ตอนที่ 233: อิงกริดผิดหวัง
“มีเสืออยู่ไม่ไกล มันอยู่ในขั้นของนักรบลําดับ 2” ลูเอนเตือน
อิงกริดถือเคียวของเธอ ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าความแข็งแกร่งของเธอค่อนข้างสูงและพยายามใช้ความแข็งแกร่งของพลัง เพื่อไม่ให้เกิดความเสียหายมากเกินไป
ฉันควรเจาะหัว ไม่สิ ฉันควรจะผ่ามันออกในแนวนอน เดี๋ยวก่อน ถ้าฉันใช้อาวุธจากล่างขึ้นบนมันจะฟันคอแล้วพุ่งขึ้น มันจะไม่กระทบพื้นมากนักและฉันจะอม มีความคิดที่ดีกว่าที่จะใช้กําลัง” หลังจากคิดอย่างรวดเร็ว อิงกริดก็ตัดสินใจ
เสื้อกระโจนเข้าหาเธอ อิงกริดลากหลังเคียวลงบนพื้น ขณะที่เธอเดินไปข้างหน้า และเมื่อเธอเข้าไปอยู่ใต้คอของเสือ เธอก็ดึงมันขึ้น * ปัง!*
พร้อมกับเสียงของเนื้อฉีกขาดและเลือดไหล กระดูกในลําคอแตกและกะโหลกผ่าครึ่ง ความเร็วนั้นเร็วมากจนไม่เพียงดึงเสือจากด้านบนเท่านั้น แต่ยังแบ่งหัวเสือออกเป็น 2 ส่วน
*ตุ๊ด!*
“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันคิดว่ามันจะเกิดขึ้น!” อิงกริดกรีดร้องด้วยความหงุดหงิด ในใจของเธอเสือจะถูกเสียบและถูกยกร่างขึ้น เธอจะหมุนกลับไปกับพื้น แล้วเธอก็กระแทกซากสัตว์ลงกับพื้นแต่เข้าใจไหม หัวถูกผ่าครึ่งและเธอไม่มีโอกาสทําในสิ่งที่เธอต้องการด้วยซ้ํา!
ลูเอนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา เขาพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ “อิงกริด อาวุธของคุณก็อยู่ในนักรบลําดับที่ 4 ด้วย แม้ว่าคุณจะใช้กําลังน้อยลง แต่ก็ยังแข็งแกร่งอยู่ ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องยากที่จะตัดคอเสือ”
“อืม นั่นสิ เมื่อกี้ฉันโง่ ฉันลืมไปสนิทเลย…” อิงกริดมุ่ยหน้าด้วยความรําคาญ รู้สึกเหมือนเป็นคนโง่
“คุณเพิ่งมาใหม่ และคุณไม่เคยทําผิดพลาดบ่อยๆ ไม่ได้หมายความว่าคุณโง่ แต่ถ้าข้อผิดพลาดของคุณยังคงมีอยู่” ลูเอนสายศรีษะ
“ฉันรู้ ฉันจะไม่ทําผิดพลาดแบบเดิม แต่แล้วฉันจะทําอย่างไร ถ้าฉันไม่อยากฟันศัตรูแต่ใช้ปลายเคียวแทงมัน” อิงกริดถาม
“ง่ายมาก ที่ปลายหอก ให้เลือด จากนั้นทําใยเลือดติดตรงที่คุณต้องการ จากนั้นทําในสิ่งที่คุณต้องการ” ลูเอนตอบทันที
“อื้ม ฉันทําได้” อิงกริด รู้สึกเหมือนเธอสว่างไสว
“เฮ้ เสือตัวนั้นเป็นของเรา!” ชาย 2 คนปรากฏตัวขึ้น
ลูเอนรู้สึกถึงการปรากฏตัวของพวกเขาแต่ไม่ได้พูด เขาต้องการให้อิงกริดฝึกฝนความรู้สึกของเธอ และตอนนี้เธอก็ถูกเซอร์ไพรส์ไปแล้ว คราวหน้าเธออาจจะฉลาดขึ้นก็ได้
“ฉันเป็นคนฆ่ามัน” อิงกริดพูดโดยไม่ยอมแพ้
“แต่เราล่าเสือตัวนี้มา 2 วันแล้ว มันเป็นของเรา!” ชายหนุ่มคนหนึ่งพูดอย่างหงุดหงิด ทั้งสองไม่ใช่มนุษย์ หรืออย่างน้อยก็ไม่เทียบเท่ามนุษย์บนโลก พวกมันมีหางและหูของแมว
“ฉันมีคําถามจะถามคุณ” ลูเอนพูด
ชายหนุ่มสังเกตเห็นการปรากฏตัวของลูเอน และมองเป็นเวลา 2 วินาทีแล้วพูดว่า “อะไรนะ?”
“ถ้าคุณรักผู้หญิงมา 14 ปีแล้ว แต่เธอมักจะปฏิเสธคุณ แต่จู่ๆ ก็มีผู้ชายน่ารักมาปรากฏตัวและเธอคบกับเขา คุณจะต่อสู้กับเขาที่ขโมยเธอไปเพราะคุณรักเธอมา 14 ปีหรือไม่?” ลูเอนถาม
ชายหนุ่มเริ่มร้องไห้ออกมา เขาใช้มือขยี้ตาว่า “อลิซเลือกเขา ฉันไม่สามารถเปลี่ยนความรู้สึกของเธอที่มีต่อฉันได้ แน่นอน ฉันไม่ได้ทะเลาะกับอับเดียล ถึงแม้ว่าฉันจะเกลียดเขา”
“โอ้ มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นกับคุณด้วยเหรอ” ลูเอนยังคงสงบนิ่งและยิ้มออกมา “แต่ในกรณีนี้คุณที่ไล่ล่าเสือมา 2 วันแต่มันถูกพบและฆ่าโดยเรา คุณยังคิดว่าคุณมีสิทธิในตัวมันอยู่หรือไม่?”
“ฉัน ฉัน” เด็กชายเริ่มสับสน
“คุณมาจากตระกูลไหนหรือ? ลูเอนยังคงตั้งคําถามต่อไป
“ฉันมาจากแคลน Heavy Paw เป็นเผ่าที่ทรงพลังในอาณาจักรโลก” ชายหนุ่มหยุดร้องไห้และพูดอย่างภาคภูมิใจ
“แต่มันไม่ใช่ที่ 1 ใช่ไหม?” ลูเอนเล่าต่อ
“นั่น ไม่ ฉันคิดว่าถ้าฉันจะนับมัน อย่างน้อยมันก็จะอยู่ใน 100 อันดับแรก เราไม่ได้ อ่อนแอ!”เขาตะโกนเหมือนต้องการพิสูจน์อะไรบางอย่าง
“ฉันเห็นแล้ว เป็นเกียรติมากที่ได้อยู่ในกลุ่มเช่นนั้น” ลูเอนพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“มันเป็นความจริง” ชายหนุ่มพยักหน้า
“ยังไงก็ตาม ฉันชื่อลูเอน” ลูเอนบอก
“เอ่อ ฉันชื่อนาธาน และคนนี้ข้างๆฉันคือ มาเชล ขอโทษที่ทําให้สับสน ฉันค่อนข้างหงุดหงิดจริงๆ แล้ว คุณพูดถูก พวกคุณฆ่ามัน ไม่สําคัญหรอกว่าถ้าเราตามล่ามันมาหลายวันแล้วหรือไม่”นาธานที่มองดูลูเอนกล่าว
“เอาเถอะ สบายใจได้ ฉันไม่สนหรอก เพราะยังไงฉันก็ได้เป็นเพื่อนกับคนดีๆ คนหนึ่ง” ลูเอนกล่าว
“ฮ่าฮ่า ใช่ ฉันเป็นคนดีมาก อลิซเป็นคนงี่เง่า…” เขากล่าวโทษออกมา
“ยังไงก็ตาม ยังมีคนในนักรบระดับ 4 แถวๆ นี้ใช่ไหมฉันได้ยินมาว่ามีมากมาย” ลูเอนโกหก
“ไม่แน่นอน! เราอยู่ใกล้แค่เมืองเล็ก ๆ เท่านั้น ทําไมสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในขั้นของนักรบระดับ 4 ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ข้อมูลนั้นเป็นเท็จ! อันที่จริงสิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่ในนักรบระดับที่ 4 อยู่ใน 5 อาณาจักรที่ยิ่งใหญ่ มีเพียงคุณเท่านั้นที่สามารถทําได้ เพื่อไปพบกับพวกเขา”นาธานกล่าว
“ดีใจที่รู้ ฉันรู้ว่ามันเป็นข้อมูลเท็จ ทําไมใครๆ จากนักรบระดับ 4 ถึงมาอยู่ที่นี่ ยังไงก็ตามขอบคุณฉันดีใจที่ได้เป็นเพื่อนกับนาย” ลูเอนยิ้ม
“ฮ่าฮ่า เหมือนกันเลย ตอนนี้ฉันกําลังรีบ หวังว่าจะได้พบคุณอีกนะเพื่อนที่ดี” นาธานดึงมาเชลและเริ่มออกเดินทาง
“นาธาน นายพูดมากนะ…” มาเชลพึมพํา ขณะเดินจากไป
“อืม ฉันได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์มากมาย” ลูเอนยิ้มให้อิงกริดซึ่งเงียบ
“ทําไมฉันรู้สึกเหมือนคุณเปลี่ยนตัวละครในตอนนี้?” อิงกริดรู้สึกสับสนอย่างเห็นได้ชัด
“แน่นอนว่าเป็นการทําให้พวกเขาลดความระมัดระวังและให้ข้อมูลที่จําเป็นแก่ฉัน ถ้าไม่อย่างนั้นพวกเขาคงไม่บอกชื่อด้วยซ้ํา” ลูเอนอธิบาย
“ก็นายบอกว่าเขามีชื่อเสียง ฯลฯ” อิงกริดถามอย่างไม่แน่ใจ
“ของปลอมแน่นอน” ลูเอนหัวเราะ
“โอเค ฉันไม่คิดเรื่องสุขภาพจิตดีกว่า” อิงกริดถอนหายใจ
