บทที่ 46: หาเรื่องใส่ตัว
ยายสมศรีเป็นโรคหัวใจตั้งแต่กำเนิด ปกติโกรธและ ตื่นเต้นเกินไปไม่ได้ ครั้งนี้
พิงกี้เดาว่าน่าจะได้รับการกระทบกระเทือน ถึงต้อง เข้าโรงพยาบาล
“ ก็อย่างที่หนูว่าแหล่ะ เฮ้อ…ยายแก่แล้ว ยายก็จน ปัญญาแล้ว ” พูดไปสองคำ
สายตายายจ้องไปที่เควินอีก
* เด็กคนนี้หนี้ เพื่อนอยู่ตรงนี้ก็ไม่แนะนำเพื่อนให้
ยายรู้จักเลย
ปล่อยเพื่อนให้นั่งอยู่เดียวดายอยู่นั่นแหละ?
“สวัสดีครับ ผมชื่อเควินครับ เป็นเพื่อนของพิงกี้
ครับ”
เควินเดินมาข้างหน้าก้าวนึ่ง และแนะนำตัวกับยาย
สมศรี
“ คุณยายพักรักษาที่โรงพยาบาลนี้อย่างสบายใจนะ
ครับ
ที่โรงพยาบาลผมจัดการให้ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว
ถ้ามีอะไรก็บอกกับผมได้เลยครับ
สีหน้าเขามาดเข้ม สง่าผ่าเผย ดูก็รู้ว่าเป็นลูกผู้ดีมี
ชาติตระกูล
ดูท่าทางเขายิ่งเหมือนเป็นคนมีอำนาจและความเป็น
นี่คือ…” ยายสมศรีมีแววตาสงสัย
* คุณเป็นแฟนของพิงกี้หรือคะ? )
แ ไม่ใช่ค่ะ” พิงกี้รีบพูดตัดหน้า
และกอดยายและพูดออดอ้อนเพื่อให้ยายละสายตา
จากเขา
ยายคะ ยายไม่ต้องไปสนใจเขาหรอกค่ะ
ไม่เจอหน้าหนูนานขนาดนี้ยายไม่คิดถึงหนูเลยหรือ
คะ?
เธอต้องทำให้ยายละสายตาจากเขาให้ได้ เควิน
เป็นผู้ชายของลิสา
เธอไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว
* คิดถึงสิ จะไม่คิดถึงได้ยังไงหล่ะ? ” ยายสมศรีลูบ ที่หลังพิงกีด้วยความเอ็นดู
“ ถึงยายจะเหลือแค่ลมหายใจเฮือกสุดท้าย ยายก็
เป็นห่วงและคิดถึงหลานไม่เคยขาด”
มีเควินอยู่ หมอก็ยืนรอตลอดไม่กล้าจากไป พอออก
มาจากห้องผู้ป่วย
พิงกี้ก็รีบไปหาหมอที่รักษายายสมศรีเพื่อถามไถ่
อาการ
“หมอเฉลิมคะ อาการของยายดิฉันเป็นยังไงบ้าง
คะ? ถ้ารับการผ่าตัดตอนนี้
ร่างกายท่านจะรับไหวไหมคะ? ”
* มีความเสี่ยงครับ เดิมที่ร่างกายของคนไข้ก็
อ่อนแออยู่แล้ว
คงเป็นเพราะว่าได้รับผลกระทบจากการขาดสาร
อาหารมานาน
บวกกับคนไข้อายุเยอะแล้ว ถ้ารีบผ่าตัด ทำให้ ร่างกายมีผลกระทบต่อการฟื้นฟูครับ”
“ งั้นต้องทำยังไงคะ? ” พิงกี้ร้อนรนใจ
ณ ตอนนี้ก็ได้แค่พักดูอาการที่โรงพยาบาลก่อน
ถ้าร่างกายแข็งแรงพอ
ค่อยวางแผนทำการผ่าตัดครับ แต่ว่า…
หมอเฉลิมขมวดคิ้ว “ถ้าเป็นแบบนี้
ค่ารักษาจะแพงกว่าค่าผ่าตัดเยอะเลยครับ คุณพิงกี้
ต้องเตรียมใจนะครับ”
* ค่ะ ดิฉันทราบแล้วค่ะ”
* ที่เหลือ ถ้าคุณคิดพิจารณาเสร็จครั้งหน้าเราค่อย
คุยรายละเอียดอีดที่ครับ”
* ได้ค่ะ ขอบคุณหมอมากนะคะ” พิงกี้พยักหน้า
หมอเฉลิมาลาเควินอย่างมีมารยาท ” คณเควิน ผมขอไปก่อนนะครับ ”
* ได้ครับ เควินพยักหน้า
หมอเฉลิมไปบ ฟังก็เอามือเกาะที่กำแพงและนั่งลง
ที่เก้าอี้อย่างหมดแรง เงิน เงินอีกแล้ว! ยายสมศรีเป็นโรคหัวใจ ต้องผ่าตัด
โดยการใส่เครื่องกระตุนหัวใจ
อีกอย่างเพราะท่านอายุมากแล้ว ทนรับการการ ผ่าตัดครั้งที่สองไม่ได้อีก
เพราะฉะนั้นต้องทำให้จบในครั้งเดียว และใช้เครื่อง กระตุ้นหัวใจที่ดีที่สุด
เดิมทีพิงกี้คิดว่าสองล้านก็เพยงพอ แต่ดูจากตอนนี้
แล้ว
สองล้านน่าจะยังไม่พอด้วยซ้ำ ไม่เพียงแค่ใส่ค่า เครื่องกระตุ้นหัวใจกับผ่าตัด
เฉพาะแค่พักรักษาร่างกายและพักฟื้นหลังผ่าตัดก็ ต้องใช้เงินก้อนโตแล้ว
อีกอย่าง ใครจะกล้ารับประกันว่าจะไม่เกิดเรื่องไม่ คาดคิดอีก?
ค่ารักษาพยาบาลที่สูงขนาดนี้ เธอจะไปหามาจาก
ที่ไหน?
หลังจากเช่าห้องพักไป แม้แต่เงินกินข้าวเธอยังจะ
ไม่เหลือเลย
และตอนนี้งานก็ยังหาไม่ได้ อย่าว่าแต่หาเงินมา
จ่ายค่ารักษาเลย
แม้แต่การดำเนินชีวิตของเธอๆยังไม่รู้จะเอาตัวรอด
ยังไงเลย
พริบตาเดียวพิงกี้รู้สึกเหนื่อยใจและสับสน
เธอมีความคิดที่ตั้งแต่เกิดจนถึงตอนนี้ยังไม่เคยมีมา ถ้าเตชิตชอบใจเธอจริงๆ
ก่อน……
ยอมให้เงินเธอจริงๆ เธอสมควรจะรับปากในสิ่งที่เขา
ต้องการไหม?
“ เป็นอะไร ไม่สบายหรือ? “จ่าเสียงที่ทุ้มต่ำของ ผู้ชายทำลายความคิดของเธอ
เธอเงยหน้าขึ้นมาอย่างตกใจ สบตากับดวงตาที่คม
ลึกของเควิน
ไม่รู้ว่าดูผิดหรือเปล่า เธอรู้สึกเห็นดวงตาเขาแฝง
ด้วยความกังวล
แต่ไม่ใช่ความเยือกเย็นและเหน็บแนม
“ ฉันไม่เป็นไร ” พิงกี้ยกมุมปากขึ้นอ่อนๆ
วันนี้ขอบคุณที่พาฉันมา ถ้าไม่มีธุระอะไร คุณก็
กลับก่อนเถอะ นี่ก็ดึกแล้ว )
เธอรู้ว่าลิสาตรวจสอบว่าเควินไปไหนทุกคืน
เควินยังไม่ทันเปิดปากท้องของพิงกี้ก็ร้อง “กร์
อกๆขึ้นมา
พิงกี้ “…” เธอจับที่ท้องพร้อมสีหน้าเขินอาย
เพราะประจำเดือนทำให้เธอทรมานปางตาย
ตอนเธอมีประจำเดือนเธอก็ไม่ค่อยอยากกินของมันๆ
เธอยังไม่ได้กินอาหารเย็นเลย…อดจนถึงตอนนี้ท้อง
ดวงตาของเควินมีรอยยิ้มอ่อนๆ “ไปเถอะ พาเธอ
ไปกินข้าว ”
* แถวโรงพยาบาลจะมีของอร่อยอะไรให้กิน ” พิงกี้ กำลังเรื่องมากกับของกินอยู่
แต่ก็ยังลุกขึ้นมา
* ไม่รู้ว่ายายกินอะไรหรือยัง
เราสองคนซื้ออะไรที่ย่อยง่ายมาฝากยายด้วยหน่อย
เถอะ”
* ได้” สายตาเควินยิ่งอ่อนโยนขึ้นมา
ครั้งแรกที่ได้ยินเธอพูดเราสองคนความรู้สึกนี้ดี
จริงๆเลย
เควินเป็นคนใส่ใจเรื่องอาหารการกินมาตลอด
เดิมที่อยากให้ภัตตาคารมังกรหยกส่งอาหารมา แต่ พอนึกถึงท้องของพิงกี้ร้องกร้อกๆ
เลยล้มเลิกความคิดนี้ พอถึงนอกโรงพยาบาล เขา
ให้พิงกี้เลือกเอง
พิงกี้มีความคุ้นเคยกับระแวดนี้ เธอพาเควินเดินซอกแซกไปที่ตรอกซอย
เธอเจอร้านหม่าล่าเล็กๆร้านนึง แล้วยืนดูเหมือน
น้ำลายจะไหล
เธอมั่นใจว่าจะกินที่นี่? ” เควินขมวดคิ้วแน่น
* มื้อนี้ฉันเลี้ยง เธอไม่ต้องประหยัดขนาดนั้นก็ได้
ฉันรู้ว่าคุณมีเงิน แต่ว่าไม่ต้องให้คุณเลี้ยงหรอก
ใครจะไปรู้ว่าคุณมีความคิดอะไรแฝงอยู่อีก? ถ้าขึ้น คุณเอาเรื่องนี้มาข่มขู่ฉันอีก
ฉันจะทำยังไง? ” พิงกี้ทำสีหน้าไม่ดีใส่เขา
แค้นที่ก่อนหน้านั้นบังคับเธอขึ้นรถและเอายายสมศรี
มาข่มขู่เธอ เธอยังไม่ลืมนะ
อีกอย่างเธอตั้งใจเลือกร้านเล็กๆร้านนี้
คนที่มีนิสัยรักความสะอาดสุดๆและเอาใจใส่อย่างเค
คงต้องทนไม่ไหวและยืนรออยู่ข้างนอก ถ้าเป็นแบบนั้น
เธอก็ถือว่าได้รังแกเขานิดหน่อย แถมยังได้นั่งกิน
อย่างสบายๆ
ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว!
“ เถ้าแก่ ฉันเลือกผักเสร็จแล้ว คุณเร่งให้ฉันหน่อย นะ ฉันหิวจะแย่อยู่แล้ว
* ได้ครับ ” เถ้าแก่ยิ้มแย้ม
“ เพิ่มเผ็ดและหม่าล่าไหม? ”
* ไม่ต้องค่ะ เผ็ดนิดเดียวพอค่ะ ” พิงกี้หยิบจับผัก อย่างคล่องแคล่วและยื่นให้เถ้าแก่
จากนั้นก็นั่งลงที่เก้าอี้อย่างชื่นมื่น เห็นเควินยังยืน
อยู่ข้างนอก
เธอยักคิ้วและยิ้มอย่างได้ใจ เธอใช้ปากเป่าเสียง
นกหวีดออกมา
เหมือนเด็กผู้หญิงอันทพาลคนนึง
เควิน 4. ผู้หญิงคนนี้แสบจริงๆ ! ก็แค่เข้าร้านริม
ทางไม่ใช่หรือ?
เมื่อก่อนตอนที่เขาไปปฏิบัติภารกิจที่ข้างนอก ตากลมตากฝนก็เป็นเรื่องธรรมดา
แม้กระทั่งเพื่อจะหลบซ่อนถึงขึ้นต้องอยู่ที่คลองน้ำ เน่าหลายวันเขาก็เคยผ่านมาแล้ว
แค่เข้าร้านริมทางกินข้าวมื้อนึงเองจะเป็นไรไป? เค วินเดินเข้าไปที่ร้านอย่างหน้าบึง
และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำกับเถ้าแก่
“ มาแบบนี้เป๊ะๆอีกที่นึ่ง เร็วๆหน่อย ”
“ คุณบ้าไปแล้วหรือ คุณทานเผ็ดไม่ได้ไม่ใช่หรือ? ” พิงกี้จ้องเควินอย่างโหด
และตะโกนบอกกับเถ้าแก่
“ เถ้าแก่ อย่าไปฟังเขา! เอาน้ำใสให้เขาที่นึ่ง ยิ่ง
จืดยิ่งดี
และใส่เนื้อให้เขาเยอะๆหน่อย ไม่ต้องช่วยเขาประหยัดตังค์นะ”
4 ได้เลยครับ ”
เถ้าแก่ตอบเสียงดังคำนึง
เควินบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง ร้านริมทางเล็กๆถือว่า
คับแคบไปหน่อย
ไม่หรูหราเหมือนภัตตาคารมังกรหยก แต่กลับมี ความรู้สึกเรียบง่ายธรรมดา
เควินมองใบหน้าที่ขาวใสของและสวยงามของพิงกี้
หัวใจที่เข้มแข็งและไม่เคยมีใครเข้ามาอยู่เหมือนมี รอยร้าวออกมา…
ทำให้หัวใจขยับเขยื้อนอย่างอบอุ่น ทำให้เขารู้สึก หัวใจถูกเติมเต็ม
