เหตุผลที่ปู๋จิงคง เล่นหยกล้อไม่รีบฆ่าจิวโมไป๋ทันที ก็เพราะเขาอยากจะดูว่าอัจฉริยะอย่างจิวโมไป๋จะแข็งแกร่งขนาดไหน
การที่จะฆ่าสังหารอัจฉริยะง่ายๆ มันดูไม่สนุกนัก
จิวโมไป๋ยืนมืออกมา กฎแห่งธาตุไม้ระเบิดออกไปโดยรอบ ต้นไม้โดยรอบจะสั่นไหวอย่างรุนแรง กิ่งไม้จากต้นไม้โดยรอบ ทิ้งลงมาอย่างรวดเร็ว เข้าพัวพันร่างของปู๋จิงคง
ปู๋จิงคงขยับท่าร่างถอยออกไป ในเวลาเดียวกันเขาก็กดปลดแม็กกาซีนให้ตกลงมา ก่อนจะใส่แม็กกาซีนอันใหม่อย่างรวดเร็ว
จิวโมไป๋หรี่ตาลงจิตสัมผัสมองไปที่แม็กกาซีนใหม่ ก็พบว่าเป็นกระสุนธรรมดา ไม่มีพลังทำลายอะไรนัก เขาไม่เข้าใจว่าปู๋จิงคงกำลังจะทำอะไร
ในตอนนั้นเองปู๋จิงคง ก็กระหน่ำยิงกิ่งไม้โดยรอบจนขาดกระจุย ก่อนจะหันกระบอกปืนพกมายังจิวโมไป๋อย่างฉับพลัน และยิงออกไปทันที
ปัง! ปัง! ปัง!
จิวโมไป๋ควงพลองทองปัดกระสุนออกอย่าง่ายดาย กระสุนธรรมดาไม่สามารถทำอะไรเขาได้ แต่ในตอนนั้นเองปู๋จิงคง ก็หายตัวไปอย่างฉับพลัน จิวโมไป๋ใช้จิตสัมผัสแผ่ขยายออกไป ก่อนที่เขาจะโยกตัวหลบไปด้านขวา
เปรี้ยง! พื้นที่เขาเคยยืนอยู่มีเคียวสายลมตัดลงมา ทิ้งรอยแยกลึกกว่าสิบเมตร จิวโมไป๋เงยหน้าก็เห็นปู๋จิงคง ยืนอยู่บนต้นไม้ที่เท้าขวาของเขาก่อหุ้มกฎแห่งธาตุลม ปู๋จิงคงมองจิวโมไป๋ก่อนจะยิงกระสุนออกมาอีกครั้ง
ปัง! ปัง! ปัง!
ลูกกระสุนพุ่งออกมาราวห่าฝน
จิวโมไป๋มองไปที่กระสุนปืน เขาก็พบบางอย่างผิดปกติ เขาใช้ท่าร่างหลบออกไปด้านซ้ายด้วยความเร็วสูง ราวสายฟ้าฟาด กระสุนปืนกระหน่ำยิงลงพื้น ก่อนที่จะเกิดระเบิดขึ้นมาอย่างรุนแรง
ตูม! ตูม! ตูม!
จิวโมไป๋มองปู๋จิงคงเขาพบว่า แม็กกาซีนของเขาเปลี่ยนเป็นกระสุนระเบิดตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ กระสุนใหม่นี้แม้จะไม่เป็นกระสุนแบบลูกปลาย ปูพรมเหมือนปืนสไนเปอร์ แต่แรงระเบิดก็รุนแรงพอที่จะทำลายร่างกายของมนุษย์ให้ระเบิดออกเป็นชิ้นๆ
ปู๋จิงคงยกปืนและกระหน่ำยิงอีกครั้งอย่างไม่รั้งรอ
ปัง! ปัง! ปัง!
เสียงปืนดังกระหึม ก่อนที่เสียงระเบิดจะดังขึ้นติดๆ
จิวโมไป๋ใช่ท่าร่างหลบหลีกไปมา ก่อนจะเข้าประชิดตัวปู๋จิงคง พลองทองยกขึ้นและฟาดลงมา เงาพลองสีทองแยกตัวออกนับร้อยอัน โจมตีจากทุกทิศทาง
ปู๋จิงคง กระทึบลงที่กิ่งไม้ที่ยืนอยู่อย่างแรง กิ้งไม้หักลง ร่างของเขาก็ล่วงหล่นลงด้านร่าง พลองฟาดลงตามลงมา ในตอนนั้นเองปู๋จิงคงก็ยกปืนยิงตอบโต้
จิวโมไป๋ประหวาดใจ ไม่คิดว่าปู๋จิงคงจะยิงสวนกลับในระยะประชิด เพราะเมื่อกระสุนระเบิด ทำงานปู๋จิงคงที่ยิงระยะประชิด ก็จะได้รับผลกระทบด้วย
การตัดสินใจอย่างเด็ดขาดของปู๋จิงคง ทำให้เขาตกใจเล็กน้อย แต่เขาก็ยังโจมตีไปโดยไม่ผ่อนกำลัง
พลองเหล็กปะทะเขากับกระสุนปืน
ตูม! เกิดระเบิดขึ้นกกลางอากาศ ปู๋จิงคงไขว้แขนตรงหน้า แรงระเบิดกระแทกร่างของเขาลงพื้น แต่ก่อนถึงพื้น กฎแห่งธาตุลมก็ระเบิดออกจนเกิดสายลมกรรโชก ทำให้ร่างของเขาม้วนตัวอย่างน่าเหลือเชื่อ
เมื่อเท้าเยียบลงพื้น เขาก็ยกปืนขึ้นกระหน่ำยิง เงาดำที่กำลังแหวกกลุ่มเปลวเพลิงตกลงมา
ปัง! ปัง! ปัง!
ตูม! ตูม! ตูม! ลูกกระสุนสัมผัสถูกเปลวไฟที่ลุกไหม้บนอากาศ ก็ระเบิดกลางอากาศ ทำให้เกิดคลื่นพลังกวาดออกโดยรอบ ป่าไม้โดยรอบเริ่มติดไฟ ก่อนจะลุกไหม้อย่างรุนแรง
วูบ เงาสีดำตกลงมา แต่มันไม่ใช่คน แต่เป็นก้อนหินขนาดใหญ่ที่ แตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย พวกมันติดไฟ เหมือนอุกาบาทที่ตกลงมายังพื้นโลก
ปู๋จิงคง รีบทิ้งตัวหลบ
เหล่าเศษหินที่ลุกไหม้ตกลงมา ที่พื้นดินก่อนจะขยายการลุกไหม้โดยรอบ
วูบ จิวโมไป๋ปรากฏตัวอย่างกับภูตพราย เขาประชิดร่างของปู๋จิงคง พลองทองฟาดไปที่ลำคออย่างโหดเหี้ยม
ปู๋จิงคง หันไปมองก่อนจะก้มหัวลง และใช้ท่าร่างอ้อมไปด้านหลัง ก่อนจะยกปืนและยิงใส่ร่างของจิวโมไป๋ระยะประชิด ยากที่จะหลบได้
จิวโมไป๋ยิ้มแผ่วเบา ยกพลองทองและฟาดลงไปที่ปืน
ปัง กระสุนปืนถูกยิงออกไป ก่อนที่มันจะชนเข้ากับอะไรบางอย่างก่อนถึงร่างของจิวโมไป๋
ปู๋จิงคง ชักแขนกลับ ทำให้เสียโอกาสใช้ท่าร่างหลบ เมื่อกระสุนระเบิด เขาได้รับการโจมตีของตัวเองเต็มๆ
ตูม! ร่างของปู๋จิงคงถอยออกไป เท้าสองข้างครูดไปกับพื้นเป็นเส้นสองเส้น
จิวโมไป๋ทะยานร่างแหวกกองเพลิงตรงเข้ามาอีกครั้ง โดยไม่พักหายใจ
ปู๋จิงคงมองจิวโมไป๋ ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยเสียงแหบแห้ง ราวกับไม่ได้พูดมานาน
“แกมีสิ่งของป้องกันเปลวเพลิงใช่ไหม?”
จิวโมไป๋ไม่ตอบ เขาบุกเข้ามาพัวพันระยะประชิดพลองทองกระหน่ำโจมตีถี่ยิบ ยากที่จะรับมือ
ปู๋จิงคงใช้ท่าร่างหลบหลีกไปมา กฎแห่งธาตุลมของเขาอยู่ในระดับสูง สามารถใช้มันได้อย่างล้ำลึก เมื่อผสานกับท่าร่างอันแปลกประหลาด ทำให้ยากที่จะมีใครสามารถสัมผัสถูกร่างกายของเขาได้
แต่ยิ่งต่อสู้กับจิวโมไป๋ ปู๋จิงคงเริ่มสังเกตเห็นบางอย่างสิงผิดปกติ เขาสังเกตเห็นว่าจิวโมไป๋หอบเหนื่อย แต่พละกำลังไม่ลดลงเลย
