ตอนที่ 174 เยี่ยมเซาโล ดีมาส – ตอนที่ 3
“ลูเอน เชื่อใจได้เลยค่ะ ฉันกำลังจะแสดงสมบัติล้ำค่าที่สุดให้คุณได้เห็น…” หญิงสาวสวยคนหนึ่งกล่าว ดูเหมือนเธอจะถูกหล่อขึ้นโดยพระเจ้า เธอมีผมยาวสีฟ้าและตาสีฟ้าสีงาช้าง
นั่นคือตอนที่เธอโชว์แผ่นโลหะเย็น ๆ และเธอก็เอื้อมมือออกไปและทำให้แผ่นโลหะนั้นลอย ในชั่วพริบตา รอยแยกมิติก็เปิดออกต่อหน้าเธอ
ลูเอนไม่แปลกใจเลย เพราะรอยแยกมิตินั้นไม่มีความลับ อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเดินตามเธอเข้าไปในรอยแยกมิติ… สิ่งที่เขาเห็นคือสิ่งที่เขาไม่เคยลืมในชีวิตของเขา
“เลวี่อาธาน…”
ลูเอนกำลังอยู่ในห้วงความคิดของเขาเองและกำลังพึมพำชื่อเดียวกันกับก่อนหน้า ราวกับว่าเขากำลังจำบางสิ่งที่เขาลืมไปนานแล้วได้ และเขาพูดมันด้วยความประหลาดใจและโหยหา
“เลวี่อาธาน ลูเอน หลานรู้ไหมว่านี่คืออะไร” เซาโลตื่นเต้นที่ได้ยินสิ่งที่ลูเอนพูด
ลูเอนมองไปที่เซาโลและดูเหมือนจะมีปัญหาในการพูด
“เป็นอะไรพูดไม่ได้เหรอ” เซาโลพยายามเดา
“ผมก็ไม่มั่นใจ แต่มันไม่ใช่เรื่องที่ผมจะพูดง่ายๆ ได้หรอก…” ลูเอนพูดอย่างจริงจัง “ปู่ ผมจะร่ายมนต์แล้ว เสียงในห้องนั้นคงรั่วออกมาไม่ได้เพราะเหตุนั้น ตกลงไหม?”
“อืม แน่นอน” เซาโลพยักหน้าอย่างประหลาดใจ
เซาโลไม่เพียงแค่ประหลาดใจเท่านั้น แม้แต่ไมร่าและสาวๆ ก็ประหลาดใจและไม่รู้ว่าทำไมลูเอนถึงยังคงสงสัยอะไรหลายๆอย่างอยู่มาก
หลังจากร่ายคาถาฉนวนกันเสียงแล้ว ลูเอนก็พูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ปู่ นี่เป็นของหายากมาก และที่แน่กว่านั้นคือกุญแจที่ช่วยให้เข้าถึงช่องว่างมิติ และภายในช่องว่างมิตินั้น ซึ่งรู้จักกันดีในปัจจุบันว่าเป็นช่องว่างลึกลับ เป็นสิ่งที่ทรงพลังมาก ให้เจาะจงกว่านั้น ก็เหมือนเมืองลอยน้ำ หรืออาจะเทียบกับเรือแต่มันไม่ใช่เฉพาะเรือลำใดลำหนึ่ง เลวีอาธานมีสติปัญญาและพลังสงครามอันยิ่งใหญ่ หน้าที่บางอย่างของเลวีอาธานน่าตกใจยิ่งกว่าระเบิดปรมาณู…”
เซาโลตกใจมาก ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าเหตุใด ลูเอนจึงระมัดระวังตัวมาก และคิดว่าเขามีบางอย่างที่อันตรายอยู่ในมือ
“หลานรู้เรื่องนี้ได้ยังไง… เอ่อ ลืมไปเถอะ ไม่ต้องบอกปู่หรอก” เซาโลพูดอย่างจริงจัง “ถ้าเป็นอย่างที่หลานว่ามา ปู่ก็คิดว่าเหตุผลพวกนั้นมันไม่มีประโยชน์หรอก พูดตรงๆ นะ ปู่คิดว่าหลานควรเก็บสิ่งนี้ไว้ ปู่ไม่รู้ว่าหลานตั้งใจจะทำอะไร แต่ปู่รู้ว่าหลานกำลังพยายามช่วยเหลือผู้คนทั่วโลก ดังนั้นปู่คิดว่าปลอดภัยที่จะทิ้งสิ่งนี้ไว้ในมือของหลาน”
โดยไม่กะพริบตา เซาโลส่งแผ่นเหล็กเย็นถึงมือของลูเอน
บอกตามตรง ลูเอนไม่ได้คาดหวังสิ่งนี้ ท้ายที่สุดมันก็เป็นสิ่งที่มีค่ามาก เมื่อมองไปที่ปู่ของเขาที่กำลังยิ้มให้เขา ลูเอน รู้สึกประทับใจ แน่นอนว่าเขาไม่ใช่คนที่ฉวยประโยชน์จากบางสิ่งโดยไม่ให้อะไรกลับคืนมา
ต่อหน้าทุกคน ลูเอนทำให้แผ่นโลหะเย็นหายไป แน่นอนว่าพวกเขารู้ถึงการมีอยู่ของวงแหวนเก็บของอยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่มีใครแปลกใจเหมือนเซาโล
หลังจากนั้น ลูเอนก็นำของหลายอย่างออกจากวงแหวนเก็บของที่ 2 หลังจากนั้นเขาไม่พูดอะไรต่อ เขาแยกหลาย ๆ อย่างแล้วใส่กลับเข้าไปในวงแหวนเก็บของ ในที่สุด เขาก็ตัดการเชื่อมต่อที่เขามีกับวงแหวนเก็บข้อมูลอันที่ 2
“ปู่ ผมให้สิ่งนี้ตอบแทนแก่ปู่” ลูเอนกล่าว “ถึงแม้มันจะไม่สูงค่าเท่าที่ปู่ให้มา แต่ก็ช่วยได้มาก นอกจากนี้ ของที่ผมทิ้งไว้ภายในวงแหวนเก็บของนั้นจะเป็นของ เป็นประโยชน์กับปู่มาก ปู่จะใช้ได้เพียงหยดเลือดของปู่ลงบนวงแหวนนี้เท่านั้น”
เซาโลรู้อยู่แล้วว่าหลานชายของเขาถูกห้อมล้อมด้วยความลึกลับ แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะได้รับบางอย่างเช่นแหวนที่มีที่ว่างของตัวเอง… อย่างไรก็ตาม เขาเป็นคนที่ได้เห็นอะไรมากมายในชีวิตนี้ เขาไม่แปลกใจนานเกินไป เขากัดนิ้วโป้ง หยดเลือดบางส่วนหยดลงบนแหวน ในเวลาต่อมา เขาสวมแหวนบนนิ้วของเขา และในไม่ช้าก็รู้สึกถึงความเชื่อมโยงกับแหวน ราวกับว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายของเขา และในชั่วขณะหนึ่ง เขาก็สามารถส่งจิตสำนึกของเขาเข้าไปในวงแหวนและเห็นบางสิ่งข้างใน
“ถ้าปู่อยากจะเอาอะไรออกไป ปู่ ลองนึกภาพเอามันออกมาแล้วมันจะปรากฎอยู่ในมือปู่ เช่นเดียวกับการใส่บางอย่างเข้าไปในแหวน” ลูเอนบอกเขา
เซาโลนวดบริเวณขมับและพยักหน้าก่อนที่จะทำให้ขวดที่มียาอยู่ข้างในปรากฏอยู่ในมือ ในขวดมีกระดาษพิมพ์ติดอยู่ พร้อมคำแนะนำว่ายาเหล่านี้ทำอะไรและชื่อยา: [ยาสร้างรากฐาน] – เกรดสูงกว่า
“นี่เป็นยาชนิดเดียวกับที่หลานเคยให้ปู่มาก่อนใช่ไหม” เซาโลถามลูเอน
“ใช่ มันเป็นเรื่องที่ดีสำหรับคุณปู่ ตอนนี้คุณเริ่มแข็งแกร่งขึ้นแล้ว” ลูเอนพยักหน้า
“ดี ดี ดี” เซาโลมีความสุขมากจนหัวเราะออกมาดังๆ พร้อมกับตบไหล่ลูเอนอย่างแรง แน่นอน แม้จะออกแรง เขาก็ไม่ได้ทำร้ายลูเอน
แววตาภาคภูมิใจในดวงตาของเซาโล ยิ่งเขามองดูหลานชายของเขามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งพอใจมากขึ้นเท่านั้น
*
ประมาณ 21:00 น. หลังจากสนุกสนานในสวนสนุกแล้ว เซบาสเตียน, เอลิส (ลูกสาวของเขา) และอแมนด้า ก็ไปที่ร้านอาหาร [โบคัส] ซึ่งเป็นร้านอาหารที่เสิร์ฟอาหารทะเลแสนอร่อย
“เอลิส อแมนด้า สั่งอะไรก็ได้” เซบาสเตียนพูดด้วยความรัก
“อืม น้าอแมนด้า กินเยอะๆ ด้วยนะ อาหารที่นี่อร่อยมากๆเลยค่ะ!” เอลิสคิดว่าอแมนด้าจะไม่เชื่อเธอ เธอถึงกับเลียริมฝีปากของเธอราวกับว่าเธอต้องการแสดงให้เห็นว่าอาหารในร้านอาหารนี้อร่อยแค่ไหน
อแมนด้ายิ้มอย่างเป็นสุขและพูดว่า “ป้าเชื่อหนูจ้ะ”
กั้งอาจมีราคาแพงมาก แต่ไม่ใช่ถึงจุดที่ไม่สามารถเข้าถึงได้ แม้ว่าจะไม่เสมอไป แต่อย่างน้อยเดือนละครั้ง เซบาสเตียนก็ปล่อยให้ลูกสาวกิน และตอนนี้ เนื่องจากเป็นวันจ่ายเงินเดือน เอลิสยิ้มจากหูถึงหู เมื่อสั่งกั้ง ซึ่งเธอชอบมาก
ไม่กี่นาทีต่อมาพนักงานก็เสิร์ฟเครย์ฟิช สโตรกานอฟ พร้อมข้าวและซอสขาว มายองเนส สลัด และเฟรนช์ฟรายส์
