บทที่ 148:เริ่มต้นจากศูนย์
รอบที่ 2 จบลงแล้ว
ประเด็นของผู้คนไม่ใช่การเปรียบเทียบอำนาจที่ยิ่งใหญ่อีกต่อไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งคำพูดที่ จู มิงหลาง กล่าวระหว่างการ
เผชิญหน้ากับ จ้าวยิง ซึ่งทำให้ผู้คนได้ยินเกี่ยวกับการตายของ จูถัง ผู้ชมไม่ได้หูหนวกตาบอด!
มีเพียงไม่กี่คนที่เสียชีวิตอย่างกะทันหันในสนามรบทองบรอนซ์ หลายคนเห็นการตายของ จูถัง ในตอนนั้น
ห่าวหยง,จ้าวยิง และนางจ้าวฉิน อาจมีความผิดในห้องโถงไว้ทุกข์โดยบอกว่าพวกเขาไม่มีตา แต่ผู้ที่ดูอยู่ในขณะนั้นชัดเจนว่า จูถัง ถูกสังหารอย่างมุ่งร้าย!
เดิมทีคิดว่าเหตุการณ์นี้คงจบลงไปแบบนั้น
ท้ายที่สุด ผู้ที่เสียชีวิตเป็นเพียงศิษย์ของศาลชั้นนอกของ จูเหมิน และเขายังคงเป็นทาสบ้าน ผู้กระทำความผิดเป็นศิษย์คนโตของ ซีสงหลิน และเป็นสมาชิกของ แก็งค์จักพรรดิ์ โดยพื้นฐานแล้วไม่มีการติดตามหาคนผิด
แต่วันนี้ จู มิงหลาง กล่าวถึงเรื่องนี้ต่อสาธารณะ และในชั่วขณะหนึ่ง ผู้คนก็เริ่มพูดถึงเรื่องนี้ และคนมากมายได้กล่าวต่อๆกันถึงคำพูดที่ จู มิงหลาง กล่าวไว้ในห้องโถงไว้ทุกข์
เมื่อมาถึงจุดนี้ ผู้คนก็ตระหนักได้ในทันใด
ไม่น่าแปลกใจที่ จู มิงหลาง ต้องการถาม จ้าวยิง หัวหน้ากลุ่มแก็งค์จักพรรดิ์
ไม่แปลกใจที่ จู มิงหลาง โหดร้ายกับผู้ที่ปิดล้อมเขาในวันนี้!
แก๊งของจักรพรรดิ กองกำลังมะเร็ง กองกำลังขนาดใหญ่อาจไม่รู้ว่านี่คืออะไร แต่เด็กเล็กของเมืองหลวง โดยเฉพาะอย่างยิ่งนายรุ่นเยาว์และหญิงสาวที่ไม่มีภูมิหลัง แก็งค์จักพรรดิ์ปฏิบัติต่อพวกเขามากยิ่งขึ้น
กลุ่มคนที่มีภูมิหลังที่ลึกล้ำ เมื่อรวมกันแล้ว พวกเขาพากันทำชั่ว
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มีเหยื่อจำนวนมาก และ จูถัง เป็นหนึ่งในนั้น
ในที่สุดก็มีคนมาออกหน้าและชี้ตรงไปที่ จ้าวยิง หัวหน้าของแก็งค์จักพรรดิ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากบุคคลนี้ยังเป็นบุตรของ จูเหมิน พลังและภูมิหลังของเขาไม่ได้ด้อยกว่าพวกนั้น ไอ้สารเลวกลุ่ม!
“มิงหลาง เป็นผู้ฝึกดาบของจักรพรรดิไม่ใช่หรือ?”
“ใช่ หลังจากได้ยินว่าเขาออกมาจากภูเขา เขาก็กระโดดออกจากระดับสาวกโดยตรง”
“ใช่ ใช่ ดูเหมือนว่าเคยมีพระมหากษัตริย์ที่สอนลูกศิษย์ของเขาให้กับ จู มิงหลาง ตั้งแต่อายุยังน้อย แต่ในที่สุดมังกรของเขาตัวหนึ่งก็ถูกฆ่าและ จู มิงหลาง ก็จากไป!”
“เหตุการณ์นี้ทำให้เกิดความรู้สึกในเมืองหลวงทั้งหมด รู้ไหม จู มิงหลาง เพิ่งลงมาจากภูเขาปีหรือสองปี แต่เขาอายุแค่สิบหกหรือสิบเจ็ดเท่านั้น!”
“หลังจากนั้น ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น เหล่าสาวกกล้าไม่ที่จะเปรียบเทียบกับ จู มิงหลาง จากนั้น น่าจะเป็นเพราะว่าเขาตัดแขน ขาของ จ้าวยิง และถูกเนรเทศออกจากเมืองหลวงของจักรพรรดิ!”
หลายปีผ่านไป แต่ฝูงชนก็ยังอยู่ที่นั่น มีคนรู้สิ่งเหล่านี้
ทุกคนรวมตัวกันและรวมสิ่งต่าง ๆ เกี่ยวกับ จู มิงหลาง
อย่างไรก็ตาม ผู้มีพรสวรรค์ในการฝึกฝนดาบรุ่นหนึ่งได้ละทิ้งการฝึกฝนดาบและกลายเป็นสิ่งที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน
พฤติกรรมนี้ช่างเหลือเชื่อจริงๆ!
เนื่องจากมันหมายความว่าทุกอย่างเริ่มต้นจากศูนย์
แต่คนที่เริ่มต้นจากศูนย์นั้นดูแข็งแกร่งไปหน่อย สาวกอันทรงพลังเหล่านี้ซึ่งฝึกหนักมาหลายปียังคงถูก จู มิงหลาง ข่มเหง อาจเป็นที่ร่างกายสมบูรณ์แบบ!
นี่อาจเป็นอัจฉริยะ!
คนอื่นฝึกฝนและฝึกฝนแบบลวกๆ ซึ่งเป็นเมฆที่คนธรรมดาเข้าถึงไม่ได้!
ราชสำนักหลวง
แท่นทองคำและไม้ และในห้องโถงศาลอันศักดิ์สิทธิ์และรุ่งโรจน์ ผู้นำของกองกำลังหลักนั่งบนที่นั่งของตนเอง
แม้ว่าจะมีคำพูดบางอย่างเกี่ยวกับราชวงศ์ของเมืองหลวงของราชสำนักสุดโต่ง และยังมีจักรพรรดิที่ปกครองอยู่ด้วย ราชวงศ์นี้ไม่ได้ล้าสมัยมากนัก
ไม่ว่าจะเป็น สงหลิน, ตระกูล, วัง, ทะเลศักดิ์สิทธิ์ หรือ สถาบัน หากรวมพลังทั้งหมดเข้าด้วยกันพวกเขาจะมีภูมิหลังในการแข่งขันกับราชวงศ์
ราชวงศ์เป็นผู้ปกครอง
มากกว่าที่จะอยู่ในการควบคุม
หากผู้ปกครองต้องการตั้งหลักมั่นคง แน่นอน เขาทำไม่ได้โดยไม่ได้รับการสนับสนุนจากกองกำลังหลัก
“เนื่องจาก จูเหมิน ตกลงว่าการแข่งขันครั้งนี้จะเข้าสู่การแข่งขันด้านพลังงาน พลังของ หลี่ฉวน ขึ้นอยู่กับผลสุดท้ายของการแข่งขันครั้งนี้” ข้างๆ จักรพรรดิ หญิงคนหนึ่งสวมมงกุฏหลากสีกล่าว
ผู้หญิงคนนี้เป็นนางสนมของจักรพรรดิ และนางกำลังจัดการกับเรื่องทางกฎหมาย
จักรพรรดิหลับตาและพักผ่อนราวกับว่าเขาไม่ได้ยินการสนทนาของทุกคนและเขาอาจไม่ได้สนใจเรื่องแบบนี้แม้แต่น้อย
“ยังไงก็ตาม ผู้ช่วยคนแรกของ รุยกั๋ว ซึ่งเป็น หลี่ฉวน ตัวเล็ก ๆ เขายังไม่ได้รับสิทธิ์ในการปกครองจนถึงตอนนี้ มันน่าหัวเราะจริงๆ” แม่ทัพหลวงกล่าวด้วยรอยยิ้ม
รุยกั๋วจ้าวฟู มีใบหน้าสีดำและไม่พูดอะไร
อำนาจการปกครองไม่มีอะไรมากไปกว่าสงครามเหยียบย่ำ
กองกำลังติดอาวุธทั้งหมดในพื้นที่จะถูกกวาดล้าง หรือไม่ก็ขับไล่ทั้งหมด พวกเขาจะจัดการและปกครอง พวกเขาจะออกกฎหมาย และพวกเขาจะเก็บภาษี
รุยกั๋ว ได้โจมตีด้วยกองกำลังในทุกวันนี้ แต่ประชากรของมณฑลเสฉวนนั้นไม่เล็ก และกองกำลังติดอาวุธของมันก็ยิ่งใหญ่กว่าที่คิดไว้มาก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในนครใหญ่สี่รัฐทางตะวันออกของฉางเซี่ย รัฐซูหลง กองทัพมีความมั่นคง สามัคคี และยากที่จะแยกย้ายกันไป
รู้สึกเหมือนไม่มีกองกำลังเล็กๆ อยู่ในนั้น พวกเขาไม่มีความหวังที่จะโจมตีเมืองใดๆ ทางตะวันออกของช่องเขาฉางเซี่ย
“ทุกคนรู้อะไรบางอย่าง ทางตะวันออกของฉางเซียเป็นประเทศที่ปกครองโดยมนุษย์ผู้มีอำนาจชื่อหลี่หยุนซี ความแข็งแกร่งของนางนั้นโดดเด่นมาก ทหารและยามของนางก็พร้อม กล้าหาญและเก่งในการต่อสู้ กองทัพของประเทศที่เฉียบแหลมของพวกเราต้องเดินทางไกล และหมดแรงที่จะเดินทัพแล้ว ไม่ต้องพูดถึงป้อมปราการที่แข็งแกร่งของทหารในหุบเขาที่ทอดยาว และป้อมปราการก็ไม่แห้งแล้งเหมือนประเทศที่แหลมคมของพวกเรา และได้ยินมาว่าเหมืองหวูตู นั้นอุดมไปด้วยสายแร่ จัดหาอาวุธยุทโธปกรณ์และอุปกรณ์จำนวนมาก” หัวหน้าของ รุยกั๋ว กล่าว
“เนื่องจากไม่สามารถนำไปใช้ได้ จึงไม่จำเป็นที่จะจ้างเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย” ในเวลานี้ พระสนมของจักรพรรดิกล่าวอย่างแผ่วเบา
“นครรัฐบรรพบุรุษเมืองมังกรซึ่งเป็นพันธมิตรสี่เมืองนั้นเดิมทีเป็นประเทศ หากจ้างพนักงานรักษาความปลอดภัย ไม่จำเป็นต้องยอมรับว่าพวกเขาเป็นประเทศใหม่”
การสรรหาความปลอดภัยเป็นสิ่งที่แย่ที่สุดสำหรับ รุยกั๋ว
ในขั้นต้น พวกเขาได้รับอำนาจปกครองของ รุยกั๋ว ทรัพยากรที่มีอยู่ และคนตระกูลหลี่ ทั้งหมดที่นั่นจะกลายเป็นทาส สำหรับ รุยกั๋ว นี่เป็นการเพิ่มขึ้นอย่างมากในอำนาจของชาติ
ทาส แต่เขาไม่ต้องจ่าย
แต่ถ้าเป็นประเทศ ต่อให้ชนะสงคราม คนหลี่ก็ยังเป็นคนของชาวหลี่ มีกฎหมายราชวงศ์ พวกเขาไม่สามารถฆ่าผู้บริสุทธิ์หรือเอารัดเอาเปรียบพวกเขาได้ตามต้องการ ราชวงศ์กลายเป็นผู้ปกครองและปกป้องพวกเขา ภาษีเพิ่มหนักแค่ไหน รายได้ก็ยืนยาว
และรายได้ที่นำมาจากการเปลี่ยนให้เป็นประเทศทาสนั้นไม่ใช่แนวคิดเลย!
“ด้วยวิธีนี้ข้าจะให้เวลาเจ้าอีกหนึ่งเดือน”
“ถ้าพวกเราไม่ยึดอำนาจการปกครอง ราชวงศ์ของพวกเราจะเกณฑ์เมืองซูหลง,หวูตู, ลำปางและหลันบาง และปล่อยให้พวกเขาสร้างประเทศ การต่อสู้และการกระทำทั้งหมดของ รุยกั๋ว ในอนาคตจะต้องปฏิบัติตามกฎหมาย ของสงครามแห่งชาติ”
จักรพรรดิลืมตาขึ้นและพูดกับผู้ช่วยหัวหน้าของ รุยกั๋ว
“นี่สั้นเกินไป รัฐบรรพบุรุษมังกรนครมีทหารสองหรือสามแสนนาย และพวกเรารุ่ยกัวแม้ว่าจะแข็งแกร่งแต่ต้องการเวลามากกว่าหนึ่งเดือน” การแสดงออกของ รุยกั๋ว เปลี่ยนไปและเขาก็รีบพูด
“มีซากปรักหักพังโบราณพิเศษใ หลี่ฉวน และยังมีทรัพยากรทางจิตวิญญาณมากมายที่ทวีปจีติง ของเราไม่มี การทำลายล้างและการเข่นฆ่าในดินแดนนี้รุนแรงเกินไป แต่ก็เป็นการสูญเสีย ภายในหนึ่งเดือนโดยไม่ได้ครอบครองการปกครอง เขาได้คัดเลือกผู้ปกครองที่นั่น ไม่จำเป็นต้องหารือเรื่องนี้” จักรพรรดิโบกมือไม่สนใจฟังคำร้องเรียนและเรื่องไร้สาระของผู้ช่วยหัวหน้าของ รุยกั๋ว
ผู้ช่วยหัวหน้าของรุยกั๋วรีบทำความเคารพ ไม่กล้าพูดอีก
แต่ใบหน้าของเขาค่อย ๆ มืดมน
ภายในหนึ่งเดือน ดูเหมือนว่า รุยกั๋ว ของพวกเขาจะต้องเข้าสู่สงคราม แม้ว่าพวกเขาจะประสบความสูญเสีย พวกเขาก็ต้องยึดครองเมืองรัฐซูหลงให้ได้!
“สำหรับพลังของเมือง ตามที่เจ้าพูดตอนนี้ ในฐานะผู้สาบาน ข้าจะประสบกับความสูญเสียบางอย่าง”
“กองกำลังหลักสามารถนำโทเค็นออกได้ วังนี้เก็บรักษาไว้ และหลังจากผลการแข่งขันใหญ่ออกมา วังแห่งนี้ก็จะแจกจ่ายอย่างเป็นธรรม”
นางสนมของจักรพรรดิกล่าวกับผู้นำกองกำลังหลัก
“นางสนมของจักรพรรดิ, นิกายหมากรุกของข้า และ สงหลิน กำลังลดลง และเป็นการยากที่จะตั้งหลักในเมืองหลวงของจักรพรรดิ หวังว่าข้าจะได้ลี้ภัยในศาลชั้นนอกของ จูเหมิน และข้าขอให้นางสนมของจักรพรรดิช่วย!” ในเวลานี้ กู่เฮ คุกเข่าลงบนพื้น
“เจ้าต้องถามหัวหน้านิกายจู ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่” นางสนมของจักรพรรดิเลิกคิ้วขึ้น
“ได้โปรดเมตตานางสนมของจักรพรรดิ ได้โปรดเมตตา!” กู่เฮ ยังคงร้องขอโดยไม่บอกเหตุผล
ทุกคนในห้องพิจารณาคดีรู้ดีว่านางสนมของจักรพรรดิคือน้องสาวของ จูเสี่ยเฮิน และนางมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับ จูเหมิน มาก มิฉะนั้น จูเหมิน จะไม่สามารถดำรงตำแหน่งผู้นำ ได้ในเวลาเพียงไม่กี่ปี
“ข้าขออวยพรให้ผู้นำนิกาย เจ้าจริงใจมากในการดูแลพระองค์ หรือเจ้าอาจทำให้ยากต่อการได้รับประตู และเป็นการดีที่จะทำงานในศาลชั้นนอก เหตุผลหลักก็คือว่าฟานหลัวเทพแห่งนิกายหมากรุกได้หายไปตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา น่าเสียดายจริงๆ” พระสนมของจักรพรรดิกล่าว
แม้ว่านิกายหมากรุกจะมีกำลังน้อย
อย่างไรก็ตาม มันน่าอายมากที่จะลี้ภัยในศาลชั้นนอกของ จูเหมิน
ศาลชั้นนอกของจูเหมิน ไม่มีอะไรมากไปกว่าทาสในบ้านของชนเผ่าใหญ่บางกลุ่ม
เพื่อปกป้องป่าบรรพบุรุษของเขา กู่เฮ กลัวว่าเขาจะแพ้อย่างสมบูรณ์ ศักดิ์ศรีและชื่อเสียงใดไม่สำคัญสำหรับพวกเขา
นอกจากนี้ กู่เฮ ได้ค้นพบแล้วในดวงอาทิตย์ที่แผดเผาของกำแพงวัง ยกเว้น จูเหมิน จะไม่มีใครช่วยพวกเขาได้!
แทนที่จะถูกทำลายโดยจูเหมิน
ไปที่ศาลชั้นนอกโดยตรงจะดีกว่า และศาลชั้นนอกก็คือศาลชั้นนอก
ในปรัชญาของ จูเหมิน ไม่มีทาสในบ้าน
จู มิงหลาง ลูกชายของ จูเหมิน สามารถยอมรับการเป็นครอบครัวได้ พี่ชายทาส
หากพวกเขาต้องการให้ประตูยอมรับ มันก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าชื่อเสียงที่ไม่ดี และมันย่อมดีกว่าการสูญพันธุ์อย่างแน่นอน!
ลมทะเลสาบพัดมาอย่างช้าๆ นำความสดชื่นมาสู่ฤดูร้อนนี้
จู มิงหลาง กลับไปที่ลานบ้านและอาคารเล็กๆ ของเขาเอง และพบว่าฟันสีดำขนาดใหญ่นอนอยู่ในสระน้ำขนาดเล็ก บดขยี้
หินให้แตกเป็นเสี่ยงๆ
“ทำไมอาการบาดเจ็บของเจ้าถึงหายดี” จู มิงหลาง ก้าวไปข้างหน้าด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย
ฟันดำใหญ่ลืมตา มองดูตัวเอง และเอาอุ้งเท้าแตะหน้าอก
มันดีจริงๆ!
แม้แต่ช่องว่างขนาดใหญ่ในหน้าอกก็หายได้!
ฟันดำ ยังมีวิธีฟื้นตัวจากการนอนและตากแดด!
ไม่รู้แผลหายได้ยังไง? ?
จู มิงหลาง สั่งให้สาวกหญิงให้ยาแก่ ฟันดำใหญ่ ทุก ๆ ชั่วโมง.
ภายใต้สถานการณ์ปกติ อาการบาดเจ็บของฟันดำขนาดใหญ่จะใช้เวลาสิบถึงยี่สิบวันจึงจะหายสนิท โดยเฉพาะแผลที่หน้าอกใหญ่ ซึ่งคาดว่าคงเหลือโรคร้ายในอนาคต
ไม่เคยคิดว่าตอนนี้เขาไม่มีรอยแผลเป็นตามร่างกายแล้ว แม้แต่บาดแผลใหญ่ที่หน้าอกของเขาก็หายดีแล้ว และไม่มีร่องรอยของการบาดเจ็บเลย!
นี่มันค่อนข้างแปลก!
มีเชื้อสายที่ซ่อนอยู่ใน ฟันดำใหญ่ หรือไม่?
“มิงหลาง เจ้ากลับมาแล้ว” ศิษย์หญิงเดินออกจากอาคารเล็กๆ ข้างๆ นาง ถือแตงขมหั่นเป็นชิ้นๆ ไว้ในมือแล้วพูดอย่างมีเสน่ห์
“เจ้าเป็นคนรักษาให้หายใช่ไหม? “ จู มิงหลาง ถาม
“ไม่ใช่” สาวกหญิงส่ายหัว
“มังกรดำตัวใหญ่ของข้า ทำไมมันถึงรักษาหายได้ในคราวเดียว? เจ้าได้ใช้ยาทั้งหมดที่ให้มาหรือไม่? จู มิงหลาง ยังคง
ถามต่อไป
“นายสาวขอให้ข้าไปพักผ่อน และข้าก็งีบหลับอยู่ในห้อง เมื่อข้าตื่นนอนและมาให้ยา ข้าพบว่ามังกรดำตัวใหญ่ของเจ้าดูเหมือนจะหายเป็นปกติ “ลูกศิษย์หญิงกล่าว
“นายสาว?” ? สาวๆจากไหน? “จู มิงหลาง กำลังมึนงง
มีนาง จู ด้วยหรือ?
เขาเป็นนายน้อยของ จูเหมิน
“เป็นคนใส่ผ้าบังหน้า ใครๆก็บอกว่าเป็นน้องสาว เจ้าความจำเสื่อมเหมือนนายก้อยเหรอ? “สาวกหญิงคนนี้หยิบแตงมาแทะเล็กน้อย
“ช่างยุ่งเหยิงเสียจริง นางเป็นมนุษย์คนหนึ่งในทีมของข้า ไม่ใช่นายสาว เดี๋ยวนะ เจ้าเพิ่งบอกว่านางมาหาเจ้า ฟันดำ..ฟันดำใหญ่ หายแล้วเหรอ? จู มิงหลาง ถาม
“อืม ดูเหมือนว่าจะมีวิธีรักษา” สาวกหญิงกล่าว
จู มิงหลาง งงงวยมากขึ้น
วันนี้ น่านหลิงซา ไม่ได้ไปแข่งขัน รอบที่สองของนางคือเมื่อวาน และนางได้เข้าสู่รอบที่สาม โดยไม่ได้ตั้งใจ
คำถามคือ นางรักษาได้อย่างไร?
ทั้งจิตรกรหรือศิลปินไม่ควรมีส่วนเกี่ยวข้องกับการรักษา
น่านหลิงชา เป็นเหมือนฝนในเดือนมิถุนายน แต่ความสามารถของนางนั้นเอาแน่เอานอนไม่ได้?
น่าเสียดายที่ฟันดำใหญ่นอนเหมือนหมูดำตัวใหญ่
มิฉะนั้น เขาสามารถถามได้โดยตรงว่าเกิดอะไรขึ้นกับมัน
“นายน้อย แตงนี้หวาน กินสักชิ้นไหม?” ศิษย์สาวผู้บอบบางเอ่ยถาม
“เจ้ากิน..เจ้ากิน”
จู มิงหลาง เดินไปที่อาคารเล็กๆ ข้างๆ และต้องการดูว่า น่านหลิงชา กำลังทำอะไรอยู่
จะได้คุยกับนางเกี่ยวกับการแข่งขัน ในเวลานั้น เป็นที่แน่นอนว่ากองกำลังหลักจะมุ่งเป้าไปที่ จูเหมิน และป้องกันไม่ให้ จูเหมิน ได้รับสิทธิ์ในการปกครอง
ดังนั้นรอบที่สาม เป็นกุญแจสำคัญ!
จู เหมิน และ น่านหลิงชา ได้เข้าร่วมกองกำลัง
“หลิงชา” จู มิงหลาง ไม่ได้ขึ้นไปชั้นบน แม้ว่าอาคารหลังเล็กๆ แห่งนี้จะเป็นของเขาเอง แต่เขาก็ไม่อาจเข้าไปได้ตามใจชอบ
“เกิดอะไรขึ้น?” น่านหลิงชา อยู่ชั้นบน เสียงของนางเบามาก
“ข้ามีเรื่องจะคุยกับเจ้าเรื่องการแข่งขัน” จู มิงหลางกล่าว
ในไม่ช้า จู มิงหลาง ก็ได้ยินเสียงฝีเท้ามาจากบันได เบาและช้ามาก
นางยังคงสวมผ้าคลุมหน้า ดวงตาคู่สวย แต่มีเสน่ห์และสดใสราวกับอัญมณี
นางสวมชุดกระโปรงสั้นสีม่วง เสื้อเปิดไหล่เล็กน้อยเผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าอันละเอียดอ่อนพร้อมความงามสดใส
ซับในเป็นสีฟ้าน้ำทะเล ซึ่งมีการไล่สีเล็กน้อยตามสีของเสื้อผ้า แต่ผิวของเรียวขา มีเสน่ห์มากกว่าด้วยเหตุนี้
ส่วนเยื่อบุที่ห่อหุ้มอย่างแน่นหนาซึ่งอวบอ้วนและตั้งตรง จู มิงหลาง เหลือบมองและรีบถอนสายตาของเขาออกอย่าง
รวดเร็ว
อย่ามองมัน!
แต่มันใหญ่มาก!!
