ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ – ตอนที่ 312
ช่วงชิงร่างกาย
โดย
หุ่นไล่กา
ชายผิวแดงหยุดมือหันมามองจิวโมไป๋ ดวงตาสีม่วงเป็นประกายโหดเหี้ยม เขาอ้าปากพูดภาษาบางอย่าง แต่พูดได้เพียงไม่กี่คำก็หยุดลง
“เสียเวลาพูดไปขยะมิติชั้นต่ำก็ไม่เข้าใจ…”
จิวโมไป๋ฟังเข้าใจทุกคำ แต่เขาแกล้งทำเป็นงุนงงไม่เข้าใจ
“แกเป็นใครทำไมเข้ามาอยู่ในทะเลสติของฉัน!”จิวโมไป๋พูดภาษาโลก ที่ชายผิวแดงไม่เข้าใจ
วูบ! ชายผิวแดงปรากฏตัวขึ้นที่หน้าของจิวโมไป๋ก่อนจะจับที่คออย่างรวดเร็ว เขายกจิวโมไป๋ขึ้น ใบหน้าแสระยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง สายตาสีม่วงกวาดไปทั่วร่างของจิวโมไป๋ในชั่วพริบตา
“ฮ่าๆ สวรรค์ยังปราณี ให้ข้าพบกับร่างกายที่มีสายเลือดมังกรระดับสวรรค์!”ชายผิวแดงร้องตะโกนด้วยความตื่นเต้น มือที่บีบคอจิวโมไป๋รัดแน่นขึ้น ทำให้ใบหน้าร่างวิญญาณของจิวโมไป๋เปลี่ยนเป็นขาวซีด
ชายผิวแดงไม่สนใจจิวโมไป๋แม้แต่น้อย เขากำลังสรรเสริญสวรรค์ที่พลิกจากร้ายเป็นดี เมื่อไม่กี่วินาทีก่อนหน้า เมื่อตรารับส่งฝั่งผู้สร้างในมือของเขาแตก เขาก็มองเห็นจุดจบของตัวเอง เขาจึงตัดสินใจเสี่ยงชีวิตใช้เคล็ดวิชาต้องห้าม ทำลายร่างกายให้เหลือเพียงวิญญาณ และใช้พลังวิญญาณทั้งหมดส่งวิญญาณที่ยังสมบูรณ์ผ่านตรารับส่งไปยังทะเลสติของคนที่ใกล้ตรารับส่งมากที่สุด เพื่อช่วงชิงร่างกาย เมื่อเขาชิงร่างกายเขาจะสามารถหยุดการทำลายตรารับส่ง
การกระทำครั้งนี้เสี่ยงมาก ถ้าตราถูกทำลายไปก่อน ต่อให้ชิงร่างใหม่ได้ วิญญาณก็เสียหายอยู่ดี และระดับการบ่มเพาะพลังของร่างเดิมจะหายไป ต้องเริ่มใหม่กับร่างที่ช่วงชิง วิชาต้องห้ามใช้ได้เพียงแค่ครั้งเดียว ถ้าได้รับร่างไร้พรสวรรค์จะเป็นการเสียเปล่าทันที ยากที่ฟื้นขึ้นมา
ชายผิวแดงมองไปรอบๆ พร้อมกับหัวเราะด้วยความตื่นเต้นราวกับพบสมบัติ สายเลือดมังกรระดับสวรรค์ ตำหนักยุทธ 108 หลัง เปลวเพลิงนิรันดร์…
ทุกอย่างจะเป็นของเขา!
ชายผิวแดงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาฉายด้วยความโลภ เขาไม่สนใจจิวโมไป๋ที่อยู่ในมือ สายตากวาดมองสำรวจความลึกลับในทะเลสติของจิวโมไป๋ เพื่อที่จะค้นพบอะไรดีๆมากกว่าเดิม สายตาของเขาก็ไปสะดุดที่สายฟ้าที่แลบไปมาในเมฆสีทองที่อยู่ขอบทะเลสติ
“นั้นมันทัณฑ์สวรรค์?”
จิวโมไป๋ที่ถูกจับ เขาแกล้งทำเป็นเจ็บปวดหวาดกลัว ในเวลาเดียวกันเขาก็ตรวจสอบความแข็งแกร่งของร่างวิญญาณปรมาจารย์ม่วงตรงหน้า
เขาไม่สามารถมองผ่านความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายได้เลย บ่งบอกว่าร่างวิญญาณของชายผิวแดงเหนือกว่าเขามาก พูดได้ว่าเขาไม่มีทางรอดได้เลย
ในช่วงวิกฤตนั้นเอง เขาก็นึกไปถึงตรารับส่งที่กำลังจะพัง จิวโมไป๋ก็ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว ในชั่วเวลาที่ชายผิวแดงกำลังมองไปยังสายฟ้าบยเมฆสีทอง เขาก็เรีบกร่างวิญญาณกลับไปควบคุมร่างทันที มือที่กำตรารับส่งก็ใช้กำลังทั้งหมดหักมัน!
ชายผิวแดงในทะเลสติมองไปที่มือว่างเปล่า เขาก็เข้าใจความคิดของจิวโมไป๋ทันที ไม่รอช้าเขาก็โบกมือพลังวิญยาณสีม่วงอ่อนที่ตอนนี้มีสีทองดำผสมก็ปรากฏขึ้น เห็นดังนั้นใบหน้าของชายผิวแดงก็เปลี่ยนไป
เพราะเขาแยกวิญญาณออกจากร่าง พลังวิญญาณจึงกระจายหายไปอย่างรวดเร็วเพียงไม่ถึง 30 วินาที ระดับของเขาก็ลดลงเหลือปรมาจารย์ทองดำปลาย!
ไม่เสียเวลาอีกพลังวิญญาณสีดำทองม่วงก็กลายเกิดลวดลายอาคม ก่อนที่สายฟ้าสีม่วงขนาดใหญ่พุ่งไปกระแทกผนังหัวใจพฤกษาบรรพกาล ที่เป็นอาณาเขตป้องกันทะเลสติ
เปรี้ยง! เสียงปะทะอย่างรุนแรง
จิวโมไป๋ที่กำลังควบคุมร่างกระอักเลือดกองใหญ่ เขาตั้งสติใช้แรงเฮือกสุดท้าย ในที่สุดตรารับส่งก็หักครึ่ง
สัญลักษณ์เผ่าเลือนลางเต็มทีแต่ยังไม่สลายไปดดยสมบูรณ์ ต้องใช้เวลาอีกครู่หนึ่งถึงจะสลายไปจนหมด ถ้าในเวลานี้อีกฝ่ายทำลายอาณาเขตทะเลสติ ยึดร่างของเขาและซ่อมตรารับส่งได้ วิญญาณของเขาก็สลายไปทันที
จิวโมไป๋หลับตากลับเข้าไปในทะเลสติ
เขาก็เห็น ผนังหัวใจพฤกษาบรรพกาลเกิดรอยร้าวอย่างน่ากลัว ยังดีที่ชายผิวแดงไม่ทำลายตำหนักยุทธที่ลอยอยู่บนฟ้า เขาคาดเดาจุดประสงที่เก็บตำหนักยุทธได้
จิวโมไป๋โบกมือข่ายอาคมสีทองพุ่งปะทะขัดขวางชาบผิวแดง
“แก! ทำลายตรารับส่งไปแล้ว”ชายผิวแดงเห็นร่างวิญญาณของจิวโมไป๋กลับมา เขาก็ร้องคำรามเสียงดัง เขาต้องเร่งมือ ข่ายอาคมสีทองดำ ไม่มีสีม่วงหลงเหลืออยู่ ขยายใหญ่หลายสิบเมตร ก่อนที่เปลวเพลิงขนาดใหญ่พุ่งเข้าหาผนังหัวใจพฤกษาบรรพกาล
จิวโมไป๋โบกมือข่ายอาคมนับสิบแตกออกเกิดเป็นม่านสีทองป้องกันเปลวเพลิง
แต่เขาดูถูกปรมาจารย์ทองดำกลางมากเกินไป ม่านพลังต้านได้เพียงไม่กีวินาทีก็แตกออก
เพลิงขนาดใหญ่ชนไปที่อาณาเขตอย่างรุนแรง ผนังสีเขียวเข้มแตกร้าวอย่างน่ากลัว
ใบหน้าร่างวิญญาณของจิวโมไป๋กลายเป็นซีดเผือก ร่างต้นกระอักเลือดอีกกองใหญ่
ใบหน้าของชายผิวแดงตอนนี้โกรธแค้นอย่างมาก เขาไม่คิดเลยว่าวัตถุที่อีกฝ่ายใช้สร้างทะเลสติจะแข็งแกร่งขนาดนี้
เขาโบกมือข่ายอาคมสีทองดำอ่อนปรากฎขึ้นใบหน้าของเขาบึ่งตึงทันที เขาไม่สามารถเสียเวลาได้อีก เขาโบกมือไป สายฟ้าสีม่วงนับสิบพุ่งไปที่ผนังหัวใจพฤกษาบรรพกาลอีกครั้ง
จิวโมไป๋กัดฟันข่มความเจ็บปวดโบกมือข่ายอาคมสีทองนับร้อยปรากฎขึ้น ก่อนที่ข่ายอาคมทั้งหมดจะเรียงรายเป็นสัญลักณ์ทรงพลัง
“ข่ายอาคมปราการร้อยลักษณ์!”จิวโมไป๋ร้องคำราม เขาใช้พลังวิญญาณทั้งหมดไปที่ข่ายอาคม
—
