หลังจากสลักความเชื่อมั่นที่เพิ่งค้นพบลงไปในส่วนลึกของหัวใจ วาห์นก็ทบทวนการทำงานของ ‘เดอะพาธ’ ต่อ เขาสังเกตเห็นว่ามีสิ่งใหม่ที่มีชื่อว่า ‘ดูค่าความชื่นชอบ’ ถูกเพิ่มเข้ามาซึ่งเขาจำได้ว่าได้รับมันจากตอนที่ใช้ ‘แพคเกจมือใหม่’ เขาตัดสินใจที่จะสอบถามเกี่ยวกับวิธีใช้มันในภายหลังเพราะเขายังไม่ได้ดู ‘ช่องเก็บของ’ ตามที่พี่สาวแนะนำไว้เลย
วาห์นกล่าวในใจว่า ‘แสดงช่องเก็บของ’
ทันใดนั้นเขาก็เห็นช่องตารางทั้งหมด 27 ช่องซึ่งเป็นพื้นที่ว่างเปล่า ส่วนทางด้านซ้ายของตารางก็เป็นภาพร่างกายพื้นฐานของมนุษย์โดยมีช่องว่างทั้งหมด 13 ช่อง มีตำแหน่งที่เป็นช่องว่างเดี่ยวถูกจัดไว้ในแต่ละตำแหน่ง : ส่วนหัว ส่วนคอ ส่วนลำตัว ส่วนเอวและส่วนขา และยังมีสองช่องว่างแบบสองช่องคู่กันตามส่วนต่างๆ : ส่วนมือ ส่วนเท้า ส่วนข้อมือและนิ้วมือ เขาเห็นว่าทุกอย่างที่เขากำลังสวมใส่อยู่ในตอนนี้นั้นปรากฏอยู่บนรูปภาพของร่างกาย เมื่อตรวจสอบอย่างใกล้ชิด เขาสังเกตเห็นว่าตัวเองสามารถอ่านรายละเอียดของไอเท็มต่างๆ ได้
เสื้อคลุมขนแกะ 3 ชั้น (สีน้ำตาล)
ระดับ: (I) เกราะลำตัว
ช่อง: 0
พลังป้องกัน: 3 (ป้องกันกายภาพ)
พลังป้องกันเวท: 1 (ป้องกันเวทมนตร์)
เสื้อคลุมป้องกันที่ช่วยป้องกันธาตุต่างๆ ส่วนการทำงานแบบ 3 ชั้น จะมีคุณสมบัติกันน้ำขั้นพื้นฐาน
กางเกงผ้าลินินทั่วไป (สีดำ)
ระดับ: (I) เกราะขา
ช่อง: 0
พลังป้องกัน: 2
พลังป้องกันเวท: 1
กางเกงขายาวที่สวมใส่กันทั่วไปโดยมนุษย์ภายในทวีปอีเดน (TL: กางเกงแบบไม่มีกระเป๋า!)
เข็มขัดหนังนิรภัย (สีน้ำตาล)
ระดับ: (H) เกราะเอว
ช่อง: 2
-คนโทน้ำแห่งการเติมเต็ม
พลังป้องกัน: 1
พลังป้องกันเวท: 0
เข็มขัดที่ทำมาจากหนังของมิโนทอร์ มีค่าความทนทานปานกลางและสามารถแขวนไอเท็มได้สองชิ้น
คนโทน้ำแห่งการเติมเต็ม
ระดับ: (B) อุปกรณ์เสริมที่ติดรอบเอว
ค่าสถานะพิเศษ: ไม่สามารถทำลายได้
คนโทน้ำที่ถูกสร้างโดยสิ่งเร้นลับที่อยู่ใต้ก้นมหาสมุทร คนโทน้ำที่ได้รับพรจากเทพีแอมพิไทร์ทำให้น้ำในคนโทเพิ่มขึ้นมาหนึ่งลิตรต่อชั่วโมงจนกว่ามันจะเต็ม
รองเท้าหนังแกะทั่วไป (x2)
ระดับ: (I)
ช่อง: 0
พลังป้องกัน: 1
พลังป้องกันเวท: 1
รองเท้าแตะทั่วไปที่ถูกสวมใส่โดยมนุษย์บนทวีปอีเดน ถูกสร้างขึ้นจากหนังแกะและต้นป่าน
วาห์นรู้สึกประหลาดใจมากโดยเฉพาะข้อมูลของ ‘คนโทน้ำแห่งการเติมเต็ม’ หากมีไอเท็มชิ้นนี้ เขาจะไม่ต้องกังวลเรื่องการตามหาแหล่งน้ำสะอาด และหากเขาหาภาชนะมาเพิ่มได้ เขาก็จะสามารถนำน้ำสะอาดมาเติมใส่อีกภาชนะเพื่อสำรองน้ำไว้สำหรับการอาบ
ในขณะที่เขายังตรวจสอบสิ่งที่เป็น ‘อุปกรณ์สวมใส่’ อยู่นั้น เขาสังเกตเห็นว่ามีไอคอนอยู่ที่มุมด้านล่างขวาของแต่ละช่องอุปกรณ์สวมใส่ มันดูเหมือนลูกศรสองอันที่มีส่วนหัวและท้ายต่อกันเป็นรูปวงกลม เมื่อเขา ‘คิด’ ที่จะไปกดมัน…
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย!?” วาห์นอุทานออกมา และเห็นว่าเสื้อที่เขากำลังใส่ก่อนหน้านี้หายไปแล้ว เหลือไว้เพียงหน้าอกเปลือยเปล่าที่ดูสะอาดสะอ้าน เขาสังเกตเห็นถึงช่องที่ตอนนี้ ‘ว่างเปล่า’ และมีรูปจางๆ ของเสื้อคลุมอยู่ด้านหลัง เมื่อเขา ‘คิด’ จะกดมันอีกครั้ง ทันใดนั้นเสื้อก็ปรากฏขึ้นมาใหม่
“นี่หมายความว่าเราสามารถใส่หรือถอดไอเท็มที่อยู่ในช่องอุปกรณ์สวมใส่ได้อย่างอิสระเลยเหรอ?”
(*ถูกต้องแล้ววาห์น ฉันรู้สึกประทับใจมากเลยที่เธอสามารถค้นพบมันได้ด้วยตัวเองภายในเวลาอันสั้น เธอคงเห็นช่องอุปกรณ์สวมใส่ที่อยู่บนมือของเธอแล้วสินะ*)
จากคำแนะนำที่ได้รับจากพี่สาว วาห์นสังเกตเห็นภาพจางๆ อยู่ด้านหลังช่องอุปกรณ์สวมใส่ที่ส่วนมือ ที่ช่องด้านขวานั้นมีมีดอยู่เล่มหนึ่ง ในขณะที่ช่องทางด้านซ้ายเป็นขวานขนาดเล็ก เมื่อใส่แต่ละอันเข้าไป มีดและขวานก็มาปรากฏอยู่บนมือของเขาแล้ว เขาทำการตรวจสอบพวกมัน
มีดเหล็กกล้าทั่วไป
ระดับ: (H)
ช่อง: 0
พลังโจมตี: 90(+10)
พลังโจมตีเวท: 10
มีดที่ถูกหลอมด้วยเทคนิคการสกัดแบบพิเศษที่ช่วยเพิ่มความทนทานของตัวมีด ตัวใบมีดนั้นถูกลับอย่างทั่วถึงซึ่งส่งผลให้พลังโจมตีเพิ่มขึ้น
ขวานเหล็กกล้าทั่วไป
ระดับ: (H)
ช่อง: 0
พลังโจมตี: 110(+10)
พลังโจมตีเวท: 0
ขวานที่ถูกหลอมด้วยเทคนิคการสกัดแบบพิเศษที่ช่วยเพิ่มความทนทานของตัวขวาน ตัวใบมีดนั้นถูกลับอย่างทั่วถึงซึ่งส่งผลให้พลังโจมตีเพิ่มขึ้น ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการตัดต้นไม้
หลังจากอ่านคำอธิบาย วาห์นก็วัดน้ำหนังของอาวุธทั้งสองชิ้นบนฝ่ามือของเขา มีดค่อนข้างจะเบาแม้แต่สำหรับวาห์น มันยังมีสมดุลที่ยอดเยี่ยมถึงแม้ว่าตัวใบมีดจะยาวเพียง 20 เซนติเมตรเท่านั้น ตัวขวานนั้นหนักกว่ามีดมาก ซึ่งน่าจะเป็นผลมาจากพลังโจมตีกายภาพที่มีมากกว่า เขามองไปยังใบมีดขวานที่ยาวเพียงแค่ประมาณ 13 เซนติเมตร พร้อมกับความหนาราวๆ 4 เซนติเมตร นอกจากนี้เขายังทดลองกวัดแกว่งไอเท็มทั้งสองและพบว่าได้เกิดการเปลี่ยนแปลงในช่องอุปกรณ์สวมใส่ของเขา
“เจ๋งชะมัดเลย” เขาอุทานขณะที่สลับอุปกรณ์ซ้ำไปซ้ำมาพร้อมกับมองการหายไปและปรากฏขึ้นมาบนมือของเขาใหม่อีกครั้งในแบบทันทีทันควัน
(*อะแฮ่ม*)
วาห์นตกใจกับเสียงกระแอมที่จู่ๆ ก็ดังขึ้นภายในจิตใจของเขา จึงส่งผลให้เขาทำมีดหล่นลงไปบนพื้น เนื่องจากว่าเมื่อกี้เขามุ่งสมาธิไปที่การสลับไอคอนอย่างเดียว เขาจึงสังเกตเห็นว่าเมื่อเขาทำมีดหล่น รูปภาพที่อยู่ในช่องก็หายไปด้วย
“ขอโทษด้วยครับ พี่สาว” วาห์นกล่าวขณะที่หยิบมีดขึ้นมากจากพื้น มันแค่เจ๋งมากเลยที่เห็นสิ่งของหายไปแล้วกลับขึ้นมาใหม่แบบเมื่อกี้นี้ มันเกือบจะเหมือนมายากลจนผมลืมเรื่องอื่นไปหมดเลย”
เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงเชิงขอโทษแล้วก็ได้ยินพี่สาวตอบกลับมา
(*ไม่เป็นไรหรอกวาห์น แต่เธอควรลำดับความสำคัญให้ถูกด้วย ตอนนี้เวลาบ่ายสามแล้วดังนั้นเธอจะต้องเริ่มตามหาที่พักแรมและอาหารก่อนที่ดวงอาทิตย์จะตกดิน*)
“เข้าใจแล้วครับพี่สาว ขอบคุณนะครับที่เตือน แต่ถ้าดวงอาทิตย์ตกดินแล้วจะเกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?” วาห์นถามออกไปขณะที่มองไปยังแสงกลมๆ ที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า
(*…เมื่อดวงอาทิตย์ตกดิน โลกก็จะมืดมิดและทำให้การมองเห็นยากขึ้น แถมมันยังอันตรายมากเพราะเหล่าสัตว์ที่ออกหากินกลางคืนจะเริ่มออกล่าหาอาหาร ถ้าเธอไม่สามารถหาที่พักแรมได้ก่อนที่ดวงอาทิตย์จะตกดิน ที่นี่จะกลายเป็นสถานที่อันตรายจนเธอไม่สามารถเดินไปไหนมาไหนได้เลย เรื่องนอนพักคงไม่ต้องพูดถึงแล้วล่ะ*)
วาห์นตะลึงไปกับข้อมูลใหม่นี้ เนื่องจากเขาใช้ชีวิตทั้งชีวิตอยู่ในสถานที่ปิด เขาจึงไม่เคยเห็นแม้แต่ดวงอาทิตย์หรือดวงจันทร์จริงๆ มาก่อนด้วยซ้ำ ข้อมูลทุกอย่างนั้นเขาได้มาจากมังงะกับอนิเมะทั้งหมด ซึ่งในเนื้อหาพวกนั้น ถึงแม้จะเป็นเวลากลางคืนแต่ทุกอย่างก็ยังสามารถมองเห็นได้ชัดเจน ซึ่งในชีวิตจริงแน่นอนว่ามันไม่ใช่แบบนั้น
“เข้าใจแล้วครับ ผมจะเริ่มตามหาที่พักแรมทันทีเลย! แต่ว่า… ผมควรจะเริ่มหาจากที่ไหนดีล่ะ? เพราะผมไม่เคยอยู่ในป่ามาก่อนเลย งั้นให้ผมควรมุ่งหน้าไปที่โอราริโอ้เลยไหม? บางทีผมอาจจะหาตัวละครจากในเนื้อเรื่องหลักเจอก็ได้ หรือแม้แต่อาจจะได้เข้าร่วมแฟมิเลียและเริ่มต้นการผจญภัยของผมเอง!”
ในขณะที่ความตื่นเต้นของเขาพุ่งสูงขึ้น เขาก็ได้ตระหนักได้อีกครั้งจากคำพูดที่พี่สาวกล่าวในประโยคมา
(*สำหรับเธอในตอนนี้คงเป็นไปไม่ได้หรอกนะ วาห์น แม้ว่าระยะทาง 30 กิโลเมตรดูเหมือนจะไม่ไกลมากนัก แต่เธอไม่สามารถไปถึงที่นั่นได้ก่อนอาทิตย์ตกดินแน่นอน นอกจากนี้การที่จะเข้าไปในเมืองได้ยังต้องใช้เงินอีกจำนวนหนึ่ง ดังนั้นหากไม่มีไอเท็มที่ใช้แลกเปลี่ยนหรือต่อรอง เธอจะไม่สามารถเข้าไปที่เมืองได้เลย แต่ปัจจัยที่สำคัญที่สุดก็คือตัวละครมากมายจากเนื้อเรื่องหลักอาจจะไม่ได้อยู่โอราริโอ้ในเวลานี้
“หมายความว่าไงเหรอครับพี่สาว? ทำไมพวกเขาถึงไม่อยู่ที่นั่นล่ะ?”
(*เป็นเพราะว่าเธอเข้ามาที่โลกใบนี้โดยไม่ได้กำหนดจุดหมายปลายทางและเวลา เพื่อชดเชยในส่วนนี้ ‘เดอะพาธ’ จึงทำการตัดสินใจแทนให้แทนโดยเลือกสถานที่และช่วงเวลาที่เหมาะสมที่สุดโดยให้เธอมาอยู่ที่นี่ในพื้นที่รอบนอกของป่าทิศตะวันตก สำหรับเหตุผลที่ตัวละครอาจยังไม่อยู่ในโอราริโอ้ในเวลานี้ก็เป็นเพราะตอนนี้เธออยู่ในช่วงเวลาสามปีก่อนที่เหตุการณ์ในเนื้อเรื่องหลักจะเริ่มต้นขึ้นยังไงล่ะ!*)
—————
