บทที่ 110: ดินแดนทาส
เรือจิตรกรรมตกลงมา
ตกลงบนหอคอย
เมื่อเห็น จู เสี่ยเฮิน จากไป จู มิงหลาง รู้สึกคิดถึงเพื่อนเก่าและครอบครัวของเขา
ทางกลับออกมาแล้ว
ถึงเวลาต้องกลับไปอธิบายสถานการณ์ของเขาให้พวกเขาฟัง
บางคนยังคงกังวลเกี่ยวกับตัวเอง ญาติบางคนไม่สนใจว่าพวกเขาเคยพร่างพรายและรุ่งโรจน์หรือไม่
อย่างไรก็ตาม มีข่าวจากทางตะวันตกว่าเมืองหกเมืองในรัฐหลิงเซียวถูกสังหาร ไม่เพียงแต่กองทัพของนครหลิงเซียวเท่านั้นที่เสียชีวิต พลเมืองบางคนก็ไม่รอด
อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นชายมังกรม่วง และหญิงลัทธิเต๋าจากไป ผู้คนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่ได้ถูกสิ่งมีชีวิตที่เหมือนเทพเจ้าเหล่านี้บดขยี้โดยตรง!
ราชสำนักของตระกูลหลี่ หอประชุม
ท่านย่าผู้เฒ่าของตระกูลหลี่เริ่มเรียกทุกคนเพื่อหารือเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบัน
บุคคลระดับรองประธานหลายคนของ สถาบันฝึกมังกร ก็นั่งอยู่ที่นั่นเช่นกัน และพนักงาน หลี่เจี่ยน่าน ที่สับเปลี่ยนก็นั่งเงียบ ๆ ในห้องโถง
เห็นได้ชัดว่าทุกคนรู้เรื่องการล่มสลายของวัง
โชคดีที่มหาอำนาจของทั้งสองทวีปลึกลับได้ออกไปแล้ว ไม่เช่นนั้นกลุ่มเมืองมังกรบรรพบุรุษ ถึงจะรวมตัวกัน ก็เป็นการยากที่จะต้านทานพลังของทั้งสอง
ในห้องโถงไม่มีใครต้องการจะพูด และการปรากฏตัวของทวีปขั้วโลกทำให้ทุกคนตื่นตระหนก
“คณบดีดวน ในที่สุดท่านก็มาถึงแล้ว!” จู่ๆ ไป่หงป๋อก็เห็นคนเดินเข้ามา เขาโล่งใจและรีบไปทักทาย
มีชายวัยกลางคนอยู่หน้าห้องโถงใหญ่ เขาแต่งตัวเหมือนนักเล่าเรื่องในโรงน้ำชา เขามาพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่ง จู มิงหลาง คุ้นเคยกับผู้หญิงคนนี้มาก ดวนหลาน!
เมื่อมองไป จู มิงหลางก็รู้นามสกุลของคณบดีของ สถาบันฝึกมังกรดวน และเขาก็เป็นคณบดีของ ดวน ที่ได้พบกับมังกรบรรพบุรุษ
ดังนั้นอาจารย์ดวนหลาน จึงเป็นลูกสาวของคณบดี เมื่อมองดูผิวของ ดวนหลาน ในเวลานี้ นางก็ฟื้นตัวขึ้นมาก
ว่ากันว่าคณบดีดวนฉางชิง เป็นราชาของวังชางจงในดินแดนแห่งนี้ซึ่งห่างจากมณฑลเสฉวนอย่างมาก และถือได้ว่าเป็นผู้นำที่เคารพนับถืออย่างแท้จริงในดินแดนนี้
“กรุณานั่งให้สูง” ท่านยายของหลี่กล่าว
“ไม่ พวกเรามาพูดถึงผู้มาเยือนสองคนจากทวีปลึกลับกันดีกว่า ข้าได้ยินมาว่ามีคนรู้จักหนึ่งในนั้น มันคือใคร?” ดวนฉางชิงกล่าว
สายตาของนายวู ไป่หงป๋อ และน่านหลิงซา ต่างจ้องมองไปที่จู มิงหลาง
“ข้าเอง ” จู มิงหลางกล่าว
“ทำไมเจ้าถึงรู้คำสั่งของทวีปศาลใหญ่? เป็นไปได้ไหมว่าเจ้าเป็นคนที่ถูกกระแสน้ำวนแห่งความว่างเปล่าพัดพามาที่นี่” คณบดี ดวนฉางชิงถาม
“คือ..?” จู มิงหลาง มองไปที่ ดวนฉางชิง ด้วยความประหลาดใจ
“เจ้าชื่ออะไร?” ดวนฉางชิงถาม
“ข้า..จู มิงหลาง”
“จูเหมิน มีทักษะการคัดเลือกนักแสดงที่ดี?” ดวนฉางชิงกล่าว
จู มิงหลาง ไม่รู้จะพูดอะไรอยู่พักหนึ่ง เขามองไปที่คณบดีผู้ลึกลับและทรงพลังของ สถาบันฝึกมังกร
ประสบการณ์ของคณบดีเหมือนกับตัวเขาเองหรือเปล่า! !
เขาข้ามมาจากทวีปมหาราชมาที่นี่ด้วยหรือ? ? ?
สถาบันฝึกมังกร
ใช่ มี เฉินฟานคอลเลก และสถาบันฝึกมังกร อยู่เสมอในทวีปขั้วโลก เขาคิดว่า สถาบันฝึกมังกร ที่นี่เป็นเพียงเรื่องบังเอิญในประวัติศาสตร์การพัฒนาของทุกเผ่าพันธุ์มนุษย์ในแผ่นดินใหญ่
ดวนฉางชิง ผู้ก่อตั้ง สถาบันฝึกมังกร ก็มาจากแผ่นดินใหญ่เช่นกัน!
เขาหาทางกลับไม่ได้เป็นเวลาหลายสิบปี และลูกสาวของเขาก็แก่มากแล้ว!
“ใช่ ข้าคือ จูเหมินจริงๆ ข้าบังเอิญตกลงไปในอ่างน้ำวนเสมือนจริงที่หาดูได้ยาก หลังจากตื่นจากอาการโคม่า ข้าก็อยู่ในดินแดนรกร้าง” จู มิงหลางกล่าว
ปรากฎว่าทั้งตัวเขาและคณบดีเป็นแขกต่างชาติ
การก่อตั้ง สถาบันฝึกมังกร ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
ดวนฉางชิง เป็นผู้สานต่อปรัชญาสถาบันการศึกษาของ แผ่นดินใหญ่ และสร้างมันขึ้นมาบนที่ราบ หลี่ฉวน!
“การเกิดขึ้นของ หวูตู ทำให้ข้าเข้าใจกฎบางอย่างของโลกอันกว้างใหญ่นี้ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ข้ายังถูกทิ้งในต่างประเทศ ในภูเขาโบราณ ในเกาะที่ซ่อนเร้น หวังว่าข้าจะได้สำรวจความลับของทะเลน้ำวน นั่นไม่คาดคิด มหาราชทวีปตกลงมาจากฟากฟ้าเช่นนี้ เป็นเวลานานที่ข้าคิดว่าอดีตเป็นความฝันที่ไร้สาระ” ดวนฉางชิง กล่าวอย่างขมขื่น
มิงหลางเข้าใจความขมขื่นนี้
หากคนเช่นคณบดีท่านนี้ อาศัยอยู่ที่นี่มาหลายสิบปี เขาจะสงสัยอย่างแน่นอนว่าโลกที่เขาเคยอาศัยอยู่นั้นเป็นภาพลวงตาหลังจากได้รับบาดเจ็บหรือไม่
ถ้าไม่ใช่เพราะว่ามีคนจำนวนมากอยู่ด้วย จู มิงหลาง คิดว่าคณบดี ดวนฉางชิง คงจะร้องไห้ด้วยความเศร้าโศก!
“สองคน พวกเรามาไขข้อสงสัยกันก่อน มันเป็นเรื่องของชีวิตและความตาย จะรอช้าอยู่ไม่ได้นาน” ท่านย่าเฒ่าของตระกูลหลี่ถอนหายใจ
“บอกพวกเราเกี่ยวกับทวีปจี้ถิงก่อน” ไป่หงป๋อกล่าว
จู มิงหลาง เหลือบไปที่ คณบดีดวน และรู้สึกว่า คณบดีดวน เหมาะที่จะอธิบายอย่างละเอียด
คณบดีดวน พยักหน้าและส่งสัญญาณให้ จู มิงหลาง เพิ่มและแก้ไขหากเขาผิดพลาด
“ทวีปศาลใหญ่มีราชวงศ์และหลายรัฐ ราชวงศ์นั้นแข็งแกร่งและได้กำหนดระเบียบระดับชาติ”
“รัฐอื่นๆ ยืนหยัดเหมือนป่าไม้ มีจุดแข็งที่แตกต่างกันและมีการโต้เถียงกันอย่างต่อเนื่อง แต่พวกเขาทั้งหมดต้องปฏิบัติตามกฎแห่งชาติของราชวงศ์”
“นอกจากนี้ยังมี ซงหลิน, เผ่าพันธุ์ประตู,ราชวังมังกร, ทะเลศักดิ์สิทธิ์, สถาบัน และกองกำลังอื่น ๆ ที่จะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสงครามแห่งชาติตามความประสงค์”
สถาบันฝึกมังกร กำหนดไว้อย่างชัดเจนว่าไม่อนุญาตให้เข้าร่วมในสงครามใด ๆ นับประสาทหารและคนธรรมดาในสนามรบ
เมื่อใครเข้าสู่สนามรบ ก็เท่ากับถอยจากสถาบันฝึกมังกร!
แนวคิดนี้ตามด้วยกองกำลังทั้งหมด
เว้นแต่จะเป็นดินแดนที่ไม่มีเจ้าของและเป็นดินแดนแห่งบาป!
“ซงหลิน, เผ่าพันธุ์ประตู,ราชวังมังกร, ทะเลศักดิ์สิทธิ์,สถาบัน หมายความว่ามีกองกำลังอื่นอีกสี่กองกำลังใน ทวีปจี้ถิง ที่สามารถแข่งขันกับ สถาบันฝึกมังกร หลี่ฉวน ได้?” ชายชราจากตระกูลน่านถาม
ดวนฉางชิง ส่ายหัวและพูดอย่างขมขื่น: “วิทยาลัยถูกแบ่งระหว่างวิทยาลัย เฉินฟาน และ วิทยาลัยฝึกมังกร วิทยาลัยหลักของสองวิทยาลัยนี้อยู่ในราชวงศ์ ศาลสูง พวกเรามีขนาดประมาณวิทยาลัยฝึกมังกรเสฉวนเท่านั้น หนึ่งในประเทศเล็ก ๆ หลายแห่งอาจแย่กว่านั้นมาก”
ทุกคนตกตะลึง สถาบันฝึกมังกร เป็นพลังที่แม้แต่วังก็ไม่กล้าที่จะยั่วยุ เกิดอะไรขึ้นใน ทวีปจี้ถิง? ซงหลิน,เผ่าพันธุ์ประตู,ราชวังมังกร และทะเลศักดิ์ศิทธิ์ คนใดคนหนึ่งสามารถโค่นล้มรัฐบรรพบุรุษเมืองมังกร ได้อย่างง่ายดาย!
“เช่นเดียวกับหวูตู ในอดีต หากเมืองใดรัฐหนึ่งบนดินแดนเสฉวน หากพวกเขาเพิ่มกองกำลังตามอำเภอใจ พวกเราสามารถบดขยี้พวกเขาได้ วันนี้เราคือหวูตูในสายตาของ ทวีปศาล ซึ่งด้อยกว่า ผู้คนเป็นอนารยชนที่ล้าหลัง” ดวนฉางชิง กล่าวต่อ
ประโยคนี้ทำให้ทุกคนรู้สึกว่าหน้าอกของพวกเขาถูกบางสิ่งขวางกั้น
คนด้อยกว่า.
ปรากฎว่าเมืองซูหลง ที่เจริญรุ่งเรืองของพวกเขาก็มีวันที่พังพินาศเช่นกัน!
เมื่อนึกถึงการเกิดขึ้นของหวูตู มีกี่เมืองที่ต้องการแกะสลัก เขาไม่รู้ว่ามีคนตายไปกี่คน และกี่เผ่า หมู่บ้าน และเมืองที่ถูกทำลาย
ในที่สุด หลี่หยุนซี ก็เข้ามาแทรกแซงและค่อย ๆ ขับไล่กองกำลังของรัฐในเมืองอื่น ๆ และมีการจัดตั้งระเบียบขึ้น
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ดินแดนหลี่ฉวน ทั้งหมดจะต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่น่าเศร้าเช่นเดียวกับพื้นที่รกร้างในขณะนั้น ก่อนที่จะมีผู้ชายที่แข็งแกร่งจริง ๆ ที่จะรวมทุกอย่างเป็นหนึ่งเดียว ทรัพย์สิน ชีวิต และศักดิ์ศรีของทุกคนจะพร้อมสำหรับการปล้น เก็บเกี่ยว เหยียบย่ำ!
ยิ่งกว่านั้น โรงไฟฟ้าบางแห่งก็ไม่เหมือนกับ หลี่หยุนซี พวกเขามีหน้าที่สร้างระเบียบและอยู่ร่วมกันอย่างกลมกลืน หากพบทรราช การเอาตัวรอดของพวกเขาเป็นเพียงเรื่องของความคิด!
“หยุนซีต้องการสร้างประเทศมาโดยตลอด เป็นไปได้ไหมที่นางรู้จักทวีปจี้ถิง ด้วยรู้ว่าจะต้องมีวันนั้น” ทันใดนั้น ผู้อาวุโสของตระกูลหลี่ก็นึกขึ้นได้
สายตาของตระกูล หลี่ เจียนน่าน ทั้งหมดจับจ้องไปที่ น่านหลิงชา ด้วยรูปลักษณ์ที่เหมือนกัน ทุกคนแทบจะได้รับคำตอบจาก น่านหลิงซาอย่างไม่รู้ตัว
แต่ หลี่หยุนซี่ไม่อยู่ที่นี่ นางอยู่บนพรมแดนด้านตะวันตกของรัฐซูหลง บนแนวป้องกัน ฉางเซีย นางได้ระดมกำลังทหารทั้งหมดจากสี่เมืองใหญ่ๆ และประจำการอยู่ที่ฉางเซียเมื่อกว่าครึ่งเดือนที่แล้ว!
ใช่ นางอยู่ที่ชายแดนแล้วเพื่อต้อนรับกองทัพของประเทศจากทวีปขั้วโลกที่กำลังจะถล่ม!
“ข้าจะปกป้องทั้งหมดนี้” จู มิงหลาง นึกถึงคำที่ หลี่หยุนซี พูดในใจของเขา
การจัดตั้งประเทศเพื่อป้องกันไม่ให้เมืองซูหลง กลายเป็นที่รกร้างว่างเปล่าต่อไป
หวูตู โชคดีเพราะในที่สุดนางก็สร้างระเบียบและก่อตั้งนครรัฐ
อย่างไรก็ตาม หลี่หยุนซี ที่ปฏิบัติต่อทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน อยู่ในมือของนางในฐานะผู้ปกครอง
แต่ในฐานะผู้ปกครองของศาลสูงสุด เป็นไปไม่ได้ที่จะปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกัน
หลี่หยุนซี รู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี
ต้องสามัคคี ต้องเข้มแข็ง
มิฉะนั้น กองกำลังของศัตรูต่างชาติจะเข้ามา และจะไม่มีทหารหรือนายพลที่จะต่อต้าน และพลเมืองของเมืองจะถูกสังหาร!
“ท่านประธานดวนไม่ว่าพวกเราจะกลับหรือไม่กลับก็แทบจะเอาตัวไม่รอด ท้ายที่สุด แม้แต่วังก็ถูกทำลายโดยผู้สั่งการ” คราวนี้ยายเฒ่าถาม
“ไม่เคย! มีความเป็นทาสในหลายรัฐในทวีปจี้ถิง โดยทั่วไป ถ้าที่ดินถูกยึดครอง ทุกคนต้องเป็นทาสเป็นเวลาสิบปี และเมื่อเวลาผ่านไปสิบปี กลายเป็นคนที่ด้อยกว่า” เสียงของ ดวนฉางชิง ดังขึ้นเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว
“ทาสไม่ได้รับการคุ้มครองตามข้อบังคับของประเทศ ไม่ได้รับพรจากกำลัง และไม่อยู่ภายใต้ความรับผิดชอบใดๆ ต่อชีวิตและความตาย “จู มิงหลาง พูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำ
ทาส
กลายเป็นทาส!
ทุกคนที่อยู่ที่นี่คือคนที่มีหน้าตาในเมือง พวกเขาไม่เคยคิดว่าพวกเขาจะกลายเป็นทาส!
“พวกเราไม่สามารถพ่ายแพ้ได้ และความพ่ายแพ้คือเมืองทาส! เมืองทั้งหกของนครหลิงเซียวถูกสังหารและไม่ต้องรับผิดชอบโดยกลุ่มคนที่เป็นระเบียบเรียบร้อย เป็นเพราะว่านครหลิงเซียวกลายเป็นนครทาสไปแล้ว และประชาชนทุกคนก็ด้อยกว่าปศุสัตว์! “ดวนฉางชิงกล่าวอย่างหนักแน่น
บางเมืองถูกสังหาร
นี่แสดงให้เห็นว่าผู้ปกครองที่เหยียบผาตะวันตกนั้นโหดร้ายและไม่สนใจชีวิตและความตายของผู้คน
หาก รัฐซูหลงแพ้ คงจะจบลงไม่ดีไปกว่าหกเมืองในรัฐหลิงเซียว!
“พวกเราจะทำอย่างไร? ?”
“นั่งบนบ่อน้ำดูฟ้า นั่งบนบ่อน้ำดูฟ้า พวกเราทั้งหมดนั่งบนบ่อน้ำดูท้องฟ้า”
“หยุนซีต้องชนะ ข้าไม่อยากเป็นทาส ข้าไม่อยากเป็นทาส!”
มีกี่คนที่มาจากตระกูลหลี่และตระกูลน่าน เคยแสดงความคิดเห็นของพวกเขาในสมาคมเผ่าที่ต้องการให้ หวูตู กลายเป็นดินแดนทาสของนครรัฐซูหลง ปล่อยให้พวกเขาสร้างเมืองอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยและปล่อยให้พวกเขาปูหินทั้งกลางวันและกลางคืน ปล่อยให้พวกเขาเป็นทหารที่ตายในสนามรบ
แต่ตอนนี้เมื่อคิดว่าชะตากรรมนี้จะตกอยู่กับพวกเขาแต่ละคน พวกเขาแทบทรุดตัวและคร่ำครวญ
