บทที่ 26: แกล้งทำเป็นสาออย
ความปราถนาของเธอหน่ะหรือ? ขอให้ชายโฉด หญิงชั่วคู่นั้นอยู่ห่างจากเธอหน่อย
นี่ถือว่าใช่ไหม ? พิงกี้ขี้เกียจคิดเยอะให้ปวดหัว เพราะเธอเริ่มหิวแล้ว
เธอหยิบกล่องอาหารมานั่งทานที่โซฟา ดูทีวีไปและ
ทานอาหารไป
รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นไม่น้อย พอกินอิ่มก็เวลาหนึ่งทุ่ม
พิงกี้เอาโน้ตบุ๊คออกมาและตั้งใจหางานบนเน็ต
เสียงกดกริ่งดึงขึ้นอีกครั้ง
คงไม่ใช่ผู้ชายคนนั้นมาจริงๆนะ? เธอเดินไปมองที่
ตาแมวแล้วรู้สึกโล่งอกไปที่
ยังดีที่ไม่ใช่เขา คิดๆดูแล้วมันก็จริงนะ ผู้ชายคนนั้น
จะมาหาเธอได้ยังไง?
อีกอย่างที่เธอพูดเมื่อกี้ก็แค่แกล้งพูดให้ลิสาฟังเฉยๆ
* แถ่นแทนแท็น เซอร์ไพรส์มั้ย?! ” พอเปิดประตู
น้ำหวานยกมือที่นิ้วขนมและของกินเต็มไปหุบดขึ้น
ม1
ใบหน้าที่กลมเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ซุกซน
“ พิงกี้ ฉันพาพลอยมาหาเธอแล้ว! !”
พลอยยืนอยู่ข้างหลังน้ำหวาน ได้ยินน้ำหวานพูด
ถึงตัวเอง
พลอยก็ยกมือขึ้นมาทักทายพิงกี้ พิงกี้ ไม่เจอ
นานเลยนะ
ใบหน้าที่สดใสของพลอยมีความตื่นเต้น แต่เธอก็ยัง
ขี้อายเหมือนเด็กไม่มีเปลี่ยน
แ ใช่ ไม่ได้เจอกันนานมากจริงๆ รีบเข้ามาเถอะ ”
พิงก็รีบเรียกทั้งสองเข้ามาอย่างดีใจ 4 ไม่ต้องถอด
รองเท้าหรอก
ห้องฉันไม่มีรองเท้าที่ใส่ในบ้านเยอะขนาดนั้น
พวกเธอตามสบายนะ ถ้ารู้สึกเกรงใจจริงๆ
งั้นก่อนกลับช่วยฉันถูพื้นแล้วค่อยกลับนะ”
ตอนเด็ก เธอสามคนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด
ตั้งแต่ตอนที่เธอไปจากบ้านบุญถาวรก็ไม่ได้ติดต่อทั้ง
สองเลย
ก่อนหน้านั้นก็เจอน้ำหวานแล้ว ตอนนี้ได้เจอหน้า
พลอยอีก พิงกี้รู้สึกดีใจมาก
“ เธอนี่ไม่มีความเกรงใจเลยนะ ช่างกล้าเปิดปากพูด
น้อ!”
น้ำหวานทำตาขาวใส่พิงกี้ จากนั้นก็นั่งลงที่โซฟา
อย่างโผงผาง
เรียกพิงกี้อย่างเจ้าของห้อง
แ รีบมาเร็ว ฉันซื้อของกินมาเพียบเลย และมีปิ้งย่าง
ที่เธอชอบด้วยนะ
ฉันซื้อมาจากร้านประจำที่เมื่อก่อนเราชอบทานกัน
ด้วยนะ! 2)
จริงหรอ? ” พิงกี้ตาลุกวาว
ฉันไม่ได้กินปิ้งย่างร้านนั้นมาหลายปีแล้ว ”
“ ใครใช้เธอไม่กลับไปหล่ะ สมน้ำหน้า! ”
น้ำหวานเพื่อนรัก เธอดีที่สุดเลย อย่าต่อว่าฉันอีก เลยได้ไหม?
* อืม งั้นก็ต้องดูพฤติกรรมเธอแล้ว! ” พิงกี้กับน้ำ หวานมัวแต่พูดหยอกล้อกันไปมา
จ่าเพิ่งสังเกตุเห็นเย็นชากับพลอย ทันใดนั้นพิงก็รีบ
พลอย เมื่อก่อนเธอก็ชอบกินปิ้งย่างร้านนี้ไม่ใช่
เอ่ย
หรือ?
รีบกินเร็ว ถ้าช้าเดี๋ยวถูกฉันกับน้ำหวานแย่งกินหมด
นะ!”
* เธอสองคนกินเถอะ ฉันลดน้ำหนักอยู่” พลอยสาย
มือพร้อมปฏิเสธ
งั้นเธอกินมันแผ่นทอดไหม? ฉันจำได้เมื่อก่อนเธอ
ก็ชอบกินอันนี้หนิ ”
เออ…ไม่ต้องจ่า ตอนนี้ฉันไม่ชอบกินแล้ว »
เห็นพลอยปฏิเสธทั้งสองครั้ง บรรยากาศในห้องรู้สึกอึดอัด
“ พลอย เธอนี่เรื่องมากจริงๆเลย นี่ก็ก็ไม่กิน นั่นก็
ไม่กิน
เธอไม่ให้หน้าพวกเราหน่อยเลยหรอ?”
เห็นพิงกี้พูดด้วยความมีน้ำใจดีแต่กลับถูกพลอยปฏิ
เสธ น้ำหวานโมโหจนบ่นขึ้นมา
เธอพาพลอยมาก็เพื่ออยากจะให้พิงกี้ดีใจ ไม่ใช่มา
เพิ่มความลำบากใจให้เธอ
“ พวกเธอต่างก็ผอมเพรียว มีแต่ฉันคนเดียวที่อ้วน
พลอยกัดริมฝีปาก และพูดอย่างน่าสงสาร “ฉันไม่
ได้ตั้งใจให้เสียหน้านะ”
“ เรื่องเล็กแค่นี้ อย่าเถียงกันเลย! ” พงกี้จ้องตาน้ำ
หวาน
จากนั้นก็ลุกขึ้นก็ไปหยิบน้ำบัวยออกมาจากตู้เย็น
พลอย ถ้าเธอจะลดน้ำหนักหล่ะก็ งั้นดื่มน้ำบ่วยดี
กว่า
หน้าร้อนดื่มอันนี้แก้กระหาย รับรองไม่อ้วนแน่นอน”
* ขอบใจจร่า ” พลอยยื่นมือรับน้ำบ๊วยมา เธอจิบแค่ คำเดียวก็วางลงที่โต๊ะ
ดูออกว่าเธอไม่สนใจน้ำบ๊วยนี้ พิงกี้รู้สึกเฉยๆ แต่น้ำ หวานกลับไม่พอใจพลอยมาก
ทำให้บรรยากาศไม่ครึกครื้นเหมือนตอนแรก แต่ พลอยเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลย
สายตาเธอจ้องไปมองที่ข้าวกล่องของภัตตาคาร
มังกรหยก เธอสนใจและถาม
* พิงกี้ ตอนนี้เธอรวยมากใช่ไหม? ถึงเธอถูกไล่ออก
จากบ้านดำรงกูล
พ่อแม่เธอก็ยังให้เงินเธอใช้อยู่มั้ง? ขนาดข้าวของ ภัตตาคารเธอยังมีปัญญากิน
เธอนี่สุดยอดไปเลย!”
