“ คุณอยู่นี่ได้ยังไง? ” มองดูผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า น้ำเสียงพิงกี้ไม่พอใจเล็กน้อย
ผม…. ” พริบตาเดียวสายตาประพันธ์มีความตื่น กลัว แต่ไม่นานก็สงบนิ่งลง
เขายิ้มและพูด “ น้ำผึ้งซื้อผลไม้อยู่ใต้ตึก
เธอให้ผมถามว่าคุณอยากกินแตงโมงหรือว่าอยาก
กินองุ่น
ผมหาไปทั่วไม่เจอคุณ แต่สังเกตุเห็นห้องน้ำมีคน อยู่…ยังไม่ทันได้เคาะประตู
คุณก็ออกมาแล้ว…….
“ อ๋อ ” พิงกี้มีความสงสัย แต่ก็ยังยิ้มตามมารยาท
ฉันซื้อแตงโมงมาลูกใหญ่แช่ไว้ที่ตู้เย็น คุณบอก
เธอไม่ต้องซื้อแล้ว
กลับมากินลูกนี้เถอะ ”
คุณจะเลี้ยงพวกเรากินแตงโมงหรือ?”
ใช่ค่ะ ”
คุณหางานได้แล้วหรือครับ? “ประพันธ์ถาม
“ใช่ค่ะ เพราะฉะนั้นเลยอยากเลี้ยงพวกคุณกินผล
ไม้หน่อย
ช่วงนี้เงินในกระเป๋าไม่เอื้ออำนวย อย่ารังเกียจนะ
คะ
“ จะรังเกียจได้ยังไงครับ ผลไม้ที่คนสวยซื้อต้อง อร่อยกว่าคนอื่นซื้อแน่นอน
ประพันธ์สายตาลุกวาว เยอะๆหน่อยแล้ว ” “ เดี๋ยวผมคงต้องกิน
สายตาแอบสำรวจดูพิงกี้ มือที่อยู่ข้างกายตื่นเต้น
จนสั่น
พิงกี้ “.
.” คิดไม่ถึงว่าคืนวันศุกร์ประพันธ์ก็มานี่
แล้ว
อารมณ์พิงกี้เหมือนดิ่งลงเหว นาทีนี้บนตัวเธอแค่ คลุมผ้าขนหนูไว้ผืนนึง
เธอไม่รู้สึกว่าเวลานี้เหมาะกับการพูดคุย
“ ฉันกลับห้องแล้ว เดี๋ยวค่อยคุยกันค่ะ
เธอหันหลังเดินจากไป ทันใดนั้นประพันธ์กลับจับ
ข้อมือเธอไว้
“ รอก่อน! ”
คุณปล่อยมือฉัน! ” พิงกี้สะบัดมือเขาออก
สีหน้าเย็นชา
สายตาที่เยือกเย็นมองไปที่เขา
“ คุณประพันธ์ กรุณารักษาระยะห่างกับฉัน
หน่อย ! ”
“ ไม่ใช่ๆ ผมก็แค่ร้อนใจแทนคุณไปหน่อย ผม ขอโทษ ขอโทษจริงๆครับ!
คุณกำลังหางานอยู่ไม่ใช่หรือ? พอดีที่บริษัทผมมี งานนึงเหมาะกับคุณมาก
ไม่รู้ว่าคุณอยากลองดูไหม
ไม่แน่เงินเดือนอาจจะได้สูงกว่างานที่คุณทำอยู่
ก็ได้ ”
“ ไม่ต้องแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ ” ไม่อยากคุยกับ
ประพันธ์ต่อ
พิงกี้พูดเสร็จก็เดินเข้าห้องไปเลย เมื่อกี้มือข้างที่ ถูกประพันธ์สัมผัส
เธอจ้องอยู่ตั้งนานก็ยังรู้สึกขยะแขยง เธอใช้ผ้าที่ เช็ดผมเช็ดที่มืออย่างแรง
เธอเซนซิทีฟเกินไปหรือเปล่า? เธอรู้สึกท่าทางที่ ประพันธ์มีต่อเธอมันแปลกๆ
พอตกดึก พิงกี้ก็เจอกับบททดสอบที่หนักอีกเรื่อง
ห้องเธอกับน้ำผึ้งติดกัน ตอนที่กำลังจะปิดไฟนอน
จู่ๆเธอได้ยินห้องของน้ำผึ้งมีเสียงรักใคร่ก้องมา
ขมิบไว้แน่นขนาดนี้ รอให้พี่อิ๊บเธอใช่ไหม? คืนนี้ ฉันจะเอาให้เธอตายเลย!
“ เธอนี่แรดจริงๆ ยั่วยวนฉันอยู่นั่นแหล่ะ…เธอชอบ อาวุธใหญ่ของฉันใช่ไหม?
น้ำเยอะขนาดนี้ยังบอกไม่ชอบอีก ดูว่ารู้ว่า
โกหก….”
………….พิงกี้ไม่ใช่สาวน้อยที่บริสุทธิ์แล้ว?
นึงเธอก็เคยมีอะไรกับเควินไปหลายครั้งแล้ว ถ้าบอก ว่าไม่รู้เรื่องก็เฟคเกิน
ฟังเสียงที่ก้องมาจากห้องข้างๆ เสียงหายใจที่ รุนแรงของผู้ชาย
และคำหยาบที่พูดออกมาเป็นพักๆ พิงกี้ใบหน้าเริ่ม
ผู้ชายคนนี้เกินไปแล้วมั้ง? มีอะไรกับแฟนตัวเองก็
เป็นเรื่องธรรมดา
พวกเขาต่างก็เป็นผู้ใหญ่แล้วสามารถเข้าใจได้
แต่ว่า…เล่นเอาซะเสียงดังจนคนรู้หมด
ทำให้คนอื่นได้ยินเสียงที่พวกเขาเอากันมันไร้ ยางอายไปหรือเปล่า?
นึกถึงสายตาที่ตื่นของประพันธ์ พิงกี้ถูแขนที่
ขนลุกไปมา
ผึ้ง
เธอเอาหูฟังเสียบไปที่หู เช้าวันรุ่งขึ้น พิงกี้เจอน้ำ
เธอยังไม่ได้พูดอะไร น้ำผึ้งก็รีบวิ่งออกไปแล้ว
แดง
เหมือนข้างหลังมีหมาป่าวิ่งไล่ตามอยู่ยังไงอย่างงั้น
พิงกี้ “…”
“ มากินขนมปังเถอะ ” ดวงตาปราณีกลายเป็นหมี
แพนด้า
เรียกพิงกี้อย่างไม่มีเรี่ยวแรง “ เมื่อคืนเสียงดัง คืน น้ำผึ้งคงรู้สึกอาย…
เฮ้อ ถ้ารู้ว่าจะอึดอัดแบบนี้ เมื่อคืนทำไมไม่เบาๆ
หน่อย? ”
“ เธอก็ได้ยินเหมือนกันหรือ? “พิงกี้สงสัย
เธอนึกว่ามีแต่เธอเฮงซวยอยู่คนเดียว
ไม่นึกว่าเมื่อคืนสถานการณ์รุนแรงจนห้องที่อยู่อีก ฝั่งอย่างปราณีก็ได้ยินด้วย
“ ฉัน…” สายตาปราณีหลบหลีก และแอบกระซิบ
เมื่อคืนตอนที่ฉันออกไปดื่มน้ำ ได้ยินเสียงของ พวกเขาดังขึ้นมา
เลย
จากนั้น…ก็แบบนั้น แฮ่ะๆ ก็ฉันสงสัยนี่หน่ะ ก็เลย ยืนฟังไปสิบกว่า…..
พิงกี้ .” เธอนึกไม่ถึงว่าความจริงจะเป็นแบบ
“ ฉันยังไม่เคยมีแฟนเลย ก็แค่สงสัยนิดหน่อยอ่ะ
เห็นสีหน้าพิงกี้รับไม่ได้ แราณีหัวเราะใหญ่เลย
“ นี่เธอทำหน้าอะไรหน่ะ นี่ไม่ถือว่าอะไรหรอก
ตอนเรียนมัธยมปลายฉันยังเคยตั้งใจไปแอบดูคน อื่นเม้าท์ทูเม้าท์กันเลย !
“ เธอนี่พิเรนจังเลย ” พิงกี้จะร้องไห้ก็ไม่ใช่ จะ
หัวเราะก็ไม่ใช่
“ ต่อไปถ้าเธอมีแฟน เธอก็รู้หมดแหล่ะ
จะไปอยากรู้อยากเห็นขนาดนั้นทำไม? ”
“ เฮ้อ ก็เพราะยังหาไม่ได้สักทีเนี่ยไง ”
.” พิงกี้กินขนมปังและดื่มนมอย่างเรียบร้อย
ปราณีใกล้เข้ามาอย่างไม่หวังดีอีกครั้ง “ พิงกี้ เธอ เคยมีแฟนยัง? ”
พริบตาเดียวสมองมีถาพของเควินโผล่ขึ้นมา
แววตาพิงกี้เบลอๆ เธอเองก็พูดอย่างไม่แน่ใจ
“…ถือว่าเคยมีมั้ง?
“ แล้ว…พวกเธอเคยมีอะไรกันไหม?
“พิงกี้ไม่พูด
เธอไม่พูด แสดงว่าเคยมีแน่ๆเลย! ” ปราณี พยายามถามอีก
ครั้งแรกของเธอเจ็บมากไหม? ตอนที่มีเซ็กส์
เสียวไหม?
ยังมีอีกๆ แฟนเธอเอาเก่งไหม? ฉันได้ยินมาว่า ผู้ชายเอเชียเอาไม่ค่อยเก่ง
แต่เมื่อคืนประพันธ์เล่นเอานานขนาดนั้น เขาถือว่า
เก่งไหม? ”
พิงกี้ “
” คำถามเยอะขนาดนี้ จะให้เธอตอบข้อไหนก่อนดีหล่ะ?
อีกอย่างเธอก็ไม่อยากตอบ! ตอนที่พิงกี้จะพูดกับ
ปราณีสักสองคำ
จู่ๆสายตาเหลียวไปเห็นประพันธ์ ทันใดนั้นเธอ แข็งทื่อไปเลย
ประพันธ์ยืนอยู่หน้าประตู ก็ไม่รู้ว่าได้ยินที่เมื่อกี้ทั้ง สองคุยกันหรือเปล่า?
ทักทายเธอทั้งสองด้วยสีหน้าแววตาที่สงบ
ใบหน้ามีรอยยิ้มที่เบิกบานและเป็นมิตรไมตรี
“ อรุณสวัสดิ์ครับสาวสวยทั้งสอง
พิงกี้ “…”
ปราณี “ .….……. ”
ท่าทางที่เรียบร้อยมีมารยาทนี้
ดูไม่ออกว่าจะเป็นคนที่มีสไตล์เรื่องบนเตียงรุนแรง
ขนาดนั้นเลย
“ นินทาลับหลังคนไม่ได้จริงๆ ” จนกว่าประพันธ์ปิดประตูจากไป
ปราณีถึงลูบที่ศรีษะอย่างหดหู เธอไม่กล้าถาม คําถามอีกแล้ว
เพราะยังไงถูกคนจับได้ไม่ใช่เรื่องน่าดีใจแน่ แถม ยังร้อนตัวด้วยซ้ำ
พิงกี้ยักคิ้วเล็กน้อย ตอนแรกรู้สึกผู้เช่าร่วมสองคน
แต่ตอนนี้เธออยากย้ายห้องแล้วจริงๆ
แต่พอนึกถึงตัวเองย้ายเข้ามาอยู่แค่หนึ่งสัปดาห์
คงเป็นไปไม่ได้ที่ทุกครั้งจะเจอผู้ให้เช่าที่คุยง่าย
เมื่อครั้งก่อน
ยอมคืนค่าห้องและค่ามัดจำให้เธอ พิงกี้ก็เลยล้ม
เลิกความคิดนี้ไป
ต่อไปอย่างมากก็แค่เสาร์อาทิตย์ไปพักข้างนอก
ขอแค่อย่าเจอหน้าประพันธ์ก็พอ แต่ที่เธอคิดไม่
ถึงคือ
แค่ด้วยกลัวเจอปัญหาในชั่วขณะ แต่สุดท้ายกลับ
นี้ดีเจอปัญหาที่ใหญ่กว่า
