ตอนที่ 197: นางไม้
เมื่อรู้ว่าจุดประสงค์ในการหยุดยักษ์ริวนั้นเป็นเพราะมด ยักษ์ตัวอื่นๆก็รู้สึกมีความสุข ท้ายที่สุดริวเองก็เงอะงะ แต่มีอารมณ์อ่อนไหวมาก ถ้าเขารู้ว่าเขาฆ่ารังมดเพราะการโจมตีของเขา มันคงจะยากที่ใครจะทําให้เขาสงบลงได้ในภายหลัง เป็นไปได้ว่าเขาจะร้องไห้มากจนน้ำท่วมเมือง…
“ริว ครั้งนี้นายจะไม่…” ลูเอน ส่ายหัวและขัดจังหวะความคิดของเขา
ลูเอนกลับมาหาครอบครัวและอธิบายว่าเกิดอะไรขึ้นจากข้างบน หลังจากนั้นตามที่เข พูดกับยักษ์ริว เขาก็บินไปข้างหน้า มีเพียงกองทัพบราซิลและตํารวจที่ต่อสู้กับสัตว์ประหลาดและไปช่วย
ในเวลานั้น หลายคนที่รู้จักมังกรขาวจําลูเอนได้ในขณะที่เขาถูกเปิดโปง และประหลาดใจที่พบว่าเขาเป็นมังกรขาวที่บินอยู่บนเมฆที่ลอยอยู่
“ลูเอน ลูกถูกพบเห็นโดยไม่มีหน้ากาก” ไมร่าอดเป็นห่วงไม่ได้
“ตอนนี้มันไม่เกี่ยวแล้วครับ” ลูเอนพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ไม่ช้าก็เร็ว ผมจะต้องเปิดเผยตัวตนของผม ทักษะมากมายที่ผมแสดงให้เห็นในฐานะมังกรขาวที่ผมยังสามารถใช้ได้ ถ้าผมสวมหน้ากาก แต่ตอนนี้ผมสามารถทํามันได้แล้ว ไม่มีการพรางตัวอีกต่อไป เพราะผมไม่รู้ว่ามอนสเตอร์จะปรากฏตัวเมื่อไร และผมไม่สามารถพึ่งพาความแข็งแกร่งทางกายภาพของตัวเองได้ โดยไม่อาศัยต้นกําเนิดเมฆและเทคนิคการแปลงร่างมังกรขาวเชิงลบของผมด้วย”
“นั่นสินะ” ไมร่าเห็นด้วย “การจํากัดตัวตนของตัวเองและไม่สามารถใช้ความสามารถแบบเดียวกับที่ลูกใช้ นั่นคือพลังของมังกรขาวนั้นได้ มันคงไม่ใช่ทางเลือกที่ดีอย่างแน่นอน”
ลูเอนมองไปที่อแมนด้า “ผมจะไปส่งแม่กับซุสที่บ้านก่อน”
“ขอบคุณจ้ะ” อแมนด้ายิ้มขอบคุณ
ไม่นานพวกเขาก็มาถึงคฤหาสน์ดีมาสแล้วหลังจากออกมา อแมนด้าและซุสก็ลงไปเพื่อเข้าบ้าน ส่วนลูเอนก็ยังคงบินเพื่อไปยังเมืองถัดไป
“ลูเอน เราผ่านยักษ์ใหญ่อีกกลุ่มไปแล้ว พี่คิดว่ามีกี่ตัว?” คาชารีน่าประหลาดใจ เมื่อเห็นยักษ์ตัวใหญ่มากมาย
“ไม่มาก แต่ก็ไม่น้อย” ลูเอนกล่าว “เพราะมันตัวใหญ่มาก จึงทําให้มันดูเหมือนมีจํานวนที่มากมายทีเดียว แต่จริงๆ แล้วไม่น่าจะเกิน 50 ล้านแน่นอน ตัวเลขนั้นเองที่ใหญ่มาก แต่เมื่อเทียบกับมนุษย์อย่างเราแล้ว มันเป็นจํานวนน้อย”
“โอ้ ต้องมียักษ์มากกว่านี้ที่อื่น ใช่ไหม” คริสตินาถาม
“ใช่ อาจมีรอยแยกหลายมิติที่ทําให้มิติของยักษ์เปิดออก กระจายไปทั่วบราซิล แม้แต่นอกบราซิลก็ต้องมีมากกว่านี้” ลูเอนยังคงจําได้ว่าแม้ว่ายักษ์ส่วนใหญ่จะปรากฏในบราซิล แต่ก็ยังมีบางส่วนในเยอรมนีและในเกาหลีใต้ด้วย
ระหว่างที่ลูเอนกําลังคุยอยู่ เขาก็มาถึงเมืองอื่น มีสัตว์ประหลาดมากมายที่นั่น และพวกมันได้ฆ่าคนไปหลายคนแล้ว กองทัพและตํารวจพยายามอย่างเต็มที่ แต่ก็ยังไม่เพียงพอ
“พวกนี้คือนางฟ้าเหรอ?” คาธารีน่าดูไม่แน่ใจ
“ไม่ใช่ พวกมันเป็นนางไม้ ระวังเมื่อเข้าใกล้พวกมัน! แม้ว่าพวกมันจะไม่อันตรายมากนัก แต่พวกมันเกลียดคน เมื่อพวกมันเข้าใกล้จากระยะกว่า 10 เมตรอย่างไม่ระมัดระวังตัวของมัน ให้เราโจมตีมันทันที” ลูเอนเตือน
“ไม่มีข้อยกเว้น?” คาธารีน่า ซึ่งเห็นนางไม้ตัวเล็กและน่ารักบางตัวต้องการเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นถ้าเป็นไปได้
“ถ้าคุณเป็นเพื่อนกับพวกเขา แน่นอน คุณสามารถใกล้ชิดกันมากขึ้น นอกจากนี้ยังมีนางไม้ประเภทอื่นๆ อีกด้วย แต่โดยทั่วไปแล้ว พวกมันมีสัญชาตญาณแบบเดียวกันที่จะโจมตีผู้ที่ใกล้ชิดกับพวกมันมากเกินไป” ลูเอนกล่าว
นางไม้เป็นร่างที่อยู่ในหมวดหมู่ของวิญญาณธรรมชาติ พวกเธอทั้งหมดเป็นผู้หญิงที่เชื่อมโยงกับองค์ประกอบทางธรรมชาติ
นางไม้ที่อยู่ในสถานที่นั้นมีจํานวนไม่เกิน 100 ตัว และบางตัวก็ตกอยู่ในอันตรายร้ายแรงจากการถูกโจมตีโดยมอนสเตอร์
“พวกเธอกําลังต่อสู้กับยักษ์?” ไมร่าขมวดคิ้ว
“ไม่ พวกนี้ไม่ใช่ยักษ์แต่เป็นไซคลอปส์” ลูเอนชี้ไปที่ตาข้างเดียวของไซคลอปส์ “ดูสิ พวกเขามีตาเพียงข้างเดียวและพวกมันดุร้ายมาก”
“ปัญหาหนึ่งตามมาอีก การต่อสู้กับไซคลอปส์พวกนี้คงจะยาก” อิงกริดมองดูไซคลอปส์อย่างจริงจัง ขณะที่พวกมันยิงลําแสงเลเซอร์ออกจากตา
“แต่ดูเหมือนว่าพวกมันจะช้าอย่างน่าเหลือเชื่อ” คริสตินาให้ความเห็น
“ใช่ นั่นคือจุดอ่อนของไซคลอปส์ แม้จะมีพละกําลังมหาศาลเหมือนยักษ์ และร่างกายที่แข็งแรง พวกมันก็ช้ามาก แน่นอนว่าถึงแม้พวกมันจะช้า แต่พวกมันก็อันตรายถึงตายได้ เพราะการป้องกันของพวกมันทําให้ขึ้นสําหรับความช้าของพวกเขา” ลูเอนอธิบาย
“สัตว์ประหลาดที่น่าเกลียดเหล่านี้ที่ลอยด้วยปีกและต่อสู้กับนางไม้ พวกมันคือกอบลินหรือเปล่า?” อิงกริดไม่แน่ใจเกี่ยวกับคําถามของเธอ เธอแค่คิดว่าพวกมันดูเหมือนสัตว์ประหลาดในตํานาน
“บางตัวดูเหมือนอิมพ์” คริสตินาให้ความเห็น
“โดยทั่วไปแล้วการ์กอยล์จะอธิบายว่าเป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์มีปีกที่มีลักษณะเป็นปีศาจ โดยทั่วไปคือเขา หาง กรงเล็บ และจงอยปาก” ลูเอน กล่าวด้วยเสียงเตือน “จุดแข็งของพวกมันคือการเปลี่ยนร่างของพวกมันให้กลายเป็นหิน ซึ่งทําให้พวกมันมีการป้องกันที่ดีมาก อย่างไรก็ตาม ในสถานะนี้ พวกมันไม่สามารถโจมตีได้ ดังนั้นจึงใช้เพื่อป้องกันการโจมตีที่ทรงพลังเท่านั้น”
ลูเอนกล่าวต่อว่า “สําหรับสัตว์ประหลาดตัวอื่นๆ พวกมันไม่ต่างจากสัตว์ทั่วไป แต่แข็งแกร่งกว่า ผู้ที่มีพรสวรรค์พิเศษบางอย่างหายาก แต่นั่นก็บอกแล้ว พวกคุณทุกคนควรระวัง อย่าละเลยที่สุด”เวลาต่อสู้ ประเภทสัตว์เพราะพวกเขาต่อสู้ด้วยสัญชาตญาณและรอที่จะใช้ไพ่ตายในช่วงเวลาที่น่ารําคาญที่สุด”
เมื่อนางไม้กําลังจะถูกไซคลอปส์ฆ่า ลูเอนหันมือขวาของเขาให้กลายเป็นกรงเล็บของมังกรขาว และกางนิ้วออก ทําให้เกิดรัศมีสีขาวของพลัง Qi เชิงลบและพลัง Qi เมฆ เขานํามือของเขาเข้ามาใกล้หน้าอกเล็กน้อย เขาตัดระหว่างช่องว่างและรอยกรีดสีขาวก่อตัวขึ้นและการโจมตีรูปโค้งออกไปในทิศทางของไซคลอปส์
เสียงที่เกิดขึ้นเมื่อการโจมตีด้วยรูปทรงโค้งมนคล้ายกับเสียงปืนเลเซอร์ที่เราเคยเห็นในภาพยนตร์ ไม่กี่วินาทีต่อมา รอยเลือดก็ปรากฏขึ้นที่คอของไซคลอปส์
นางไม้โบยบินออกไป สะดุ้งด้วยความกลัวในดวงตาของเธอ เธอไม่เห็นการโจมตีที่กําลังจะเกิดขึ้น และเธอไม่ได้สังเกตว่าไซคลอปส์ตายเมื่อใด เธอได้ยินแต่เสียงอันดังที่ตามมา จากนั้นหัวของไซคลอปส์ก็ลอยขึ้น ขณะที่ร่างกายเริ่มสั่นและล้มลงกับพื้นอย่างแรง
นางไม้ที่สับสนมองไปยังทิศทางที่เป็นไปได้ที่การโจมตีนี้อาจมาและพวกเธอเห็นลูเอน และกลุ่มของเขาจากระยะไกล เธอยิ่งประหลาดใจกับระยะทางมากขึ้นไปอีก และสามารถสัมผัสได้ถึงพลัง Qi ของลูเอน และยืนยันว่าเขาเป็นคนที่ทําการโจมตีครั้งนี้ เธอกลัวพลังการ ‘แสดงออก’ ของลูเอน และด้วยเหตุนี้ พวกเธอต้องการจะขอบคุณเขา เธอเพียงแค่โค้งคํานับและหนีจากสถานที่นั้น เพื่อกลับไปหานางไม้ที่แข็งแกร่งกว่า
ลูเอนไม่ได้ว่าอะไรพวกเธอ เขาไม่ได้ทําเพราะเขาต้องการให้นางไม้รู้สึกขอบคุณอย่างสุดซึ้งหรืออะไรทํานองนั้น เขาแค่ไม่ต้องการให้กองกําลังจู่โจมที่แข็งแกร่งตาย และพร้อมกับพวกเขา ผู้คนจํานวนมากจะต้องตายไปพร้อมกับพวกเขา ท้ายที่สุด สัตว์ประหลาดทุกตัวที่นางไม้ตัวนี้ฆ่า จะมีคนตายน้อยลงจากสัตว์ประหลาดเหล่านั้น
เนื่องจากสิ่งที่เกิดขึ้น นางไม้สังเกตเห็นการปรากฏตัวของลูเอนและกลุ่มของเขา แม้ว่าเธอจะ ไม่ได้สังเกตเห็นความเกลียดชังที่มาจากพวกเขา พวกเธอก็ยังคงระมัดระวัง ท้ายที่สุด ความแข็งแกร่งที่ลูเอน แสดงให้เห็นจากการฆ่าไซคลอปส์ลําดับที่ 2 ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวก็น่ากลัว
