ตอนที่ 264: มังกรแห่งไฟและน้ำแข็ง
เช้าวันรุ่งขึ้น ลูเอนและอิงกริดตื่นขึ้น
หลังจากรับประทานอาหารเช้าเพียงเล็กน้อย พวกเขาก็สวมชุดเกราะ แม้ว่าคาถาจะป้องกันไม่ให้ผู้คนสังเกตเห็นพวกเขา อิงกริดสวมผ้าคลุมหน้าและ ลูเอนสวมหน้ากาก
เลเนอร์เดินออกไปพร้อมกับผ้าคลุมที่ปิดหน้าเธอเช่นเคย
เลเนอร์มองไปที่ลูเอนและพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า ” หลายคนคิดว่าคุณตายแล้ว และคิดว่าคุณได้ผ่านความทุกข์ยากและตายไป”
“โอ้ แล้วคุณคิดว่าฉันตัวจริงหรือตัวปลอม ฉันอาจจะเป็นลูกชายของจักรพรรดิ์ขาว” ลูเอนถามด้วยน้ำเสียงที่ขบขัน เป็นเรื่องตลกที่ได้ยินว่าเขาเสียชีวิต ขณะที่เขาตาย แต่ไม่ใช่จากความทุกข์ยาก
“ตอนแรกฉันคิดว่าคุณสนิทกันเฉยๆ” เลเนอร์พูดอย่างเฉยเมย “แต่มันไม่ได้ทำให้ฉันประทับใจมากนัก แต่นาราเชื่อว่าเป็นคุณแน่ๆ”
“คุณคุยกับเธอเมื่อไหร่” ลูเอนถามขึ้น
“ทันทีที่คุณจากไป ฉันพูดถึงวิธีที่คุณแสดงและพูด รูปร่างหน้าตา ฯลฯ เธอบอกว่าคุณดูเหมือนคนๆนั้นตั้งแต่แรก…” เลเนอร์จ้องมาที่เขาราวกับว่าเธอต้องการมองผ่านหน้ากากที่เขาสวม
“คุณสื่อสารกับเธออย่างไร” นั่นคือสิ่งที่ลูเอนสนใจ ถ้าเขาสามารถคุยกับเธอก่อนได้จะดีกว่า
“ฮะๆ ฉันไม่พูดแล้ว” เลเนอร์ หัวเราะเป็นครั้งแรก แต่มันก็เย็นชาและขี้เล่นในเวลาเดียวกันเธอสร้างปีกคู่หนึ่งและเริ่มทะยานขึ้นไปในอากาศ
“ดูเหมือนคุณจะอยากให้ฉันรอจริงๆ นะ” ลูเอนพูดแล้วหันไปหาอิงกริด “ถ้าคุณต้องการ เราสามารถกลับกันได้ แม้ว่าฉันจะต้องการพบนาราอีกครั้ง ฉันก็ยังใส่ใจในความปลอดภัยของคุณ”
“บางที่เราควรจะ…”
“เดี๋ยวก่อน อย่าไป!” เลเนอร์หันมาพูดเสียงดังเล็กน้อยจนเกือบตื่นตระหนก “เธอจะไม่โจมตีคุณ ฉันได้พูดไปแล้วเกี่ยวกับสิ่งที่คุณ 2 คนที่ช่างโง่เขลาได้กระทำลงไป” เธอพูดอย่างเย็นชาในตอนท้าย
อิงกริดยิ้มผ่านผ้าคลุมหน้าของเธอ เธอทำมันโดยตั้งใจ เธอไม่ได้กลัวตายขนาดนั้น แต่เธอจะไม่ทำให้ชีวิตของลูเอนเสี่ยงเพราะเหตุนี้ และตอนนี้ เธอก็ได้คำตอบที่เธอต้องการแล้ว
“เราต้องอยู่และรอ” อิงกริดพูดจากใจจริง ซึ่งฟังดูไม่เหมือนเธอคนเดิม เพราะเมื่อก่อนเธอต้องระมัดระวังมาก แต่ตอนนี้เธอพูดอย่างเด็ดขาด
เมื่อมาถึงจุดนี้เองที่เลเนอร์ตระหนักว่าเธอถูกหลอก เธอมองไปที่อิงกริดอย่างไม่โกรธ แต่ชื่นชมเล็กน้อย การถูกโกงหมายความว่าอีกฝ่ายหนึ่งมีสติปัญญาในระดับหนึ่งและมีไหวพริบมากพอที่จะเข้าใจสิ่งที่เธอต้องการและไม่ต้องการให้เกิดขึ้น เมื่อนึกถึงภาพใหญ่ การเลือกใช้คำ และวิธีการพูดของเธอทำให้เลเนอร์ตื่นตระหนกและเปิดเผยความจริง
ลูเอนหัวเราะคิกคักและจับมืออิงกริด ขณะที่มีเมฆปรากฏขึ้นหลังจากที่เขาเก็บทุกอย่างเสร็จแล้ว
คาถาที่ร่ายโดยเลเนอร์ ถูกยกเลิกเมื่อเธอโบกมือ
“ไปกันเถอะ” เลเนอร์ไม่แม้แต่จะหันกลับมา เธอแค่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและเริ่มบิน
อิงกริดยิ้มภายใต้ผ้าคลุม เธอพอใจกับปฏิกิริยาของเลเนอร์ ดีที่เขาไม่คิดว่าเธอจะข่มขู่ได้ง่าย
*รอวววว์!*
แผ่นดินสั่นสะเทือนและมองเห็นมังกรครึ่งสีน้ำเงินและครึ่งสีแดง
“มันโจมตีหมู่บ้าน ไปเร็ว!” อิงกริด กรีดร้องอย่างเร่งด่วน
“อืม” ลูเอนเพิ่มความเร็วของเขา เลเนอร์ด้วย
แม้ว่ามันจะเป็นมังกรแห่งไฟและน้ำแข็ง แต่ก็ไม่ได้ทำหน้าที่อย่างยุติธรรม แต่ทำหน้าที่แยกจากกัน บางครั้งมังกรก็ปล่อยไฟและบางครั้งก็เป็นน้ำแข็ง
อิงกริดหยิบจี้จากคอของเธอและทำให้มันเป็นเคียวที่สวยงามและอันตราย ด้วยคลื่นของเคียวโลหิตอีกเคียวก็ออกมา
*โว้ว!*
มังกรลูกผสมสัมผัสได้ถึงอันตรายที่เข้ามาหาเขาและหลบเลี่ยง อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เคียวโลหิตผ่านร่างของมันไป มันก็กลับมาราวกับว่ามันได้ติดสปริงไว้
*คำราม!*
มังกรลูกผสมคำรามดังและทรงพลัง ส่งเสียงคำรามเยือกแข็งไปทางเดียวกระหายเลือด
พลังที่อิงกริด ปล่อยออกมานั้นเหนือกว่าความแข็งแกร่งของมังกรลูกผสม และมันตัดเสียงคำรามของน้ำแข็งลงครึ่งหนึ่งและเคลื่อนที่ต่อไปยังมังกรลูกผสม
*รอวววว์!*
มังกรคำรามด้วยความเจ็บปวด ในขณะที่เขาใช้แขนกรงเล็บอันทรงพลังข้างหนึ่งของเขา เพื่อปกป้องตัวเองและตัดแบ่งร่างกายและเลือดที่แขนถูกดูดจนสุดขีด ทำให้ความเร็วในการหมุนของเคียวโลหิตเพิ่มขึ้น ซึ่งมันแย่กว่าเลื่อยไฟฟ้า
มังกรลูกผสมเริ่มหวาดกลัว และบินขึ้นไปบนท้องฟ้า ในอากาศ เมฆก่อตัวรอบตัวเขาและยังเขาไว้
เลเนอร์ซึ่งก่อนหน้านี้ได้ช่วยชีวิตเด็กกึ่งมนุษย์ 2 คนที่เกือบจะถูกฆ่า ได้กลับมาช่วยเหลือเธอหมุนตัวไปในอากาศราวกับกังหันหมุนเร็วมาก และเมื่อเธอไปถึงหน้ามังกรลูกผสม ด้วยความเร็วเต็มที่ราวกับพายุทอร์นาโด เธอกระแทกส้นเท้าของเธอเข้าที่หัวของมังกร
*กร็อบ!*
เสียงกะโหลกมังกรแตกร้าวดังก้อง
มังกรลูกผสมเริ่มคำรามแปลก ๆ และพ่นน้ำแข็งและยิงเข้าปากของมันผลัดกัน
อิงกริดควบคุมเคียวโลหิต หมุนเป็นลูกบอลในทุกทิศทาง และเริ่มบดขยี้หน้าอกของมังกรลูกผสม โดยใช้เลือดครึ่งหนึ่ง
ลูเอนเทเลพอร์ตและยืนต่อหน้ามังกร ด้วยมือขวาของเขากลายเป็นกรงเล็บของมังกร เขาเจาะคอของมังกรลูกผสมและฟันทุกอย่าง และอีกทางหนึ่ง เขาแปลงร่างและตัดทุกอย่างที่ขวางหน้าฉีกหัวของมังกรลูกผสมด้วยมือของมังกรขาว
เขาจับหัวของมันวางไว้ในวงแหวนเก็บของ ร่างกายของมันไม่ได้เปลี่ยนเป็นคะแนน มันดีกว่ามอนสเตอร์ตัวอื่นๆ ที่มีเลือดมังกร แม้ว่าจะมีเพียง 20% เท่านั้น แต่ตัวนี้เป็นมังกรของแท้ตามมาตรฐานปัจจุบันมีประโยชน์ทั้งร่างกาย
เลเนอร์เดินไปหยิบเลือดที่เป็นของเธอโดยชอบธรรม
ลูเอนมองมาที่เธอและเก็บร่างของมังกร ซึ่งใหญ่เท่ากับตึก 5 ชั้นทิ้งไป เขาต้องบีบมังกรตอนนี้เขาจะใช้พลังจนหมดแล้ว
” ขอบคุณฮีโร่ ขอบคุณ!”
ในหมู่บ้านที่ครึ่งหนึ่งถูกทำลายโดยมังกรลูกผสม บางคนที่ไม่ได้รับบาดเจ็บก็ขอบคุณพวกเขาแม้ว่าพวกเขารู้ว่าจำเป็นต้องช่วยเหลือผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ พวกเขาไม่สามารถไปต่อได้ หากไม่ได้ขอบคุณผู้ช่วยให้รอดชีวิต ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม
ลูเอนก่อตัวเป็นเมฆรอบหมู่บ้าน เขาไม่ได้พูดอะไรสักคำ เมื่อได้รับคำขอบคุณจากผู้คน แต่การที่พวกเขารู้วิธีจำสิ่งนี้ทำให้เขาต้องการช่วยพวกเขา
ฝนตกหนักและร้อนจัด ทั้งน้ำแข็งและไฟเริ่มจางหายไป แม้ว่าน้ำจะท่วมหมดแล้ว แต่ก็ไม่ใช่แมวที่กลัวน้ำ อย่างน้อยด้วยวิธีนี้ เขาได้ช่วยชีวิตมนุษย์กึ่งมนุษย์ให้ได้มากที่สุด
“ตรงตามที่นาราพูด…” เลเนอร์มองมาทางลูเอน และกระซิบในใจของเธอ
“กลับกันเถอะ” ลูเอนพูดต่อไป
พวกกึ่งมนุษย์ต่างกรีดร้องและร้องไห้อย่างหนัก พวกเขาอยากจะขอบคุณพวกเขามากขึ้น แต่เมื่อเห็นว่าพวกเขากำลังจะจากไป พวกเขาก็โบกมือลาทั้งน้ำตา หลายคนมีความสุข คนอื่นๆ มีอารมณ์ปนเป เนื่องจากพวกเขาสูญเสียคนที่รักไป
ลูเอนทำให้เมฆลงมาและช่วยคนเหล่านั้น อย่างน้อยก็ช่วยเหลือศพของผู้ที่ถูกฆ่าตาย และส่งมอบให้กับผู้รอดชีวิตอย่างถูกต้อง
เรื่องนี้ไม่ได้ถูกมองข้ามโดยเลเนอร์และอิงกริด
แม้ว่าเขาจะดูเฉยเมย แต่สิ่งที่เขาทำไม่ตรงกับที่เขาดูเหมือน
มุ่งหน้ากลับทางใต้ที่อากาศเย็นลงเรื่อยๆ คราวนี้พวกเขาไม่หยุด
“ฉันจะพาคุณไป ไม่ต้องพักใดๆอีก” ลูเอนพูดอย่างไม่ใส่ใจและไม่ยินยอมฟังคำพูดของเธอเขาจึงเริ่มอุ้มเธอไปกับเมฆ
เลเนอร์แค่นเสียงเย็นชาแต่ไม่ได้ปฏิเสธ วิธีนี้ดีกว่า เธอก็กระตือรือร้นที่จะกลับไป
“ไอ้เวรเอ้ย!” เลเนอร์สร้างปีกคู่หนึ่งและบินไปห่างออกไปหลายไมล์ ด้วยการมองเห็นแบบแวมไพร์ของเธอ เลเนอร์ มองเห็นสิ่งมีชีวิตที่เหมือนก็อบลินโจมตีพวกวอลรัส
มันมีเพียง 100 ตัวเท่านั้นที่มีพลังสูงสุดในนักรบลำดับที่ 4 และนั่นเป็นเพียงแค่การใช้พลัง Qi และร่างกายร่วมกัน
ทันทีที่เลเนอร์มาถึง เธอใช้พลังของเธอเพื่อแช่แข็ง มือของเธอเหมือนกรงเล็บที่แหลมคมเล็บ ที่คมยิ่งกว่ามีดโกน และเริ่มฉีก ก็อบลิน” ที่กำลังโจมตีพวกวอลรัสเป็นชิ้นๆ
เลือดไหล แต่ไม่นาน เธอเอาน้ำเต้าออกมาแล้วดูดเลือดที่อยู่ภายในทั้งหมด
วอลรัสเขี้ยวเงินเริ่มทำเสียงเหมือนเสียงคำรามของสิงโต แต่เมื่อน้ำตามไปด้วย มันก็ไม่ใช่เสียงที่ไม่พึงประสงค์ แต่เป็นเสียงที่แปลก
วอลรัส 9 ตัวเสียชีวิต เลเนอร์คร่ำครวญถึงการตายของพวกมัน เธออยู่ที่นี่มา 2-3 ปี และกลายเป็นเพื่อนกับวอลรัสเขี้ยวเงินเหล่านี้ น่าแปลกที่เธอตั้งชื่อพวกมันแต่ละตัว และเมื่อเธอเห็นพวกมันทั้ง 9 ตัวเสียชีวิต เธอจึงเรียกชื่อพวกมันและทำการฝังศพพวกมันเหมือนกับมนุษย์
ลูเอนมากับอิงกริดแล้ว แต่พวกเขาก็ยังเงียบ ความผูกพันทางอารมณ์ที่เลเนอร์มี พวกเขานั้นไม่มี และพวกเขาจะไม่แสร้งทำเป็นเศร้าเพื่อเอาใจเธอ แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ให้ความเคารพและไม่ได้แสดงความคิดเห็นไร้สาระถึงการปลอบโยน
ลูเอนลงไปใกล้ถ้ำ เขากับอิงกริดใช้เวลา 2-3 นาทีดูการกระทำของเลเนอร์ ก่อนจะเข้าไปในห้องพัก
อิงกริด “ดื่ม” เลือดไปมาก ตอนนี้เธอต้องย่อยและเริ่มต้นกระบวนการ
