บทที่ 97: จิตวิญญาณจิตรกรรมมังกรบรรพบุรุษ
ในห้องโถงเหล็ก มีความยุ่งเหยิงในทันที
น่านไท่กง, หลี่ยิง, กงตง, พี่ชายฟาน และคนอื่นๆ ต่างก็รู้จัก น่านหลิงชา เป็นอย่างดี
จู่ๆนางทำแบบนี้ได้ยังไง! !
“น่านหลิงซา!!!” น่านไท่กง ตะโกนด้วยความโกรธ
น่านหลิงชา ไม่สนใจ นางปิดประตูเหล็กอีกครั้ง และปล่อยให้หมึกสาดอย่างอิสระในห้องโถงเหล็ก และปล่อยให้ผู้ที่เขียนชื่อต่อสู้บนพื้น
“ลูกชั่ว!!! ลูกชั่ว!!!” หลี่ยิงยังคำราม ในขณะที่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ มันช่างเหลือเชื่อ!
หลี่หยุนซี ขัดแย้งกับ น่านหลิงชา นี่คือข้อเท็จจริงที่ทุกคนรู้ รวมทั้ง หลี่ยิง พ่อและน่านไท่กง จะไม่มีข้อสงสัยแม้แต่น้อย
ท้ายที่สุด หากพวกเขารวมพลังกัน หลี่หยุนซี จะเหยียบย่ำบนเส้นทางที่เหยียบย่ำได้ราบรื่นกว่า!
แต่ทำไม?
ทำไม น่านหลิงชา ถึงทรยศในตอนนี้! !
ตั้งแต่แรกเริ่ม เป็นการยากที่จะพูดว่าความบาดหมางระหว่างพี่-น้องของพวกเขาคือภาพลวงตา
นักฆ่าที่แท้จริงของ หลี่หยุนซี คือ น่านหลิงชาพี่สาวของนาง
บรรพบุรุษเมืองมังกรนี้อยู่ในมือของ หลี่หยุนซี มานานแล้ว และความบาดหมางและข้อพิพาทกับ น่านหลิงชา หลายปีกับเขานั้นเป็นเพียงภาพลวงตาที่ หลี่หยุนซี มอบให้ทุกคนที่พยายามโค่นล้มนาง!
มันเป็นเพียงการกำจัดพวกกบฏทั้งหมดหรือไม่? เพียงเพื่อให้คนเข้าใจผิดคิดว่ารากฐานของนางในเมืองซูหลง ไม่มั่นคง?
อย่างไรก็ตาม น้องสาวของพวกเขาไม่ได้อยู่ที่นั่นมาหลายปีแล้ว เข้ากันได้ดี ตอนนั้นพวกนางเป็นแค่เด็กผู้หญิง
หลี่ยิง และน่านไท่กง มีความชัดเจนที่สุด
พวกเขายังเด็กมาก พวกเขาจับมือกันได้อย่างไร? !
พี่น้องทะเลาะกัน การหลอกลวงผู้อื่นเป็นเรื่องง่าย
นางต้องหลอกลวงคนที่นางรักเว้นแต่ความคิดนี้จะถูกฝังอยู่หลายปี! !
เพื่อให้รู้ว่าพี่น้องเหล่านี้มีความขัดแย้ง ในสายตาของ หลี่ยิง, น่านไท่กง รวมถึง กงตง ทุกคนในห้องโถงเหล็กอาจลี้ภัยไปอาศัย หลี่หยุนซี แต่ น่านหลิงชา ไม่สามารถทำได้!
ท้ายที่สุดถ้า น่านหลิงซาต้องการลี้ภัยในหลี่หยุนซี พวกเขาก็เทียบเท่ากับอำนาจทั้งหมดของตระกูลหลี่และตระกูลน่าน ไม่มีใครในรัฐซูหลง ที่กล้าตั้งคำถามกับการตัดสินใจของพวกนาง
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” ดวงตาของ หลี่ยิงแดงก่ำ
แก้มของเขา เส้นเลือดสีฟ้ารุนแรง และหมึกที่อันตรายถึงชีวิตกำลังพุ่งเข้าใส่หัวใจของเขาด้วยพลังชั่วร้ายที่ไม่อาจต้านทานได้
ประสาทสัมผัสทั้งห้าบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บปวด
อวัยวะภายในกำลังจะตายมากขึ้นไปอีก
เขาฝันมานับครั้งไม่ถ้วนว่ากำลังหลับและหลี่หยุนซี ก็แทงดาบเข้าที่คอของเขา แต่เขาไม่เคยคิดว่าคนที่แทงจะเป็นน่าน หลิงซา
นี่เป็นความเจ็บปวดมากกว่าการถูก หลี่หยุนซีแทงด้วยดาบเป็นพันเท่า เพราะเขาไม่เคยสงสัยในความสัมพันธ์แบบพ่อ-ลูก เขาเอาแต่ใจลูกสาวตัวน้อยของเขาโดยหวังว่านางจะได้รับมรดกรัฐบรรพบุรุษเมืองมังกรนี้ทั้งหมด , เขาคิดว่าโชคดีที่นางยืนอยู่ข้างเดียวกับเขา ยับยั้งความทะเยอทะยานที่ไม่รู้จบของลูกสาวคนเล็ก หลี่หยุนซี
สุดท้ายก็ทรยศพ่อกันหมด!
“ปัง!!!”
หลี่ยิงแกว่งไปแกว่งมา กระแทกกล่องหินตรงหน้าเขา และเขาก็เริ่มสับสน
เขาเห็นกำแพงโดยรอบและเปลี่ยนให้เป็นกำแพงของ ยินคาว
กล่องหินทั้งสองด้านถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบของโต๊ะฮาเดส
ผู้คนรอบๆ กลายเป็นวังสิบแห่งของนรกที่มีใบหน้าสีฟ้าและเขี้ยวภายใต้หมอกหมึก
ผู้พิพากษาอยู่ที่หัว
เป็นผู้หญิง
ไม่ใช่ หลี่หยุนซี หรือ น่านหลิงชา นับประสาอะไรอย่างอื่น
เป็นภรรยาคนเดิม
นางมีตาเหมือนกับลูกสาวของนาง
นางมองดูหลี่ยิง
หลี่ยิง เต็มไปด้วยความโกรธและการกล่าวหา แต่ต้องเผชิญกับผู้หญิงคนนั้น แต่เขาไม่กล้าแม้แต่จะมองนางโดยตรง
เขาทรยศนาง
ธรรมดา เขาลืมหัวใจของเขาไปแล้ว เพราะเขารู้สึกขุ่นเคืองต่อการยึดอำนาจของ หลี่หยุนซี เพราะความแข็งแกร่งของภรรยาของเขา เขาจึงฝังความไม่พอใจไว้เพราะทุกสิ่ง
ผู้พิพากษามาส่งกระดาษมังกรโลหิตให้ หลี่ยิง
หลี่ยิง ไม่กล้าที่จะดูมัน เพราะเขาเขียนชื่อของเขาด้วยมือ ดังนั้นพ่อของนางจะมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีได้อย่างไร
เขายินดีที่จะไปนรกนี้
เขา
ถูกไล่ออก!
ขับไล่! !
หลี่ยิงเห็นชื่อของเขาในการตำหนิตนเองและการทรมานและเขียนไว้ภายใต้การขับไล่
เป็นเพราะหยุนซี และ หลิงชา ทิ้งความรักเล็กน้อยสำหรับพ่อของพวกนางหรือไม่?
บ่วงไม่รัดแน่น หลี่ยิงรู้สึกเพียงว่าเขาหายใจลำบาก เมื่อจิตใจของเขาค่อยๆ ชัดเจนขึ้น เขาพบว่าตัวเองแทบจะเป็นอัมพาตนอนอยู่บนพื้นห้องโถงเหล็กที่รกร้าง
มีคนมากมายอยู่รอบๆ และเขาไม่รู้ว่ามีคนล้มไปกี่คน พวกเขามีดวงตาที่กลมโต ใบหน้าที่ดูน่ากลัวและน่าสะพรึงกลัว ส่วนใหญ่ไม่มีลมหายใจ แต่จากการตายครั้งนี้ พวกเขาสัมผัสได้ถึงการต่อสู้ดิ้นรนและสิ้นหวังในชีวิต!
หลี่ยิงตัวสั่น ร่างกายของเขาไม่มีเรี่ยวแรง
ในสายตาที่คลุมเครือ เขาเห็น กงตง ใบหน้าที่น่าเกลียดของนาง รักษาบรรยากาศของความไม่เต็มใจและความขุ่นเคือง ไม่ต่างจากคนอื่นๆ และไม่มีสัญญาณแห่งชีวิต!
หนานไท่กงส่ายไปมา
เขาเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่สามารถยืนหยัดได้
ที่ด้านข้าง ผู้เฒ่าฟานถือเคสด้วยมือของเขา หายใจหนักมาก เช่นเดียวกับน่านไท่กง ร่างกายของเขาถูกมัดด้วยบ่วงหมึก เหงื่อออกและเจ็บปวด
อาจเป็นเพราะพลังแห่งการวาดภาพแห่งชีวิตและความตายของน่านหลิงชา กระจายไปยังคนอื่น ๆ และโรงไฟฟ้าทั้งสองนี้รอดชีวิตมาได้ แต่จากใบหน้าที่ไร้เลือดพวกเขาไม่ใช่เรื่องง่าย
ความแข็งแกร่งของ น่านหลิงชา นั้นยากจะหยั่งถึง ไม่มีใครเคยเห็นใครที่สามารถยืนหยัดต่อสู้กับนางได้ บรรพบุรุษมังกรพระเจ้า เขาเกรงว่านางจะเป็นมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดในรัฐบรรพบุรุษเมืองมังกร แล้ว!
“เป็นพระคุณที่จะไม่ฆ่า เป็นพระคุณที่จะไม่ฆ่า เป็นพระคุณที่ไม่ต้องฆ่า” บนพื้นดิน ชายคนหนึ่งสวมหงอนขนนกมีฟองที่ปากและถึงกับเป็นอัมพาตที่ใบหน้า เขายังพูดคำบ้าๆ นั้นซ้ำๆ
คนนั้นคือหยางซิ่ว
ตัวแทนของเมืองหลิงเซียว
สิ่งที่เขาเขียนก็ถูกเนรเทศเช่นกัน
เขาจึงเอาตัวรอดได้
คนที่ต้องการให้หลี่หยุนซีตาย!
ไม่มีทางที่พวกเขาจะรอด!
แต่ในโถงเหล็กนี้ งานเขียนส่วนใหญ่เป็นความตาย! !
ประตูเหล็กปิดลง และแสงขุ่นจากภายนอกก็เย็บเป็นเส้นผ่านประตู เหมือนลวดดาบ
น่านไท่กง และพี่ชายฟาน ส่ายไปมา
บางคนที่อยู่เบื้องหลังพวกเขายังสนับสนุนพวกเขา ดวงตาของพวกเขาเป็นสีดำ ร่างกายของพวกเขาช้ำ และวิญญาณของพวกเขาได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง
แต่พวกเขารู้ดีว่าผู้พิพากษาตัวจริงยังอยู่หลังประตู
นางแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีกุหลาบ และดวงตาที่สวยงามของนางเหมือนดวงดาวและดวงจันทร์ ภายใต้พุ่มไม้ของนาง นางเป็นคนที่เดินออกจากห้องโถงเหล็กนี้ทั้งเป็นจริงๆ!
ในที่สุดประตูก็ถูกผลักเปิดออก
อย่างที่นางพูด
น่านหลิงชา กำลังรออยู่ที่ห้องโถง
อารมณ์ที่ไหลในดวงตาของนางนั้นคาดเดาไม่ได้ แต่แน่นอนว่านางไม่มีแผนที่จะปล่อยให้ใครก็ตามสามารถมีชีวิตรอดออกไปได้
“ผู้หญิงที่ชั่วร้ายและเลวทราม!”
“ไม่ตาย!!”
ผู้เฒ่าฟานชี้ไปที่ น่านหลิงซา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
“ข้าได้ยินมาว่าผู้อาวุโสฟานเป็นผู้เลี้ยงแกะผู้ศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถเรียกมังกรสวรรค์ห้ากรงเล็บได้ ข้าสงสัยว่ามันสามารถเทียบกับมังกรไฟที่ข้าวาดได้หรือไม่” น่านหลิงซากล่าว
“ผู้เฒ่าฟาน อย่าต่อสู้กับนาง นางสามารถวาดมังกรบรรพบุรุษได้!” ในขณะนั้น น่านไท่กง กล่าวอย่างเร่งรีบ
เมื่อผู้อาวุโสฟานได้ยินสิ่งนี้ ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป
ไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้วิญญาณได้รับบาดเจ็บ แม้ว่ามันจะไม่บุบสลาย แต่เขาก็ไม่มีความมั่นใจเต็มที่ ที่จะแข่งขันกับจิตวิญญาณแห่งการวาดภาพ มังกร!
