บทที่ 51: ธรรมชาติของมังกร
เกล็ดของ มังกรใหญ่ นั้นแข็งแกร่งมาก พวกเขาไม่ชอบใช้วัตถุที่อ่อนนุ่มในรัง ในทางตรงกันข้ามทองคำและเพชรซึ่งแข็งและไม่มีวันถูกบดเป็นเตียงที่นุ่มสบายที่สุดสำหรับพวกเขา ไม่เพียงแค่นั้นทองและเพชรยังสามารถขัดเกล็ดของพวกมันได้ทำให้หนักขึ้นและสว่างขึ้น!
การทำให้เกล็ดของพวกเขาแข็งขึ้นเพื่อประโยชน์ในการต่อสู้ทำให้ร่างกายที่ไม่สามารถทำลายได้
การปรากฏตัวที่สดใสขึ้นเพื่อดึงดูดเพศตรงข้าม เป็นหลักการเดียวกับมนุษย์ที่ชอบใส่เสื้อผ้าสวย ๆ ทุกประเภท
เเดนแห่งมังกรใหญ่ร่ำรวยที่สุด คำพูดนั้นเป็นความจริงอย่างแน่นอน!
“ ฤดูหนาวใกล้เข้ามาแล้ว มังกรใหญ่ตัวนี้น่าจะคุ้ยเขี่ยหาอาหารและกักตุนปันส่วนสำหรับฤดูหนาว …
“ จากนั้นเราจะรอให้มันจากไป เมื่อเป็นเช่นนั้นเราจะกวาดถ้ำมังกรนี้ให้ว่างเปล่า!”
จู มิงหลาง มองไปที่ แร้งหน้าผา ทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนว่าพวกเขาเป็นไกด์ที่ยอดเยี่ยม ขนสีน้ำตาลอมเทาสกปรกและใบหน้าคมดูน่ารักเป็นพิเศษ…กินช้าๆกินช้าๆ อย่าสำลักตาย…
“ พวกเราเก่ง!” แม้ว่าเขาจะพูดผิดเล็กน้อย แต่ความสุขของ จู มิงหลาง ก็ไม่อาจปฏิเสธได้
เขาอาจกลายเป็นผู้ประกอบการในชั่วข้ามคืน!
หลังจากจูบไป๋ฉีน้อย จู มิงหลางก็พบจุดที่ปลอดภัยและตั้งใจจะอยู่ในถ้ำนี้ก่อน เขาจะเข้าสู่การปฏิบัติเมื่อใดก็ตามที่มังกรเหนือเขาจากไป!
ดวงตาของ ไป๋ฉี ตัวน้อยสว่างขึ้นด้วยความตื่นเต้นทันทีเมื่อเขาได้ยินว่าพวกเขากำลังจะขโมย เขาดูมีความสุขมากกว่าการได้พบคู่ต่อสู้ที่เท่าเทียมกัน
เรื่องแบบนี้แปลกมาก การเอาชนะมังกรที่ยุติธรรมและตารางและการเป็นเจ้าของหลังจากนั้นก็มีรางวัลเหมือนกัน
อย่างไรก็ตามการขโมยสมบัติของผู้อื่น โดยไม่ต้องใช้ความพยายามมากนักในขณะที่อยู่ภายใต้การรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดและการเฝ้าดูผู้พ่ายแพ้มองใบหน้าของพวกเขาหลังจากหลบหนีอย่างง่ายดายจะทำให้รู้สึกว่าสมบัติมีค่ามากขึ้น!
แม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำอะไรแบบนี้ แต่ก็ไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นเท่านี้เลยแม้แต่น้อย!
จู มิงหลาง มองดูดวงตาที่ชัดเจนของ ไป๋ฉี ตัวน้อยก็กลายเป็นเจ้าเล่ห์ ความฉลาดเป็นสิ่งหนึ่ง; ทำไมจู่ๆเขาถึงดูเจ้าเล่ห์เหมือนสุนัขจิ้งจอก?
สิ่งนี้ทำให้ จู มิงหลาง ตกอยู่ในความคิดที่ลึกซึ้งชั่วขณะ …
– กล่าวกันว่าธรรมชาติของมังกรนั้นคล้ายคลึงกับเจ้านายของพวกมันมาก ธรรมชาติของ ไป๋ฉีตัวน้อย เป็นเช่นนี้ทั้งหมดเป็นความผิดของข้าหรือไม่ –
——
นักล่าที่มีคุณสมบัติจำเป็นต้องอดทน จู มิงหลาง มีอาการกระตุกเล็กน้อย เขาวางแผนที่จะเล่นเกมรอโดยมีมังกรใหญ่อยู่เหนือเขาเช่นเดียวกับที่ เฮยยะเพิ่งทานอาหารอิ่ม เขาคงอยู่ได้หลายวัน
ในขณะเดียวกันเขาก็นำน้ำหวานของ ไป๋ฉี ติดตัวไปด้วยทุกที่ ไป่ฉีไม่อดอยากแน่นอน
เมื่อตกกลางคืนมังกรใหญ่ เหนือเขายังคงอยู่รอบ ๆ ดูเหมือนว่ามังกรเพิ่งกลับมาจากข้างนอกตอนที่ จู มิงหลาง เพิ่งเข้ามาในถ้ำ แต่เขาไม่ได้ยินเสียงเคี้ยวใด ๆ จากด้านบน
ความอยากอาหารของสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่นั้นมากมายมหาศาล พวกเขาจำเป็นต้องรักษาพลังงานให้กับร่างกาย หากไม่มีอะไรอยู่ในท้องพวกเขาจะเผาผลาญพลังงานสำรองของร่างกายทุกขณะ นั่นเท่ากับเป็นการขจัดความแข็งแกร่งและพลังต่อสู้ของพวกเขาออกไปอย่างต่อเนื่อง หากพวกเขาเจอนักล่าที่แข็งแกร่งกว่าพวกมันจะไม่มีแรงวิ่งด้วยซ้ำ
จู มิงหลาง เชื่อว่าแม้ว่ามังกรใหญ่ตัวนี้จะเพิ่งกินอาหารอิ่ม แต่มันก็ออกไปล่าอาหารในอีกไม่กี่วันไม่ต้องพูดถึงฤดูหนาวก็มาถึงก่อนหน้าพวกเขา สิ่งมีชีวิตจำนวนมากจะเข้าสู่เวลาของการจำศิลแล้ว; เป็นช่วงเวลาที่น่าลำบากใจที่สุดสำหรับนักล่า!
——
สองวัน…
สามวัน…
ในวันที่สี่ จู มิงหลาง สกปรกมาก ในที่สุดก็ได้ยินเสียงวุ่นวายจากด้านบน!
ฮิ้ว!
นั่นคือเสียงปีกที่กระพือแรง จู มิงหลาง มองขึ้นไปที่รอยแตกและเห็นมังกรตัวใหญ่ปกคลุมไปด้วยตะไคร่น้ำบนท้องฟ้าแคบ ๆ ค่อยๆเคลื่อนตัวออกไป ปีกของมันใหญ่เท่ามงกุฎต้นสนเงาปีกของมันทอดออกมาให้ความรู้สึกที่น่ากลัว …
มันคือมังกรป่าใหญ่!
ไม่เพียงแค่นั้นมันเติบโตเต็มที่แล้วอย่างเห็นได้ชัด ออร่าที่เปล่งออกมานั้นแข็งแกร่งกว่า เฮยยะ มาก!
จู มิงหลาง ไม่สามารถระบุความแข็งแกร่งได้
สิ่งมีชีวิตในระยะตัวเต็มวัยและระยะที่สมบูรณ์มีความคล้ายคลึงกันมาก หากมังกรป่าใหญ่อยู่ในช่วงสมบูรณ์ จู มิงหลางอาจไม่สามารถปราบได้แม้ว่ามังกรน้ำแข็งขาว จะดำเนินการก็ตาม!
การไม่ใช้กำลังดุร้ายโดยบังเอิญ ดูเหมือนว่าเป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาด…
จู มิงหลาง พุ่งเข้าสู่การเคลื่อนไหว
เขาไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากรอในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เขาได้รู้นิสัยของ แร้งหน้าผา ที่เฝ้าฝูงสัตว์และอ้อมรอบ ๆ พวกมันอย่างง่ายดายลอบเข้าไปในส่วนลึกของถ้ำทันที
ด้านหลังของถ้ำสูงชันเชื่อมต่อกับจุดสูงสุดของหน้าผาอย่างชัดเจน จู มิงหลาง เดินไปตามทางและในไม่ช้าก็เห็นแสงพื้นที่ขนาดใหญ่ส่องลงมาที่มุมหนึ่งเหมือนหอกขนาดใหญ่ที่เจาะทะลุความมืดในถ้ำ
จู มิงหลาง เดินไปในทิศทางนั้นและพบแร้งหน้าผา ลาดตระเวนทั้งด้านบนและในทิศทางที่เขาจากมา หลังจากมังกรป่าใหญ่จากไปการรักษาความปลอดภัยของ แร้งหน้าผา ก็เข้มงวดขึ้น อนิจจาพวกเขาไม่เคยคิดว่าจะมีใครแอบเข้ามาเมื่อนานมาแล้ว
ความปลอดภัยภายในนั้นแทบไม่มีอยู่จริง จู มิงหลาง เดินไปยังจุดที่มีแสงสาดเข้ามาเขาพบว่าแท้จริงแล้วมันคือรังของมังกรซึ่งถูกทุบลงมาจากยอดเขาด้วยกรงเล็บอันแหลมคม
รังมีขนาดใกล้เคียงกับลานที่อยู่อาศัย มันถูกปกคลุมไปด้วยสมบัติแสงตะวันที่ลาดเอียงไปถึงเพียงส่วนเล็ก ๆ ของพวกมันทำให้เกิดแสงพราว!
เมื่อเห็น คาร์นีเลียน แพลทินัม ล็อกเก็ตทองคำและมรกต จู มิงหลางก็จ้องมองพวกเขาอย่างว่างเปล่า!
ไม่น่าแปลกใจที่ มังกรใหญ่ ชอบสะสมพวกมัน การนำสิ่งของที่สวยงามเหล่านั้นมากองรวมกันแล้วปล่อยให้พวกมันแสดงความงามเป็นภาพที่สวยที่สุดในโลกนี้จริงๆ!
เขาไม่ได้อาศัยอยู่กับน้ำค้างและสายลมเพื่ออะไร มังกรป่าใหญ่ตัวนี้เป็นวิญญาณที่น่ารักที่สุดในโลกนี้ด้วย!
“ ไป๋ฉี เจ้ายังจำเคล็ดลับนั้นได้ไหม” จู มิงหลาง ถามอย่างเร่งด่วน
ไป๋ฉี ตัวน้อยพยักหน้าหงึกหงักพร้อมกับยกหางยาวด้วยความตื่นเต้น หางเริ่มปั่นป่วนไม่หยุดในอากาศเหมือนกระแสน้ำวน …
หางยาวของเขาขยับเร็วขึ้นและเร็วขึ้น การดูดที่ทรงพลัง แต่เงียบปรากฏในรังมังกร อัญมณีที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นกระโดดขึ้นมาเองบินเข้าหากระแสน้ำวนที่หางของ ไป๋ฉี ปั่นป่วนราวกับลูกนกนางแอ่นที่กลับมาที่รังของพวกมัน
ในอดีต ไป๋ฉี ตัวน้อยเคยใช้ท่านี้เพื่อดูดซับศิละปะอาคม ของศัตรู บางครั้งเขาสามารถสะท้อนพลังงานกลับมาที่พวกเขาได้ด้วยซ้ำ! อย่างไรก็ตามพวกเขาค่อยๆเริ่มใช้ท่านี้เพื่อจุดประสงค์อื่นในช่วงเวลาที่ผ่านมา …
เมื่อได้เห็นทักษะของ ไป๋ฉี ตัวน้อย จู มิงหลาง ก็รู้สึกพอใจมากยิ่งขึ้น “ ไป๋ฉี น้อยเจ้าจริงจังเกินไป แม้ว่าเจ้าจะทำ ศิลปะอาคมมังกรฟ้า แบบเก่าหายไป แต่เจ้าก็ไม่เคยลืมวิธีการขโมยนี้เลย!”
ในไม่ช้าสมบัติของถ้ำมังกรนี้ก็ถูกรวบรวมไว้ในวิธีการปกปิดขั้นสูงสุดของ ไป๋ฉี และ ไป๋ฉี ก็ดูพอใจมาก
พวกเขาไม่ได้วางแผนที่จะอยู่นาน จู มิงหลาง และ ไป๋ฉี หลบออกไปทันที
“ ยี้ยยยยย !!!” พวกเขาได้ยินเสียงร้องบางอย่างที่อยู่ข้างหลังพวกเขาผสมกับเสียงที่เสียดหู
จู มิงหลาง รีบซ่อนตัวโดยคิดว่าเขาถูกค้นพบ
หลังจากนั้นไม่นานเสียงร้องดังขึ้นอีกครั้งในถ้ำ ปรากฏว่า แร้งหน้าผา กลุ่มใหญ่กลับมาแล้วเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับมาตรการรักษาความปลอดภัยในขณะที่ มังกรป่าใหญ่ อยู่ห่างจากรังของมัน
พวกเขาไม่ได้ตรวจสอบรังมังกรที่มืดสลัวและว่างเปล่า จู มิงหลาง ถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก มันจะดีที่สุดถ้าพวกเขาสามารถจากไปโดยไม่มีใครสังเกตุเห็น!
“ ข้ากลัวว่าตอนนี้พวกเราจะไปจากด้านหลังไม่ได้ มารวบรวมข้อมูลด้านบนกัน ” จู มิงหลาง ตระหนักว่าทางเข้าถ้ำที่เขาผ่านมานั้นเต็มไปด้วย แร้งหน้าผา และตัดสินใจที่จะออกจากด้านบนของหน้าผา ด้วยการใช้พืชปกคลุมที่ด้านบนของหน้าผาพวกเขาควรจะสามารถซ่อนตัวจากสายตาของ แร้งหน้าผา ที่ลาดตระเวนอยู่บนท้องฟ้าได้
จู มิงหลาง เคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังขณะที่เขาคลานขึ้นไปบนหลุม ไป๋ฉีน้อยจะควบคุมธาตุลมที่อยู่ใกล้หน้าผาเพื่อขัดขวางการลาดตระเวนของ แร้งหน้าผา…
–
เมื่อมาถึงด้านบนเขาก็เห็นยอดเขาปกคลุมไปด้วยเถาวัลย์หนานุ่ม จู มิงหลาง โผล่หัวออกมา เมื่อเขาเห็นว่าไม่มีอะไรอยู่เหนือพวกเขา เขาก็รีบกระโดดออกจากหลุมทันทีและซ่อนตัวอยู่ใต้ต้นไม้เก่าที่มีกิ่งก้านห้อยลงมามากมาย
มี แร้งหน้าผา จำนวนมากบนท้องฟ้า ไป๋ฉี ตัวน้อยยังคงควบคุมลม พวกเขาต้องรอจนกว่าลมแรงจะบังคับให้ แร้งหน้าผา ลาดตระเวนบนท้องฟ้าเพื่อเข้าปกคลุมต้นสนก่อนที่พวกเขาจะออกไป มิฉะนั้น แร้งหน้าผา จะไล่ล่าพวกเขาอย่างแน่นอนจนกว่า มังกรป่าใหญ่ จะมาหาพวกเขา!
กำลังรอโอกาสอย่างเงียบ ๆ สายตาของ จู มิงหลาง จ้องมองไปที่เถาวัลย์ที่อ่อนนุ่ม เขาตระหนักดีว่าเถาวัลย์แห้งเหล่านั้นดูเหมือนจะไม่ได้เติบโตที่นั่นตามธรรมชาติและถูกหักและกองอยู่ที่นั่นแทนกลายเป็นเหมือนรังหญ้าขนาดใหญ่
เมื่อเห็นรังของเถาวัลย์นี้ความคิดก็แวบเข้ามาในสมองของเขา
จู มิงหลางถอยออกไปเล็กน้อยซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ ในขณะนั้นมีศีรษะโผล่ออกมาจากรังเถาวัลย์ มันมีผิวสีเขียวอ่อนดวงตาเหมือนงูจมูกใหญ่และเขามังกรที่ยื่นออกมาเล็กน้อย!
ศีรษะค่อยๆเงยหน้าขึ้นดวงตาของมันสังเกตเห็นต้นสนขนาดใหญ่ที่แกว่งไปมาอย่างดุเดือดในสายลม
-ลูกมังกร? – จู มิงหลาง ประหลาดใจ
ไม่แปลกอีกต่อไปที่มังกรป่าใหญ่มักจะอยู่บนยอดหน้าผา ปรากฎว่ามีรังเล็ก ๆ ซ่อนอยู่ที่นี่สร้างขึ้นเพื่อลูกมังกรตัวน้อยที่ยังไม่โตเกล็ดไม่แข็ง!
มังกรน้อยไม่ได้สังเกตเห็น จู มิงหลาง มันเป็นเพียงการเฝ้าดูสภาพแวดล้อมของมัน
เมื่อตระหนักว่าแม่มังกรจากไปแล้ว ลูมังกรป่า ก็ร้องออกมาอย่างมีความสุขและหยิบอะไรบางอย่างขึ้นมาด้วยปากของมันปีนไปที่หน้าผา …
จู มิงหลาง มองเข้าไปใกล้ ๆ และตระหนักว่า ลูกมังกรป่า กำลังจับลูกมังกรตัวเล็กกว่าด้วยปากของมัน!
อาจเห็นบาดแผลบางอย่างบนลูกมังกรซึ่งเห็นได้ชัดว่าเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้
หลังจากออกจากรังเถาวัลย์พี่ชายลูกมังกรป่า คลานด้วยความเร็วที่เร็วขึ้น
เมื่อมาถึงริมหน้าผาลูกมังกรเริ่มดิ้นรนและร้องไห้ออกมาอย่างน่าสังเวชดูเหมือนวิงวอน
อย่างไรก็ตามผู้อาวุโส ลูกมังกรป่า ไม่ได้รับการตอบสนองต่อเสียงร้องของมัน มันกัดลงบนร่างของมังกรทารกอีกครั้งจากนั้นก็โยนลูกมังกรทารกอย่างแรง!
ปีกของลูกมังกรยังไม่พัฒนา เสียงร้องแห่งความสยดสยองของมันดังก้องไปทั่วหน้าผาทันที
จู มิงหลาง ตกตะลึงเมื่อเห็น
มังกรผผู้พี่ ไม่ได้สอนน้องชายของมันอย่างแน่นอนว่าจะบินได้อย่างไร
มังกรตัวใหญ่กว่านั้นกำลังโยนน้องชายของมันลงจากหน้าผาในขณะที่แม่มังกรของพวกมันไม่อยู่
ว่ากันว่าเลือดของ มังกรใหญ่ นั้นร้อนเหมือนลาวา แต่อารมณ์ของพวกมันเย็นเหมือนงู ในที่สุดจู มิงหลาง ก็ได้เห็นมันด้วยตัวเองในวันนี้
แม้จะเป็นมังกรและอยู่เหนือวิญญาณทั่วไป แต่มังกรก็ยังปฏิบัติตามกฎที่โหดร้ายของโลกนี้
มังกรมีพลังและสามารถล่าเสือที่ดุร้ายและวัวป่าได้อย่างง่ายดาย อย่างไรก็ตามในระดับมังกร สัตว์ป่าธรรมดาไม่สามารถตอบสนองพวกมันได้เลย
หากอาหารไม่เป็นไปตามที่ร่างกายต้องการก็จะเหมือนกับการกินหญ้าและเปลือกไม้ แม้ว่าพวกเขาจะกินแพะหรือวัวก็ตาม
พวกเขาจำเป็นต้องล่าปีศาจ แต่ปีศาจนั้นมีสติปัญญาและทักษะในการเอาชีวิตรอดบางอย่าง หากพวกเขาต้องการที่จะซ่อนแม้แต่มังกรใหญ่ก็ยังหาเจอได้ยาก!
อาหารที่สามารถเติมเต็มพลังงานและฟื้นฟูเวทมนตร์ของพวกเขาจะขาดตลาดไปตลอดกาล มังกรบางตัวที่พัฒนาได้ไม่ดีอาจกลายเป็นเหยื่อของปีศาจวิญญาณได้ด้วยซ้ำ!
เพื่อที่จะเติบโตอย่างแข็งแกร่งนับประสาอะไรกับการกัดลูกมังกรบ่อยครั้งยิ่งลูกมังกรตัวใหญ่ได้สัมผัสกับธรรมชาติที่แท้จริงของมันก่อนฤดูหนาว!
ในอดีต จู มิงหลาง เคยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับ มังกรใหญ่ ที่ฆ่าลูกตัวเองในรังของพวกเขา แต่การได้เห็นมันด้วยตัวเองในวันนี้ยังคงทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก!
