้นมาก
“ว้าว! พี่ลูเอน น่าทึ่งจริงๆ ที่ทำแบบนั้นได้!” คริสตินารู้สึกเวียนหัวเมื่อจินตนาการว่าทุกอย่างจะรวมกันได้มากแค่ไหน มันจะเป็นศูนย์จำนวนมากที่จะไม่แปลกถ้าเธอสรุปว่าเงินจำนวนนี้จะไม่มีวันสิ้นสุด
เนื่องจาก ลูเอน อ่อนไหวต่อพลังงานที่ห่อหุ้มพื้นที่ เขาจึงหลีกเลี่ยงมอนสเตอร์และเอาเฉพาะสมุนไพรและพืชหายากเท่านั้น เขายังโชคดีที่ได้พบดอกไม้แห่งชีวิตเป็นเวลา 2 ปี
มันเป็นดอกไม้ที่มีกลีบสีดำและเต็มไปด้วยพลัง ใครก็ตามที่กินดอกไม้นี้จะได้รับอายุขัยเพิ่มขึ้นอีก 2 ปี นอกจากนี้ยังสามารถใช้เพื่อสร้างยาฟื้นฟูได้อีกด้วย แม้แต่การสร้างแขนขึ้นมาใหม่ก็เป็นไปได้ ตราบใดที่ยาเม็ดนี้มีดอกไม้และกระดูกที่มีโปรตีนมากมาย
“นี่ไง ทางออกจากที่นี่” ข้างหน้าพวกเขามีเนินอยู่สองลูก และระหว่างเนินเขาก็มีรอยแตกเป็นมิติ ลูเอนก็ชี้ไปที่มันทันทีที่พวกเขามาถึงหน้ารอยแตก
“อืม แม่ต้องการอาบน้ำด่วน” ไมร่าพูด รู้สึกเหงื่อออกและสกปรก ไม่ว่าจะเป็นสิ่งสกปรกหรือเลือด
“หนูด้วย หนูกำลังอยากอาบน้ำและล้มตัวนอนอยู่บนเตียง… แต่เรายังต้องเดินทางต่อโดยเครื่องบินอีก 2 ชั่วโมง เราจะต้องอาบน้ำบนเครื่องบินต่อไป หรือไม่ก็รอกลับบ้าน” คาธารีน่า ถอนหายใจ เธอจำได้ว่าพวกเขาจะยังคงอยู่ในสถานะอื่นเมื่อพวกเขาออกจากรอยแตก
*
ลูเอน ไมร่า และสาวๆ มาถึงสนามบินที่จุดจอดแท็กซี่แห่งหนึ่ง ระหว่างที่พวกเขาขนส่งสิ่งของหลายอย่างกับพวกเขามา พวกเขาต้องไปกับแท็กซี่ 2 คัน
ตอนแรกคนขับแท็กซี่คิดว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะเคลื่อนย้าย เนื่องจากเสื้อผ้าของพวกเขาค่อนข้างโทรม แต่เมื่อเห็นพวกเขามาถึง และได้รับการต้อนรับจากนักบินเจ็ทและนักบินร่วม และเข้าไปในเครื่องบินเจ็ตส่วนตัว ทุกสิ่งที่คนขับจินตนาการไว้ก็พังทลาย
“ฉันเดาว่าคำพูดนั้นเป็นความจริง: ‘คุณไม่ควรตัดสินหนังสือจากปกของมัน’ … ” คนขับแท็กซี่คนหนึ่งในสองคนพึมพำอย่างไม่เชื่อ
ลูเอนและสาวๆ แบกเป้และกระเป๋าขึ้นเครื่องบิน หลังจากผ่านจุดตรวจแล้ว แม้ว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะเชื่อว่ามันแปลกมากสำหรับพวกเขาที่จะขนส่งกระดูกสัตว์ เหนือสิ่งอื่นใด เมื่อเขาค้นพบว่าเป็นตระกูลดีมาส น้ำหนักของชื่อนั้น และเนื่องจากพ่อของ ไมร่า เป็นจอมพลเพียงคนเดียวที่มีชีวิต น้ำหนักที่มากขึ้น เลยไม่ถามมากก็ปล่อยผ่าน
พวกเขาเก็บสัมภาระและขึ้นเครื่องบินส่วนตัว หลังจากตรวจสอบทุกอย่างให้ปลอดภัยแล้ว เนื่องจากไม่สามารถวางใจได้ว่าพวกเขาจะไม่ถูกโจมตีอีก พวกเขาขึ้นเครื่องบิน และใช้เวลาไม่นานในการขึ้นเครื่อง
*
เวลา 6:28 น. เมื่อพวกเขากลับถึงบ้านและเก็บทุกสิ่งที่พวกเขาปล้นมาไว้ในห้องของลูเอน หลังจากนั้น ลูเอนและอิงกริดก็อาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดสูทและเนคไท… ก็มีแต่ลูเอนเท่านั้นที่ผูกเนคไท ทันใดนั้นพวกเขาก็ขึ้นรถของลูเอนไปบริษัท
เมื่อ ลูเอน มาถึงบริษัทแล้ว บวกกับ อิงกริด ชายวัยกลางคนและพูดเสียงดังอ้อนวอนว่า “ได้โปรด ได้โปรดปล่อยให้บริษัทของฉันอยู่ต่อไป! ฉันรู้ และฉันก็พบว่าภรรยาของฉันทำอะไร และฉันรู้ว่ามันผิด แต่ ได้โปรด อย่าไปเลย ฉันขอร้อง”
“ตกลง” ลูเอนพูดแค่นั้นแล้วหันหลังเข้าไปพร้อมกับอิงกริด
“ขอบคุณ!” ชายคนนั้นขอบคุณเขาหลายครั้งด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาของเขา
“ลูเอน คุณจะยกโทษให้เขาไหม” อิงกริด มองเขาอย่างแปลกใจขณะที่เธอถามคำถามของเธอ
“ใช่และไม่ใช่” ลูเอนตอบอย่างคลุมเครือ
“แล้วทำไมคุณถึงบอกว่าโอเค” อิงกริด รู้สึกทึ่ง
“เพราะมันไม่เป็นไรที่จะปล่อยให้บริษัทมีชีวิตอยู่ แต่ฉันไม่ได้บอกว่ามันจะใหญ่เท่าตอนนี้ แค่พอให้พวกเขารู้ว่าการถูกดูหมิ่นเป็นอย่างไร มันไม่มีประโยชน์ที่จะเอาทุกอย่างไปจากพวกเขาในตอนนี้ .. แล้วคุณจะเข้าใจในภายหลัง ” ลูเอนยิ้มอย่างเย็นชา เขาจะไม่ยอมให้ผู้กระทำความผิดที่ทำให้น้องสาวบุญธรรมของเขาต้องอับอายทิ้งไว้เพียงเท่านั้น
“ฉันเข้าใจ ฉันหวังว่าพวกเขาจะทนทุกข์ทรมานต่อไปอีก” อิงกริด กล่าวอย่างโกรธจัด “ผู้หญิงคนนั้นกับลูกสาวของเธอโหดร้ายกับ คริสตินา ฉันสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันเลวร้ายไปกว่านี้และ คริสตินา ได้ทำชุดเปื้อนจริงๆหรือไงกัน ?”
“คริสตินายังคงเป็นคนที่มีอำนาจ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากบาดแผลของเธอ มันเป็นไปได้ที่เธอจะทนที่จะโดนทุบตีและไม่ทำอะไรเลย แต่เธอก็มีความเป็นไปได้ที่เธอจะโต้กลับ เมื่อเธอโกรธ เธอจะระเบิดและจบลงด้วยการฆ่าใครสักคน ผู้คนมักจะทำหลายอย่างด้วยแรงกระตุ้น โดยเฉพาะถ้าพวกเขาโกรธ ดังนั้นฉันจะไม่แปลกใจเลยที่เธออาจจะฆ่าพวกเขาได้” ลูเอนถอนหายใจ นั่นคือความจริงที่เขาต้องการหลีกเลี่ยง
ไม่ใช่ว่าเขาต่อต้านการฆ่าใครซักคน เพราะสิ่งที่พวกเขาเผชิญหน้า การเคร่งศาสนาก็เหมือนกับเอาปืนจ่อหัวพวกเขาและรอให้ใครซักคนเหนี่ยวไก อย่างไรก็ตาม ลูเอน ไม่ต้องการให้ คริสตินา รู้สึกผิดที่ฆ่าใครซักคนด้วยเงินเพียงเล็กน้อย ไม่ว่าผู้หญิงและลูกสาวจะน่าเกลียดแค่ไหน คริสตินาจะไม่ผ่านมันไปง่ายๆ ถ้าเธอฆ่าพวกเขา
ส่วนที่ยากที่สุดอย่างหนึ่งคือการเอาชนะบางสิ่งที่บุคคลที่ถูกสงสัยเชื่อว่าพวกเขาได้ทำและเสียใจเพราะพวกเขาเชื่อว่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องไปให้ถึงขนาดนั้น และการฆ่าคนที่มีอคติ ไม่ว่าจะดูยุติธรรมเพียงใด ก็ไม่ใช่วิธีที่ถูกต้องในการดำเนินการต่างๆ
พวกเขาออกจากโรงรถและผ่านทางเข้าสำนักงานใหญ่ของบริษัท ขึ้นลิฟต์ก็ขึ้นไปชั้นบนสุด
พอไปถึง บรรยากาศก็ตึงเครียด พนักงานที่รวมตัวกันทั้งหมดเงียบเมื่อ ลูเอน และ อิงกริด มาถึง
แน่นอน ลูเอน รู้ดีว่าทำไมพวกเขาถึงเป็นแบบนั้น เมื่อวานนี้ มีข่าวเกี่ยวกับการหายตัวไปและการเสียชีวิตของผู้ถือหุ้นใหญ่อันดับ 2 ที่สำนักงานใหญ่ของบริษัทดีมาสคนๆนั้นคือ วินเซนต์ เคาท์
“ลูเอน พวกเขาคงรออยู่ที่ห้องประชุมแล้ว” อิงกริดกระซิบ
“ใช่ฉันรู้” ลูเอนสัมผัสได้ถึงผู้คนในห้องประชุมที่รอเขาอยู่ แม้แต่อกูนาโด้ เคาท์ก็นั่งแทนที่วิเซนต์ เคาท์ พ่อของเขา
เมื่อ ลูเอน และ อิงกริด (ซึ่งถือเอกสารอยู่ในอ้อมแขนของเธอ) เข้าไปในห้องประชุม ทุกคนก็มองไปในทิศทางเดียวกัน
“คุณมาสาย!” อกูนาโด้ เคาท์ เม้มปากและพูด
“โอ้?” ลูเอนมองมาที่เขาและไม่สนใจเขา เขานั่งบนเก้าอี้และมองทุกคนแล้วพูดว่า “เริ่มเลย”
“ฮึ!” อกูนาโด้ เคาท์พ่นน้ำลาย และทำหน้ามุ่ย มันเป็นเรื่องแปลก ท้ายที่สุดเขาไม่ใช่วัยรุ่นแล้ว แต่ตอนนี้เขาอายุ 25 ปีแล้ว
“พวกเรามารวมตัวกันที่นี่เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับการหายตัวไปของเครื่องบินส่วนตัวของวินเซนต์ เคาท์” ลูเอน กล่าวอย่างใจเย็น “ขณะนี้การสอบสวนอยู่ในระหว่างดำเนินการและยังไม่ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น จนกว่าจะถึงตอนนั้น เราจะช่วยเหลือให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ การสอบสวน รวมทั้งส่งต่อข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับเส้นทางของวินเซนต์ เคาท์ เมื่อวานนี้”
“ไม่!” อกูนาโด้ เคาท์ลุกขึ้นและทุบโต๊ะด้วยสองมือของเขา
“ทำไมจะไม่ล่ะ บอกฉันที ทำไมถึงบอกว่า ไม่?” ลูเอนเลิกคิ้วขณะที่มองไปที่เขา
“เอ่อ… ฉันไม่… ฉันคิดว่ามันถูกต้อง- ฉันหมายความว่า ทำแบบนี้ไม่ถูกต้อง ที่ต้องให้… รออีกหน่อย ฉันคิดว่ามันไวเกินไป!” อกูนาโ เคาท์พูดติดอ่าง เบาๆในตอนท้ายด้วยความกลัว
มันจะเป็นปัญหาสำหรับเขาหากพวกเขาตรวจสอบและพบทุกสิ่งที่พ่อของเขาทำเมื่อวานนี้ เขารู้เรื่องระเบิดที่จะวางบนเครื่องบินส่วนตัวของลูเอน เขารู้ด้วยว่าพ่อของเขาได้พบกับนิลสัน ดีมาส น้องชายของ ไมร่า หากทั้งหมดนี้เชื่อมโยงกัน สิ่งต่างๆ อาจไม่เป็นผลดีต่อครอบครัวของเขามากนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเขา เนื่องจากมีโอกาสสูงที่พ่อและแม่ของเขาจะเสียชีวิตจากอุบัติเหตุดังกล่าว
‘ถ้าพ่อแม่ของฉันตายไปจริงๆ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ควรจะเป็นของฉันจะสูญหายไปหากทุกอย่างเกิดขึ้น ฉันไม่ต้องการสิ่งนั้น ฉันไม่ยอมรับมัน!’ ดูเหมือนว่าชีวิตและความตายของพ่อแม่ของเขาไม่สำคัญเท่ากับเงินของเขา
