หลังจากอาบน้ำ อิงกริด สวมชุดผ้าไหมสีเขียวสปริงและมัดผมเป็นหางม้าสูงและเดินเข้าไปในห้องครัว เมื่อเห็นไมร่าและคริสตินาอยู่ในครัว เธอพูดว่า “คุณแม่สามี ให้ฉันช่วยจัดจานบนโต๊ะเถอะนะคะ”
“ไดจ้ะ” ไมร่ามองมาที่เธอและถามว่า “หนูเห็นคาธารีน่าไหม”
“ไม่นะคะ” อิงกริดครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เธอบอกว่าจะอาบน้ำหลังจากที่พับเสื้อผ้าเสร็จแล้ว”
“ฉันเข้าใจ” ไมร่าถามว่า “อิงกริด เป็นยังไงบ้าง? สนุกกับการทำงานเป็นเลขาส่วนตัวของลูเอนหรือเปล่า?”
อิงกริด รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับคำถามนี้ แต่ไม่นานเธอก็ยิ้มและตอบว่า “ค่ะ เป็นเรื่องที่น่ายินดีทีเดียว”
ขณะพูด คาธารีน่าก็มาถึง “แม่คะ หนูพับเสื้อผ้าเสร็จแล้ว ต่อจากนี้ไปฝากให้เป็นหน้าที่หนูได้เลย หนูจะใช้สิ่งนี้เป็นการฝึก”
“แม่ดีใจที่ลูกยินดีช่วยที่บ้าน” ไมร่าหันกลับมา เช็ดมือบนผ้ากันเปื้อน แล้วพูดว่า “อาหารเย็นใกล้จะเสร็จแล้ว อิงกริด หนูไปเรียกลูเอนลงมาได้ไหมจ้ะ”
“ได้ค่ะ” อิงกริด วางจานสุดท้ายลงบนโต๊ะและจากไป
เมื่อเธอออกไปข้างนอก อิงกริด ไม่เห็น ลูเอน และสังเกตว่ากล่องกระดาษแข็งทั้งหมดหายไป ‘ลูเอน บอกว่าคุณสามารถสัมผัสทุกสิ่งได้รอบตัวด้วยพลัง Qi… ฉันจะพยายาม!’
อิงกริด หลับตาลงและพยายามรู้สึกถึงการมีอยู่ของ ลูเอน ตอนนั้นเองที่เธอรู้สึกแปลกๆ เธอรู้สึกเหมือน… เหมือนเลือดไหลไปที่บ้านเพื่อนบ้าน เธอถามตัวเองอย่างสับสนว่า ‘เกิดอะไรขึ้นกันนะ? เลือดไหลออกเยอะมาก… ยังไงก็ตาม ลูเอนล่ะ?’
วินาทีต่อมา เธอสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของเขาบนชั้น 2 มันยากมาก เธอประสบความสำเร็จเพียงเพราะ ลูเอน สังเกตเห็น Qi ของเธอลอยอยู่ พยายามค้นหาบางสิ่ง และคิดว่าเป็นเขาที่เธอพยายามค้นหา
‘ฉันทำได้!’ อิงกริด ดีใจและเข้าไปในบ้านอีกครั้ง เธอเดินขึ้นบันไดไปและพบว่าประตูเปิดออกสู่ห้องของ ลูเอน และเห็นเขามองมาที่เธอราวกับกำลังรอให้เธอมาถึง
“ฉันพบคุณแล้ว!” ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม อิงกริด กอดอกของเธออย่างภาคภูมิใจ
“ใช่ คุณเจอผมแล้ว” ลูเอนหัวเราะและพูดว่า “แม่บอกให้ผมลงไปทานอาหารเย็นใช่ไหม”
“จริงสิ ตอนนี้คุณยุ่งอยู่หรือเปล่า” อิงกริด เอียงศีรษะเล็กน้อยเมื่อเธอถามสิ่งนี้และเห็นกล่องหลายกล่องวางซ้อนกันอยู่ที่มุมห้อง
“ไม่ใช่อย่างนั้น ผมแค่จะแปรรูปสมุนไพรและพืชสมุนไพรเหล่านี้ทั้งหมด แต่ไม่จำเป็นในตอนนี้หรอกครับ” ลูเอนรวบรวมสมุนไพรชนิดเดียวกันจำนวนมากจนกลายเป็นผงและเก็บไว้ในกล่องที่เล็กกว่า ลุกขึ้นเดินไปหาอิงกริดเพื่อจุมพิตเร็วๆ แล้วพูดว่า “ผมจะไปอาบน้ำและจะลงไป โอ้ บอกให้พวกเธอเตรียมตัวให้พร้อม วันนี้เราจะกลับสู่รอยแตกที่เราพบพวกอิมพ์และพวกอันเดดแล้ว”
“ได้ค่ะ ฉันจะบอกพวกเธอเอง” อิงกริด ออกจากห้องของ ลูเอน ขณะที่เธอร้องเพลงไปด้วย
หลังจากที่อิงกริดจากไป ลูเอนก็เก็บกล่องสมุนไพรที่เขากำลังกวนอยู่ และเหลือเพียงชุดของสมุนไพรและพืชแปรรูปเท่านั้น เขาตั้งใจจะสร้างชุดยาขึ้นมาอย่างรวดเร็วก่อนจะไปยังรอยแยกมิติ
*
ในห้องที่มีแสงสลัว มีเพียงแสงจากตะเกียง ชายคนหนึ่งสวมชุดสีเขียวเข้มออกมาจากเงามืดมาปรากฏตัวต่อหน้าชายคนหนึ่งอายุประมาณ 50 ปีและกล่าวว่า “ท่านประธาน ใบสั่งสมุนไพรจำนวนมากและ ต้นไม้และเพชรได้มาถึงคฤหาสน์ของ ไมร่า ดีมาส แล้ว เป็นไปได้ว่าเด็กสองคนนี้อาจจะรู้จักการเล่นแร่แปรธาตุเอง หรือเธอจ้างคนที่รู้จักมัน เท่าที่เราจะบอกได้ว่ามีอีก 2 คนที่อาศัยอยู่ด้วยกันคือผู้หญิง อายุประมาณ 14 ปี และอีกคนอายุประมาณ 18 ปี”
“นั้นคือทั้งหมดแล้วหรือ?” ชายคนนั้นถามอย่างจริงจัง
“ไม่ เราค้นพบด้วยว่าที่จริงแล้วควรจะเป็นเครื่องบินส่วนตัวของ ไมร่า ดีมาส ที่ระเบิด แต่เราพบร่องรอยว่าเป็นของ วินเซนตื เคาท์ ที่ระเบิด อย่างไรก็ตาม ข้อมูลทั้งหมดนี้ถูกซ่อนไว้อย่างดี เราแทบจะไม่สามารถกู้คืนรูปภาพได้ ด้านดาวเทียม ต้องมีแฮ็กเกอร์คอมพิวเตอร์ที่เก่งมากด้วย ถ้าต้องเดา ผมว่ามันเกิดจากพนักงานคนใหม่ของสำนักงานใหญ่ดิมัส คอร์ปอเรชั่น อิซาดอร่า วาสคอนเซลลอส” ชายในชุดเขียวเข้มกล่าว .
“โอ้ เด็กผู้หญิงคนนั้น… ถ้าเป็นเธอ พวกเขาอาจจะทำอย่างนั้นก็ได้” ชายวัย 50 ปีกล่าวด้วยท่าทางสนใจว่า “อย่าเพิ่งทำอะไรเลย และคอยดูครอบครัว ดีมาส ต่อไปจากระยะไกล”
“ได้ครับ!” ชายชุดเขียวด้วยการพยักหน้าให้ความเคารพ ชายคนนั้นหายตัวไปเหมือนควัน
ตอนนี้ชายคนเดิมอยู่ตามลำพังในห้องที่มีแสงสลัว ชายคนนั้นหัวเราะในขณะที่เขาพึมพำ “เฮอะ… สิ่งต่างๆ เริ่มน่าสนใจแล้ว”
*
ลูเอนอาบน้ำเสร็จ แต่งกายด้วยชุดผ้าฝ้ายสีดำสบายสบายตัว เขาเดินลงบันไดและเดินไปที่ห้องครัว หลังอาหารเย็น ลูเอนถามว่า “พร้อมหรือยัง”
“พร้อมแล้ว พวกเราแค่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าและสวมชุดเกราะ” ไมร่ากล่าว
“ใช่ ผมก็เกือบลืมไปเลย ก่อนหน้านั้นผมต้องการทำเครื่องประดับที่มีการเข้าไปยังมิตินั้นอยู่” ลูเอนเกือบลืมบางอย่างที่สำคัญไป
“ฉันจำได้ว่าพี่บอกว่าพี่จะลองทำอะไรแบบนี้” คาธารีน่าถามว่า “จะใช้เวลานานไหม”
“ไม่ กระบวนการค่อนข้างช้า แต่ไม่มาก อย่างมากที่สุด 1 ชั่วโมง แต่พี่คิดว่าพี่สามารถทำได้ภายในครึ่งชั่วโมง” ลูเอนกล่าวอย่างครุ่นคิด
“เอาล่ะ ไปเตรียมตัวกันและรอจนกว่างานจะเสร็จ” ไมร่าบอก แล้วสาวๆ ก็เดินไปที่ชั้นสองของบ้านกับเธอ
*
ลูเอน ไปที่ห้องของเขาและหยิบของที่จำเป็น หนึ่งในนั้นคือโลหะประเภท 3; มีเพียงบางสิ่งที่มีความต้านทานระดับนั้นเท่านั้นที่จะสามารถสร้างไอเท็มที่มีมิติที่เล็กกว่าได้
‘ถ้าฉันใช้หินเวทย์มนตร์ โอกาสสำเร็จจะเพิ่มขึ้น 10%… ฉันไม่ต้องการใช้อุกกาบาตโลหะนี้มากเกินไป ดังนั้นฉันจะลองมันเพียงครั้งเดียว’ ลูเอนรับทุกอย่างแล้วไปที่ห้องซ้อม ความหนาแน่นของพลัง Qi นั้นสูงขึ้นเนื่องจากการก่อตัว และสิ่งที่เขากำลังจะสร้างนั้นต้องการพลัง Qi จำนวนมากที่ไร้แก่นสาร
เมื่อมาถึงห้องฝึกอบรม ลูเอน ก็ตัดชิ้นส่วนของอุกกาบาตออกก่อน เพียงพอที่จะสร้างแหวน หลังจากทำเช่นนี้ ลูเอน ก็นั่งลงและหายใจเข้าลึก ๆ พลางควบคุมพลัง Qi ของเขาในขณะที่ถือคริสตัลพลังงานไฟ เขาทำให้โลหะหลอมเหลว และด้วยการควบคุมจิตใจ เขาได้จำลองมันให้เป็นรูปวงแหวน เขาวางหินวิเศษแหวนเรืองแสงไว้ตรงกลางวงแหวน แต่ยังไม่หมดสิ้น ลูเอน เทเลือดของอิมพ์ลงในถ้วยและเลือดจากตัวเขาเอง ซึ่งเขาเคยเอาออกไปก่อนแล้ววางแหวนไว้ข้างใน
เหตุผลที่เขาใส่เลือดของอิมพ์ก็คือว่ามันอยู่ในมิติที่แตกต่างกันอย่างต่อเนื่อง ซึ่งทำให้มันมีความอ่อนไหวต่อมิติที่สร้างขึ้น และเลือดของเขาคือการเพิ่มโอกาสในการสร้างไอเท็มมิติ เนื่องจากเลือดของเขาอุดมไปด้วยพลัง Qi
ข้างหน้ามีถ้วยวางอยู่ ลูเอนจับมือกันเป็นเครื่องหมายของการสวดมนต์และเริ่มท่องบทสวดมนต์ที่ก่อตัวเป็นอักษรรูนในอากาศ และอักษรรูนก็เข้าไปในถ้วยและรวมเข้ากับวงแหวน จากนั้นเขาก็สร้างภาพวาดในอากาศด้วยพลัง Qi ของเขาในขณะที่ท่องคำเก่าและรูปแบบก็ถูกสร้างขึ้น เขาไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้นและสร้างทั้งหมด 3 รูปแบบและอีก 5 คาถาอักษรรูน ในอากาศ ภาพโฮโลแกรมบางอย่างจากสี่เหลี่ยมกึ่งโปร่งแสงก่อตัวขึ้นแล้วลดขนาดลง มีขนาดเล็กพอที่จะใส่ลงบนหินวิเศษที่ติดอยู่กับวงแหวนได้
เลือดเป็นฟอง เกือบล้น และค่อยๆ แห้ง… หากมองใกล้ ๆ พวกเขาจะสังเกตเห็นว่าเลือดในถ้วยทั้งหมดถูกดูดเข้าไปในวงแหวนที่เหมือนแวมไพร์
แหวนเปลี่ยนเป็นสีเขียวและมีเส้นสีแดงและหินวิเศษเปลี่ยนเป็นสีเขียวเข้ม
“สำเร็จ!” ลูเอนรู้สึกอยากจะกรีดร้อง เป็นการดีที่เขาทำสำเร็จ แหวนวงนี้จะช่วยได้มาก
ทันทีที่เขามีสติสัมปชัญญะ เขาก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ความตั้งใจของเขาคือการสร้างแหวนขนาด 10 ลูกบาศก์เมตร แต่จริงๆ แล้วมีเพียง 1 ลูกบาศก์เมตรเท่านั้น มันไม่เล็ก แต่ก็ไกลจากความเพียงพอ
‘เราควรพกเป้สะพายหลังไปด้วยคงจะดีกว่า…’ ลูเอนพึมพำในใจ เขาอยากจะแบกเป้มากกว่าทิ้งสิ่งของไว้ข้างหลัง
ลูเอน ทำได้เพียงยอมรับผลลัพธ์นี้ ในความเป็นจริง ถ้าเขาคิดเกี่ยวกับมัน มันก็ดีกว่าล้มเหลว แม้ว่ามันจะมีขนาดเพียง 1 ลูกบาศก์เมตร เขาก็ยังสามารถเก็บสิ่งสำคัญบางอย่างไว้ในนั้นได้ เช่น หินเวทมนตร์และแกนอสูร แม้แต่สมุนไพรที่หายากกว่าที่เขาไม่ต้องการได้รับอันตราย หรือหินหายาก ในระยะสั้นเขาปลอบตัวเองด้วยการคิดอย่างนั้น
ขั้นตอนการสร้างแหวนนี้ใช้เวลา 22 นาที ลูเอนออกจากห้องฝึกแล้วไปที่ห้องของเขา แบกของที่เอามาด้วย และหลังจากเก็บทุกอย่างแล้ว ลูเอนก็สวมชุดเกราะที่ทำด้วยกระดูกหลอมเหลว แล้วเขาก็เอาดาบใส่เข็มขัดหนังที่ทำจากเลือดสิงโต
เกราะนั้นแม้จะไม่ฉูดฉาดมาก แต่ก็ถูกประดิษฐ์ขึ้นอย่างดี น้ำหนักไม่สูงเกินไป และยืดหยุ่นเพียงพอให้ลูเอนเคลื่อนไหว เขาไม่ได้ทำหมวกเพราะอาจทำให้การมองเห็นของเขาแย่ลง แต่บางทีเขาอาจจะทำบางอย่างที่คล้ายกับหมวกมากขึ้นโดยไม่กระทบต่อการมองเห็นของเขาและมงกุฏสำหรับเด็กผู้หญิง
เขาเก็บกระเป๋าเดินทางเปล่าใบใหญ่ 5 ใบไว้ในช่องว่างของวงแหวน เขายังเก็บเตาเล่นแร่แปรธาตุ ซึ่งใหญ่กว่ากาต้มน้ำเล็กน้อย และสมุนไพรและพืชสมุนไพรบางชนิด
“ลูเอน ลูกทำได้หรือเปล่า” ไมร่าสวมชุดเกราะกระดูกขาวถามเมื่อเห็นลูเอนออกจากห้องไป
“ได้ครับ ผมจะทำการเปิดรอยแยกมิติแล้วนะครับ” ลูเอนมองมาที่ไมร่า จากนั้นจึงมองอิงกริดและพี่สาวทั้งสองของเขา แล้วพูดว่า “ไปที่ห้องฝึกกันเถอะ”
ลูเอน ต้องใช้หินเวทย์มนตร์เพื่อให้สามารถเปิดประตูที่เชื่อมต่อกับรอยร้าวมิติที่พวกเขาอยู่ในครั้งสุดท้าย
