ตอนที่ 208: โคลเอ้ต้องการแก้แค้น
“คุณคือใคร?” การแสดงออกของโคลเอ้ ซานโตสนั้นกําลังหวาดกลัว ขณะที่เธอมองไปที่ ลูเอน และ คริสตินา
ในขั้นต้น เธอแสดงอารมณ์ออกมาเมื่อมองไปที่ คริสตินา เมื่อเด็กสาวคนนั้นทําให้โคลเอ้นึกถึงพี่สาวของเธอ แต่ในไม่ช้าเธอก็รู้ว่าเธอคิดผิด เด็กสาวคนนั้นไม่ใช่น้องสาวของเธอและมีผิวสีแทนกว่ามากและอายุยังน้อย
‘ลูกสาวของกาเบรียล่า?’ นั่นคือสิ่งที่เธอคิด
‘ลูเอน ดีมาส’ ชายคนนั้นพูดอย่างไม่ใส่ใจ
หลังจากนั้น ลูเอนก็โยนเสื้อผ้าของอิงกริดให้โคลเอ้ ก่อนออกเดินทางเขาได้เตรียมสิ่งนี้ไว้แล้วโคลเอ้หยิบชุดนั้นขึ้นมา เธอแปลกใจเล็กน้อย แต่ไม่นานก็สวมชุดนั้น ไม่มีคําถามใดๆ เกิดขึ้นท้ายที่สุดเธอไม่ต้องการเปลือยเปล่า
ข้างๆเขา คริสตินา มองโคลเอ้อย่างประหม่าเล็กน้อยและพูดว่า “คริสตินา ดีมาส…ฉันถูกรับเลี้ยงโดยครอบครัว ดีมาส เมื่อครอบครัวของฉันถูกสังหารและฉันไม่เคยมีโอกาสพบคุณ”
“ฆ่า…?!” โคลเอ้ควบคุมตัวเองไม่ได้เล็กน้อย ถ้าเดาถูก เด็กสาวผู้นี้คือหลานสาวของเธอ แต่เธอบอกว่าครอบครัวของเธอถูกฆ่า?
ลูเอนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเดินเข้ามาหาเธอ โคลเอ้มองเขาอย่างระมัดระวัง โดยไม่ให้โอกาสเธอปฏิเสธเขา เขาได้กดนิ้วชี้ไปที่หน้าผากของเธอและถ่ายทอดความทรงจําถึงสิ่งที่เกิดขึ้นว่า ตระกูลซิง ทําลายครอบครัวของเธอด้วยความกลัวว่าจะถูกตอบโต้อย่างไร นอกจากนี้เธอยังได้รู้เรื่องราวทั้งหมดของคริสตินาอีกด้วย
สีหน้าของโคลเอ้กลายเป็นสีขาวซีด เธอรับไม่ได้และร้องไห้ เธอเพิ่งรอดจากนรก แต่พบว่าครอบครัวของเธอถูกสังหารหมู่ ดวงตาของเธอแดงก่ำ แต่แล้วเธอก็มองไปที่ คริสตินา ซึ่งเป็นคนเดียวที่เธอมีสายสัมพันธ์ทางสายเลือด บางทีอาจเป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียว เช่นเดียวกับตัวเธอเอง
เธอกรีดร้องเสียงดัง ขณะร้องไห้ แต่พยายามควบคุมตัวเอง แต่มันก็ยาก เธอสูดลมหายใจเข้าไปเป็นก้อนในลําคอทําให้หายใจลําบาก เธอรู้สึกท้อแท้ หมดหนทาง
ลูเอนตบบ่าคริสตินาและพูดอะไรบางอย่างที่ข้างหูของเธอ เธอพยักหน้า สะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็ทําตามที่เขาบอก
คริสตินาเดินผ่านก้อนเมฆที่ดูเหมือนหิมะ เธอเอื้อมมือไปหาโคลเอ้และกอดเธอ อันที่จริง เธอไม่มีความทรงจําหรือข้อมูลเกี่ยวกับตระกูลของเธอเอง แต่การได้เห็นป้าของเธอเศร้าใจทําให้ใจทําให้เธอสั่นระรัว คริสตินาปล่อยให้น้ําตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวขณะกอดโคลเอ้
โคลเอ้ไม่ได้ผละออกจากอ้อมกอด มันอบอุ่นและรู้สึกคุ้นเคย เธอกอดร่างเล็กของคริสตินา แน่นและพยายามระงับความเศร้าของเธอ แต่มันก็ยากความทรงจําที่เธอมีเกี่ยวกับครอบครัวของเธอท่วมท้นในใจ เมื่อมองดูคริสตินาด้วยดวงตาที่สวยงามของเธอ ซึ่งหลั่งน้ําตาราวกับฝนในฤดูร้อน เธอรู้สึกแน่นในอก เธอไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดจากการสูญเสียเพียงครั้งเดียว แต่สําหรับทั้งครอบครัวของเธอหรือเกือบทั้งหมด เหลือหลานสาวเพียงคนเดียวที่ทุกข์ทรมานมากเพราะครอบครัวที่ฆ่าครอบครัวของเธอ
“ฉันต้องการแก้แค้น!” เธอพึมพํา
“คุณเป็นคนตัดสินใจ แต่ถึงแม้คุณจะไม่ได้ทําอะไรเลย…” ลูเอนยังไม่ทันได้พูดอะไรที่เขากําลังจะพูด และเขาก็ไม่จําเป็นต้องทํา
เขาแบ่งปันความทรงจําของสิ่งที่เกิดขึ้นกับโคลเอ้ ตอนนี้เธอรู้ว่าพวกเขาจะไม่มีโอกาสรอดชีวิตเป็นเวลานานในช่วงเวลาที่วุ่นวายนี้ เนื่องจากพวกเขาสูญเสียพลังงานหลักและไม่สามารถเสริมกําลังได้มากเท่าที่พวกเขามี
“ถึงกระนั้น ฉันไม่คาดหวังว่าปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้นและพวกเขารอดมาได้” โคลเอ้ไม่สะดุ้ง เธอพร้อมจะสู้แบบตาต่อตาฟันต่อฟัน
“ตกลง” ลูเอนไม่ได้ปฏิเสธการแก้แค้นของเธอ
โคลเอ้ยังคงสูดลมหายใจเข้าจมูก ขณะที่เธอพูด ถึงอย่างนั้น ดวงตาของเธอรู้สึกเหมือนว่าเธอสามารถฆ่าใครซักคนได้ทุกเมื่อ แต่เมื่อเธอขอบคุณ ลูเอน เธอก็หมายความตามนั้น “ขอบคุณ”
คริสตินาไม่มีข้อโต้แย้ง ไม่ว่าดีหรือแย่กว่านั้น เธอเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวด้วยสายเลือดถึงแม้ว่าเธอจะต้องทนทุกข์ทรมานมากเพราะเหตุเหล่านี้ และถ้าป้าของเธอ ซึ่งดูแตกต่างไปจากพวกเขาและไม่ปฏิเสธเธอตั้งแต่แรกพบ อยากจะทําอะไรกับมัน เธอก็สนับสนุน
“เราจะไปที่ไหน?” หลังจากที่ควบคุมอารมณ์ได้แล้ว แม้ว่าเธอจะหนีไปได้สักพักแล้ว โคลเอ้ก็ถาม ในขณะที่ยังอุ้มคริสตินา ไว้ในอ้อมแขนของเธอ
“ตอนนี้ครอบครัวของฉันอาศัยอยู่บนเกาะฝึกหัด” ลูเอนไม่ได้ปิดบังอะไรเกี่ยวกับจุดหมายปลายทางของพวกเขา “เราจะไปที่นั่นแล้ว และเกี่ยวกับการแก้แค้นของคุณ คุณสามารถคิดได้ หลังจากที่คุณใจเย็นลงแล้ว”
ในการกลับมาใช้เวลา 30 นาที ความเร็วในการบินต่ํากว่าการเดินทางไปญี่ปุ่นเนื่องจากพวกเขาไม่รีบร้อน
เมื่อพวกเขามาถึง ไมร่าไม่ได้อยู่บนเกาะอีกต่อไป
“แม่อยู่ไหน” ลูเอน มองไปที่ คริสตินา
“มีบางอย่างเกิดขึ้นที่บริษัทและแม่ก็ไปตรวจสอบ” คริสตินาบอกว่าแม่ของเธอสร้างเฮลิคอปเตอร์ด้วยทักษะของเธอและบินออกไปได้อย่างไร มันเป็นเพียงความรู้สึก
ลูเอนไม่แปลกใจ เขาเคยเห็นแม่ของเขาศึกษาวิธีสร้างเฮลิคอปเตอร์ ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าทําอย่างไรจึงไม่ใช่เรื่องยากสําหรับเธอที่จะสร้างมันขึ้นมาด้วยทักษะของเธอ
หลังจากที่ ลูเอนแนะนําโคลเอ้ให้ทุกคนรู้จัก เขาก็กลับไปกักขังตัวเอง แต่เขาไม่ได้กลับไปไล่สัตว์ประหลาด แต่กลับหยิบสมาร์ทโฟนออกมาและพยายามค้นหาว่าทําไมแม่ของเขาถึงยุ่ง
‘นั่นสินะ…’
บริษัทส่วนใหญ่ในญี่ปุ่นเริ่มตัดสัมพันธ์กับบริษัทดีมาสทําให้บริษัทดีมาสมีหุ้นลดลงเล็กน้อย
ลูเอนยิ้มอย่างเย็นชา และไม่นานก็รู้ว่าพวกเขาคือบริษัทใด จากนั้นจึงทําโฆษณาบนโซเชียลเน็ตเวิร์กของเขา ในรายการมีรายชื่อบริษัทและผู้นําระดับสูงของบริษัท พวกเขาถูกเก็บภาษีด้วยการแบน 1 เดือนจากเกม Online Survival และไม่เพียงเท่านั้น สมาชิกในครอบครัวของพวกเขายังต้องทนทุกข์ทรมานอีกด้วย
ตามมาด้วยการประกาศอีกครั้งเกี่ยวกับทัวร์นาเมนต์ที่จะเกิดขึ้น และวิธีที่เขาวางแผนจะเพิ่มเงินรางวัลรวมในแต่ละประเทศ
ตอนนี้ด้วยการแบน แม้ว่าจะถูกปลดล็อคหลังจากผ่านไป 1 เดือน หากพวกเขาจะปลดล็อค นั่นก็ขึ้นอยู่กับลูเอน เท่านั้น พวกเขาจะไม่สามารถเข้าร่วมการแข่งขันได้ เนื่องจากถูกแบนจนกว่าเขาจะยอมรับ!
นิ้วของ ลูเอน เต้นบนหน้าจอสมาร์ทโฟน ในขณะที่เขาได้รับหลักฐานว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องทดลองที่โคลเอ้ ถูกจับข้อมูลไม่ได้จํากัดแค่โคลเอ้ที่เคยเป็นหนูทดลอง แต่ยังมีคนที่ถูกสันนิษฐานว่าเสียชีวิตในญี่ปุ่น ซึ่งถูกกักตัวอยู่ในห้องทดลองเดียวกันด้วย
‘เสร็จแล้ว’ ด้วยความไม่แยแสอย่างสมบูรณ์ ลูเอนจึงวางสมาร์ทโฟนของเขาทิ้ง
บนเครือข่ายโซเชียลของเขา โดยเฉพาะทวิตเตอร์ ซึ่งเขามีผู้ติดตาม 150 ล้านคน ข่าวได้แพร่กระจายและในไม่ช้าก็ถูกเผยแพร่ไปทั่วโลก
เหตุผลของเขาในการทําเช่นนี้ถูกแนบมาด้วย และด้วยหลักฐานที่แสดงว่าพวกเขากําลังทดลองอย่างผิดกฎหมายกับพลเมืองบราซิล และไม่เพียงเท่านั้น ยังมีผู้คนจากหลายประเทศอีกด้วย
นี้อยู่นอกเหนือสิ่งที่ผู้นําของญี่ปุ่นคาดว่าจะเกิดขึ้น พวกเขาไม่คิดว่าในช่วงเวลาสั้นๆ เช่นนี้ หลักฐานจะถูกค้นพบแม้กระทั่งก่อนที่จะถูกลบ…สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือ ลูเอน เป็นผู้สร้างไวรัสจิ้งจอกจริงๆ
