บทที่ 42: หน้าแดงแล้ว..
พิงก็รู้สึกปวดหัว คนอย่างเตชิตมีเพรียบพร้อมทุก
อย่าง
เขายังขาดอะไรอีก? ถ้าจะบอกว่าเขาขาดอะไร? เขาคงขาดคุณธรรม!
คิดไปคิดมา พิงกี้เปิดปากพูดอย่างหมดหนทาง
* อืม..คุณไม่ใช่ชอบเล่นเกมส์เปลือยกายหรือ?
อย่างมากฉันก็เล่นเป็นเพื่อนคุณคืนนึงแล้วกันนะนี่ เธอถือว่าลงทุนมากเลย
ตั้งแต่รู้จักรักสวยรักงาม ทุกคืนเธอต้องนอนแต่เช้า และไม่เคยอดหลับอดนอนเชียวนะ
* คืนเดียวน้อยไป อย่างน้อยห้าคืน! เตชิตไม่
พอใจ
“ คืนเดียว )
“ฉันลดให้เธอหน่อย สี่คืน! ”
“ คืนเดียว ”
“ พิงกี้ นี่เธอคิดว่าเธอกำลังจ่ายตลาดอยู่หรือ? ถึง เธอจะเป็นแม่บ้าน
แต่ฉันก็ไม่ใช่คนขายผักบนตามตลาดนะ!” เตชิต โมโหจนควันออกหู
“ฉันจะบอกเธอ อย่างน้อยก็ต้องสองคืน ไม่งั้นก็เลิก
คุย!”
“ ฉันประจำนเดือนมา คุณยังจะทรมานฉันอีกหรือ? ”
พิงกี้หมดคำพูด
ก็แค่เล่นเกมส์เฉยๆ ทำไมต้องถือสาด้วย เขาคงจะดู เธอทารุณไม่พอใช่ไหม?!
ศัตรูอ่อนแอ ฉันก็ยิ่งแข็งแกร่ง ไม่ได้หรือไง? )
4.โอเค ตกลง ” พิงกี้ขี้เกียจต่อปากต่อคำกับเขา
อีก
เธอเอาโทรศัพท์ยื่นให้ตำรวจโดยตรงเลย
คนในโทรศัพท์คือผู้มีอำนาจที่อยู่เบื้องหลังฉัน >>
คุณคุยกับเขาเถอะ *
เสียงโทรศัพท์ฝั่งโน้น เตชิตยังตะโกนเสียงดัง
“ รอก่อน ฉันจะมารับเธอเดี๋ยวนี้ !
ตำรวจ “.
พอตอนที่เอาโทรศัพท์คืนให้พิงกี้ ท่าทีที่เขามีต่อพิง
ก็ก็เปลี่ยนไปไม่น้อย
ดูเคารพขึ้นเยอะ แต่ว่า พอนึกถึงคำพูดก่อนหน้านั้น
ของพิงกี้
ตำรวจที่อายุยังน้อยเริ่มรู้สึกไม่ดี คนสมัยนี้เปิดเผย ขนาดนี้เลยหรือ?
ถึงเบื้องหลังของผู้หญิงคนนี้จะมีผู้มีอำนาจใหญ่ ค้ำฟ้าหนุนหลัง
แต่….ต่อหน้าคนอื่นพูดถึงเรื่องเกมส์เปลือยกาย อะไรนั่น แถมยังต่อรองว่ากี่คืน
มันเปิดเผยเกินไปหรือเปล่า ? หลังจากตำรวจกลับ มองดูห้องที่รกแล้ว
พิงกี้เหนื่อยล้าจนกุมขมับ ร่างกายเธอไม่สบายเธอก็ไม่อยากทรมานตัวเอง
เธอปัดของออกจากโซฟา จากนั้นก็นอนลงไปพัก
เธอรู้สึกเหมือนตัวเองใกล้ตาย ยังไม่ถึงยี่สิบนาที
เสียงกริ่งก็ดังขึ้น
เตชิตที่พละกำลังเต็มเปี่ยมยืนตะโกนอยู่ข้างนอก
และทุบประตู
“ พิงกี้ เปิดประตูเดี๋ยวนี้ ! ”
พิงกี้ 4.) เธอสงสัยมากประตูบานนี้จะทนอยู่ถึง
ตอนที่เธอย้ายออกไหม
ทุกคนที่มาหาเธอต่างก็ไม่ทำดีกับปรตูบานนี้เลย
“ แม่ง เธอทำไมช้าจัง เป็นเต่าหรอ? ” พิงกี้เปิด
ประตูปีบ
เตชิตก็อดใจรอไม่ไหวที่จะดึงเธอออกไป
ใบหน้าที่หล่อเหลาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่เบิกบาน
* ไปๆๆ วันนี้รบกับฉันต่อ น้อยสุดก็ต้องสามร้อย รอบ! ” พิงกี้สะบัดมือเขาออก
“คืนนี้ให้ฉันพักก่อนไม่ได้หรอ? ประจำนเดือนฉันมา ทรมานจะตายอยู่แล้ว! ”
4 ไม่ได้! ”
* ฉันไม่ไป! ”
เตชิตไม่พอใจแล้ววันนี้เธอเพิ่งให้ฉันจัดการเรื่อง
ตอนนี้ก็ทำเป็นลืมแล้วหรอ?พิงกี้เธอใจร้ายจริงๆ! ”
4 7 พิงกี้ทำตาขาว และไม่พูดดีด้วย …
ฉันก็พักอยู่ที่นี่ จะหนีก็หนีไม่ได้
อีกสามวันนายมารับฉัน ฉันรับรองว่าจะให้นาย ทารุณจนสะใจเลย! )
4 ไม่ได้ วันนี้ถึงเธอจะไม่เล่นเกมส์กับฉัน ฉันก็ต้อง
พาเธอไป
ไม่งั้นฉันจะเอาหน้าไปไว้ไหน เตชิตก็ขี้เกียจคุยกับ
พิงกีต่อ
เขาก้มเอวลงแล้วแบกเธอขึ้นมาไว้ที่ไหล่ และแบก
เธอมาถึงที่ประตู
พิงกี้ 4 …
นิ่งไปครู่นึง เธอทุบตีที่ไหล่เขาและตะโกนด้วยความ
“ นายปล่อยฉันลงมา ให้ฉันลงมาเดินดีๆไม่ได้หรือ?
“เตชิต นายไม่กลัวเลือดฉันจะไหลมาที่ร่างกายของ
นายหรือ?”
“เตชิต..นายบ้าไปแล้วหรอ?” เสียงกรีดร้องดัง ตั้งแต่ห้องลงมาถึงชั้นสิบกว่า
ชั้นที่พิงกี้อยู่ถึงเงียบสงบลง
มีคนเปิดประตูดูที่หน้าห้องของพิงกี้และถอนหายใจ
“ โลกเดี่ยวนี้เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ !
ตอนนี้คนหนุ่มสาวไม่รู้จักคำว่ารักนวลสงวนตัวเลย
หรือ?
ประจำนเดือนมายังจะมีอะไรกันอีก ช่างไม่รู้จัก
ยางอาย! 21
พิงก็ไม่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ ไม่งั้นอารมณ์ยิ่งขึ้นอีก
เธอถูกเตชิตแบกไว้บนไหล่ ขาดก็แต่ยังไม่ได้
อาเจียนออกมา
สุดท้ายเธอโมโหจนดุร้าย กัดไปที่หูของเตชิตทำให้
เขา เจ็บจนร้องโอ๊ยออกมา
ถึงได้ยอมปล่อยเธอ พิงกี้พิงและหอบอยู่ที่กำแพง
ทั้งเนื้อทั้งตัวรู้สึกไม่สบาย
สายตาเธอจ้องเตชิตไว้อย่างโหด เหมือนแมวป่าที่
ไม่ยอมแพ้
เตชิตกุมหูที่ถูกกัด ใบหน้าแดงร้อนอย่างรุนแรง
“นางผู้หญิงบ้า..เธอกัดฉันทำไม? ” ผู้หญิงคนนี้บ้า
ไปแล้ว!
“ ก็เพราะว่านายมันน่ากัดไง ไม่งั้นนายคิดว่าฉันหิว ข้าวหรือยังไง?”
พิงกี้ที่สวยงามเย็นชา ดูเหมือนจะหัวเราะแต่ก็ไม่
หัวเราะ
“ ฉันจะบอกให้นายรู้นะ ถ้านายยังกล้าทำเหมือนฉัน เป็นกระสอบปุ๋ยอีก
ฉันจะกัดให้นายตายแน่! ”
“ งั้นครั้งก่อนถ้าฉันข่มขืนเธอไปหล่ะ? ” จู่ๆเตชิต เกิดความสงสัย
* หีๆ…” สายตาพิงกี้มองไปที่ข้างล่างของเตชิต ทันใดนั้นเตชิตสั่นไปทั้งตัว
รู้สึกเหมือนที่เป้ากางเกงมีความรู้สึกเย็นๆ
ยังดีผู้หญิงที่เมื่อก่อนเขาเคยนอนด้วยไม่ใช่คนแบบ
ไม่งั้นเขาก็คงเสียความเป็นผู้ชายไปนานแล้ว
* เอาหล่ะ ฉันไม่แบกเธอแล้ว แต่ฉันอุ้มเธอน่าจะได้อยู่มั้ง? )
เขาหัวเราะและเอาใจใส่ “ไม่มีคนเล่นเกมส์เป็น
เพื่อนฉันนานแล้ว
เธอเล่นเป็นเพื่อนฉันหน่อย เธอแค่นั่งเล่นเฉยๆ ไม่
ได้ให้เธอขยับตัวสักหน่อย
* วันนี้ต้องไปให้ได้เลยหรือ? ” พิงกี้ก็ยังไม่อยาก
4 ไปเถอะ!ลงก็ลงมาแล้ว ยังจะกลับขึ้นไปอีกหรือ?
” เตชิตทั้งบังคับและล่อลวง
“ ฉันจัดการเรื่องให้เธอสำเร็จ ต่อไปถ้าเธอมีเรื่อง
เดือดร้อนอีก
ฉันก็จะช่วยเหลือ โอเคไหม? ”
” พิงกี้ทนความยั่วยวนนี้ไม่ได้
4 งั้นก็ได้” ถ้าตามนิสัยของสมคิดและวันเพ็ญ ถึง ถูกจับไปขังครึ่งเดือน
ออกมาก็คงจะมาหาเรื่องเธอต่ออีก ถ้าเตชิตยอมช่วยเหลือ
เธอจะหมดปัญหาไปเยอะเลย อย่างน้อยก็ไม่ต้อง
ไปขอร้องคนอื่น
ยังมีอีกอย่าง..
“คุณเตชิต คุณยืมเงินให้ฉันสองล้านได้ไหม? ”
พิงกี้กะพริบตาและถาม
เตชิต “ หึๆ “คำนึง เธอเห็นบนหัวฉันเขียนเจ้า
บุญทุ่มคำนี้ไว้หรือ? )
4ไม่ใช่
“ เธอนอนกับฉันคืนนึง ฉันให้เธอห้าล้าน”
* หๆ..* พิงกี้หัวเราะ”คุณเห็นบนหัวฉันเขียนคำว่า
รับซื้อของเสียหรือ?”
เตชิตเครียดจนปวดฟัน แม่งเอ๊ย ปากเธออย่าร้าย
แบบนี้ได้ไหม?
ฉันร่างกายแข็งแรง อาวุธใหญ่และแรง ยาวและใช้
งานทนทาน
จะกลายเป็นของเสียได้ยังไง? ”
“คุณเคยมีอะไรผู้หญิงเยอะขนาดนั้น ไม่รู้ว่าเป็นมือ
ที่เท่าไหร่แล้ว
ไม่ใช่ของเสียหรือจะเป็นของรีไซเคิลใหม่หรือ?
.”เตชิตปวดฟันหนักขึ้นไปอีก เขารู้สึกถ้าต่อ ปากต่อคำกับผู้หญิงคนนี้อีก
คืนนี้เขาอย่าคิดจะได้นอนหลับฝันดีเลย ตั้งแต่จาก กันครั้งที่แล้ว
ฝีปากของผู้หญิงคนนี้มีการพัฒนาขขึ้นไม่น้อย เขา ถึงกับเถียงไม่ไหวแล้ว…
ดูแล้ว ได้เวลาแสดงความหน้าด้านสักทีแล้ว!
