จิวโมไป๋อดไม่ได้ที่จะนำเคล็ดบ่มเพาะพลังวงแหวนเทพเจ้า ไปเปรียบเทียบกับเคล็ดบ่มเพาะพลังลมหายใจแห่งเทพฟุสึโนะจิ เพียงกวาดตารอบเดียว เขาก็ค้นพบการเชื่อมต่อของเคล็ดบ่มเพาะพลังทั้งสอง สามารถผสานกันได้อย่างสมบูรณ์ เขาจึงมั่นใจ ว่าเคล็ดบ่มเพาะพลังวงแหวนเทพเจ้า เป็นหนึ่งในชิ้นส่วนของเคล็ดบ่มเพาะพลังคุณสมบัติ 4 ธาตุ ที่หายไปจริงๆ
เขาจึงนำเคล็ดบ่มเพาะพลังตาพายุขึ้นมาเปรียบเทียบ แต่เมื่อเขานำเคล็ดบ่มเพาะพลังทั้งสามมาเปรียบเทียบกัน เขาก็ขมวดคิ้วแน่น
เขาโบกมือ ตัวอักษรโบราณที่บันทึกเคล็ดบ่มเพาะพลังทั้งสาม ลอยอยู่ตรงหน้า เขาจำลองเคล็ดบ่มเพาะพลังทั้งสามให้ผสานกัน ก็พบว่ามันไม่สามารถหลอมรวมกันได้!
เคล็ดบ่มเพาะพลังตาพายุ ไม่สามารถหลอมรวมกับเคล็ดบ่มเพาะพลังวงแหวนเทพเจ้าและเคล็ดบ่มเพาะพลังลมหายใจแห่งเทพฟุสึโนะจิที่ผสานกันได้!
จิวโมไป๋นิ่งไปเล็กน้อย เขาเปรียบเทียบเคล็ดบ่มเพาะพลังทั้งสามอีกครั้ง
เขาก็พบสิ่งที่น่าประหลาดใจ เมื่อหลอมรวมเคล็ดบ่มเพาะพลังสองวิชาก่อน ไม่ว่าเคล็ดบ่มเพาะพลังไหนผสานกันก็ตาม มันจะกลายเป็นวิชาใหม่ที่สมบูรณ์ เคล็ดบ่มเพาะพลังที่สาม จะไม่สามารถหลอมรวมกับเคล็ดบ่มเพาะพลังทั้งสองได้อีก
เพราะเคล็ดบ่มเพาะพลังทั้งสองวิชาที่หลอมรวมกัน มันกลายเป็นเคล็ดบ่มเพาะพลังที่สมบูรณ์แบบ ไม่สามารถแทรกเคล็ดบ่มเพาะพลังที่สามได้
ถ้าเปรียบเทียบก็เหมือนกับ เครื่องหมายหยดน้ำหยิน-หยาง สองชิ้น ที่ผสานกันเป็นวงกลมสมบูรณ์แบบ จนไม่สามารถเพิ่มเครื่องหมายหยดที่สามแทรกเข้าไปได้ ถ้าฝืนแทรกเครื่องหมายหยดน้ำที่สามเข้าไป ความสมบูรณ์แบบจะพังทลายทันที
สมองของจิวโมไป๋ครุ่นคิดด้วยความเร็วสูง จนเริ่มปวดหัว เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมเคล็ดบ่มเพาะพลังทั้งสาม ที่ถูกแยกออกจากเคล็ดบ่มเพาะพลังต้นฉบับเดียวกัน ถึงไม่สามารถหลอมรวมกันได้ ในอดีตเขาไม่เคยพบตัวอย่างแบบนี้มาก่อน
จิวโมไป๋ถอนหายใจ เก็บเคล็ดวิชาทั้งสามกลับเข้าไปในใจ
ดูเหมือนว่าเคล็ดบ่มเพาะพลังคุณสมบัติ 4 ธาตุนี้ จะมีความลับมากกว่าที่เขาคิด
กลับไปเขาต้องหาเวลา เพื่อศึกษาเคล็ดบ่มเพาะพลังทั้งสามอีกครั้ง
ในระหว่างที่จิวโมไป๋กำลังตกอยู่ในห้วงภวังค์
กิเลนสายฟ้าจ้องเขม่งมองจิวโมไป๋ อย่างไม่พอใจ แม้มันจะแลกเปลี่ยนเคล็ดบ่มเพาะพลังกับจิวโมไป๋ แต่การถูกจับด้วยโซ่แสง มันทำให้ศักดิ์ศรีของสัตว์เทวะมงคลอย่างมันต้องมัวหมอง
มันเอนตัวไปด้านหลัง ขาคู่หน้าคว้าที่โซ่แสง สายฟ้าบนร่างพลันปะทุอย่างรุนแรง คลื่นสายฟ้าสีม่วงโจมตีไปทั่วโซ่แสง ก่อนที่โซ่แสงจะค่อยๆ เกิดรอยร้าวและแตกออก ในตอนนั้นเองกิเลนสายฟ้าก็พุ่งทะยานราวสายฟ้าฟาด เข้าใส่จิวโมไป๋ที่ยืนห่างไปไม่กี่ก้าว
ดวงตาสีม่วงราวกับมีชีวิตของมัน เป็นประกายเจิดจ้า พวกเขาแค่แลกเปลี่ยนผลประโยชน์กัน ไม่ได้สัญญาว่าจะไม่โจมตีอีกฝ่าย ดังนั้นการที่มันจะโจมตีจิวโมไป๋ จึงไม่ผิดอะไร!
จิวโมไป๋สัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวของกิเลนสายฟ้า ตั้งแต่มันเริ่มระเบิดพลัง เขาดึงสติกลับ ก่อนจะใช้ท่าร่างหลบไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว
ฟุบ ร่างของกิเลนสายฟ้าเฉียดร่างของจิวโมไป๋ไปเล็กน้อย เมื่อโจมตีพลาด กิเลนสายฟ้าก็ม้วนตัวหันกลับ สายฟ้าสีม่วงจะแล่นไปทั่วร่าง ก่อนผ่าลงทะเลปราณ สายฟ้าแล่นตามทะเลปราณโจมตีเข้าใส่จิวโมไป๋จากด้านล่าง
จิวโมไป๋ยกมือขวาขึ้น กระบี่เลือนเร้นพุ่งทะยานมาที่มือ ก่อนที่รัศมีเจตจำนงกระบี่จะล้อมรอบร่าง เมื่อสายฟ้าโจมตีเข้ามา กระบี่เลือนเร้นก็ฟาดฟันป้องกันการโจมตีทั้งหมดในระยะ 3 เมตรได้อย่างแน่นหนา ไม่มีสายฟ้าใดสามารถผ่านมาได้
“โฮกกกก”กิเลนสายฟ้าร้องคำราม สายฟ้าสีม่วงอันทรงพลังแตกเป็นสองสาย แยกซ้ายและขวา ก่อนจะกลายเป็นกิเลนสายฟ้าสูง 2 เมตร เข้าโจมตีขนาบข้างซ้ายและขวาของจิวโมไป๋
จิวโมไป๋วาดนิ้วเป็นวงกลม กระบี่เลือนเร้นพลันแยกออกเป็นเจ็ดเล่ม คลื่นพลังอันแหลมคมแผ่ซ่านอย่างน่าเกรงขาม กระบี่หกเล่มพุ่งออกไปทางซ้ายและขวา โจมตีกิเลนสายฟ้าทั้งสอง คมกระบี่ทะลวงผ่านไปอย่างง่ายดาย ก่อนที่กระบี่เลือนเร้นทั้งหก จะม้วนตัวและเข้าโจมตีกิเลนสายฟ้าจากทางซ้ายและทางขวา เหมือนที่มันเคยโจมตีจิวโมไป๋
กระบี่เลือนเร้นเล่มสุดท้ายในมือสั่นไหวแผ่วเบา จิวโมไป๋ขยับมือ ทำให้กระบี่เลือนเร้นพุ่งทะยานออกไปด้านหน้าด้วยความเร็วสูง
ฉึก! ฉึก! ฉึก! กระบี่เลือนเร้นทั้ง 7 เล่มปักร่างของกิเลนสายฟ้าอย่างแม่นยำ ไม่สามารถหลบได้
“โฮกกกกกก!”กิเลยสายฟ้าร้องด้วความเจ็บปวด
ในตอนนั้นเองกระบี่เลือนเร้นทั้งเจ็ดเล่ม พลันแปร่งแสงสีทองดำออกมา
7 ดารากักขัง!
ปลายกระบี่เลือนเร้น เกิดโซ่แสงหนาเท่าท่อนแขน เข้ารัดร่างของกิเลนสายฟ้าอย่างแน่นหนา ยากที่จะดิ้นหลุดเหมือนโซ่แสงก่อนหน้า
“โฮกกกก”กิเลนสายฟ้าร้องคำรามด้วยความโกรธ มันพยายามดิ้นรนหรือระเบิดพลังสายฟ้า เพื่อทำลายโซ่ แต่มันพบว่ามันไม่สามารถเรียกพลังได้ มันตกใจดิ้นรนมากขึ้นไปอีก แต่ก็ไร้ผล
จิวโมไป๋ยกมือขึ้นกระบี่เลือนเร้นเล่มหนึ่ง ที่แทงตรงคอของกิเลนสายฟ้า ทะยานกลับมา เขาเก็บมันไปในทะเลสติของตัวเอง ก่อนจะมองกิเลนสายฟ้าและกล่าวด้วยท่าทางเสียใจ
“ฉันต้องไปแล้ว ไม่ต้องกังวลเมื่อฉันออกไป โซ่จะหลุดเอง”
“หึมมมม”กิเลนสายฟ้าส่งเสียงในคออย่างไม่พอใจ
จิวโมไป๋โบกมือลา ก่อนจะดึงสติ ถอนตัวออกจากทะเลปราณของเนี่ยฟูหาน
เขาลืมตาขึ้น เขาก้มมองเนี่ยฟูหานที่นอนหมดสติ แล้วเขาก็หยิบโอสถฟื้นฟูหลายชนิดกรอกใส่ปากของเนี่ยฟู
ในตอนนั้นเอง พื้นที่เขานั่งอยู่ก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เขาหันไปมอง ก็เห็นแสงสีทองเจิดจ้าสาดประกายขึ้นสูงท้องฟ้า ทำให้พื้นที่ไร้แสงสว่าง เจิดจ้าราวกลางวัน ก่อนที่เมฆฝนบนท้องฟ้า จะแยกออกราวกับถูกตัดด้วยของมีคม เมฆแยกออกยาวออกไปหลายร้อยเมตร!
