– โนมะ ซูชิ –
ในห้องวีไอพี ลูเอน และอิงกริดนั่งกินและดื่มไวน์เคียงข้างกัน
“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันกินสิ่งนี้ ฉันเลยไม่รู้ว่าจะชอบหรือเปล่า แต่ฉันก็ชอบ” อิงกริดพูดด้วยรอยยิ้ม เผยให้เห็นฟันของเธอ
“ผมดีใจที่คุณชอบมัน ปกติครั้งแรกที่พวกเขากินซูชิ ผู้คนมักจะไม่ชอบมัน คุณสามารถขอเพิ่มเติมและลองทุกอย่างที่คุณรู้สึกอยากทานได้” ลูเอน ชอบเห็นอิงกริดกินและประหลาดใจทุกครั้งที่ได้ลองอะไรใหม่ๆ มันน่ารักมากที่เธอแสดงท่าทางประหลาดใจและมองเขาราวกับว่าเธอพูดด้วยตาว่าเธอประหลาดใจแค่ไหน
“จริงเหรอ ก็คงจะเพราะว่าฉันไม่เคยพิถีพิถันเรื่องอาหารมากนัก และไม่คิดว่ามันจะแย่แค่เพราะมันดิบ แม้ว่าฉันต้องยอมรับว่าเนื้อสัมผัสจะแปลกๆ หน่อย แต่ถ้าคุณ ลืมไปซะ ก็ไม่เลว” อิงกริดพูดพลางเลียนแบบท่าทางลูเอน จับตะเกียบ
“ไม่นานคุณก็จะชินกับเนื้อสัมผัสเช่นกัน ตอนแรกมันแปลกมาก” ลูเอน ยิ้มให้กับท่าทางที่เธอทำเมื่อกินเข้าไป มันเป็นท่าทางที่เขาชอบ แต่เขารู้สึกแปลก ๆ เมื่อเธอกิน
“ใช่ ค่อยๆ ชินกับมัน” อิงกริดพูดขณะกินซูชิโรลกับแซลมอนอีกชิ้น
“ลองนี่สิ มันทอดแล้ว” ลูเอน ถือซูชิด้วยตะเกียบของเขาแล้วนำไปที่ปากของอิงกริด
อิงกริดที่เคี้ยวเสร็จแล้วก็เปิดปากรับเทมปุระที่ลูเอน ส่งไปที่ปากของเธอ
“ดี! เป็นสิ่งที่ดีมาก” อิงกริดกล่าวอย่างเห็นด้วย
ขณะที่พวกเขากินพวกเขาก็ดื่มไวน์ แม้ว่าความอดทนของพวกเขาจะสูงมาก เนื่องจากการฝึกฝนในระดับสูง แต่เมื่อดื่มไวน์มากกว่า 5 ขวดในขณะรับประทานอาหาร แม้แต่ ลูเอน ก็ยังมีแก้มสีชมพูเล็กน้อย ในทางกลับกัน อิงกริด มีดวงตาที่เปล่งประกายด้วยแอลกอฮอล์และแก้มของเธอแดงจนถึงหู
“พอใจไหม อยากกลับไปไหม” ลูเอน ถามขึ้น
“ไม่! ฉันยังไม่อยากกลับ ไม่เอาน่า… ค่ะ! ไปทะเลกันเถอะ ฉันอยากเห็นทะเล *เรอ~*” อิงกริดเรอทันทีที่เธอพูดจบ เธอคิดว่ามันตลกดีและหัวเราะเยาะเรอเอง แล้วรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป แต่สุดท้ายเธอกลับหัวเราะอีกครั้ง “อ๊ะ ขอโทษ มันหลุดออกมาเอง ฮิฮิ~”
ลูเอน กดปุ่มเรียกบริกร วินาทีต่อมา มีคนมาเคาะประตู
“เข้ามาได้” ลูเอน บอก “ขอบิลหน่อย”
*
ลูเอน ช่วยอิงกริดขึ้นรถแล้วถามว่า “อยากให้ฉันขจัดแอลกอฮอล์ออกไหม”
“ถ้าฉันต้องการ ฉันจะดื่มไปทำไม ให้ฉันอยู่แบบนี้อีกสักพักเถอะนะ…” อิงกริดพูดขณะที่เธอเอานิ้วเกี่ยวผมของลูเอน ขณะที่เขากำลังขับรถ
“ตกลง” ลูเอน ชอบให้เธอไปยุ่งกับผมของเขาและไม่บ่น
ไม่กี่นาทีต่อมาพวกเขาก็มาถึงที่จอดรถใกล้กับชายหาด
ลูเอน ออกไปช่วยอิงกริด และเหมือนกับครั้งที่แล้ว เธอทิ้งรองเท้าส้นสูงไว้ในรถ ขณะที่เธอพบว่ามันขัดใจที่จะใส่ และมันแย่ยิ่งกว่านั้นอีกถ้าเธอจะเดินบนหาดทราย
“ไปนั่งตรงนั้นกันเถอะ!” อิงกริด ชี้ไปที่ม้านั่งบนชายหาด
“ตกลง” ลูเอน ประสานนิ้วของเขากับเธอและเดินจูงมือเธอไปที่ม้านั่งที่ อิงกริด ชี้ให้เห็น
พวกเขาไม่ใช่คนเดียวบนชายหาดในเวลานั้น มีคนอื่น ๆ ที่มีเก้าอี้ชายหาดอยู่ใกล้ทะเลมาก แม้แต่กลุ่มคนหนุ่มสาวที่เล่นวอลเลย์บอล
ลูเอน นั่งลงกับอิงกริด อิงกริด มีความสุขมากและรอยยิ้มเกิดขึ้นบนริมฝีปากสีชมพูของเธอขณะที่เธอวางศีรษะบนไหล่ของ ลูเอน และมองดูทะเล
เป็นเวลานานที่พวกเขาได้อยู่ร่วมกันอย่างเงียบ ๆ ขณะเฝ้าดูทะเลและดวงจันทร์สะท้อนอยู่ในน้ำทะเล
“ลูเอน วันนี้ฉันได้บอกรักคุณไปบ้างหรือยัง” อิงกริดทำลายความเงียบที่ก่อตัวขึ้น
“ยังเลย” ลูเอน กระซิบข้างหู
อิงกริด จิ้มหูของเธอและหันไปหาเขาและจูบเขา ดังนั้นเธอจึงพูดว่า “ฉันรักคุณมาก!”
“ผมก็รักคุณเหมือนกัน.” ลูเอนจูบอิงกริดที่มันกินเวลานานกว่า 10 นาที
ผลกระทบของแอลกอฮอล์ได้เริ่มกระจายออกไปแล้ว แม้ว่า อิงกริด ไม่ได้ทำอะไรเพื่อให้มันเกิดขึ้น ร่างกายของเธอทำงานได้เร็วกว่ามนุษย์ทั่วไป อย่างไรก็ตาม เธอยังคงเหมือนเดิม เป็นหญิงสาวที่มีความรัก ใช้เวลาแสนโรแมนติกกับคนที่เธอรัก ดังนั้นเธอจึงไม่รังเกียจที่จะมีสติและเพียงแค่ต้องการสนุกกับช่วงเวลาที่เป็นของเขาและเธอ
*
หลังจากที่พวกเขากลับบ้านก็ใกล้จะตีสองแล้ว ลูเอน และอิงกริดขึ้นบันได และก่อนที่หลันจะจูบราตรีสวัสดิ์ อิงกริดถามอย่างสุภาพว่า “ลูเอน ฉันขอนอนกับคุณได้ไหม ฉันรู้ว่าฉันมีรอบเดือน และเราไม่สามารถทำอะไรได้ แต่ฉัน ..ฉันอยากนอนห้องเดียวกับคุณ”
“ก็ได้ครับ” ลูเอน เห็นด้วยและแนะนำว่า “เอาชุดนอนมาอาบน้ำในห้องน้ำของผมก่อน หรือไม่ก็อาบน้ำในห้องน้ำหลักก็ได้นะ”
“อืม ฉันจะไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจะกลับมาหานะคะ” อิงกริด ยืนเขย่งปลายเท้าและจูบ ลูเอน ก่อนออกจากห้องของเธอ
ลูเอน ออกจากประตูเพียงแค่เอนตัวลง ปกติเขาจะนอนและใส่แค่กางเกงบ็อกเซอร์ แต่ขณะที่อิงกริดกำลังจะนอนในห้องกับเขา ลูเอน ก็คว้าเสื้อยืดผ้าฝ้ายและกางเกงขาสั้นไหมมาด้วย
หลังจากอาบน้ำแต่งตัว ลูเอน ก็กำลังเป่าผมให้แห้ง นั่งบนเตียงระหว่างรออิงกริด
*ก๊อก…ก๊อก…*
“เข้ามาสิ” ด้วยความอนุญาตของลูเอน อิงกริดจึงเข้ามาสวมชุดนอนสีชมพูน่ารักกับดอกไม้สีขาว เธอมีผมเปียกเล็กน้อย และใบหน้าของเธอแดงเล็กน้อย
“ฉันมาแล้ว” อิงกริด เดินไปหา ลูเอน และนั่งลงข้างๆเขา
“ผมของคุณยังเปียกอยู่นิดหน่อย” ลูเอน ลุกขึ้นแล้วพูดว่า “รอเดี๋ยวก่อน ผมจะเอาผ้าเช็ดตัวมาอีกผืน”
ก่อนที่อิงกริดจะตอบ ลูเอน ก็เดินไปที่ห้องน้ำแล้วกลับมาพร้อมกับผ้าขนหนูสีขาว เขากล่าวว่า “อยู่ตรงนั้นก่อนนะ อย่าเพิ่งหันหลังกลับมาหาผม เดี๋ยวผมจะเป่าผมให้”
แม้จะคิดว่าเธอถูกเขาตามใจมากพอแล้ว อิงกริดก็ยอมรับและทำตามที่เขาพูด “ได้ค่ะ”
ลูเอน ขณะที่เขานั่งถัดจากเธอ เริ่มเป่าผมสีบลอนด์ที่สวยงามของอิงกริดให้แห้ง
“เสร็จแล้วล่ะ” ลูเอน ลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดตัวไปที่ห้องน้ำแล้วใส่ลงในตะกร้าซักผ้า
เมื่อเขากลับมา เขาพูดว่า “คุณง่วงไหม คุณอยากนอนไหม”
“ฉันไม่ค่อยง่วง แต่ฉันอยากนอนกับคุณ โอเคไหม”
“แน่นอน นั่นเป็นเหตุผลที่คุณมาไม่ใช่หรือ” ลูเอน หัวเราะเล็กน้อย
“จริงสิ…” อิงกริดก็หัวเราะเช่นกัน
ลูเอน มีหมอน 2 ใบอยู่บนเตียง ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการหมอนอีกใบ อิงกริด คลานไปที่มุมเตียงแล้วนั่งลงบนเข่าของเธอ
ลูเอน ก็ปีนขึ้นไปบนเตียงแล้วนอนลงทันทีและพูดว่า “มานี่ นอนข้างๆ ผมสิ”
อิงกริดเชื่อฟังเขา เธอคลานเข้ามาใกล้เขาแล้วนอนลงโดยเอาเท้าของเธออยู่ใต้ที่กำบัง
ลูเอน ยิ้มและดึงเธอเข้าไปใกล้เขา ทำให้อิงกริดวางศีรษะบนแขนซ้ายของเขา เขาปัดผมออกจากใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน
อิงกริด ที่กำลังมองใบหน้าของ ลูเอน อย่างใกล้ชิด ไม่รู้สึกอยากจะกระพริบตา เธอมองเข้าไปในดวงตาสีแดงของเขาและรู้สึกมึนเมา สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของร่างกายที่ใกล้ชิดกับเธอ ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรง มันเป็นความรู้สึกแปลก ๆ แต่เธอไม่ได้ไม่ชอบมัน อันที่จริง เธอรักความรู้สึกนั้น และก่อนที่เธอจะรู้ตัว ขณะมองดูเขาโดยไม่กะพริบตา การนอนหลับก็เข้าควบคุมเธอได้ และเธอก็ผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว
ลูเอน ที่ยังคงตื่นอยู่ ยิ้มและจูบที่หน้าผากของเธอ และกอดเธออย่างอ่อนโยนขณะหลับตา
