บทที่ 4. หรือว่า …เควินจะช่วยเธอพูด
เขาเป็นคนสูงส่ง แต่เธอต่ำต้อยเหมือนดินโคลน ยากที่จะคาด
หนึ่งสัปดาห์ก่อนเธอถึงใจกล้าที่ไปตามและราวีผู้ชายอย่างนี้
เพื่อเขายอมเสียสละตัวเอง และยอมทำทุกอย่างเพื่อเขา คนที่
ไม่รู้ย่อมกล้าหาญ?
ตอนนั้นเธอช่างโง่เขลาและไร้เดียงสา พิงกี้หัวเราะเยาะตัวเอง
* ยังไม่ขอโทษ? ” ชาตรีตบที่ศรีษะของพิงกี้อย่างแรง ตบจน เธอรู้สึกหน้ามืด
เขาขอโทษเควินอย่างอ่อนน้อมถ่อมตน
* บ้านผมช่างโชคร้ายจริงๆ คลอดลูกมารผจญแบบนี้ออกมา
คนนึง
แถมยังกล้ามายั่วยวนคุณเควินอีก คุณเควินอย่าถือโทษโกรธ
เธอเลยนะครับ…)
* ไม่ หนูไม่ขอโทษ และไม่มีใครมีสิทธิ์มาช่วยหนูขอโทษด้วย!
พิงกี้ลุกขึ้นมาอย่างโซเซ ดวงตาที่ดื้อรั้นจ้องไปที่เควิน
ทั้งๆที่ทรุดโทรมจนไม่เป็นผู้เป็นคน ใบหน้าบวมแดง ผมเผ้า
ยุ่งเหยิง
คิด แต่ว่าดวงตาที่กลมโตทั้งสวยและสว่าง ไม่เพียงแต่ทำให้คนลืม
ความทรุดโทรมของเธอ
ตอนนี้ ยิ่งทำให้คนรู้สึกว่าเธอสดใสและขาวใสเหมือนหิมะ
* ฉันเป็นพ่อแกนะ ฉันไม่มีสิทธิ์ แล้วใครจะมีสิทธิ์?! ลูก มารผจญ
นี่แกทดแทนบุญคุณฉันแบบนี้หรือ?
แกจะขอโทษหรือไม่? ถ้าไม่ขอโทษฉันจะตีแกให้ตายไป
เลย!”
พิงก็ไม่เชื่อฟังแถมยังข้ามหัวเขา ชาตรีโมโหจนทั้งทุบทั้งเตะ
แทบอยากจะตีเธอให้ตาย
“ พอได้แล้ว! ” เควินขมวดคิ้วแน่นและพูดเย็นชา พิงกี้เงยหน้า
เธอรู้สึกคาดคิดไม่ถึง หรือว่า….เควินจะช่วยเธอ?
“อะไรนะครับ? ” ชาตรีนิ่งไป มือที่ยกขึ้นมายังคาอยู่ในอากาศ
* ลิสาพักผ่อนอยู่ข้างใน พวกคุณอย่าส่งเสียงรบกวนเธอ
เควินเหลียวมองพิงกี้ด้วยสายตาเย็นชา น้ำเสียงเย็นจนหนาว
เข้าไปที่กระดูก
4 อีกอย่าง ถ้าไม่ได้ขอโทษด้วยความเต็มไป ผมไม่รับ ลิสาก็ไม่
ขึ้น รับเหมือนกัน! ”
สิ่งที่ฉันไม่ได้ทำ ฉันจะไม่มีวันขอโทษอีก ถึงแม้ต้องตาย! ) พิงกี้สบตาเควิน
ในสายตาไม่มีความหลงไหลอีก และไม่มีความรักอีก มีแต่ความ เย็นชาและตายด้าน
ตาย พูดมันง่าย เควินยกมุมปากขึ้นอย่างเย็นชา และจ้องไป
ที่พิงกี้
จากนั้น ก็เดินผ่านตรงหน้าเธอไป ข้างหลัง เสียงของชาตรี กำลังสั่งสอนพิงกี้ก้องขึ้นมา
นางแพศยา อยู่ตรงหน้าคุณเควินแกยังไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี
แกอยากขึ้นสวรรค์ใช่ไหม?
“ทำให้พี่สาวแกเครียดจนเข้าโรงพยาบาล ทำไมแกถึงโหด เหี้ยมได้ขนาดนี้?”
เดินมาถึงที่หน้าลิฟท์ เสียงด่าทอจากข้างหลังยังดังขึ้นมาไม่
แต่ว่า ไม่มีเสียงของผู้หญิง ในที่สุดเขาก็อดหันไปมองไม่ได้
ตอนที่เควินเห็นรูปร่างที่ผอมบางกำลังจับกำแพงยืนอย่างโซเซ ในใจมีความรู้สึกหงุดหงิด มีอารมณ์ยากที่จะบอก ทำไมเธอไม่
แก้ตัว?
ไม่มีปัญญาแต่ยังหัวดื้อขนาดนี้ มีแต่จะได้รับบาดเจ็บกันทั้ง
สองฝ่าย
หรือว่าเธอไม่รู้หรือ?
คนทั้งโลกต่างบอกว่าพิงกี้เป็นผู้หญิงที่ใจแตก
เพราะริษยาพี่สาวเลยตั้งใจฝึกทำเรื่องไม่ดี
เพื่ออยากจะดึงดูดความสนใจจากพ่อแม่…เขาก็เคยคิดแบบนี้ เหมือนกัน
แต่เรื่องบ้าบอคอแตกของเมื่อคืน ทำให้เขารู้ว่านั่นเป็นครั้งแรก
ของเธอ
เธอบริสุทธิ์มาก บริสุทธิ์จนใสสะอาด– มาด้วยความเหนื่อยล้า
ท้องฟ้านอกหน้าต่างเริ่มมืด ไฟข้างถนนเริ่มสว่างขึ้นมา เธอ รู้สึกเหมือนมีคนจ้องตลอด
พอเงยหน้าขึ้นมาก็สบตากับลิสา ไม่รู้ว่าหล่อนจ้องเธอมานาน หรือเท่าไหร่แล้ว?
ดวงตาทั้งคู่สบตากัน ลิสานิ่งไปก่อน
พิงกีตื่นขึ้น จากนั้นดวงตาก็มีรอยยิ้มเยาะเย้ยขึ้นมา
“แกตื่นได้แล้วหรือ ฉันก็นึกว่าแกจะนอนถึงตอนเซ้าเสียอีก”
ลิสายิ้มอ่อนๆ
* พอเป็นคนบอกให้แกมาเฝ้าฉันใช่ไหม ? แกคงไม่ได้ใจดี อย่างนี้หรอก”
