บทที่ 45: จระเข้ดำเฮยยะ.. สายเลือดโมซาซอร์
หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจของเขาแล้วก็ถึงเวลาที่ จู มิงหลาง จะต้องกลับไปที่ สถาบ้นฝึกมังกร ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรเขาก็เป็นผู้ชมที่มีคุณสมบัติเหมาะสมในหายนะครั้งใหญ่นี้!
“ ท่านจะจากไป พี่ชายจู? คนชื่อ เจิ้ง คนนี้ได้เตรียมของขวัญที่เล็กน้อยให้พี่ชายจู ในนามของเมืองหุบเขารุ่งโรจน์ เพื่อขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของท่าน” เจิ้งหยูรีบคิดตามขั้นตอนอย่างรวดเร็วหลังจากที่เห็น จู มิงหลางกำลังจะจากไป
“มันไม่ใช่เรื่องใหญ่. ลืมของขวัญไปซะ” จู มิงหลาง ตอบด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย
“ ถือว่าเป็นของขวัญจากเพื่อน” เจิ้งหยู ตอบอย่างราบรื่น
เขายืนกราน ในความคิดของเขาความเต็มใจที่จะช่วยเหลือของผู้อื่นเป็นความชอบธรรมที่ลึกซึ้งและการแสดงความขอบคุณของเขาคือความซื่อสัตย์ที่เขาคาดหวังในฐานะสุภาพบุรุษ!
“ ถ้าอย่างนั้นข้าจะยอมรับด้วยความเคารพ พี่เจิ้งจะจัดคนขุดแร่ไม่ใช่เหรอ ถ้าท่านเห็นโลหะสีเงินที่มีความมันวาวสีเขียวโปรดช่วยข้ารวบรวมหน่อย ข้าต้องสร้างเกราะที่ดีให้กับมังกรของข้า” จู มิงหลาง ถามโดยคิดถึงเรื่องนี้
“ ข้ารู้สึกสบายใจที่ได้ทำอะไรให้พี่จู ข้าจะให้คนส่งไปที่ สถาบัน ในภายหลัง ข้าต้องรบกวนพี่ชายจู ด้วยเพื่อช่วยแสดงความขอบอาจารย์ของท่าน” เจิ้งหยู ตอบตกลงทันที
“ ข้ากลัวว่าอาจารย์เคเบ่ยเป็น…” จู มิงหลางถอนหายใจยาว เขาเล่าถึงการซุ่มโจมตีของพวกเขาระหว่างทางกลับและการตายของอาจารย์ เคเบ่ย
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจิ้งหยูก็ตกใจ สามารถเห็นการตำหนิตัวเองและความรู้สึกผิดบนใบหน้าของเขาและเขาก็โค้งคำนับอย่างจริงจังต่อ จู มิงหลาง และกล่าวว่า“ สักวันคนแซ่ เจิ้ง คนนี้จะไปเยี่ยมเพื่อแสดงความเสียใจอย่างแน่นอน ขอบคุณและไว้อาลัยต่อการตายของเขา”
———-
หลังออกจาก เมืองหุบเขารุ่งโรจน์ ทะเลสาบน้ำสีฟ้าและคลื่นสีเงินก็ปรากฏขึ้นในวิสัยทัศน์ของเขาและ จู มิงหลาง รู้สึกเหมือนภาระหนักอึ้งถูกยกออกจากอก หลังจากผ่านป่าเมเปิ้ลที่สวยงาม จู มิงหลาง ก็มาถึงที่อยู่อาศัยของเขา แต่ไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น แต่เขามุ่งตรงไปในทิศทางของ ห้องโถงโรงพยาบาล
ห้องโถงโรงพยาบาลอยู่อีกด้านหนึ่งของทะเลสาบ พอก้าวเข้าไปข้างในเงียบมาก
ผู้หญิงผมนุ่มที่ถูกตรึงไว้กับก้านดอกไม้กำลังนอนอยู่บนโต๊ะทำงานส่งเสียงหายใจเบา ๆ นางหลับไปอย่างสงบท่ามกลางแสงแดดยามบ่ายที่สดใสและอบอุ่นและเสียงฝีเท้าของ จู มิงหลาง ก็ไม่ทำให้นางตื่น
นางคือเสี่ยวลี่ ศิษย์ของนายเก่าท่าน
อาจารย์ ดวนหลาน ถูกครอบครัวของนางพากลับบ้านและ ม้งกรแม่น้ำลึก ไม่ได้พักฟื้นในสระบำบัดอีกต่อไป
“ เฮยยะน้อย” จู มิงหลางเรียกเบา ๆ
หลังจากมองไปรอบ ๆ สระบำบัดหลายแห่ง จู มิงหลาง ก็ไม่เห็นมังกรจระเข้สีดำตัวใหญ่ของเขา ดังนั้นเขาจึงสามารถมองลึกเข้าไปในห้องโถงโรงพยาบาลได้เท่านั้น
เมื่อมาถึงด้านหลังของห้องโถงก็มองเห็นร้านยาขนาดใหญ่ มีเตาต้มยาขนาดใหญ่และหม้อขนาดใหญ่สำหรับเตรียมอาหารบำบัด เช่นเดียวกับที่ จู มิงหลางคิดว่าเขาไปผิดพื้นที่เขาก็เห็นร่างสีดำขนาดใหญ่กระพือปีกช้าๆที่เตาเพื่อต้มยา
โถงโรงพยาบาล ไม่ได้มีไว้สำหรับรักษา ผู้ฝึกมังกร เท่านั้น ในระดับที่สูงขึ้นมันมีไว้สำหรับการรักษามังกร ดังนั้นไม่ว่าเตาหรือเตาเผาพวกมันก็ใหญ่มากบางเตาก็สูงพอ ๆ กับกำแพงลานเตี้ย ๆ
อย่างไรก็ตามพื้นที่สำหรับใส่ฟืนนั้นไม่สามารถบรรจุหัวขโมยในครัวสีดำตัวใหญ่ได้ ครึ่งหางของมันถูกเปิดเผยออกไปข้างนอกและเมื่อมันกระพือปีกดูเหมือนว่ามันจะพลิกเตาที่อยู่ใกล้ ๆ ก้นมังกรอ้วนของมันถึงกับดิ้นเพราะมันกินเข้าไปเต็มปากเต็มคำ!
ลักษณะการกินที่น่าเกลียด นอกเหนือจากนั้นมังกรดำตัวนั้นดูเหมือนจะมีสายเลือดของ โมซาซอร์ ตั้งแต่หางจนถึงลำตัวมันดูแข็งแกร่งผิดปกติและดูไม่ธรรมดา!
“ ใครกันที่ไม่จัดการมังกรถ่านของพวกเขาอย่างถูกต้อง? มันมีพลังมาก แต่จะไปขโมยอาหารในครัวโดยไม่มีวินัยได้อย่างไร” จู มิงหลาง ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้คิดที่จะรักษามันในขณะที่เขาไม่เห็นอะไรเลยและมองหา จระเข้ดำของเขาต่อไป
“ โอ๊ย?!” มังกรถ่านป่าตัวนั้นดูช้าเล็กน้อยเพียง แต่หันหัวใหญ่ไปมา สังเกตเห็น จู มิงหลาง ซึ่งดูเหมือนจะแสดงความรังเกียจของเขา ทันใดนั้นหัวใจมังกรของมันก็เต้นแรงด้วยความยินดีละทิ้งอาหารและกระโจนเข้าหา จู มิงหลางอย่างตื่นเต้น
จู มิงหลาง ตะลึง
มังกรดำที่ไม่มีวินัยตัวนี้ไม่พอใจอาหารที่ขโมยมาจากครัวมันยังอยากกินคนด้วยซ้ำ!
เพื่อนคนนี้ดูดุร้ายจริงๆ ผิวมังกรดำของมันเหมือนเหล็กกล้าสีดำไม่ต้องพูดถึงร่างกายของมันเต็มไปด้วยพลังงาน ร่างเล็ก ๆ ของ จู มิงหลาง คงไม่เพียงพอสำหรับเรียกน้ำย่อยด้วยซ้ำ!
“ อย่ามาที่นี่! ข้าคือ…อ๊ะ!” จู มิงหลาง ไม่สามารถขอความช่วยเหลือจาก ไป๋ฉี ได้ก่อนที่เขาจะถูกมังกรดำตัวนี้ผลักลงไปที่พื้น
ในไม่ช้า จู มิงหลาง ก็เห็นเขี้ยวสีดำของมันรู้สึกเหมือนจระเข้อายุกว่าพันปีในสมัยโบราณไม่น่ากลัวและดุร้ายเท่ามังกรตัวนี้
ในขณะที่เขาคิดว่าเขากำลังจะถูกกินจริงๆลิ้นที่ใหญ่และเหนียวของมันก็กวาดเลีย จู มิงหลาง อย่างนุ่มนวล
เมื่อสังเกตเห็นการขาดปฏิกิริยาจาก จู มิงหลาง มังกรดำก็เลียเขาอีกสองสามครั้งจนกระทั่ง จู มิงหลาง ถามอย่างสงสัยว่า“ จระเข้ดำ?”
หัวโตของมังกรดำพยักหน้าแรง ๆ สองสามครั้งจนเกือบจะกระแทกปล่องไฟที่อยู่ด้านข้างแหลกสลาย
ในขณะนี้ เท่านั้นที่ จู มิงหลางสงบสติอารมณ์ตัวเองได้อย่างรวดเร็วและพยายามตรวจจับสายใยวิญญาณที่อ่อนแอระหว่างเขากับจระเข้ดำ …
ในไม่ช้าเขาก็รู้สึกถึงการตอบสนองจากมังกรดำป่าตัวนี้ต่อหน้าเขาทำให้ จู มิงหลางตกใจมากจนเขาสูญเสียคำพูดเป็นเวลานาน เขาทำได้เพียงแค่จ้องมองไปที่มังกรดำตัวใหญ่ที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง!
– เขาเป็นมังกร ???
– จิตวิญญาณของข้ากลายเป็นมังกรจริงๆ!
– ที่สำคัญที่สุดคือข้าพลาดช่วงเวลาที่เขาข้ามประตูมังกรไปโดยสิ้นเชิง! –
“ เฮยยะ! นั่นคือเจ้าจริงๆ! ยา..โย..เจ้าเป็นมังกร!” จู มิงหลาง พูดติดอ่างเมื่อเขาพูด
– เขาเป็นมังกรได้ยังไงเหรอ!?
– เป็นไปได้ไหมที่การต่อสู้ที่ยากลำบากในบ่อน้ำเย็นได้ปลุกสายเลือดมังกรที่ซ่อนอยู่ลึกเข้าไปในตัวเขาอย่างทั่วถึงทำให้เขาก้าวข้ามประตูมังกรและกลายเป็นมังกร!?
– นี่เป็นเรื่องน่าประหลาดใจจริงๆ! –
ปัจจุบันร่างกายของ จระเข้ดำ ยาวขึ้นเป็นประมาณเจ็ดถึงแปดเมตรและนั่นเป็นเพราะพื้นที่ในห้องครัวมี จำกัด ถ้าหางจระเข้หนาของเขารวมอยู่ด้วยเขาคงมีความยาวเกือบสิบเมตร!
แขนขาด้านหลังของเขาแข็งแรงขึ้นกว่าเดิมมากและกรงเล็บด้านหน้าของเขาเชื่อมต่อกับแขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อดราโคนิก ทั้งตัวของเขาได้รับการถ่ายทอดรูปร่างจระเข้ดั้งเดิมของเขา แต่มันไม่เหมือนกับจระเข้ป่าตัวใหญ่ แต่เป็นร่างของมังกรจระเข้ที่ดุร้าย!
ผิวของเขายังคงปราศจากการกระแทกที่หยาบกร้าน ในขณะที่เรียบมันให้ความรู้สึกเหมือนสวมเกราะหนังสีดำมั่นคงแข็งแรงและแข็งแกร่ง
เขาบนหัวของเขาเติบโตเต็มที่ตั้งแต่หน้าผากไปจนถึงด้านหลังศีรษะทำให้ เฮยยะที่น่าเกลียด แต่น่ารักเปล่งพลังของมังกรตัวจริงออกมา!
เขามีสายเลือดของ โมซาซอร์ จริงๆ!
โมซาซอร์เป็นมังกรโบราณชนิดหนึ่งคล้ายกับการผสมระหว่างจระเข้และกิ้งก่า พวกมันมักจะออกหากินในน้ำตื้น เช่นเดียวกับจระเข้ส่วนใหญ่พวกมันอาศัยอยู่ในหนองน้ำพื้นที่ชุ่มน้ำป่าฝนทะเลสาบแม่น้ำและน้ำตื้น โมซาซอร์ เป็นที่รู้จักกันในนามนักล่าอันดับต้น ๆ ของมหาสมุทร
พวกมันไม่เพียงล่าสัตว์มหึมาในทะเลลึกเท่านั้นพวกมันยังจะกระโดดขึ้นจากแนวปะการังน้ำตื้นอย่างดุเดือดพร้อมกับตะครุบสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่เกาะอยู่ใกล้พื้นผิวมหาสมุทร แม้แต่มังกรที่กดขี่ข่มเหงบนบกก็ต้องระวังพวกมัน!
การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยของ เฮยยะ เห็นได้ชัดว่าเกิดจากการปลุกสายเลือด โมซาซอร์ ของเขา ด้วยร่างกายที่หาที่เปรียบมิได้ของเขา เขาจึงไม่กลัวที่จะมีส่วนร่วมกับมังกรใด ๆ ในการต่อสู้ระยะประชิด!
แน่นอนว่าถ้าเขาอยู่ในน้ำเขาจะยิ่งเข้าใกล้มังกรอย่างไม่หยุดยั้ง!
ใบหน้าของ จู มิงหลาง เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาต้องการความแข็งแกร่งอย่างเร่งด่วน ช่วงเวลาของการเป็นมังกรของ เฮยยะ นั้นดีเกินไป แม้ว่าเขาจะเจอขยะอย่าง หลัวเสี่ยวอีกครั้ง แต่ตอนนี้เขาก็มั่นใจแล้ว!
