ตอนที่ 221: ออกเดทกับอิงกริด
“แม่รู้ไหม เดือนหน้าเป็นวันเกิดของคริสตินาใช่ไหม” ลูเอนถามขึ้น
“แม่รู้ แม่วางแผนจะทํางานเลี้ยงที่คฤหาสน์ของเรา หนูคิดยังไง” ไมร่าถาม
“เราจะแค่ชวนสมาชิกในครอบครัวมางานที่คฤหาสน์ดีมาส นั่นเป็นความคิดที่ดีผมยังคิดจะจัดงานในโรงแรมของปูด้วยซ้ํา” ลูเอนกล่าว
“ใช่ แต่แม่ก็ยังคงคิดว่ามันดีกว่าที่คฤหาสน์” ไมร่ากล่าว
“งั้นเราจะจัดมันที่นั่น” ลูเอนหอมแก้มแม่ของเขาแล้วพูดว่า “ผมจะออกไปกับอิงกริด เราจะกลับมาทีหลัง คอยดูว่าพวกเขาฝึกซ้อมดีไหมโดยที่ผมไม่ได้ดูแล”
“ได้จ้ะ” ไมร่ายิ้ม
อิงกริดสวมเสื้อยืดสีเขียวมะนาวแขนสั้น และปกเสื้อถักเหมือนเชือกผูกรองเท้าอวดกระดูกไหปลาร้าอันสวยงามของเธอ ผมสีบลอนด์สวยของเธอลดระดับลงมาที่ไหล่ขวาของเธอและลงไปที่กลางหลังของเธอ เธอสวมสร้อยคอที่สวยงามด้วยหินสีเขียวที่ลูเอนทําขึ้นเป็นพิเศษและมอบให้กับเธอ
เธอสวมกางเกงยีนส์ที่พอดีกับส่วนโค้งที่สมบูรณ์แบบของเธอและรองเท้าส้นสูงที่น่ารัก มากในสไตล์ลูกไม้ จริงๆ แล้วมันคือการออกแบบที่เหมือนจริงมากจนดูเหมือนเป็นลูกไม้จริงๆและมีความยาว 4 นิ้ว สีน้ําตาลเข้ม
แดดแรงไปหน่อย ไมร่าจึงให้เธอสวมแว่น แว่นตากันแดด ตัวเลนส์เป็นสีชมพูพร้อมกรอบสีโรส โกลด์ มันดูดีมากสําหรับอิงกริด
“คุณดูงดงามมาก” ลูเอนพูด ขณะจับมือเธอ
อิงกริดยิ้มด้วยแก้มของเธอแดงก่ําและมอง ลูเอนขึ้นและลงเขาสวมเสื้อยืดคอวีสีดํากับเสื้อเบลเซอร์สีเทาเปิดและกางเกงเดรสสีดําพร้อมนาฬิกาโรเล็กสีทองที่ข้อมือซ้าย เขายังสวมแหวนสี เขียวอีก 3 วง โดยรวมแล้วเขาเป็นคนที่กล้าหาญและหล่อมาก อิงกริดเกือบจะละลายต่อหน้าเขา
เมื่อลูเอนยิ้มเล็กน้อย ทุกอย่างก็ดูสมบูรณ์แบบ อิงกริดรู้สึกเหมือนเธออยู่บนสวรรค์ชั้น 9 อ๊ะตอนนี้เธออยู่บนสวรรค์ชั้น 9 แล้ว อย่างไรก็ตามลูเอนและอิงกริดขึ้นไปบนก้อนเมฆและออกจากเกาะ จุดหมายปลายทางคือเมือง พวกเขากําลังจะไปเดินเล่นกันอย่างสนุกสนานเดทกันแบบปกติ
ลูเอนนั่งลงแล้วพูดว่า “นั่งข้างผมสิ” อิงกริดพยักหน้าเห็นด้วยและนั่งลง
การได้เห็นภูมิทัศน์เปลี่ยนจากเบื้องบนเป็นความรู้สึกที่ไม่เหมือนใครโดยเฉพาะอย่างยิ่งอิงก ริดชอบที่ลูเอนมีน้ําใจมากพอ ที่จะสร้างเกราะป้องกันลม มิฉะนั้นผมของเธอที่ซ่อมไว้นานมาก ๆ ก็คงสูญเปล่าไปหมดแล้ว
เมื่อพวกเขามาถึงใจกลางเมืองฟลอเรียนอโปลิส อิงกริดซื้อย่างตื่นเต้น “ ฟังนะมันคือ ปราซ่าที่ 15 เดอโนเวมโบร”
ใน ปราซ่าที่ 15 เดอ โนเวมโบร มีต้นมะเดื่อที่สวยงามล้อมรอบด้วยม้านั่งไม้ให้นั่ง คู่รักหลายคู่ไปออกเดทที่นั่น แม้กระทั่งคู่ที่มีอายุมากกว่า เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่โรแมนติกมากและเนื่องจากมันใหญ่และขยายออก มันจึงมีร่มเงาที่ดี ซึ่งก็ดีเมื่อแดดร้อน
ลูเอนไปกับอิงกริดและนั่งลงเล็กน้อย
“ดูสิ พวกเขากําลังขายไอศกรีม” อิงกริดกล่าว
“ผมจะซื้อให้ คุณต้องการรสอะไร” ลูเอนถามขึ้น
” ขอฉันดูหน่อย.. คงจะดีถ้าพวกมันมีสตรอเบอรี่” อิงกริดตอบ
“โอเค มันไม่นานหรอก” ใช้เวลาไม่ถึงนาที ลูเอนก็กลับมาและเมื่อเขากลับมาอิงกริดก็ถูกผู้ ชายล้อมไว้หมดแล้ว
“ทําของหายเหรอ ทําไมพวกนายถึงต้องมาล้อมแฟนฉัน” ลูเอนถามอย่างเย็นชา
“ไอ้หนู อย่ามา” เมื่อชายคนหนึ่งหันมาเห็นการจ้องมองอันเย็นชาของลูเอนชายคนนั้นก็ตัวสั่นคนอื่นๆ ก็ไม่กล้าสบตากับลูเอนเช่นกัน ไม่เพียงแต่สายตาของเขาเฉียบคมเท่านั้นแต่ดวงตาสีแดงของเขาเพียงอย่างเดียวก็น่าสะพรึงกลัว
“ฮี” ลูเอน ส่งไอติมให้อิงกริด
อิงกริดหัวเราะแล้วหยิบไอศกรีมขึ้นมา เธอชอบความรู้สึกได้รับการปกป้องจากลูเอน
“ที่นี่สกปรก” ลูเอนซ์
“ที่ไหน?” อิงกริดสัมผัสใบหน้าของเธอแต่ไม่พบ
ลูเอนเดินไปเลียตรงที่ที่ไอศกรีมวางอยู่ แต่ไม่พอใจ เขาเลียริมฝีปากของเธอและในไม่ช้ามันก็กลายเป็นการจูบที่ล้ําลึกหลังจากดึงออกด้วยความพึงพอใจ ลูเอน ก็เลียริมฝีปากของเขาและกลับไปกินไอศกรีมช็อกโกแลตของเขาในทางกลับกันอิงกริดสนใจริมฝีปากของลูเอนมากขึ้น
หลังจากที่พวกเขาทําไอศกรีมเสร็จ พวกเขาจูบกัน 2-3 ครั้งแล้วลุกขึ้น
“ตอนนี้เราจะไปไหนกัน?” อิงกริดถาม
“มีพิพิธภัณฑ์ 2 แห่งอยู่ใกล้ ๆ ที่นี่เราสามารถไปที่หนึ่งในนั้นได้ คุณเคยไปพิพิธภัณฑ์มาก่อ นหรือไม่” ลูเอนถามขึ้น
“จริง ๆ แล้วไม่ ตอนนี้ที่คุณพูดถึง ฉันสนใจนิดหน่อย” อิงกริดกล่าว
“ตัดสินใจได้แล้ว” ลูเอน ยิ้มออกมา
หลังจากเดินไปได้เล็กน้อย ลูเอนก็พบแผ่นพับบนพื้นและหยิบขึ้นมาเขาตั้งใจจะทิ้งมันลงในถังขยะแต่สิ่งที่เขียนนั้นทําให้เขาสนใจและเริ่มอ่านออกเสียงว่า “พระราชวังครูซอีซูซาเดิมคือพระราชวังโรซาโด เป็นสํานักงานใหญ่ของพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ซานตากาตารีนาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2529 และตั้งอยู่ในใจกลางของฟลอเรียนอโปลิสในรัฐซานตากาตารีนาหน้าจัตุรัสหลักของ เมืองปราชาที่ 15 เดอโนเวมโบรซึ่งทําหน้าที่เป็นทําเนียบรัฐบาล”
“นี่ไม่ใช่พิพิธภัณฑ์ที่เราจะไปใช่ไหม” อิงกริดถาม
“ใช่ หน้าตาเป็นแบบนั้น” ลูเอนพยักหน้า
เมื่อพวกเขามาถึงก็เห็นพระราชวังสีชมพูประดับด้วยเครื่องราชอิสริยาภรณ์สีขาวประตูเป็นสีน้ําตาลกับกระจกที่สะท้อนสีเขียวของต้นไม้ ตรงบันไดทางเข้าทั้งสองข้างมีโคมระย้าที่เป็นหลอดไฟ ซึ่งจริงๆแล้วเป็นรูปสามเหลี่ยม เกือบจะเหมือนตรีศูล
หลังจากชําระเงินแล้ว ลูเอนและอิงกริดก็เข้ามา เมื่อเดินด้วยความกลัวเล็กน้อยอิงกริด รู้สึกเหมือนอยู่ในวังของเจ้าหญิง ในห้องหนึ่งมีเปียโนและตรงกลางห้องมีดาว 8 แฉกอยู่ตรงกลางห้อง รอบๆ มีเก้าอี้นวมและนาฬิกาเก่าแก่ บนโต๊ะหนึ่งมีชุดแก้วสีน้ําเงินและสีขาวที่สวยงามมากมันสวยงามมาก
ตามที่คาดไว้ ห้องอาหารมีโต๊ะขนาดยักษ์ มีเก้าอี้ 5 ตัวอยู่ด้านข้างยกเว้นเก้าอี้ 2 ตัวที่อยู่ท้ายสุด เพดานมีโคมระย้าที่สวยงาม และห้องยังมีประตูที่เปิดออกสู่ระเบียงที่สวยงามซึ่งสามารถมองเห็นสวนสวยภายนอกได้ทั้งหมด
หลังจากอยู่ต่ออีกไม่กี่นาที ลูเอนและอิงกริดก็จากไป อิงกริดมีความสุขเป็นพิเศษมันวิเศษมากส่วนใหญ่เป็นเพราะลูเอนอยู่กับเธอเพื่อสัมผัสมันทั้งหมด
