ตอนที่ 185: คนโง่ที่ไม่เลือกที่จะหนีไป
หลังจากวิ่งออกไปกว่า 3 ไมล์ วาลเทอร์ก็กัดฟันด้วยความโกรธ เขาไม่เคยถูกทำให้อับอายมาก่อน ส่วนใหญ่ก็ไม่เคยโดน ‘สุนัข’ ธรรมดาและวัยรุ่นที่เพียงแค่หลอกลวงทรัพย์สมบัติของครอบครัวเขาได้ มันช่างน่าอับอาย!
ขณะที่เขาลอยไปข้างหน้าช้าลง วาลเทอร์ก็คิดถึงขั้นตอนต่อไป โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าเขาจะหนีตอนนี้ หรือดำเนินการตามแผนเพื่อพยายามหาโอกาสที่จะขโมยสร้อยคอของคริสตินาและลักพาตัวเธอเพื่อขอรางวัล
‘แต่ถ้าผู้หญิงที่รับมาเลี้ยงมีสิ่งดีๆ ขนาดนั้น ไมร่ากับหลานๆ ที่ไม่กตัญญู 2 คนนั้นจะมีอะไรดีๆกว่านี้อีกไม่ใช่เหรอ’ ดวงตาของวาลเทอร์ กะพริบด้วยความโลภในความคิดนั้น เขาจำได้ว่า ลูเอน ดูเหมือนจะถือแหวนอยู่…
เมื่อเขามองดูเมฆอย่างฟุ้งซ่าน ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ ด้วยน้ำเสียงที่ไร้อารมณ์โดยสิ้นเชิง โดยไม่มีหน้ากากใดๆ ลูเอน ซึ่งถูกวาลเทอร์สังเกตเห็น ลอยเคลื่อนที่ไปอย่างรวดเร็วและปรากฏตัวต่อหน้าเขา ถ้าเขาเป็นคนธรรมดา เขาจะต้องตายด้วยความสยดสยอง “สวัสดีครับคุณปู่”
“หืม… ลูเอน?” วาลเทอร์อยากจะขยี้ตาและดูว่าตัวเองกำลังประสาทหลอนหรือไม่ เขาถอยห่างจากลูเอน
‘ใช้เมฆลอยมางั้นเหรอ?’ มันเป็นสิ่งที่ไม่เหมือนใคร วาเลทอร์ไม่เคยเห็นใครทำเช่นนี้มาก่อน แม้แต่ในกลุ่มคนที่มีทักษะโบราณที่เขารู้จัก
“อะไรนะคุณปู่? คุณไม่มีความสุขที่ได้พบผมงั้นเหรอครับ?” การแสดงออกของ ลูเอน เย็นชากว่าน้ำแข็ง สายตาที่เฉียบคมของเขาทำให้วาลเทอร์ตัวสั่นด้วยความกลัว วาลเทอร์ไม่เคยรู้สึกกดดันจากพลัง Qi ขนาดนั้น มันไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถตรวจพบได้ในครั้งสุดท้ายที่พวกเขาพบกัน
“มีความสุข ใช่ ฉันมีความสุขจริงๆ!” วาลเทอร์บังคับตัวเองกลืนน้ำลายด้วยความกลัว และพยายามอย่าแสดงมันออกมา
“รู้ไหม ผมรักครอบครัวของผมมาก” ลูเอนพูดช้าๆ ราวกับว่าเขากำลังคุยกับเพื่อนสนิทอยู่ แต่เสียงของเขายังคงไร้อารมณ์ใดๆ “ถึงแม้คริสตินาจะเป็นคนที่แม่ของผมนั้นรับมาเลี้ยงไว้ แต่เธอก็เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวแล้ว ในทางกลับกัน คุณที่อ้างตัวว่าเป็นปู่ของผม ผมไม่คำนึงถึงสิ่งใดเลย ดังนั้น… คุณเข้าใจไหมว่าทำไมผมถึงตั้งใจจะฆ่าคุณ ?”
แม้ว่าลูเอน จะสงบลงได้บ้างแล้วแต่วาลเทอร์กลับรู้สึกถึงเจตนาฆ่าที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน มันแรงมากจนหายใจไม่ออก “ไม่ๆ…!”
วาลเทอร์สัมผัสได้ถึงพลัง Qi ของลูเอน และรู้สึกหวาดกลัว
“ถ้าคุณไม่ได้ใช้วิธีแบบนี้และหนีออกนอกประเทศ ผมก็จะปล่อยคุณไป อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าคุณจะเลือกตัวเลือกที่ผิด” ลูเอน พูดอย่างเย็นชา ขณะที่มือของเขาสอดเข้าไปที่อกและโจมตีหัวใจของวาลเทอร์
ร่างกายของวาลเทอร์มีปฏิกิริยาและตัวสั่น และมีเลือดไหลออกมาจากปากของเขา น่าแปลกที่ความคิดสุดท้ายของวาลเทอร์ ก่อนที่เขาจะตายคือการคิดถึงลูกชายของเขา แต่เขาจำได้ว่าเด็กคนนั้นไร้ความสามารถแค่ไหน สุดท้ายเขาก็สาปแช่งลูกชายของตัวเอง ‘มันไร้ประโยชน์แม้แต่จะล้างแค้นให้ข้าได้!’
*
ลูเอนเห็นการต่อสู้ระหว่างวาลเทอร์ กับ ซุส และ คริสตินา เมื่อไม่กี่นาทีก่อน เขาไม่ได้ปรากฏตัวขึ้นเพราะเขาต้องการใช้มันเพื่อให้พวกเธอได้เติบโตขึ้น ถ้าสิ่งต่าง ๆ เข้าไปขัดแย้งกับพวกเธอในตอนนั้น เขาจะเข้าไปช่วย
-อ่านได้ที่ www.thai-novel.com-
แต่เขาไม่จำเป็นต้องปรากฏตัว ตอนนี้เขารู้แล้วว่า คริสตินา กลายเป็นคนที่เป็นที่รู้จักในชาติก่อนได้อย่างไร ในวัยที่โตเต็มที่แล้ว เธอได้แสดงความสามารถในการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมแล้ว แม้จะเผชิญหน้ากับใครก็ตามที่เข้มแข็งกว่าเธอหลายเท่า
ซุสก็ทำได้ดีเช่นกัน แม้ว่าลูเอนจะเห็นว่ามันยังมีโอกาสเติบโตมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้วยร่างกายและความเร็วที่ยอดเยี่ยมของมัน
ลูเอนทำให้ก้อนเมฆรองรับศพของวาลเทอร์ไว้ ลูเอนลอยไปทางแมนชั่นดีมาส
‘ไอ้แก่นั่น. มันน่าจะหนีออกนอกประเทศและถูกล่าไปตลอดชีวิต’
แม้จะฆ่าปู่ของเขาแล้ว แต่ลูเอนก็ไม่รู้สึกอะไรเป็นพิเศษกับเขา อันที่จริงชายผู้นี้ก็ไม่ต่างจากคนแปลกหน้า
*
อิงกริดอยู่ที่คฤหาสน์ดีมาสแล้ว เธอขับรถกลับมาตั้งแต่ ลูเอน บอกว่า คริสตินา อาจตกอยู่ในอันตรายและบินหนีไป
“อาลินดา แม่ของอลิซโทรมา” ไมร่าถอนหายใจด้วยความโล่งอก “พวกเขาสบายดี ขอบคุณคริสตินาและซุส พวกเขาไม่ได้รับบาดเจ็บ”
“ฉันรู้สึกดีใจมากๆเลยค่ะ ที่แม่ให้ซุสไปกับคริสตินา” อิงกริดกล่าวด้วยรอยยิ้มโล่งใจ
“ถูกต้องแล้ว” ไมร่ายิ้ม.
เมื่อเหตุการณ์เลวร้ายได้จบลง พวกเขาก็รู้สึกสงบขึ้น
“ฉันต้องโทรหาคาธารีน่า เด็กผู้หญิงคนนั้น เมื่อเธอได้ยินว่า คริสตินา ตกอยู่ในอันตราย เธอจึงรีบขับเฟอรารี่ และออกไปทันที” แม้ว่าจะดูเหมือนเธอกำลังพูดด้วยน้ำเสียงดุ แต่รอยยิ้มก็ไม่ได้ออกจากริมฝีปากของเธอ
*ติ๊งต๊อง~!*
ขณะที่พวกเขากำลังคุยกัน กริ่งประตูก็ดังขึ้น
“เดี๋ยวฉันไปเปิดให้จ้ะ” ไมร่าไปที่ประตูและเห็นผ่านหน้าจอว่าคนๆนั้นคืออีเลียส ผ่านอินเตอร์คอม เธอพูดว่า “อีเลียส เข้ามาสิ ประตูเปิดอยู่”
ในเวลาเดียวกัน ไมร่าควบคุมการก่อตัวของคฤหาสน์เพื่ออนุญาตให้อีเลียสเข้ามาได้
“อีเลียส ลมอะไรพัดพาเธอมาที่นี่” เมื่อเปิดประตู ไมร่ายิ้มแล้วถาม
“น้าไมร่า ลูเอน ขอให้ผมมาเพราะเขามีเรื่องจะคุยกับผมครับ” อีเลียสตอบด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร
“เข้ามาสิ เขายังไม่กลับมา” ไมร่าพูดแล้วเดินเข้าไปหาเขา
“สวัสดี คุณคือ…” อีเลียสเห็นอแมนด้าทันทีที่เขาเข้ามา
“อแมนด้า แม่ของอิงกริด ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ” อแมนด้าเอื้อมมือไปทักทายเขา
“โอ้ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” อีเลียสพูดด้วยรอยยิ้มที่โง่เขลา หลังจากดูอีกครั้ง เขาก็รู้ว่าอิงกริดดูเหมือนผู้หญิงคนนี้มากจริงๆ
“แม่คะ อีเลียสเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของลูเอน และเขาก็เป็นกัปตันกองทัพตั้งแต่อายุยังน้อย” อิงกริดกล่าว
“ใช่แล้ว ฉันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของ ลูเอน เลย ฮ่าฮ่าฮ่า” อีเลียสพูดและหัวเราะแปลกๆ ในตอนท้าย เขารู้สึกแปลก เมื่ออิงกริดพูดแบบนั้น ในท้ายที่สุด เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ลูเอน มีเพื่อนคนอื่นนอกจากตัวเขาเองหรือไม่ แม้แต่ในโรงเรียนลูเอนก็หลีกเลี่ยงคนส่วนใหญ่ เนื่องจากคนส่วนใหญ่เข้าหาเขาเพราะสนใจเงินของเขาเท่านั้น
ยิ่งไปกว่านั้น การที่เขามีเพื่อนที่หล่ออย่างเขา นั้นไม่ใช่ข้อดีจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาแตกต่างจากคนอื่นมาก แม้ว่าเขาจะไม่ถูกรังแกที่โรงเรียนเพราะส่วนใหญ่กลัวครอบครัวของเขา แต่ส่วนใหญ่เขาก็หลีกเลี่ยงคนหมู่มาก
อแมนด้าสังเกตเห็นบางสิ่งที่แปลกในวิธีการพูดและการแสดงของอีเลียส แต่เธอก็ชมโดยไม่ต้องใส่ใจมากนักว่า “ฉันประทับใจที่แม้จะอายุยังน้อย แต่เธอก็เป็นกัปตันในกองทัพแล้ว! ตามที่คาดไว้นี่สินะเพื่อนสนิทของลูเอน “
เธอไม่ลืมที่จะชมเชยลูกเขยของเธอเมื่อพูดจบ
———————————————————————————-
