บทที่ 72 พวกเธอทำอะไรอยู่
ผู้หญิงที่รักสุดหัวใจนั่งอยู่ตรงหน้าเขา เขามาเมือก ชุ่มเช็ดที่ขาเขา อาจจะเพราะเรื่องมุม
เขาแค่กับตาลงก็สามารถเห็นเนินอกที่สวยงามของ เธอผ่านคอเสื้อที่หลวมแล้ว
เป็นอกที่นุ่มนวลเหมือนลูกพืชหิมะที่อยู่บนภูเขา แล้วช่างน่าดึงดูดเหลือเกิน
ทำลายสติของเขาอยู่ตลอดเวลา เธอไม่ได้มีความ คิดอื่นไกล แต่เขาไม่คิดเหมือนเธอ
ลมหายใจที่ร้อนผ่าวของเธอกำลังแผดเผาที่ผิวกาย
ของเขา
เผ้าผมที่ซุกซนของเธอดผ่านอวัยวะเพศของเขา
แววตาของเธอทำให้เขาเดือดจนทนไม่ไหว ซึ่ง
เหล่านี้
ทำให้เลือดของเขาต่างพุ่งไปหล่อเลี้ยงที่นั่น ไม่ว่า
หักห้ามใจยังไง
เขาก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมาดาคนนึงที่มีความต้องการ เขาสามารถควบคุมใจของเขาได้
แต่เขาไม่สามารถควบคุมการตอบการสนองทางเพศ ได้ แค่พริบตาเดียวมานพก็แข็งขึ้นมา
อาศัยตอนที่พิงกี้ยังไม่เห็น เขายื่นมือจับแขนเธอไว้ และหันร่างกายไปอีกข้างนึง
เสียงของเขาทั้งแหบทั้งรีบร้อน “ พิงกี้ ลุกขึ้นเร็ว ไม่ต้องเช็ตให้พี่แล้ว
“ยังเช็ตไม่เสร็จเลย “พิงกี้หน้าก็ไม่เงย
“พี่รอแป๊บนึง ใกล้เสร็จแล้ว
* ไม่ต้องแล้ว มานพพูดอย่างลำบาก
* เพราะอะไร?”นาทีต่อมา สายตาของพิงกี้มองไป
ข้างหน้าโดยไม่ตั้งใจ
ตอนที่เห็นร่างกายบางที่ของมานพมีการ
เปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจน
เธอก็เข้าใจแล้วทำไมเขาถึงพูดอย่างตื่นเต้นและรีบ ร้อน เขา….เขาถึงขั้น…..
กางเกงในบ๊อกเซอร์สีน้ำเงิน อาวุธที่ใหญ่โตจนนูน ออกมาถูกมานพปลุกตื่นขึ้นมา
และพุ่งอยู่ตรงหน้าเธอ พิงกี้รู้สึกใบหน้าร้อนผ่าว สมองมีแต่ความว่างเปล่า
เมื่อก่อนเธอเคยแอบชอบมานพ ถึงแม้ตอนนี้เธอ เห็นเขาเป็นแค่พี่ชาย แต่ว่า….
สถานการณ์แบบนี้ ถึงเป็นพี่น้องกันแท้ๆก็คงรู้สึก อึดอัดใจเหมือนกันแหล่ะมั่ง?!
“ ฉัน…เออ…พี่เช็ตเองดีกว่า “พูดจาไม่ปะติดปะต่อ เธอถอยหลังไปก้าวนึ่ง
อยากถอยห่างมานพไปไกลหน่อย จะได้คลี่คลาย สถานการณ์ที่อึดอัดแบบนี้
แต่ว่านั่งนานเกินไป ขาทั้งสองที่เหน็บชาทำให้ขา เธออ่อนแรงและจะล้มลงที่พื้น
“ระวัง!” มานพเห็นเธอใกล้จะล้มลงพื้น เขาลืมความ เขินอาย และรีบยื่นมือลากเธอไว้
ร่างกายของทั้งสองใกล้ชิดกันอีกครั้ง เธอเกือบล้ม ลงที่พื้น เขาโน้มตัวรับเธอไว้
ทั้งสองถูกดึงเข้ามาใกล้ชิดกันมาก และกลับมาที่ท่าของเมื่อกี้
ตรงนั้นของเขาขาดก็แต่ยังไม่ทิ่มแทงที่ตรงหน้าเธอ ทีนี้ทั้งสองก็ยิ่งอึดอัดจะแย่
แต่ว่าทั้งสองยังไม่ทันได้แยกออกจากกัน ในขณะ
นี้“ปัง เสียงดังขึ้นมา
ประตูที่ไม่ถือว่าแข็งแรงถูกคนใช้แรงถีบออก
ใคร? พิงกี้กับมานพต่างมองไปที่ประตู เห็นแต่เควิน
ที่ใส่ชุดดำโผล่อยู่หน้าประตู
สีหน้าเขาเยือกเย็น ใบหน้าที่มาดเข้มเดิมทีก็นิ่ง เหมือนน้ำอยู่แล้ว ทีนี้ยิ่งดูน่ากลัวเข้าไปใหญ่
ยิ่งเห็นภาพที่ทั้งสองกำลังรักใคร่กันปางตาย แววตา ที่ดำสนิทเหมือนพายุที่พัดอย่างน่ากลัว
น่ากลัวเหมือนพังทลายได้ทุกสิ่งอย่าง “พวกเธอทำ อะไรอยู่?”ตะคอกด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
เหมือนพายุเฮอริเคนบุกเข้ามาที่ห้อง เควินดึงพิงกี้
ไปข้างหลัง
จากนั้นก็ชกไปที่ขมับของบานพอย่างแรง เขาชกจนมานพที่ได้รับบาดเจ็บสลบไป
“ หยุดเดี๋ยวนี้นะ!” มองดูเควินยังจะเข้าไปสั่งสอน
มานพอีก
พิงกี้รีบกางมือทั้งสองข้างบังที่ตรงหน้าในพไว้
ดวงตาที่กลมโตจ้องเขา
และตะคอกเสียงแหลม เควิน คุณลงมือหนักขนาด
นี้ทำไม คุณบ้าไปแล้วหรือ?!”
“ ถอยไป! ”
“ ฉันไม่ถอย! เขาได้รับบาดเจ็บ เขาไม่ใช่คู่แข่งคุณ
ด้วยซ้ำ
คุณรังแกคนที่ได้รับบาดเจ็บคุณไม่รู้สึกอายบ้างหรือ?
อีกอย่างคุณมีสิทธิ์อะไรมาใช้ความรุนแรงที่นี่? คุณ
ไม่มีสิทธิ์! ”
* เธอถามฉันว่ามีสิทธิ์อะไรหรือ? “เควินตะคอก
“ เธอกับเขานั่งจู๋จี๋กันที่นี่อย่างไม่รู้จักยางอาย ถ้าฉัน
ไม่ห้ามพวกเธอ
หรือจะให้ชายโฉดหญิงตัวอย่างเธอสองคนเอากัน
ต่อหน้าฉันหรือ?
ถ้าฉันมาช้าอีกก้าวเดียว เธอก็คงจะคุกเข่าและเลีย ตรงนั้นให้เขาแล้วใช่ไหม?
บอกฉันมาเดี๋ยวนี้!”
สายตาที่คมลึกมองไปที่เธอ เควินจับข้อมือเธอไว้ อย่างดุร้ายและเค้นถามเธอ
ถ้าไม่ใช่เก็บกดไว้ เขาแทบอยากจะหักคอเธอให้
ขาดเดี๋ยวนี้เลย! เขาโมโหจนพูดจาน่าเกลียดมาก
ตอนแรกถูกเขามาพบเห็บฉากที่อึดอัดใจแบบนี้ พิง
ก็ยังรู้สึกละอายใจ
แต่ตอนนี้เหลือแต่ความแค้นสุดขีด
* ใช่ ฉันจะเลียให้เขาแล้วจะทำไม? ฉันกับเขาต่าง ก็ยังโสดทำไมจะอยู่ด้วยกันไม่ได้ ?!
แต่คุณเนี่ยสิมีว่าที่ภรรยาแล้วยังจะมาราวีฉัน คุณเนี่ย
แหล่ะผู้ชายสารเลว
คณกับลิสานั่นแหล่ะที่เป็นชายโฉดหญิงชั่ว!”พิงกี้โมโหจนตาแดงและด่าอย่างไม่ยั้ง
* เควิน คุณรีบไสหัวไปเดี๋ยวนี้ ฉันให้ฉันต้องเกลียด คุณเลย!”
ข้อมือที่เรียวเล็กเหมือนจะถูกเขาบีบจนเละ ไฟที่ลุก ท่วมในใจทำให้พิงกี้ลืมความเจ็บปวดนี้
ดวงตากลมโตที่มองเขาอย่างต่อต้าน
เขาแข็งแกร่งจึงลวนลามเธอและไม่สนว่าเธอยินยอม
ไหม?
เขาไม่เห็นค่าเธอจึงให้เธอเป็นแค่ผู้หญิงที่เจอผู้คน
ไม่ได้
เขาโหดเหี้ยม แค่คำพูดเดียวก็พังทลายบริษัทของ
มานพ
แม้แต่บริษัทที่เธอไปทำงานก็โดนสั่งสอนไปด้วย
เขาแค่โมโหก็สามารถทำให้มานพตายได้… เขามีสิทธิ์อะไร?!
…….แต่ว่า
(อย่าให้ฉันเกลียดคุณ)หลังจากพูดคำนี้ออกมา เธอเพิ่งรู้ว่าเธอเริ่มเกลียดเขาแล้วจริงๆ
เกลียดก่อนหน้านั้นเขาใจดำเย็นชาไม่แคร์เธอ
เกลียดเขาที่ต่อมาใช้อำนาจทำลายชีวิตที่สงบสุข
ของเธอ
เกลียดเขาใช้วิธีโหดเหี้ยมทำให้คนรอบข้างของเธอ พบเจอแต่ความยากลําบาก……..
“ ที่แท้เธอเริ่มเกลียดฉันแล้ว…..เควินดูเธอออก เขายิ้มอย่างเย็นชาและพูด
“ ดีมาก! ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นเธอก็เกลียดฉันต่อเลย
คอยอยู่ข้างกายฉันและเกลียดฉันต่อไป!
ไม่ว่าเธอรักก็ดีเกลียดก็ช่าง เพราะยังไงเขาก็ไม่มี
ทางปล่อยเธอไปอยู่แล้ว!
ไม่ว่าเธออยู่หรือตายก็ต้องอยู่ข้างกายเขา เควิน สีหน้าเย็นชาและลากพิงกี้เดินออกจากประตู
เธอขัดขืนสุดฤทธิ์” คุณจะเอายังไงกันแน่? คุณจะ
พาฉันไปไหน? ฉันไม่ไป
ฉันจะอยู่ที่นี่ คุณปล่อยมือฉัน!”
มานพยังสลบอยู่ เธอจะไปได้ยังไง? เธอจะอยู่ดูแล
เขา
หุบปาก! “เห็นเธอดิ้นรั้นไม่เชื่อฟัง โชคดีที่เขาอุ้ม เธอและกักเธอไว้ในอ้อมอก
ไม่ว่าเธอจะขัดขืนรุนแรงยังไงก็ดิ้นไม่หลุดจากอก เขา อาละวาดไปสักพัก
พิงกี้หมดแรงก็ยังดิ้นไม่หลุด สุดท้ายเธอก็หยุด
ขัดขืน
