บทที่ 43: ถูกขวางกลางทาง
เขาอุ้มร่างที่ผอมเล็กของพิงกี้ไว้แน่น เตชิตโมโห
จนกัดฟันแน่น
* ตอนนี้ปล่อยให้เธอเหิมเกริมเต็มที่ก่อน เดี๋ยวถึง
ถิ่นของฉัน
ตะโกนร้องจนเสียงแหบก็ไม่มีใครมาช่วยเธอ! ”
พิงกี้ก็ไม่ได้ขัดขืน แต่แค่พูดอ่อนๆ
* อ๋อ..งั้นนายก็เตรียมให้เครื่องเสียงสุดที่รักของ นายเต็มไปด้วยเมนส์ของฉันเถอะ
สีแดงสดเป็นสีมงคลด้วยนะ »
“ ฟู! ” เตชิตเกือบจะกระอักเลือดออกมา
* แม่ง เธอทำตัวให้มันเป็นกุลสตรีหน่อยได้ไหม? )
ผู้หญิงคนนี้ถึงขั้นเอาเมนส์มาข่มขู่เขาเลยหรือ? เขาสงสัยจริงๆ
ผู้หญิงที่สวยงามน่าหลงไหลที่โบราณว่าไว้
คนที่มีเสน่ห์โดดเด่นก็คือผู้หญิงที่พูดคำหยาบตรง หน้าเขาคนนี้หรือ?
ถ้าเป็นแบบนี้ งั้นเขาคงต้องสงสัยแล้วว่าผู้ชายที่ เมืองBตัดสินด้วยสายตาอะไร
“ ที่จริงฉันก็เป็นกุลสตรีนะ ฉันมีความลับที่ไม่เคย
บอกนาย…”
พิงกี้ก็หมดปัญญาจริงๆ นายอยากรู้ไหม? ”
* อะไร? )
* ฉันมี ชื่อเล่นอีกชื่อนึง…”
(ชื่ออะไร? ”
* ฉัน ชื่อผู้หญิงไร้เดียงสา
* ฮ่าๆๆๆ..” เตชิตหัวเราะจนเกือบจะโยนพิงกี้ ลง
* เธอล้อฉันเล่นหรือ? ถ้าเธอถือว่าเป็นผู้หญิงไร้
เดียงสาจริงๆ
งั้นฉันก็คงจะเป็นผู้ชายโสด และซิงแล้ว ! ไม่พูดไป
ใกล
แค่ผู้ชายที่เป็นเพื่อนฉันอ้วนๆคนนั้นก็เคยนอนกับเธอ แล้ว เธอยอมรับเถอะ?”
* ใช่หรือ? “อารมณ์ขันของพิงก็อ่อนลง สายตาเริ่ม
เย็นชา
ในเมื่อฉันเป็นผู้หญิงไม่ดีแบบนี้ นายยังมาใกล้ชิด ฉัน นายก็อยากนอนกับฉันหรือ?”
“ ฉันไม่ได้….* เตชิตเสียใจกับคำพูดที่เอ่ยออกมา
ตอนนี้ได้ยินเสียงของพิงกี้เย็นชา ทำให้เขามียิ่งมี
อารมณ์ไม่สงบนิ่ง
* อ้อหรอ…นายไม่อยากนอนกับฉันจริงๆ? พิงกี้
ประชดประชันเตชิต
เธอพูดจนเขาจนมุม เตชิต
4 9 ไม่ยากหรือ ? อยากอยู่แล้ว! …
ครั้งที่แล้วเธอไม่ระวังล้มลงมาทับที่บนกายเขา ยัง
ไม่ทันทำอะไร
อาวุธของเขาก็แข็งแล้ว บอกไม่อยาก เขาหลอกคน
อื่นได้แต่หลอกตัวเองไม่ได้
แต่ว่า เขาไม่ใช่เพราะอยากนอนกับเธอถึงได้เข้า
ใกล้เธอ
เขายิ่งรู้ว่าตอนนี้ถ้าเขาพูดอะไรผู้หญิงคนนี้ก็คงจะ โกรธ เขายอมไม่พูดอะไรเลยดีกว่า
ลูกผู้ชายตัวจริง ยอมผู้หญิงหน่อยก็ไม่ตายหรอก
เดินมาถึงที่รถ เตชิตก็อุ้มพิงกี้ขึ้นรถสุดที่รักของตัว
เองเลย
“ห้ามดื้อนะ ไม่งั้น คอยดูฉันจะจัดการเธอยังไง! ”
ไม่อยากให้พิงกี้จากไป
เตชิตก็เอาหน้า ไม่กล้าพูดอ่อนข้อ พอเปิดปากก็
พูดข่มขู่เลย
แ อืม..” พิงกี้ไม่ชายตามองเขาก็ตอบไปคำนึง
เบาะนั่งของรถสปอร์ตถือว่าสบายใช้ได้ เธอปวด เมื่อยไปทั้งตัวจนไม่อยากขยับตัว
เตชิตขึ้นรถก็ล็อคประตูรถเลย แต่เสียดาย เขายัง ไม่ทันกดปุ่มสตาร์ท
ก็ได้ยิน ปัง “เสียงดัง รถที่ยังไม่ได้สตาร์ทไถล
ไปข้างหน้า
เกือบจะชนกับแปลงดอกไม้ข้างๆ นี่ถชนท้ายหรือเนี่!
* สารเลวคนไหนกล้ามาชนรถของฉัน คอยดูฉันจะ เอามันตาย! ”
เตชิตลงมาจากรถจะไปหาเรื่องคนผิดด้วยความดุร้าย พิงกี้เหลือบดูกระจกมองหลัง
ทันใดนั้นเธออึ้งไปเลย นี..นี..ไม่ใช่รถของเควิน
หรือ?
โอ้พระเจ้า ! มารผจญคนนั้นอยู่นี่ได้ไง? พิงกี้อึ้งและ งงจนอ้าปากค้าง
เธอทนความเจ็บปวดและลงจากรถ เธอกลัวถ้าเควิน
คิดไม่ตกแล้วชนเข้ามาอีก
อาจจะทำให้เธอได้รับบาดเจ็บ
* เควิน ทำไมเป็นนายไปได้? ” ดูผู้ชายเย็นชาที่
ค่อยๆเดินมา
เตชิตสายตาตึงเครียด
“ ดูจากฝีมือขับรถอย่างนาย นายตั้งใจชนใช่ไหม?
“ นาย คิดว่าไงหล่ะ? ” เควินเย้ยถามมองเตชิต และ เดินไปตรงหน้าพิงก์
เขาดึงแขนเธอและพูดอย่างแข็งข้อn 4 ไปกับฉัน ”
* นี่คุณทำอะไร?ปล่อยฉัน! ” พิงกีสะบัดมือเขาออก เควินเก็บงำความโกรธไว้ และจับแขนเธออีกครั้ง
ใช้คำพูดที่หนักแน่นพูดกับเธอ “ ไปกับฉัน! ”
เขาไม่ชอบคนขัดคำสั่งเขา เขาใช้ความอดทน
ทั้งหมดที่ทนเธอไว้
* กลับไปหรือ จะไปไหน? ” พิง ก็้ยิ้มอย่างเยือกเย็น
และค่อยๆดึงมือเขาออก
“ คอนโดของฉันไม่ต้อนรับคุณ และตระกูลภิรมย์ ภักดียิ่งไม่ต้อนรับฉัน.
จะให้ฉันกลับไปไหน? คำพูดนี้ฟังแล้วช่างตลก
เธอกับเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน ถึงเคยมีความ สัมพันธ์ที่แนบชิดกัน
แต่มนกเบนแคเสนทางทหลงจบความสมพิธีกรแยก
ย้ายกันไป
* เควิน ฉันว่านายทำตัวลูกผู้ชายหน่อยจะดีกว่า
นายว่าไหม? )
เตชิตเดินมาดึงมืออีกข้างของพิงกี้ไว้ ใบหน้าที่หล่อ เหลายิ้มอ่อนๆ และพูดท้าทาย
“ พิงกี้บอกแล้วว่าจะไปกับฉัน นายมาแทรกอย่างนี้ หมายความว่าไง?)
“ฉันหมายความว่าไง ไม่นานนายก็จะได้รู้ ถ้านาย
ยังจะขัดขวางฉันอีก ”
เควินมองเตชิตด้วยสายตาที่ดูร้าย เตชิตก็ไม่ใช่คน
ที่ไม่เคยเลือดมาก่อน
เขารู้สึกตกใจพร้อมสีหน้าที่มึนงง เควินเกิดความคิด ที่อยากจะฆ่าเขา!
เควินไม่สนสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเควิน เขาก้มตา
จ้องมองพิงกี้และพูดอย่างเย็นชา
* ยายสมศรีเข้าโรงพยาบาล เธอไม่ไปดูท่านหน่อย
หรือ?
เขามั่นใจพิงก็ไม่มีทางปฏิเสธเขา
“ยายสมศรี? “พิงกี้ไม่ทันดึงสติกลับมา
“ยายสมศรีเป็นแม่ของสมคิด อย่าบอกฉันว่าเธอจำ
ไม่ได้นะ”
“ ฉันจำได้อยู่แล้ว แค่ยังไม่ทันตั้งตัว!พิงกี้ขาย
หน้าจนโกรธ
“ ทำไม ตอนนี้คุณจะเอายายสมศรีมาข่มขู่ฉันหรือ?
“ใช่” เควินพูดอย่างชิวๆ
“ตอนนี้ยายเธออยู่ในมือฉัน ถ้าเธออยากเห็นคุณยาย
ตอนนี้เธอต้องตัดสินใจ”
พิงกี้ 4
” เธอรู้ว่าคนเลือดเย็นอย่างเควิน
ถ้าเธอๆไม่มีทางสู้คนอย่างเควินชนะได้แน่นอน
เธอต้องไปกับเขาถึงจะได้เจอหน้ายายสมศรี ถ้าเธอ
ไปกับเตชิต
เขาก็คงจะกักตัวยายสมศรีไว้ไม่ให้เธอไปเยี่ยม
ก่อนหน้านั้นเธอคิดว่ายายสมศรีไม่ได้เป็นอะไร เธอ
คิดว่าสมคิดโกหกเธอ
แต่ตอนนี้รู้ทั้งรู้ว่ายายสมศรีอยู่โรงพยาบาล
แล้วเธอจะไปกับเตชิตอย่างสบายใจเฉิบได้ยังไง
เธอจะทั้งยายสมศรีไว้ไม่เหลียวแลได้ยังไง? นี่นาย เควินจับจุดอ่อนเธอไว้
“ ฉันไปกับคุณ! “พิงกี้แทบไม่ลังเล เธอกล่าวคำขอ
โทษกับเตชิต
“ คุณเตชิต วันนี้ฉันไปกับคุณไม่ได้แล้ว….แต่เรื่องที่ ฉันรับปากคุณยังไม่โมฆะนะ
สองคืนไม่มีทางลืมแน่”
4 ได้ ”เตชิตรู้ว่ายังไงก็พาพิงกี้ไปไม่ได้แล้ว เขาก็
ไม่ได้แข็งข้อต่อ
แต่แค่เดินเข้าไปกระซิบข้างๆหูเธอ พร้อมทั้งท้ายคำ
หวานคำนึง
4 งั้นฉันจะรอเธอ เธออย่าลืมคิดถึงฉันนะทั้งสอง คุยกันอย่างสวีทหวาน
มือที่อยู่ข้างกายของเควินกำไว้แน่น สายตาก็เยือก
เย็นลงไม่น้อย
แต่เตชิตยังแกล้งอำลากับเขา “ พี่เขย งั้นผมไป
ก่อนนะครับ )
นี่เขาเรียกตามพิงกี้ ทำให้เควินยิ่งหนักใจขึ้นไปอีก
