ตอนที่ 234 อดีต – ตอนที่ 1
“เข้าใจที่นะ ที่นี่มีอยู่หลายเผ่า และพวกเขายอมรับคนทุกประเภท ทั้งหมดก็เพื่อว่าพวกเขาแข็งแกร่งด้วยปาฏิหาริย์ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะอ่อนแอโดยรวม เฉพาะกลุ่มที่ใหญ่กว่าเท่านั้นที่จะยอมรับคนที่แข็งแกร่ง และกลุ่มของเขาติด 1 ใน 100 อันดับแรก แต่มาจากจักรวรรดิจากพื้นดินเท่านั้น เขาไม่ได้พูดแบบนั้นเพราะเขาอยากให้มันฟังดูยิ่งใหญ่ขั้นหรอกเหรอ เขาไม่ยอมรับความจริงหรือว่าเขาหลงตัวเองไปหน่อยหรือเปล่า นั่นคือสิ่งที่ผมคิด และคิดว่าผู้หญิงคนนั้นเป็น โง่ที่จะไม่อยู่กับเขา มันก็ชัดเจนแล้วหรือไม่?” ลูเอนอธิบาย
“มันสมเหตุสมผลแล้ว” อิงกริดพยักหน้า
“อย่างไรก็ตาม เปลี่ยนสัตว์ประหลาดตัวนี้ให้เป็นคะแนนเถิด” ลูเอน กล่าว
“แต่ฉันหิวแล้ว” อิงกริดบ่น ตั้งใจให้ลูเอนซื้อซากมันออก และพวกเขาก็เริ่มปรุงอาหารจากเนื้อเสือ
“ผมเอาเนื้อมาใส่ในวงแหวนแล้ว ไม่ต้องห่วง” ลูเอนบอก
“อืม ตามนั้น” เธอเดินไปวางมือบนหลังเสือ
[เปลี่ยน [เสือ] เป็น 51 คะแนน?]
“ใช่” อิงกริดพูดในใจ
เสือโคร่งกลายเป็นอนุภาคของแสงและหายไป
“อืม ดูเหมือนเกมเลย” อิงกริดให้ความเห็น
“จากมุมมองหนึ่ง มันเป็นเกม” ลูเอนกล่าว “ถ้าคุณตาย คุณจะไม่ตายจริง ๆ และสัตว์ประหลาดจะเปลี่ยนเป็นเครดิตที่คุณสามารถแลกเปลี่ยนเป็นไอเทมในร้านค้าได้ ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือเมื่อเรากลับมายังโลกของเรา มันจะไม่คุ้มกับสิ่งเดียวกัน พูดได้เลยว่าหอคอยนี้เป็นหนทางที่ดีที่สุดในการเสริมความแข็งแกร่งและเอาตัวรอดในโลกของเรา ท้ายที่สุด สัตว์ประหลาดที่นี่วิวัฒนาการเร็วมาก”
“ทุกคนเป็นแบบนั้นเหรอ?” อิงกริดถาม
“ไม่ คนที่สูญเสียโลกของพวกเขาและถูกขังอยู่ที่นี่ไม่สามารถตายได้ หากพวกเขาตาย ถือเป็นที่สิ้นสุด” ลูเอนกล่าว
“สูญเสียโลกของพวกเขางั้นเหรอ?” อิงกริดรู้สึกสับสนและหวาดกลัวอีกครั้งในเวลาเดียวกัน
“หลายคนแพ้มอนสเตอร์และจบลงด้วยการสูญเสียโลกของพวกเขาและหนีไปที่หอคอยและอาศัยอยู่ในหอคอย ผู้ที่เกิดในหอคอย ต้นกําเนิดของพวกเขาอยู่ในหอคอย มันเหมือนกับมีจุดเซฟในเกม แต่ในกรณีนี้ พวกเขาไม่ได้รับสิทธิพิเศษนั้น” ลูเอนกล่าว
“ …ฉันเข้าใจ.” อิงกริด ถอนหายใจ ขณะที่เธอเข้าใจข้อมูลใหม่ที่เธอได้รับ
ทันใดนั้น อิงกริดก็ถามว่า “ลูเอน คุณได้ข้อมูลนี้จากชาติที่แล้วหรือไม่”
“ใช่และไม่” ลูเอนถอนหายใจและหลับตาลง เมื่อมองไปที่อิงกริด เขาพูดว่า “ไปที่นั่นกันเถอะ ผมมีบางอย่างจะบอกคุณ” เขาชี้ไปที่หินก้อนใหญ่ ก็เพียงพอแล้วสําหรับพวกเขาที่จะนั่งลง
“อิงกริด ผมมาจากอนาคต ผมขอโทษที่โกหก” ลูเอนกล่าวขอโทษ
“เดี๋ยวก่อนจากอนาคตจริงเหรอ?” อิงกริดรู้สึกกลัว
“ใช่ มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นในอนาคตที่ผมอยากจะลืม และผมก็อธิบายไม่ได้ว่าทําไมผมถึงรู้สิ่งที่ผมรู้ ผมจึงสร้างความทรงจําจากอดีตขึ้นมา” ลูเอนถอนหายใจ
“เราจะพูดถึงอนาคตอีกกี่ปี?” อิงกริด พยายามสงบสติอารมณ์
“เกือบพันปีแล้ว” ลูเอนว่า “ผมเจออะไรมามากมายที่อยากจะลืม…”
“ว่าแต่ คุณอายุพันปีหรือ 18 ปี?” อิงกริดถาม
“อันที่จริง พันปีรู้สึกเหมือนได้รับสิ่งที่ได้รับ บางอย่างที่เกิดขึ้นแล้วไม่เกิดขึ้น ส่วนใหญ่ของความรู้สึกนับพันปีที่ผมรู้สึก ไม่รู้สึก และความเย่อหยิ่งที่ผมเคยมีเมื่อมาถึงนักรบระดับ 6 และเกือบจะถึงนักรบระดับ 7 แล้ว”
“เกือบ ทําไมคุณถึงตายในตอนนั้น” อิงกริดขัดจังหวะ
“ผมถูกฆ่า ถูกทรยศโดยคนที่ผมไว้ใจ ขณะกําลังก้าวไปยังนักรบระดับ 7 ” ลูเอนกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ถูกบังคับ
“ คนนี้เขาย้อนเวลากลับมาด้วยเหรอ?” ตั้งแต่เขาย้อนเวลากลับมา อาจมีคนมากับเขาด้วยเธอคิดอย่างนั้น
“ไม่มีหรอก ยังไงเธอก็หายตัวไป ราวกับเป็นเรื่องโกหกว่าเธอเคยมีตัวตนอยู่ แต่ผมจําได้ดีว่าเธอมีตัวตนอยู่ แล้วคิดดู เธอสอนอะไรผมไว้มากมาย และช่วยให้ผมเข้มแข็งขึ้นจนได้ ผมไปถึงนักรบระดับ 6 และเธอฆ่าผม ในขณะที่ผมกําลังผ่านนักรบระดับ 7” ลูเอนอธิบาย
“บางทีเธออาจไม่ได้มาจากโลกของเรา ดังนั้นเธอจึงไม่มีตัวตน?” อิงกริดยังคงพยายามใช้เหตุผล
“นั่น” ลูเอนไม่ได้คิดเกี่ยวกับมัน เพราะมันน่าจะเป็นไปไม่ได้ใช้ไหม? เพราะคุณไม่สามารถพาคนอื่นจากอีกโลกหนึ่งไปยังโลกของคุณเองได้ “ปรสิตงั้นเหรอ?”
” อะไร?” อิงกริดถาม
“มีเผ่าพันธุ์ของปรสิต เธอสามารถเป็นหนึ่งเดียวและเข้าไปในร่างของใครบางคนจากโลกของเราและบุกโลกของเรา แต่ทําไมเธอถึงฝึกผมและฆ่าผมลงล่ะ?” นั่นคือสิ่งที่เขาไม่เข้าใจ
“เพราะว่าการฝึกคุณมันง่ายกว่าหรือไม่ เพราะจริงไแล้วเธออาจจะต้องการร่างกายของคุณ” อิงกริดกล่าว
“ร่างกายของผม… ร่างกายหยิน เธอมักจะพูดถึงความพิเศษของมันและยังให้เทคนิคที่ทําให้ผมไร้ความสามารถ ทั้งหมดนี้มีจุดประสงค์เพื่อขโมยร่างกายของผมในอนาคตหรือไม่” ลูเอนรู้สึกกลัวและโกรธเล็กน้อยในเวลาเดียวกัน
“คุณไร้สมรรถภาพมาเกือบพันปีแล้วหรือ?” อิงกริดไม่รู้ว่าทําไม แต่เธอก็มีความสุขเมื่อได้ยินมัน
“ใช่ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมไม่เคยออกเดทกับใครเลย อย่างมากที่สุดก็คือผู้หญิงต้องการอยู่กับผม แต่มันจะเป็นอย่างไร เธอบอกผมว่าถ้าผมไปถึงนักรบระดับ 7 ผมจะกลับไปได้ .. เข้าใจแล้ว” ลูเอนกล่าว
“ฮ่าฮ่า จริงสิ คุณถูกเธอหลอกมาเกือบพันปีแล้ว ให้ทุกอย่างกลายเป็นร่างที่สมบูรณ์แบบสําหรับเธอ เรื่องนี้ก็ตลกดีนะ แต่อย่างน้อย คุณก็กลับมาพร้อมความทรงจําของทุกสิ่ง และตอนนี้คุณสามารถเริ่มต้นใหม่ได้แล้วใช่ไหม” อิงกริด รู้สึกไม่ประทับใจกับความจริงที่ว่า ลูเอน มีชีวิตอยู่ต่อไปอีกเกือบพันปี
เธอจะได้รับผลกระทบ หากเขาเคยมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่นและคบกับผู้หญิงคนอื่นมาก่อน แต่เนื่องจากเขาไร้สมรรถภาพ เธอจึงไม่เป็นไรใช่หรือไม่?
อิงกริดถามว่า “กรณีของเอลฟ์ที่ปรากฏในชีวิตของหญิงสาว คุณรู้อยู่แล้วว่าจะเกิดขึ้น?”
“ใช่ เขาเป็นคนที่ฆ่าและกินแม่ของผมและอิงกริดทั้งเป็น” ดวงตาของลูเอน แสดงความโกรธเล็กน้อย แต่เขากลับมาเป็นปกติเมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาทํากับลาซารัส
“โอ้ คุณต้องทนทุกข์ทรมานมากแน่ๆ” อิงกริดรู้สึกสงสารเขา.. เธอกอดเขาแล้วเงียบ
