ตอนที่ 168: ความปรารถนา
ลูเอน รอ 2-3 ชั่วโมงจนเกือบทุกคนหลับไป
เมื่อดึงพรมออก เขาเห็นตู้นิรภัยที่นางสนมของวาลเทอร์เคยพยายามเปิดมาก่อน
‘แม้ว่าจะดูเรียบง่าย แต่ก็มีสัญญาณเตือนที่จะดับลงหากล็อคถูกบังคับให้เปิด’ เขาวางมือบนตู้นิรภัย และ สามารถสัมผัสได้ถึงพลัง Qi ของรูปแบบที่ปกป้องตู้เซฟ
ความคิดของลูเอน พุ่งพล่าน เขากำหนดแนวคิดและวิธีต่างๆ มากมายในการทำลายรูปแบบโดยไม่ส่งสัญญาณเตือนการป้องกัน
‘พิษ?’
เมื่อเปิดได้ในที่สุด นอกจากของมีค่าบางอย่างแล้ว สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของ ลูเอน ในทันทีก็คือแก้วขนาด 2 ลิตรที่มีสารสีม่วงที่มีสารสีเขียวที่น่าสงสัย
ด้วยการทดสอบพลัง Qi อย่างง่าย ลูเอน ยืนยันว่าเป็นพิษ แม้ว่าเขาจะไม่รู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของพิษ แต่อย่างใดมันก็มีประโยชน์ ดังนั้นเขาจึงเก็บมันไว้ในวงแหวนเก็บของ
ในบรรดาสิ่งของมีค่านั้นมีวัตถุโบราณมากมายที่มีมูลค่ามหาศาล พวกเขาเป็นพระธาตุที่เมื่อเวลาผ่านไปจะคุ้มค่าเงินมากขึ้น แม้ว่าเขาจะไม่มีปัญหาเรื่องเงิน แต่ลูเอน ก็รับไปทั้งหมด
จากการคำนวณของเขา เฉพาะวัตถุเหล่านั้นเพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่มีมูลค่าประมาณ 1 พันล้านดอลลาร์ เทียบเท่ากับ 5 พันล้านเรียลบราซิล
นอกจากนั้น มีหนังสือเก่าบางเล่ม และสิ่งที่เขาสนใจมากที่สุดคือหนังสือชื่อ ‘จักรพรรดิแห่งสายฟ้า’ ในทางตรงกันข้าม มันเป็นหนังสือที่ช่วยให้ทุกคนที่มีความสัมพันธ์กับสายฟ้าและสามารถฝึกฝนจนแข็งแกร่งขึ้นด้วยสายฟ้า
นอกจากนี้ยังมีหนังสือที่มีชื่อสกุลว่า “Secret Art of Clan Smith” อีกเล่มเป็น “Mantra Monge”
ลูเอน รู้ว่าตระกูลเบกเกอร์เป็นผู้เชี่ยวชาญในการควบคุมจิตใจและการปลอมตัว พวกเขาฝึกฝนเทคนิคที่เหมาะสมสำหรับสิ่งนั้น “เสียงกระซิบของ Demon Fox” เป็นเทคนิคที่เชี่ยวชาญในการหลอกลวงและควบคุมจิตใจ เป็นพื้นฐานสำหรับเทคนิคนี้ จิ้งจอกในตำนานถูกใช้หลอกคนจำนวนมากและมีชัยชนะเพียงพอที่จะกลายเป็นตำนาน
คู่มือเทคนิคตระกูลเบกเกอร์ก็อยู่ในตู้เซฟเช่นกัน ลูเอนไม่ได้สำรองอะไรไว้เลยและเก็บมันไว้ทั้งหมด แม้ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะใช้มันมากนัก แต่เนื่องจากเทคนิคของเขาดีกว่า เขายังสามารถเลือกผู้ติดตามบางคนเพื่อใช้มันได้
‘โอเค แค่นี้แล้วกัน…’ ลูเอน ปิดตู้เซฟ หลังจากนั้นเขาก็ปูพรม
ลูเอน ถูกซ่อนไว้มากกว่าเงา เขาออกจากห้องและเดินไปรอบ ๆ วังอย่างเงียบ ๆ
เป้าหมายต่อไปของ ลูเอน คือมาสเตอร์ที่มีสนามหญ้าเป็นของตัวเอง อยู่ใกล้กับวังมากและเป็นหนึ่งในสิ่งที่ล้ำค่ากว่าที่ลูเอน ตรวจพบ
*
ในเยอรมนีเวลาเกือบ 1 โมงเช้า แต่ในซานตากาตารีนา ประเทศบราซิล เวลาเกือบ 6 โมงเช้า ระหว่างทั้งสองสถานที่นั้นมีความแตกต่างกัน 5 ชั่วโมง
ในขณะนั้น อิงกริดยังคงตื่นอยู่ เธอกลิ้งตัวอยู่บนเตียงทั้งคืน แม้จะรู้ว่าเธอไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับ ลูเอน เพราะเขาแข็งแกร่งและฉลาดมาก แต่เธอก็ช่วยไม่ได้และใช้เวลาทั้งคืนคิดถึงเขาและกังวลว่ามีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น
เธอถอดหมวกตัวเองนั่งบนเตียง อิงกริดยืดตัว เมื่อมองดูเวลาปัจจุบัน เธอหาวและเดินไปที่ห้องน้ำส่วนตัวของลูเอน
ขณะที่ลูเอน ไม่อยู่ นางก็ยังเลือกที่จะนอนในห้องของเขา
เนื่องจากมีเพียงเธออยู่ในห้อง เธอไม่ต้องการนำเสื้อผ้าไปเข้าห้องน้ำ และเธอรู้ว่ามีผ้าเช็ดตัวอยู่ในตู้เสื้อผ้าในห้องน้ำ
หลังจากแปรงฟันและอาบน้ำแล้ว อิงกริด ก็ออกมาจากห้องน้ำที่ห่อด้วยผ้าขนหนูสีขาว
เมื่อเปิดประตูตู้เสื้อผ้า เธอหยิบชุดที่เป็นทางการขึ้นมา และสวมรองเท้าส้นสูงสีน้ำตาลส้นสูง 5 นิ้ว
เมื่อแต่งตัวเสร็จแล้ว เธอไม่ได้แต่งหน้า เนื่องจากใบหน้าของเธอสมบูรณ์แบบ ไม่เพียงเพราะเธอยังเด็ก แต่ยังเพราะเธอฝึกฝนมาตลอด ตอนนี้ แม้จะไม่ได้แต่งหน้า เธอก็สวย มันมีความหมายเหมือนกันกับความสมบูรณ์แบบในตัว
แม้จะรู้สึกสวยอยู่แล้ว อิงกริดก็ยังคงถอนหายใจ นอกจาก ลูเอน แล้ว เธอไม่สนใจว่าคนอื่นจะคิดอย่างไรเกี่ยวกับรูปร่างหน้าตาของเธอ เธอแค่อยากทำให้ตัวเองและเขาพอใจ ที่เหลือก็เป็นเพียงส่วนที่เหลือ…
เสียงรองเท้าส้นสูงสะท้อน ขณะที่อิงกริดออกจากห้องไป เธอเดินลงบันไดไปที่ห้องนั่งเล่น
เมื่อเห็นว่าแม่และแม่สามีของเธอกำลังเสิร์ฟอาหารอยู่ที่โต๊ะ เธอจึงพูดด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร “แม่ แม่ยาย อรุณสวัสดิ์”
“อรุณสวัสดิ์อิงกริด” ไมร่ายิ้มตอบ
“อรุณสวัสดิ์อิงกริด มานั่งเถอะ กาแฟอุ่นกำลังดี และยังมีขนมปังที่เพิ่งมาจากร้านเบเกอรี่ด้วย” อแมนด้ากล่าวด้วยรอยยิ้ม
“คาธารีน่ากับคริสตินา พวกเธอหลับอยู่หรือเปล่า” อิงกริดถาม
“ตื่นแล้ว อย่างไรก็ตาม พวกเธอได้รับการฝึกฝนตั้งแต่เช้าตรู่ ดูเหมือนว่าพวกเธอจะตั้งใจแน่วแน่ที่จะแข็งแกร่งขึ้นและสามารถช่วยกำจัดสัตว์ประหลาดที่ออกมาจากรอยแยกมิติได้มากกว่าเดิม” ไมร่ากล่าวด้วยรอยยิ้มอย่างช่วยไม่ได้
ไม่นานก่อนที่ อิงกริด และ ไมร่า จะทานอาหารเสร็จ
“คุณ 2 คนไปกันได้แล้ว ฉันอุ่นอาหารเช้าให้ คริสตินา และ คาธารีน่า สำหรับเมื่อพวกเขาเสร็จสิ้นการฝึก” อแมนด้ากล่าวขณะที่เธอยิ้ม
“โอเค ขอบคุณนะอแมนด้า” ไมร่าเช็ดปากด้วยผ้าเช็ดปากแล้วเดินขึ้นบันไดไป อิงกริดทำเช่นเดียวกัน
ไม่กี่นาทีต่อมา ทั้งสองกลับมาหลังจากแปรงฟัน
หน้าบ้านมีรถลีมูซีนสีขาวรออยู่
หลังจากเข้าไปในรถลิมูซีน ไมร่าก็เปิดแฟ้มเอกสารและเริ่มจัดระเบียบสิ่งที่เธอต้องทำในวันนี้ อิงกริด อยู่ข้างเธอกำลังช่วย
“ลูเอน ทำได้ดีมาก” ไมร่ากล่าวชมด้วยรอยยิ้ม เธอรู้อยู่แล้วว่าเขาทำได้ดีในบริษัทในฐานะ CEO และเมื่อเห็นผลลัพธ์เป็นการส่วนตัว เธอรู้สึกภูมิใจในตัวเขาอย่างอดไม่ได้
“ใช่ค่ะ” อิงกริดยิ้ม รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอช่างอบอุ่น แม้แต่ปลายคิ้วยังฉายแววมีความสุขเมื่อนึกถึงลูเอน
*
“การประชุมสิ้นสุดลงแล้ว ส่วนข้อเสนอเกี่ยวกับเกมเซอร์ไววอล ออนไลน์ เราจะรอ ลูเอน กลับมาจากการเดินทางเพื่อธุรกิจของเขา” เมื่อไมร่าพูดขึ้นพลางมองทุกคนในห้องประชุม หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ออกจากห้องประชุม
อิงกริด ซึ่งอยู่กับเธอด้วยก็จากไปเช่นกัน
*
เมื่อ อิงกริด และ ไมร่า กลับไปที่คฤหาสน์ดีมาส ก็เป็นเวลาดึกมากแล้ว ตอนนี้คือเวลา 21:10 น.
อแมนด้าทำอาหารเย็น มันคือไก่ตุ๋น ข้าว มันฝรั่งทอด และสลัด
หลังอาหารเย็น อิงกริด และ ไมร่า ขึ้นไปบนชั้น 2 และเปลี่ยนเสื้อผ้า สวมชุดฝึกซ้อม ทั้ง 2 คนไปที่ห้องฝึกซ้อม
คริสตินา, คาธารีน่า และ อแมนด้า มาหลังจากนั้นไม่นาน แต่ละคนมีพลังเพิ่มขึ้นอย่างมาก
ปัจจุบัน คาธารีน่า แข็งแกร่งขึ้น 7 เท่าด้วยพลัง Qi และแข็งแกร่งขึ้น 16 เท่าด้วยร่างกายของเธอเอง คริสตินา ดีขึ้นเล็กน้อย แข็งแกร่งขึ้น 10 เท่าด้วยพลัง Qi และแข็งแกร่งขึ้น 17 เท่าด้วยร่างกายของเธอเอง ไมร่า เกือบจะเหมือนกับ คริสตินา ซึ่งแข็งแกร่งกว่า 10 เท่าด้วยพลัง Qi ตอนนี้เธอสามารถสร้างมิสไซล์ได้อย่างง่ายดายและแข็งแกร่งขึ้น 15 เท่าด้วยร่างกายเธอเพียงอย่างเดียว เธออุทิศตัวเองเพื่อฝึกฝนพลัง Qi อีกเล็กน้อย ด้วยเหตุนี้เธอจึงอยู่เบื้องหลังทั้งสองเล็กน้อยในเรื่องนี้
อแมนด้ายังฝึกฝนทุกวัน แม้ว่าจะไม่แข็งแกร่งเท่าพวกเขา แต่ตอนนี้เธอแข็งแกร่งขึ้น 11 เท่าด้วยร่างกายของเธอ ลูกสาวของเธอ อิงกริด แข็งแกร่งกว่าด้วยพลัง Qi 49 เท่า และแข็งแกร่งกว่าด้วยตัวเธอเองถึง 28 เท่า น่าเสียดายที่เธอไม่สามารถรับพลัง Qi ได้มากพอที่จะทำลายอุปสรรคถัดไปและทำให้มันเป็นนักรบขั้น 2 ด้วย พลัง Qi แต่เธอไม่รีบร้อนเกินไป ท้ายที่สุด ลูเอน สัญญากับเธอว่าเขาจะทำยาช่วยเธอ หากจำเป็น ซึ่งมันจะช่วยเธอทำลายบาเรียของขั้นนักรบลำดับที่ 2
เช้าตรู่ของวันที่ 2 เมษายน 2010 ในวันศุกร์ อิงกริดนอนไม่หลับเลย เธอคิดถึงลูเอนมาก แม้จะไม่ได้เจอเขาเพียง 1 วัน แต่เธอก็พลิกตัวไปบนเตียงโดยที่นอนไม่หลับ
ครั้งนี้อิงกริดไม่อยู่ในห้องของลูเอน เธออยู่ห้องเดียวกับแม่ของเธอ
อแมนด้าเห็นว่าลูกสาวของเธอยังตื่นอยู่ และยิ้มเมื่อมองดูเธอพลิกตัวอยู่บนเตียง ลุกขึ้นเดินไปที่เตียงที่อิงกริดนอนอยู่และพูดว่า “ให้แม่เล่านิทานให้หนูได้นอนไหม”
“แม่!” อิงกริด ผายแก้มของเธออย่างน่ารักและหอบ “หนูไม่ใช่เด็ก แม่ไม่จำเป็นต้องเล่านิทานให้หนูฟังเลย”
“อ๋อ อยากคุยเรื่องลูเอนแทนเหรอ” อแมนด้าล้อเลียน
“… ว่าไงนะ?” อิงกริดจับแม่ของเธอ
“ลูกชอบเขามากเลยสินะ” อแมนด้านั่งลงบนเตียง
“ทุกอย่างเลยค่ะ!” อิงกริด พูดด้วยรอยยิ้มเขินๆ “หนูหมายถึง หนูไม่มีอะไรที่ไม่ชอบอะไรเกี่ยวกับเขาเลย และทุกอย่างเกี่ยวกับเขาทำให้หนูหลงไหล… โดยพื้นฐานแล้ว หนูชอบทุกอย่างเกี่ยวกับเขา รอยยิ้มของเขา นิสัยที่ไม่แยแสของเขากับคนอื่น และวิธีที่เขาทำ ปฏิบัติต่อหนูและครอบครัวไม่เหมือนกัน เขาเอาใจใส่หนูเพียงใดกัน ฯลฯ…”
“เขาอยู่บนเตียงยังไงล่ะ” อแมนด้าแกล้งอีกแล้ว
“แม่!” อิงกริด หันหน้าที่แดงแปร๊ดแล้วโยนหมอนใส่หน้าอแมนด้า
“หึหึ ไม่ต้องอายหรอก แม่คือแม่ของลูกนะ บอกแม่ได้เสมอ” อแมนด้าไม่ยอมแพ้ เมื่อถือหมอนที่ขว้างใส่เธอ
“อืม… ดีจริงๆ นะ…” หูและคอของ อิงกริด แดงเหมือนใบหน้าของเธอ มันเป็นเรื่องน่าละอายมากที่จะพูดเรื่องนี้กับแม่ของเธอ
“หืมๆ~ ดีจัง” อแมนด้าหัวเราะและลูบผมของอิงกริด
แม่และลูกสาวยังคงคุยกันอยู่นานกว่า 2 ชั่วโมง จนกระทั่งอิงกริดหาวและนอนหลับได้อย่างน่าอัศจรรย์
ในความฝัน เธอเห็นลูเอน กลับมา เธอวิ่งไปหาเขาและได้รับจูบที่เปียกชื้นและยาวนาน อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอกำลังจะพอใจ เธอก็ตื่นขึ้น
อิงกริดถอนหายใจด้วยความเสียใจที่ตัวเปียก… เธอลุกขึ้นไปอาบน้ำ เมื่อเธอกลับมาจากห้องน้ำ เธอสังเกตเห็นว่าเวลาเกือบ 6 โมงเช้า
————————————————————
