บทที่ 194: ผนึกราชา
ท้องฟ้าเป็นสีดำและสีฟ้า เมฆก็เหมือนหิมะ
ท่ามกลางก้อนเมฆที่ลอยเป็นคลื่น หญิงสาวในชุดสีเขียวนั่งอย่างสง่างามและเงียบ ๆ ในก้อนเมฆ ล้อมรอบด้วยจิตวิญญาณแห่งสวรรค์และโลก เช่น เอลฟ์เต้นรำและผีเสื้อ
นายก้อย ที่มีลวดลายแสงเหมือนเมฆยังคงลอยอยู่ และดวงตาของปลาขนาดใหญ่คู่หนึ่งกำลังจ้องมองไปที่มังกรกระต่ายนางฟ้า
“สัตว์ไอริช?”
“”ซี” มังกรกระต่ายนางฟ้า ไม่พูด ดังนั้นมันจึงสามารถรักษาอารมณ์อันสูงส่งได้
“สัตว์อสูรหลงลืม?”
“
“การลืมเลือน?”
บนท้องฟ้ามีเสียงกรีดร้องเป็นครั้งคราวและชายหนุ่มกำลังฝึกการบินด้วยดาบ ดาบอมตะที่ไม่มีอารมณ์ของดาบอมตะแม้แต่น้อยก็เหมือนมือใหม่ปีนขึ้นไปบนหลังม้าป่ากระแทกเกือบแตก .
“ช้าลงหน่อย!!”
“นี่ ทางนี้ไม่ลง อย่าดำน้ำ ม็อกซี่ ใจเย็นๆ!!”
“อย่าทันทีหลังจากดำน้ำขึ้นไป ข้าจะอาเจียน~~~”
จู มิงหลาง รู้สึกเหมือนกำลังจะตาย
สำหรับสิ่งต่าง ๆ เช่นดาบบิน ลืมมันไปเถอะ ด้านหลังของ เฉินมู่ฉิงเฉิงหลง เป็นเหมือนสวรรค์
ผมเหมือนหญ้าที่แข็งแรงตั้งตรงขึ้น จู มิงหลาง ตกลงมาใกล้ น่านหยู ทั้งร่างดูเหมือนจะลอยขึ้นลงระหว่างประตูผี ใบหน้าของเขามองดูสยอง
เรียนไม่ได้…เรียนไม่ได้!
การบินด้วยดาบไร้ประโยชน์ยกเว้นการหล่อ
ประเภทดาบบินนั้นเต็มไปด้วยความงดงาม ซึ่งประเภทดาบต่อสู้แข็งแกร่งแค่ไหน!
“มิงหลาง? นักดาบแห่งขุนเขาให้อาหารอะไรแก่เจ้า ทำไมเจ้าถึงเลี้ยงเด็กอายุสิบห้าหรือสิบหกปีแก่อย่างนั้นเล่า?” นายก้อย ถามพลางจ้องเขม็ง
มิงหลาง ไม่อยากได้ยินมันและหลับตาเพื่อพักผ่อน
“ชู่ว~”
มังกรวิญญาณดาบ ลอยอยู่เหนือและเห็น จู มิงหลาง นอนหงายอยู่บนเมฆ และล้มลงข้าง จู มิงหลาง อย่างเชื่อฟัง หางเล็กๆ ของเขากระดิกด้วยความละอายเล็กน้อย
“ค่อย ๆ ค่อย ๆ ค่อย ๆ คนอื่นฝึกประเภทดาบบิน พวกเขาต้องคุ้นเคยกับดาบของตัวเองตั้งแต่อายุยังน้อยเพื่อให้เกิดความสามัคคีของดาบและมนุษย์ แม้ว่าพวกเรามีพันธสัญญาฝ่ายวิญญาณ แต่ความเข้าใจโดยปริยายยังไม่เพียงพอ แค่ฝึกฝน” จู มิงหลาง ปลอบโยน
“ชู่ว~”
มังกรวิญญาณดาบดูเหมือนจะมีช่วงเวลาที่ดี และเขาก็เข้าไปอยู่ใต้หลังของ จู มิงหลาง และรองรับ จู มิงหลาง บนหลังดาบของเขา
“อย่าทำให้ข้าหายใจไม่ออก เจ้าสามารถเล่นด้วยตัวเองได้ซักพัก” จู มิงหลาง รู้สึกเสียใจ ทำไมเขาถึงฝึกบินด้วยดาบ?
เขาเป็นคนเลี้ยงมังกร และวางโซฟาหรูหราไว้บนหลังมังกรผู้แข็งแกร่งบางตัว เป็นขนที่มั่นคง สบาย และกันลม ซึ่งแสดงถึงความมีเกียรติและความสบาย
ทำไมถึงต้องการเรียนรู้วิธีการบินด้วยดาบ? ?
อีกสองวันข้างหน้าทุกอย่างเรียบร้อยดี ดูเหมือนว่ามังกรวิญญาณดาบจะปกครองทะเลเมฆแห่งนี้ หลังจากที่งูเหลือมอายุ 9,000 ปีได้รับบาดเจ็บสาหัส ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดกล้าเข้าใกล้
ตามทฤษฎีแล้ว ให้ มังกรวิญญาณดาบ และเสี่ยวไป๋ฉี ป้องกันภัยให้ และพวกเขาก็สามารถไปที่ดวงตาหยุนไห่ เพื่อฝึกฝนกับ น่านหลิงชา ได้ แต่ที่จริงแล้วมีรัศมีมากมาย เข้าไปก็เท่ากับแย่งทรัพยากรกับ น่านหลิงซา อีกด้วย
เป็นการดีสำหรับหนึ่งคนใช้เวลาสองวัน
ในวันที่สอง สัตว์อสูรเฉียงถูกบังคับให้เรียกคืนไปยังอาณาจักรจิตวิญญาณ และวิธีการฝึกฝนของ น่านหลิงชา ก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เห็นได้ชัดว่าจิตรกรกำลังฝึกอยู่ที่หยุนไห่ ในวันที่สอง
จู มิงหลาง สับสนมากเกี่ยวกับขอบเขตการเพาะปลูกของศิลปิน
ครั้งแรกที่นางจัดการกับ หยุนสงเหอ ซึ่งใกล้เคียงกับระดับกึ่งจุน มันง่ายที่จะคิด
ในแง่ของความแข็งแกร่ง จิตรกร น่านหลิงชา น่าจะแข็งแกร่งกว่านี้
จนถึงตอนนี้ จู มิงหลาง ยังไม่เคยเห็นจิตรกร น่านหลิงชา พบกับคู่ต่อสู้ที่สูสีกัน เมื่อเขาตื่นขึ้น แม้ว่า น่านหลิงชา จะเฝ้าดูอยู่เงียบๆ อยู่เคียงข้าง หลายครั้งที่ มิงหลาง รู้สึกว่ามีความกระตือรือร้นที่ควบคุมไม่ได้ในสายตาของ น่านหลิงซา
ความกระตือรือร้นนี้ไม่ใช่เพราะนางหมกมุ่นอยู่กับท่าทางที่กล้าหาญของนาง และหลังจากชื่นชมตัวเองอย่างมั่นใจแล้ว ก็เพราะนางต้องการท้าทายตัวเอง
นางสนใจฝ่ายตรงข้ามของสิ่งมีชีวิตมากกว่า เมื่อตื่นขึ้น นางก็เทียบเท่ากับนักดาบมรณะ ถ้านางเป็นนักดาบ น่านหลิงชา จะเป็นคนแรกที่ลุกขึ้นยืนอย่างแข็งแกร่ง ไม่ใช่ ห่าวชางจุน, เหวินเหมิงรู และพระสงฆ์
ในเวลานั้น จู มิงหลาง มีลางสังหรณ์ว่าหากเขาไม่ฆ่า จ้าวเฉิน คนที่ฆ่า จ้าวเฉิน จะกลายเป็น น่านหลิงชา
นางไม่พอใจเลย และคู่ต่อสู้ของเหล่าทวยเทพในการแข่งขันแย่งชิงอำนาจก็ไม่ได้ทำให้นางมีความสุข
ในเวลานี้ ให้สังเกตุการปฏิบัติของศิลปิน น่านหลิงชา จู มิงหลาง สามารถยืนยันเรื่องนี้มากขึ้น
ฐานการเพาะปลูกนั้นสูงมาก และอาณาจักรก็สูงมากเช่นกัน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากทำลายกองกำลังสะดุดของรัฐซูหลง ซึ่งหมายความว่าแม้ว่าราชวังสง จะไม่ถูกทำลายในเวลานั้น แต่พวกเขาจะไม่กลัวราชวังสง
ตะเกียงค่อย ๆ จางลง จู มิงหลางและน่านหลิงซา ไม่กล้าที่จะอยู่ในอาณาจักรมังกรแห่งเมฆา
แม้ว่า เสี่ยวไป๋ฉี จะเข้าใจวิธีการตายของเมฆน้ำแข็ง แต่ก็ไม่สามารถช่วยให้ จู มิงหลาง และ น่านหลิงชา รักษาความมีชีวิตชีวาได้
ข้อห้ามอันทรงพลังของอาณาจักรมังกรเมฆ แม้ว่าจะมีร่างระดับราชาเข้ามา ก็มีผลเช่นเดียวกัน
อาณาจักรมังกรแห่งเมฆามีขนาดใหญ่มาก เทือกเขาหยุนเซียวที่สูงที่สุด จู มิงหลาง ยังไม่ได้ปีนขึ้นไป ขุมนรกใต้สระบลูสกายเป็นที่อาศัยของราชามังกรเงิน-ฟ้า และยังมีป่าเมฆอยู่อีกด้าน ของทะเลหมอกที่เขาอยากไปสำรวจ
ณ จุดนี้ หนึ่งในสิบของอาณาจักรมังกรเมฆยังไม่เสร็จสมบูรณ์
ไม่เคยเห็น สัญญามังกร ในตำนาน ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของอำนาจของจักรพรรดิ
เมื่อพวกเขาเดินออกจากวัง จู มิงหลาง และ น่านหลิงชา พบว่ามีพระมหากษัตริย์อยู่ในศาล
แม้ว่าจะไม่ใช่เรื่องหายากที่จะปิดพระมหากษัตริย์ แต่ดูเหมือนว่ามีเพียงสี่รัฐที่ปิดตัวไปเมื่อเร็ว ๆ นี้เท่านั้นคือสี่สถานะของบรรพบุรุษเมืองมังกร
“ประเทศ หลี่ฉวน?”
ขณะยืนอยู่ที่ จู มิงหลาง มองไปที่เสามังกรซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของรัฐด้วยความประหลาดใจ เขายืนอยู่นอกวังและมองดูรูปปั้น และสีจะรู้ว่าเป็นของใหม่
กำลังดำเนินการเป็นนักบุญอยู่แล้ว?
ตามการคำนวณเวลา หลี่หยุนซี ควรใช้เวลาอีกหนึ่งสัปดาห์ในการมาถึงเมืองหลวงของจักรวรรดิ
“นางจะไม่เป็นราชา” น่านหลิงซา กล่าวอย่างแผ่วเบา
น่านหลิงชา เข้าใจ หลี่หยุนซี แม้ว่าบรรพบุรุษของเมืองมังกร ต้องการสร้างประเทศ แต่นางก็จะไม่เป็นกษัตริย์
แน่นอนว่านางสวมชุดเมื่อศาลแยกย้ายกันไป ผู้ที่ได้รับเสื้อคลุมของกษัตริย์คืออีกคนหนึ่ง ผู้บัญชาการเฉิง
ผู้บัญชาการ เฉิง ทำหน้าที่เป็นพระมหากษัตริย์
หลี่หยุนซี ไม่ได้ปรากฏตัวในศาล
สิ่งนี้ทำให้ จู มิงหลาง ประหลาดใจมาก
หลี่หยุนซี อยู่เบื้องหลังหรือไม่?
เยี่ยมมาก!
จู มิงหลาง ไม่ชอบให้ครอบครัวของนางต้องกังวลเรื่องบ้านเมืองทุกวัน
“หยุนซี มีชื่อว่า หลี่ฉวนกู๋ฉี” แม้ว่าผู้คนในทวีปจีติง ทั้งหมดจะรู้ว่าผู้ปกครองที่มีอำนาจที่แท้จริงคือราชาหลี่หยุนซี หญิง แต่เนื่องจาก หยุนซี จัดเรียงในลักษณะนี้ เมื่อหลี่ หยุนซี ต้องการก่อตั้งประเทศเป็นครั้งแรก นางก็ตัดสินใจเรียกผู้บัญชาการทหารสูงสุดว่าเป็นพระมหากษัตริย์
นี่คือ หลี่หยุนซี ซึ่งท้ายที่สุดแล้วจะเป็นราชาแห่งรัฐหลี่ฉวน ซึ่งยังคงดูแลอยู่เบื้องหลัง
