ครู่ต่อมา อิงกริด ได้เรียนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อโมนิกาสิ้นชีวิตแล้ว ครอบครัวก็ได้รับการเรียกตัวแล้ว
ไม่เพียงแค่โมนิก้าเท่านั้น วากเนอร์ ฮามิโบก็เสียชีวิตด้วย โดยร่างกายของเขาครึ่งหนึ่งละลาย ในขณะที่โมนิก้าโดนทำให้ใบหน้าของเธอละลายไปทั้งหมด ไม่มีใครจำเป็นต้องพูดถึงเด็กที่เธอคาดหวังด้วยซ้ำ ทันทีที่โมนิก้าเสียชีวิต ทารกในครรภ์ที่มีความเสี่ยงก็ตายไปพร้อมกับเธอ
อาแมนด้าและ อแมนด้า พบกัน และทันทีที่ อาแมนด้า แม่ของ วากเนอร์ เห็น อแมนด้า อันโจส เธอก็อยากจะวิ่งเข้าหาเธอและโจมตี เธอไม่รู้ว่าอะไรทำให้ลูกชายของเธอโจมตีคนอื่น แต่เธอคิดว่ามันอาจเป็นความผิดของเด็กผู้หญิงคนนั้นเท่านั้น ไม่ใช่ของลูกชายของเธอ
ทั้งหมดนี้เป็นเพราะการบันทึกของระบบมีการเปลี่ยนแปลง การบันทึกไม่มีรูปลักษณ์ของ ซามูเอล ฮามิโบ แต่ช่วงเวลาที่บันทึกเพียงเมื่อวากเนอร์ตื่นขึ้นมาและครู่ต่อมาเขาก็บ้าคลั่ง มันยังแสดงให้เห็นฉากที่รุนแรงของใบหน้าของโมนิก้าที่กำลังละลายโดยกรดที่กระจายไปทั่วร่างกายของวากเนอร์ ฮามิโบ
**ชื่ออาจมีความคล้ายคลึงกันเล็กน้อย ซึ่งผู้เขียนได้ทำการตั้งชื่อไว้แบบนี้ ผู้แปลต้องขออภัยด้วยจริงๆค่ะ**
“อีผู้หญิงสารเลว!” อาแมนด้า วิ่งไปทาง อแมนด้า อันโจส แต่ก่อนที่เธอจะวางนิ้วลงบนหน้าของอแมนด้า เธอก็ถูกจับมือของเธอได้ก่อน และถูกตบอย่างแรงจนเธอหมุน
“อีสารเลวคือเธอ!” อแมนด้า อันโจสกำลังเดือดดาลด้วยความโกรธ เธอไม่ใช่คนธรรมดาอีกต่อไปแล้ว และคนธรรมดาอย่าง อาแมนด้า ก็ไม่สามารถแตะเธอได้แม้แต่นิ้วเดียว “ลูกของแก… ลูกของแกทำสิ่งนี้กับลูกสาวของฉัน! ลูกของแกมันเป็นฆาตกร!”
ในบันทึกนั้นไม่มีใครเห็นวิญญาณพยาบาทหรือเห็นผีเอาหินออกจากร่างของวากเนอร์แล้วจากไป มันเป็นรูปแบบชีวิตที่มีแต่ผู้มีพลังจิตเท่านั้นที่มองเห็น แม้แต่กล้องก็ไม่สามารถมองเห็นได้ อย่างน้อยก็ไม่ใช่คนทั่วไป
“ปล่อยฉันไป!” ช่วงเวลาที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของ อาแมนด้า ฮามิโบพยายามไล่อแมนด้า อันโจสออกจาก พวกเขาก็ถูกเธอโยนทิ้งไป บางคนชนเข้ากับกำแพงและถึงกับสลบไป
“ช่วยด้วย… ผู้หญิงคนนี้มันบ้าไปแล้ว!” อาแมนด้า ฮามิโบกรีดร้องอย่างยากลำบาก
ครู่ต่อมา อิงกริด มาถึงและเห็นสถานะปัจจุบันของแม่ของเธอและไปที่นั่นเพื่อช่วยก่อนที่เธอจะฆ่าอาแมนด้า ฮามิโบ ซิลว่า อแมนด้า อันโจสนั่งอยู่บนเอวของผู้หญิงคนนั้น ขณะตบหน้าอาแมนด้า ฮามิโบ ซิลว่า โดยไม่มีทางที่จะตอบโต้
“แม่ แม่ ใจเย็นๆ !” อิงกริด ร้องไห้และกอดแม่ของเธอจากด้านหลังและค่อยๆ ผลักแม่ออกไป เธอปล่อยให้แม่ของเธอกลายเป็นฆาตกรไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีพยานหลายคน
ลูเอน ซึ่งจอดรถอยู่ก็เข้าโรงพยาบาลและมาอยู่ข้างๆ
เขาเห็นสถานการณ์ และก่อนที่เขาจะเข้าใกล้ ชายคนหนึ่งเข้าไปในห้องโถงและตะโกน “เจ้าหน้าที่ตำรวจ ผู้หญิงคนนั้นคือเธอ คนที่ทำร้ายภรรยาของฉัน อาแมนด้า ฮามิโบ!”
ซามูเอลที่มากับตำรวจวิ่งไปทางอาร์มันดา ฮามิโบและหมอบลง เมื่อเห็นหน้าเหมือนหมูของเธอ กลืนความรังเกียจของเขา เขาพูดเบา ๆ ว่า “ไม่เป็นไรที่รัก ฉันอยู่ที่นี่เพื่อคุณ”
“ซามูเอล? ซามูเอล!” อาแมนด้าแทบจะลืมตาขึ้นไม่ได้เพราะมันบวมมาก ด้วยความยากลำบาก เธอเห็นว่าเป็นซามูเอลจึงกอดตัวเองไว้ในอ้อมแขนและเริ่มร้องไห้ เธออารมณ์เสีย และแม้ว่าเธอจะเกลียดซามูเอล ฮามิโบ ในเวลานี้เขาคือที่หลบภัยแห่งเดียวที่เธอมี
“ฉันอยู่นี่ที่รัก ฉันอยู่นี่แล้ว” ทันทีที่เขากอดเธอ รอยยิ้มของซามูเอลก็หายไป เขาเลียริมฝีปากและแสดงสีหน้าชั่วร้าย ตบหลังอาแมนด้า
“คุณผูหญิงต้องไปกับพวกเรา” ตำรวจไปหาอแมนด้า แต่ก่อนที่พวกเขาจะเข้าใกล้ ลูเอน ก็บุกรุก
“หืม คุณกล้าจะทำแบบนั้นอีกไหมล่ะ” ดวงตาสีแดงของ ลูเอน กะพริบและเมื่อเขามองไปที่ตำรวจ เขาก็กดดันพวกเขาอย่างมาก
“ลูเอน ดีมาส?!” เฉพาะตอนนี้เท่านั้นที่ซามูเอลสังเกตเห็นการปรากฏตัวของ ลูเอน และตัวสั่นโดยไม่สมัครใจ ทุกอย่างเลวร้ายลงทันทีที่เขาต่อสู้กับลูเอน ตอนนี้ เมื่อเห็น ลูเอน ต่อหน้าและสัมผัสถึงรัศมีของลูเอน ซามูเอล ฮามิโบก็สั่นเทาและเห็นความกลัวบนใบหน้าของเขา
‘เป็นไปได้ยังไง? ความรู้สึกนี้เหมือนกับที่ฉันรู้สึกต่อหน้าพระเจ้าในอนาคต…’ ซามูเอลกลืนน้ำลายแห้งๆ ขณะมองดู ลูเอน อย่างระมัดระวังและหวาดกลัว
“ลูเอน ดีมาส?” ตำรวจดูสับสนจนตำรวจคนหนึ่งพูดว่า “เป็นเขา ซีอีโอของสำนักงานใหญ่ของบริษัท ดีมาส และหลานชายของ เซาโล ดีมาส!”
“คุณซามูเอล…” ตำรวจไม่รู้จะทำอะไร พวกเขารู้ภูมิหลังของ ลูเอน และไม่กล้าที่จะยั่วยุเขา สาเหตุหลักมาจากเขาเป็นหลานชายของเซาโล ดีมาส ชื่อนี้มีน้ำหนักมหาศาลทั่วทั้งบราซิล แม้แต่ประธานาธิบดีของประเทศก็ไม่สามารถปฏิบัติต่อ เซาโล ดีมาส ด้วยความไม่เคารพได้
“ฉันผิดเอง ลืมสิ่งที่ฉันพูดไป ภรรยาของฉันเพิ่งมีอาการแพ้แปลก ๆ และฉันคิดว่าเธอถูกผู้หญิงคนนั้นทุบตี” เซาโลไม่ใช่คนโง่ เขาไม่กล้าเผชิญหน้ากับชายหนุ่มที่ผิดปกติคนนี้
“เอ่อ ฉันเข้าใจ” คนที่ดูเหมือนหัวหน้าตำรวจตัดสินใจไม่เข้าไปยุ่งกับคนเหล่านี้
“ซามูเอล คุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง” อาแมนด้า ฮามิโบ ซิลว่า มองซามูเอลด้วยความเกลียดชัง
“ที่รัก เขาคือ ลูเอน ดีมาส เขาเป็นคนที่เราไม่สามารถยั่วยุได้ และเขาอยู่เคียงข้างผู้หญิงคนนั้น” เซาโลกระซิบที่ข้างหูของเธอ
อาแมนด้ากัดริมฝีปากที่บวมของเธอ ซึ่งมีเลือดไหลอยู่แล้วและพูดคำเหล่านี้ด้วยความดูถูก “ห้ะ ไอ้ขี้ขลาด!”
เซาโลเปิดปากแต่ไม่พูดอะไร เขากลัวที่จะยั่วยุลูเอน โดยเฉพาะในสถานการณ์ปัจจุบันที่เขาพบว่าตัวเองเป็นรอง
ตำรวจไม่ได้มายุ่งด้วยเพราะ ‘การต่อสู้’ ของ อาแมนด้า ฮามิโบ และ อแมนด้า อันโจส พวกเขาถูกส่งตัวไป เนื่องจากการฆาตกรรม ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มทำงานอื่นแทน
“มาเถอะ นั่งบนม้านั่งสักพัก” ลูเอน ไปหาแม่ลูกทั้งคู่แล้วช่วยนั่งบนม้านั่ง
อแมนด้า อันโจส ร้องไห้หนักมาก อีกอย่างโมนิก้าก็เคยเป็นถึงลูกสาวของเธอ นั่นคือลูกจากเนื้อจากเนื้อและเลือดจากเลือดของเธอ ไม่มีทางที่เธอจะไม่รู้สึกหวั่นไหว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อลูกสาวของเธอยังเด็กและตั้งครรภ์
แม้แต่อิงกริดก็ร้องไห้หนักมาก เธอไม่เคยเกลียดชังพี่สาวของเธอมาก่อน และเมื่อตายแล้ว ผู้คนมักจะเริ่มจดจำสิ่งดีๆ ที่เกิดขึ้นกับคนตาย
ลูเอน โทรหาแม่ของเขาและขอให้เธอทำตามคำมั่นสัญญาของบริษัท ในขณะที่ค้นหาว่าเกิดอะไรขึ้น มันเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบาก และเขาต้องการที่จะอยู่ที่นั่นเพื่อสนับสนุนแฟนสาวและแม่สามี เขายังสงสัยในซามูเอล ฮามิโบ เขารู้สึกว่าชายคนนี้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป มีบางอย่างแปลกๆเกี่ยวกับเขา…
ในอีก 2 วันข้างหน้า ลูเอน ช่วยครอบครัวของ อิงกริด ในการจัดงานศพที่เหมาะสมสำหรับโมนิก้า อันโจส ในวันที่โมนิก้าถูกฝัง ไมร่า คาธารีน่า และคริสตินามาสนับสนุน ซึ่งอิงกริด ผู้ซึ่งซาบซึ้งในความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันของพวกเขามาก
เนื่องจากสถานการณ์ไม่ดี ไมร่าจึงยังไม่ต้องการพบอแมนด้า เธอต้องการทำให้การพบเจอของพวกเธอนั้นเต็มไปด้วยความสนุกสนาน แต่มันไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม หลังงานศพ อิงกริดพักอยู่ที่บ้านแม่ของเธอเป็นเวลา 1 สัปดาห์ เธอจำเป็นต้องเลี้ยงดูแม่ของเธอในช่วงเวลาที่ยากลำบากเช่นนี้
“ไม่ต้องห่วง คุณกลับมาได้ทุกเมื่อที่ต้องการ ตอนนี้คุณสามารถอยู่และปลอบแม่ของคุณได้ตามสบาย” ลูเอน บอกกับเธอ
“ครับ ผมจะรีบกลับมาให้เร็วที่สุด” ก่อนอำลาเธอ ลูเอน ยื่นแหวนสำหรับเก็บของพร้อมชุดเกราะและดาบอยู่ข้างในให้เธอ ถ้าจำเป็น เธอสามารถใช้มันเพื่อปกป้องตัวเองได้
