คุณชายมาดเข้มกับคุณหนูสุดแสบ – 173: แค่ยิงขาเขาได้รับบาดเจ็บข้างเดียว จะเป็นอะไรไป?

ให้ตายสิ! แผ่นหลังชนเข้ากับมุมโต๊ะที่ แหลมคมพอดี ถึงหนังหนาหยาบกระด้างหรือ ทนต่อการทุบตียังไง พริบตาเดียวเตชิตก็ยัง เจ็บจนเหงื่อไหล

เขายังไม่ลุกขึ้นจากพื้น ข้างหูก็มีเสียงที่ ตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูกดังขึ้น “เค…..เค วิน?”

เควิน?

เตชิตหันไปมองที่ประตู ผู้ชายที่ยืนอยู่หน้า ประตูไม่ใช่เควินแล้วยังจะเป็นใครได้?

“เตชิต นายอีกแล้วหรอ?!

เควินไม่เหลียวมองพิงกี้ที่อยู่บนพื้นเลย สายตาจ้องเตชิตที่ตกตะลึง แค่หยุดนิ่งไปไม่กี่วิ ร่างกายของเขาก็พุ่งมาไวเหมือนกระแสไฟ แล้ว ชกไปที่กรามของเตชิตอย่างโหดอีกที

ทั้งโหดทั้งหนัก ไม่มีการออมมือแม้แต่นิด

ชกจนเตชิตหน้ามืดตามัว
กลิ่นคาวของเลือดกระจายมาที่ฟันและ

ปาก

“เควิน นายอย่าคิดจะพาเธอไปเด็ดขาด! ถูกชกจนโมโหสุดขีด เตชิตตะคอกใส่

เขาก็ไม่ใช่คนที่จะรังแกได้ง่ายๆ เขาพลิก ตัวกระโดดขึ้นจากพื้น เขาใช้ความเร็วเหมือน ลมกระทืบไปที่หลังของเควิน ใช้แรงทั้งหมดที่มี กระทืบไปอย่างโหด

ทั้สองเจอหน้าพูดจาไม่ถูกคอแค่คำ เดียวก็ชกต่อยกันเลย ไม่นานห้องเล็กๆนี้ก็ กระจัดกระจายยุ่งเหยิงไปหมด

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ อย่าตีกันอีกเลย!” พิงกี้ ปวดหัวจนจะระเบิดอยู่แล้ว เธอแทรกเข้าไป ในสงครามนี้ไม่ได้ด้วยซ้ำ ได้แต่ตะโกนและ โบกมืออย่างเปล่าประโยชน์ “หยุดได้แล้วๆ!

เควินทําไมมาเร็วขนาดนี้?
ทำไมสถานที่นี้ถึงถูกตรวจสอบเจอเร็ว

ขนาดนี้?

สมองของพิงกี้มีข้อสงสัยเยอะมาก แต่ตอน นี้ที่เธอต้องการที่สุดคืออยากให้ผู้ชายสองคนนี้ หยุด อย่าตีกันต่อเลย!

เสียดาย เธอตะโกนเสียงดังยังไงก็ห้าม ปรามไม่ได้

ตอนที่เธอร้อนรนใจ จู่ๆเธอเห็นเตชิตส่ง สายตาให้เธอ ไปหน้าประตู

“ไปหน้าประตู?”

“อืม”

พิงกี้ยังอยากถามอีก แต่ตอนที่เตชิตแยก สมาธิโดนเควินชกไปอีกสองหมัด เขาอารมณ์ ขึ้นแล้วชกต่อยกับเควินต่อ เขาไม่มีเวลามา สนใจเธอด้วยซ้ำ
เอาเถอะ ไม่สนใจแล้ว!

พิงกี้กัดริมฝีปากและเดินไปที่หน้าประตู กะ

ว่าจะลองดู

กว่าเธอจะเขยิบร่างกายมาถึงที่หน้าประตู ได้ไม่ง่ายเลย ทันใดนั้นเตชิตที่อยู่ในการ สงครามยกเก้าอี้มาตัวหนึ่ง และโยนไปที่เควิน จากนั้นเขาได้ดึงมือพิงกี้และวิ่งออกไปข้างนอก “ไป!”

ทั้งสองเดินผ่านประตู ดูตรงหน้าก็ใกล้จะ ทิ้งระยะห่างออกจากเควินแล้ว แต่แล้ว “ปัง” จู่ๆเสียงปืนได้ทำลายจังหวะ และทำให้หัวใจ ของพิงกี้สั่นไหว

“คุณ คุณเตชิต…….

พิงกี้ตัวแข็งทื่อและหันหลังกลับเหมือนหุ่น ยนต์ เตชิตเจ็บจนหน้าบูดเบี้ยว เควินที่อยู่ข้าง หลังเขายืนอย่างสงบ ความอาฆาตบนตัวโผล่ ออกมาให้เห็นอย่างห้ามไม่ได้ ทำให้คนอกสั่นขวัญแขวน

“โฟง!”

หัวเข่าของเตชิตทรุดลงไปกับพื้น ที่ขาเจ็บ เป็นพักๆ เลือดไหลออกมาจากบาดแผลไม่หยุด เหมือนน้ำพุที่ผุดออกมา ไม่นานก็ทำให้กางเกง เขาเปียกชุ่มด้วยเลือด

เขาคุกเข่าข้างเดียวที่พื้น พิงกี้ก็เหมือนกัน เขาหรี่ตามองไปด้านหลัง หัวปืนในมือยังมีเขม่า ควันอยู่ เควินเอาปืนสอดไปในซองที่อยู่ด้าน หลังเอวอย่างใจเย็น สายตาเย็นชาเหมือนมาร ที่เดินออกมาจากนรก เดินมาที่ทิศทางของทั้ง สองทีละก้าว

“ไปกับฉัน!”

เควินดึงพิงกี้มาจากข้างกายเตชิต และพูด

อย่างไม่อาจปฏิเสธ

“ไม่ ฉันไม่ไป!” พิงกี้ดิ้นรนขึ้นมา “รอก่อนรอก่อน…..คุณปล่อยฉันก่อน!เควินคุณปล่อย ฉัน คุณทำให้เตชิตได้รับบาดเจ็บ ฉันจะส่งเขา ไปโรงพยาบาล ไอ้สารเลว!”

“คุณเตชิต คุณเตชิต!”

คิดไม่ถึงว่าเควินจะลั่นไก พิงกี้ทั้งตกใจทั้ง กลัวและทั้งโกรธ ในใจวุ่นวายไปหมด ถูกเควิน ดึงแขนให้เดินไปข้างหน้า เธอร้องไห้ขัดขืน เธอ อยากไปดูอาการบาดเจ็บของเตชิตว่าเป็นยังไง บ้าง? แต่จะดิ้นรนยังไงก็ไม่หลุดจากการคุมตัว ของเขา

ไม่นาน เธอที่ไม่เชื่อฟังก็ถูกผู้ชายแบกขึ้น มาที่ไหล่ พาเธอไปที่ลิฟท์อย่างแข็งกร้าว

ระหว่างน้ำตาคลอเบ้าจนตาพร่ามัว เธอเห็น แค่เตชิตคุกเข่าข้างเดียวอยู่บนพื้น เลือดไหล ออกลงมาจากชายกางเกงของเขา เธอตะโกน เสียงดัง “เตชิต คุณรีบไปโรงพยาบาล รีบไป เร็วๆ!”
“พิงกี้”

เห็นตำตาว่าพิงกี้ถูกคนพาตัวไป เตชิต อยากวิ่งไปตาม แต่เพิ่งเดินได้สองก้าว บอดี้ การ์ดเสื้อ คนหนึ่งก็ขวางอยู่ตรงหน้าเขา “คุณเควินครับ คุณอย่าให้พวกผมลำบากใจ เลยนะครับ”

“เย็ดแม่ง!”

เตชิตชกไปที่ประตูอย่างโหดหนึ่งหมัด สายตาเย็นเหมือนน้ำแข็งในคืนเหน็บหนาว

“โพ่ง!”

เพราะแรงที่เยอะมหาศาลของผู้ชาย พิงกี้ที่ ถูกโยนเข้าไปในรถเหมือนแทบจะพุ่งเข้าไปใน รถเลย ศรีษะชนเข้ากับประตูรถอีกฝั่ง เจ็บจน ตาเธอเห็นดาวเลย
แต่ว่านี่ถือเป็นโอกาสที่ดี

พิงกี้บิดตัวดึงประตูรถที่ใกล้ตัวแล้วจะวิ่ง ออกไป แต่เสียดาย ท่าทางที่ว่องไวกว่าเธอคือ มือของผู้ชาย

เขาจับไหล่เธอแล้วดึงมาข้างหลัง เธอก็ล้ม กลับมาที่รถใหม่ ได้แต่มองดูพายุปิดประตูรถ

“เควิน คุณต้องการอะไรกันแน่ คุณบ้าไป แล้วใช่มั้ย?! ” มองผู้ชายที่เย็นชาและสงบ พิง กี้ที่กราดเกรี้ยวซักถามด้วยความเสียงเย็นชา “เตชิตแค่ช่วยฉัน ไม่มีก้ลยว่าคุณจะลั่นไก คุณ ยังเป็นคนอยู่รึเปล่า?!

“เหอะ……แค่ยิงขาเขาได้รับบาดเจ็บข้าง เดียวจะเป็นอะไรไป?” เควินเก็บความอาฆาตไว้ และเหลียวมองมาที่เธอ “ฉันเป็นนิสัยไม่ค่อย ดีเท่าไหร่ ถ้าครั้งหน้าเขายังกล้าทําเรื่องแบบ นี้ให้ฉันเห็นอีก ฉันไม่ยิงแค่ขาเขาแน่! เธอเอง ก็ทำตัวดีๆหน่อย ถ้าเธอยังให้ผู้ชายคนอื่นแตะ เนื้อต้องตัวเธอแม้แต่นิด ฉันจะให้เธอรู้ถทธิ์เดชของฉัน อย่าคิดว่าฉันจะไม่ลงมือกับเธอ!

“ออกรถ!”

สั่งการพายุด้วยเสียงเย็นชา เควินหลับตา พิงที่เบาะรถ เหมือนภูเขาน้ำแข็งลูกใหญ่ที่ ละเหยออกมาแต่ความเย็น ทำให้คนยากและไม่ กล้าที่จะเข้าใกล้

พิงกี้หายใจลึกๆ มองเขาไว้ ความกล้าหาญ ในร่างกายเหมือนถูกซัดหายไปในทะเล

เควินที่เป็นแบบนี้น่ากลัวมาก ด้วย จิตใต้สำนึกทำให้เธอเม้มปากไว้แน่น

เวลาผ่านไปทุกวินาที เธอยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึก ทรมานใจ ความกลัวในใจภายใต้ความทรมานที่ เนิ่นนานถูกความกังวลมาแทนที

เตชิตเป็นยังไงบ้าง ไปโรงพยาบาลอาการบาดเจ็บสาหัสหรือเปล่า………..

เธอเป็นคนทำให้เขาได้รับบาดเจ็บแท้ๆ เธอ จะทำเป็นไม่สนใจและไม่ถามไถ่ได้ยังไง?

“คุณเตชิต…..” พูดจาเสียงเบา จู่ๆพิงกี้ นึกถึงกระเป๋าที่ถูกเธอสะพายมาด้วย มือถือ อยู่ เธอรีบหยิบมือถือออกมา โทรหาเตชิตด้วย มือที่สั่นเล็กน้อย “ฮัลโหล คุณเตชิต ตอนนี้คุณ อยู่ไหน……..”

“พิงกี้!”

พูดยังไม่ทันจบมือถือก็ถูกแย่งไปแล้ว ผู้ชายจ้องเธอไว้ แววตาที่เย็นชาเหมือนมีน้ำ แข็งปกคลุมอยู่

“เค เควิน..………

“อย่าท้าทายกับความอดทนของฉันเข้าใจ ไหม?!เธอคิดว่าฉันจะตามใจเธอครั้งแล้วครั้ เล่า ดูเธอจู๋จี๋กับผู้ชายคนอื่นแล้วฉันยังทำเป็นไม่เห็นงั้นหรอ เธอคิดว่าฉันเป็นใคร?!”