เขา…
เคว้นหรือ?
มองตามสายตาเตชิตไป มองผ่านกระจก
ทรายบนประตู
พิงกี้สามารถเห็นเงาที่สูงใหญ่ยืนอยู่นอก
ประตู
เหมือนเขาตั้งใจยืนอยู่ตรงนั้น ไม่เพียงแต่
หามุมที่ดีที่สุด
แถมยังยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นไม่ขยับเลย ราวกับ ท่ายืนของทหารที่หนักแน่นเหมือนภูเขาสูงชัน
ให้เธอเงยหน้าก็สามารถมองเห็นเขาได้ ไม่มีทางละเลยสายตาเด็ดขาด
ที่จริงหลายวันมานี้พิงกี้ไม่สามารถละเลย สายตาได้จริงๆ
แต่แค่ไม่อยากเผชิญหน้าเฉยๆ
“ฉันยังไม่ได้คิดเลย” พิงกี้พูด
“ยังไม่ได้คิดเลย?” เตชิตหลุดขำทีนึง “ฉันดูสารรูปที่ลังเลตัดสินใจไม่ได้อย่างเธอ
ไม่ช้าก็เร็วเดี๋ยวก็พัวพันกับเขาอีก!แต่ว่าที่ ฉันจะตักเตือนเธอคือ
กลางวันเขาอยู่เป็นเพื่อนกับลิสาที่อีกโรง พยาบาลหนึ่งสองชั่วโมง กลางคืนถึงมาหาเธอ
เธอว่าเขาแคร์เธอจริงๆหรือว่าแค่หลอกเธอ ไม่เสียเสียเพื่อนนอนอย่างเธอ?
เพื่อจะทำลายชื่อเสียงเควิน แม้แต่คำ ว่า“เพื่อนนอน เตชินก็พูดออกมาแล้ว
เห็นได้ชัดว่าสู้สุดตัวเลย
พิงกี้ยิ้มอ่อนพร้อมทำตาขาว แสดงให้เห็น ความหมายว่า “เกี่ยวอะไรกับคุณ
เห็นคําพูดนี้ยังไม่สามารถกระทบกระเทือน พิงกี้ได้ เตชิตเปลี่ยนความคิด
เริ่มพูดเหลวไหลอย่างมาดขรึม ยังมีเรื่อง สําคัญมากเรื่องนึง เธอจะฟังไหม?”
“ไม่ฟัง”
“ฮม? เธอไม่ฟังฉันก็จะพูด….ฉันฟังหมอบ
อกแล้ว
สมองถูกกระทบกระเทือนของเธอจะมีผลก ระทบต่อเรื่องอย่างว่า ต่อไปทุกครั้งเธอทำนาน มากไม่ได้
ไม่สามารถใช้ความรุนแรงกับเธอ เธอ รู้ไหม? สไตล์อย่างเควินไม่เหมาะสมกับเธอ เลย!”
“หลักฐานล่ะ?”พิงกี้ย้อนถาม
“เธออยากได้หลักฐาน ? ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว!” เก ตอบขาทีนึง
จากนั้นก็ลุกขึ้นอย่างหน้าระรื่น
“ฉันจะไปหาหมอเดี๋ยวนี้ ให้เขามาพูด เหตุผลทางวิทยาศาสตร์นี้กับเธอ!”
“เฮอ เฮอ!”
ไอ้ซื่อบื้อนี่ไปโรงพยาบาลส่วนตัวของเขา ให้หมอในโรงพยาบาลของเขามาพูดกับเธอ
นี่ไม่เท่ากับว่าให้โอกาศเขาได้ไปหาผู้ช่วย หรอกหรือ?
นอกจากหมอท่านนั้นจะมีจริยธรรม
ไม่งั้นต้องเต็มใจที่จะพูดโกหกเรื่องเล็ก น้อยแบบนี้แน่นอน!
พิงกี้ไม่หลงกลหรอก “ฉันจะยังไงก็ไม่ เกี่ยวกับคุณ คุณกังวลขนาดนี้ทำไม?
คุณชอบแค่สาวเวอร์จิ้น ถึงกังวลแทนฉัน
ไปมา
ก็ไม่สามารถทำให้นฉันเป็นสาวเวอร์จิ้นขึ้ นมาหรอก!”
เตชิตกำลังดื่มน้ำอยู่ “พัวะ” พ่น ออกมาโดยตรงเลย
โชคดีคืนนี้น้ำหวานไม่อยู่ที่นี่
ไม่งั้นต้องหัวเราะเยาะเขาเป็นคนซื่อบื้อที่ ดื่มน้ำก็ยังสำลักได้
พิงกี้ “
“เธอ….แก๊กๆๆ แม่ง เธอนี่สำรวมปาก หน่อยไม่ได้หรือไง?
“พูดจาดีกับอันธพาลอย่างคุณก็เสีย เปรียบน่ะสิ!”
เตชิต ”
“คุณไม่มีธุระก็รีบไปเถอะ อย่ามาขวางหู ขวางตาอยู่ที่นี่! ใช่แล้ว
อย่าลืมก่อนที่จะปล่อยสมคิดกับวันเพ็ญ
ออกมา
เพิ่มความปลอดภัยในโรงพยาบาลให้แน่น หนากว่านี้ด้วย
ไม่งั้นถ้าฉันเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา ฉันจะมา หาเรื่องคุณคนแรกเลย!
“ฮ่ม!”
ทั้งตัวมีแต่ลมหายใจที่“ข้าไม่ พอใจละเหยอยู่
เตชิตนำพาใบหน้าที่เย็นชาเดินไปทาง
ประตู
เขากะจะไปแล้วจริงๆ แต่พอตอนที่เขาดึง ประตูออก แววตาก็มีความได้ใจโผล่ขึ้นมาอีก
มีคนน่าสงสารกว่าเขาเสียอีก เขาจะไม่รู้ สึกได้ใจยังไงไหว?
“โถ! คุณเควินยังยืนอยู่หรอ?เห็นนายยืน มาหลายคืนแล้ว ฉันเองยังรู้สึกเหนื่อยแทนนาย เลย
เอางี้ไหมฉันไปเอาเก้าอี้มาให้นาย จะได้ให้ นายเป็นหินที่เฝ้ารออย่างวางใจ?
เตชิตเดินไปที่ตรงหน้าเควินด้วยสีหน้าที่โอ เว่อร์และต่ำช้า
เควินรูปร่างสูงใหญ่สง่าผ่าเผย สวมใส่เสื้อ เชิ้ตสีดำและกางเกงสีดำ บุคลิกเย็นชา
ดูไปแล้วเหมือนหินดำก้อนใหญ่หนึ่งก้อน สามารถดึงดูดสายตาของพยาบาลได้ทุกเมื่อ
ไม่เข้าใจผู้ชายที่หล่อเหลาคนนี้ทำไมต้อง ยืนอยู่หน้าประตูอย่างเงียบๆ
แต่แล้ว ในสายตาของเตชิต คนที่หลายวัน ติดต่อกันไม่สามารถเข้าห้องของพิงกี้คนนี้
เป็นผู้แพ้ภายใต้ฝ่ามือของเขาชัดๆ ไม่มี อะไรให้น่ายกย่องเลย!
ตอนนี้เขาใจดีมาสนใจเขา แค่เห็นเขาดูน่า สงสารเฉยๆ !
เผชิญหน้ากับการท้าทายของเตชิต เควิน แค่เหลียวมองเขาด้วยสายตาเย็นชาทีนึง
จากนั้นก็ทำเหมือนเขาเป็นอากาศ
ทีนี้เตชิตไม่พอใจแล้ว
“ท่านปะธานเควิน ตอนฉันเข้าห้องเธอนาย สามารถทําเป็นไม่เห็นฉันได้
แต่ถ้าวันไหนเธอขึ้นเตียงของฉัน ทำเรื่องมี
ความสุขทุกคืน
นายยังสามารถทำเป็นมองไม่เห็นฉันอีก ไหม?”
ใบหน้าที่สวยหล่อไม่มีที่ติมีรอยยิ้มที่ร้ายๆ คําที่พูดออกมาจากริมฝีปากที่บางแดง
แทบจะพริบตาเดียวก็ทำให้เควินโกรธกริ้ว
ขึ้นมา
นัยน์ตาที่ดุร้ายหรี่ตา เควินยื่นมือข้างนึง ออกมาอย่างไว แค่ท่าทีเดียวก็พุ่งไปจับมือของ เตชิตไว้
ผลักเขาออกไปข้างๆอย่างโหด
รอเตชิตยืนนิ่งแล้ว ด้วยสัญชาติญาณเต ชิตสวนกลับ
เควินเหมือนคาดเดาได้ตั้งนานแล้ว
เขาจู่โจมกลับไปอย่างไว กดเตชิตแนบกับ ผนังที่เย็นเฉียบอย่างแรง
นัยน์ตาที่สงบและเย็นชาจ้องเขาไว้
สายตาเต็มไปด้วยความเยือกเย็นเหมือน ลูกเห็บ!
การประลองของทั้งสอง เควินเป็นฝ่าย ควบคุมโอกาศที่เหนือกว่าตลอด
และเป็นฝ่ายล็อคเป้ากับชัยชนะ!
ข้อศอกของเขาจี้อยู่ที่ลำคอเขา มือข้าง เดียวล็อคคอเขาไว้ แค่เขาทำท่ากดลงไปเบาๆ
เตชิตก็ต้องมีจุดจบที่ตายสถานเดียว!
ถึงแม้ใครๆก็รู้ว่าเขาไม่ทำถึงขั้นนั้น แต่ก็ ทำให้คนหวาดผวาไม่น้อยเลย!
และทําให้คนกล้ำกลืนฝืนทน!
“พวกคุณทําอะไรกัน?”นาทีสำคัญ เสียง
ตื่นตกใจด้งขึ้น
พิงกี้พุ่งมาที่ตรงหน้าของทั้งสอง ดวงตาที่ กลมโตจ้องเควินไว้ “คุณปล่อยเขาเดี๋ยวนี้!”
เควินกับเตชิตต่างก็หันไปมองที่พิงกี้
คิดถึงครั้งก่อนก็เป็นแบบนี้ ในใจพิงกี้คิด แต่จะขวางที่ตรงหน้ามานพ
ทำเพื่อมานพซึ่งๆหน้าเขา เควินยิ่งหน้าบึ้ง เข้าไปอีก
เหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ถูกเมฆดำ ปกคลุมไว้
“คุณปล่อยเขา หรือคุณจะทำให้เขาตาย จริงๆหรือ?”เห็นพูดหว่านล้อมเควินไม่ได้
พิงกี้ก็ลงมือเองเลย เธอดึงมือที่กั้นอยู่ในลำ คอของเตชิต “คุณสองคนอายุก็ไม่น้อยแล้วอย่าทําตัวปัญญาอ่อนขนาดนี้ได้ไหม? จะ ต่อยก็ไสหัวออกจากโรงพยาบาลแล้วค่อยต่อย
อย่าให้ฉันกังวลอย่างเปล่าประโยชน์!
มือถูกพิงกี้กุมไว้ เควินปล่อยมือไปตามแรง
ของเธอ
ไม่อยากให้การต่อต้านของตัวเองทำร้าย
โดนเธอ
แต่ว่า หลังจากปล่อยเตชิต เขาย้อนกลับ ไปจับมือของพิงกี้ไว้แน่น
มองเธอไม่คลาดสายตา
เหมือนกับว่าเตชิตที่อยู่ข้างกายไสหัวไปตั้ง นานแล้ว ในสายตาสามารถจุได้เธอแค่คนเดียว
“คุณปล่อยฉัน!” พิงกี้รู้สึกโกรธ
อยากดึงมือกลับ แต่เควินดันยังไงก็ไม่ยอมปล่อยมือ
ใบหน้าที่สะสวยเริ่มแดง เธอขมวดคิ้ว สายตาเต็มไปด้วยความรําคาญ
เธอเพิ่งช่วยเตชิตออกจากมือของเควิน แต่ กลับเอาตัวเองแลกเข้าไป
ดูยังไงก็เป็นการค้าขายที่ได้กำไรชัดๆ! เธอเสียใจที่ออกมาคลี่คลาย
“หรือว่าเอางี้ คุณสองคนดวลกันต่อเถอะ ฉันแค่อยากกลับไปพักผ่อน
ไม่อยากมีส่วนร่วมการแสดงที่ปัญญาอ่อน ของคุณสองคน
เพราะยังไงคุณสองคนก็ไม่ใช่คนดีอะไร
อยู่แล้ว
ใครทำใครตายก็ถือว่าช่วยชาติกำจัดคน คนเลวก็แล้วกัน”
