บทที่ 265: มังกรหลงทางรบกวน
คฤหาสน์ที่พังไปแล้วก่อนหน้านี้ได้ถูกทำลายโดยผู้คนจากค่ายม้ามังกร
มันเพิ่งเกิดขึ้นที่ หยางไป่เฉิง ว่างแล้ว สภาพแวดล้อมที่นี่ดีกว่าเลนที่หักก่อนหน้านี้มาก การตกแต่งเพียงเล็กน้อยก็ทำให้รู้สึกดีขึ้น
ขั้นแรกให้สร้างอาคาร รันยู เพื่อหารือเกี่ยวกับการพัฒนาในอนาคตของเมืองที่เลอะเทอะนี้ จากนั้นเลือกคฤหาสน์ต้นป็อปลาร์ที่หรูหรา สะดวกสบาย และเงียบสงบเพื่อพักอาศัยสำหรับครอบครัวของพวกเขา
“ดังนั้น ในหนึ่งเดือน พวกเราสามารถชนะตราประทับของเจ้าเมืองได้” จู มิงหลาง กล่าว
“มันเป็นสถานที่ที่ดีที่จะอยู่ ข้าชอบอากาศที่นี่” น่านหยูซู กำลังถือแตงกวาหั่นบาง ๆ และให้อาหารแก่กระต่ายนางฟ้าและมังกรเสี่ยวฉางอัง ทีละชิ้น
น้องช้าง เคี้ยวมากจนกรุบกรอบ แก้มสองข้างอวบๆ น่ารักจนอยากหยิก
“ลองดูที่มูบังและดูว่ามีรางวัลดีๆ ไหม?” จู มิงหลาง ว่างและวางแผนที่จะหางานทำ
จู มิงหลาง ไม่ใช่คนที่เก่งในการจัดการเมือง นับประสามีผู้ใต้บังคับบัญชาจำนวนมากในขณะนี้ เขาต้องทำหน้าที่ของเจ้าเมืองถ้าพวกเขาไม่ยุ่งเกี่ยว เมืองนี้จะอยู่รอดหรือไม่?
ในทำนองเดียวกัน หลี่หยุนซี ไม่มีความสนใจในการจัดการเมืองเลย
นางมีหน้าที่รับผิดชอบในการยึดเมืองและกำหนดทิศทางเชิงกลยุทธ์เท่านั้น ที่เหลือก็เป็นเรื่องของข้าราชการในเมือง
พี่น้องตระกูล หู สามารถสร้างเมืองรันยู ขึ้นมาใหม่ได้ดีกว่า และพวกเขาก็มีจิตใจที่เบิกบาน ราวกับว่าพวกเขาได้เกิดใหม่
และไม่ได้นอนติดต่อกันมาหลายคืนแล้ว
“โอเค กลิ่นเลือดมีอยู่ทุกที่ในเมืองนี้ พวกเจ้าออกไปสูดอากาศ ข้าจะเรียกหาพี่สาว” น่านหยูซู ตื่นตระหนกมาระยะหนึ่ง
แล้ว นางไม่ได้เข้าร่วมการต่อสู้ในเมือง
ในตอนต้นของแก๊ง ซูหลงเฉิง , น่านหลิงชา และ น่านหยูซู ในฐานะผู้นำของตระกูล น่าน โดยทั่วไปอาศัยอยู่ใน สถาบันฝึก
มังกร พวกนางกังวลเกี่ยวกับสถาบันการศึกษา ตระกูลน่าน พวกเขาไม่สนใจที่จะดูเรื่องของทั้งครอบครัว
เรื่องของเมือง รันยู นั้นค่อนข้างพิเศษ
สิ่งที่ประกาศไม่ใช่แค่รางวัลของเมือง รันยู แต่ค่าคอมมิชชั่นและรางวัลของทุกประเทศในแผ่นดินสีน้ำตาล ทั้งหมดจะถูก
ระบุไว้ รวมถึงรางวัลใหญ่มูลค่าหลายแสนหรือมากกว่าหนึ่งล้าน
ในอีกด้านหนึ่ง จู มิงหลาง ต้องการพา ฟางเนี่ยเหนียน ไปซื้อเมล็ดมังกรในประเทศอื่นและเมืองการค้า ในทางกลับกัน
การประหยัดเงินเป็นการบริโภคอย่างดี พิจารณาว่ามีสัตว์เลี้ยงมังกรเพียงสี่ตัว เขาควรจะหาเงินเพิ่ม!
ในช่วงที่วุ่นวายสุดขีดของเมือง รันยู ยังมีผู้คนมากมายในเมืองที่อาศัยความสามารถที่แตกต่างกันในการหาเลี้ยงชีพและ
ตอนนี้พวกเขามีความเป็นเจ้าของที่ชัดเจนและได้ออกคำสั่ง เขาสามารถเห็นจำนวนคนที่เดินไปรอบ ๆ เมืองได้เพิ่มขึ้น
อย่างเห็นได้ชัด
ในขณะนี้ กองทัพดาบทองแดงได้กระจัดกระจายไปทั่วทั้งเมือง ทำหน้าที่เป็นเจ้าหน้าที่บำรุงรักษาและทหารประจำเมือง
ในขณะนี้ พวกมันจะปรากฏในกรณีที่มีการฆ่า จับ ต่อสู้ และประพฤติตัวไม่ดีต่อคนอื่นๆ และจัดการกับพวกมันได้
ทันท่วงที
เป็นเมืองที่กำลังจะเสื่อมโทรมลงเป็นเหมือนเมืองแห่งบาป หากไม่ใช้ความรุนแรงเพื่อควบคุมความรุนแรง ก็ไม่สามารถ
ฟื้นฟูการดำรงชีวิตของประชาชนได้
“เจ้าเมืองชาย เจ้าหญิง”
“เจ้าเมืองชาย เจ้าหญิง”
ทุกคนในกองทัพดาบทองแดงจำ จู มิงหลาง และพรรคของเขา สมาชิกของกองทัพดาบทองแดงในการลาดตระเวน เมื่อ
เห็นพวกเขา ก็จะแสดงความเคารพ
เมื่อเขาไปถึงมูบัง คนยังแน่นอยู่
ในหมู่พวกเขามีคนรู้จักไม่กี่คน นักล่าที่ จู มิงหลาง ทำความสะอาด
คราวนี้พวกเขาไม่กล้าโห่ร้องให้จัดการ จู มิงหลาง และแบ่งปันเงินรางวัลสามล้าน
เมื่อเห็น จู มิงหลาง กำลังมา ทุกคนก็ยอมหลีกทาง หลังจากรับรู้สถานะการณ์มาหลายวันแล้ว ตอนนี้ทุกคนรู้ว่าใครเป็น
ผู้รับผิดชอบเมืองนี้และหาเลี้ยงชีพภายใต้อาณาเขตของคนอื่น ยังไงก็ต้องสุภาพ
“ เจ้ากำลังพูดถึงอะไร มีราคาที่สูงกว่าของข้าหรือไม่” จู มิงหลาง ถาม
ในฝูงชน คนที่มีจมูกที่บวมก็ยืนขึ้นและกล่าวอย่างน่าสงสารว่า “ข้าขออวยพรให้เจ้าเมืองหลี่หวงอู มีมังกรไว้ทุกข์จำนวน
มาก ทั้งเผ่าหลี่หวงอู ติดอยู่และอาจกลายเป็นผู้ไว้ทุกข์ได้ตลอดเวลาเป็นอาหารสำหรับมังกร พวกเขาได้ออกคำสั่งกู้ภัยไป
ยังประเทศต่างๆ แล้ว แต่มังกรชางหลง นั้นดุร้าย และพวกมันยังคงเป็นสัตว์สังคม ไม่ใช่ทุกคนที่กล้าไป”
“อนิจจา ดินแดนแห่งนี้เคยเป็นที่ซ่อนของมังกรศักดิ์สิทธิ์ ในที่สุดมันก็ถูกกำจัดออกไป ข้าไม่ได้คาดหวังว่ามันจะฟื้นคืน
ชีพในตอนนี้”
“ซางหลง นั้นโหดร้ายเกินไป และเป็นศัตรูกับมนุษย์อย่างมาก มันต้องกัดเมื่อเห็นสิ่งมีชีวิตอยู่ เมื่อเร็ว ๆ นี้ชางหลง เริ่ม
ออกมาที่ดินแดนเร่ร่อนและนักล่าไม่เพียงแค่เดินไปรอบ ๆ แต่ยังทำร้ายผู้คน ”
ชางหลง
จู มิงหลาง เคยได้ยินเกี่ยวกับสายพันธุ์มังกรนี้มากกว่าหนึ่งครั้งหลังจากเข้าสู่เมืองรันยู
เมื่อคนเหล่านี้ได้ยินมังกร พวกเขาก็ถอนหายใจ และบางคนก็ดูตื่นตระหนก ราวกับว่าพวกเขามีประสบการณ์ที่เลวร้าย
มังกรนี้เป็นมังกรชนิดใด? สิ่งนี้ทำให้ จู มิงหลาง สนใจ แม้แต่นักล่าบางคนที่เชี่ยวชาญในการล่าสัตประหลาดมังกร และ
สัตว์ป่ายังพูดถึงการเปลี่ยนสีของเสือ มังกรน่ากลัวแค่ไหน?
“เมื่อข้าออกมาวันนี้ ข้าได้ยินพี่น้องสองคนของตระกูลหูโต้เถียงกันเกี่ยวกับเรื่องนี้” ฟางเนี่ยเหนียน กล่าว
“ทะเลาะกันเรื่องอะไร”
“ดูเหมือนว่า หูไป่หลิง กล่าวว่านางต้องการรวบรวมคนของนาง เพื่อไปฆ่า ชางหลง แต่พี่ชายของนาง หูจงหมิง กล่าวว่า
เขาต้องการทำให้เมือง รันยู มีเสถียรภาพก่อนที่เขาจะสามารถจัดการสิ่งอื่นได้ ใช่ คงจะเป็นอย่างนั้น” ฟางเนี่ยเหนียน
กล่าว
“หูไป่หลิง น่าจะคุ้นเคยกับการสูญเสียมังกรมาก การช่วยเหลือครั้งนี้จะมอบรางวัลให้ ราคาไม่ได้ระบุ แต่เนื่องจากไม่มี
ใครกล้ายอมรับมันจึงควรสอดคล้องกับสถานะและระดับของพวกเรา” จู มิงหลาง กล่าว
วันนี้ จู มิงหลาง เป็นคนเสนอรางวัลสามล้านเหรียญทอง
ไม่เคยมีรางวัลเช่นนี้ มิงหลาง ฮัมเพลงเบา ๆ !
ตอนนี้เมือง รันยู ต้องการกำลังคน และมีเหตุผลที่ หูจงหมิง จะไม่ปล่อยให้น้องสาวของเขาพาคนออกไป
มันเกิดขึ้นเพียงว่า จู มิงหลาง ไม่ได้ใช้งาน ไม่ต้องพูดถึงว่าในฐานะบุคคล การรับมือกับมังกรร้ายนั้นเป็นหน้าที่ ที่จำกัด
จู มิงหลาง ยังต้องการเห็นดินแดนสีน้ำตาลที่ทำให้กองกำลังนับไม่ถ้วนรู้สึกหวาดกลัว!
“ หลี่หวงอู อยู่ไม่ไกลจากพวกเรา มันอุดมไปด้วยอัญมณีน้ำและอาศัยอยู่ในชนเผ่าที่ค่อนข้างโบราณและกึ่งซ่อนเร้น
รูปร่างของ หลี่หวงอู นั้นซับซ้อน ล้อมรอบด้วยคูน้ำ แม่น้ำและถ้ำมืดนับไม่ถ้วน สัตว์ประหลาดที่แปลกประหลาดและดุร้าย
มีมากมาย ยกเว้นคนที่มาจากเผ่าของพวกเขาเอง มีเพียงไม่กี่คนที่เต็มใจไปที่นั่น น่าจะเป็นตอนที่พวกมันกวาดโลกสีชา
กลุ่มของมังกรที่หลงทางซ่อนตัวอยู่ใน หลี่หวงอู ของพวกมัน หลังจากพักฟื้นมาหลายปี พวกเขาก็แข็งแกร่งขึ้น ดังนั้น หลี่
หวงอู ผู้คนในเผ่าจึงทนทุกข์ทรมานจากสัตว์ร้าย ” หูไป่หลิง รู้สถานการณ์ของ หลี่หวงอู เป็นอย่างดี และดูเหมือนว่านาง
จะเคยอยู่ที่นั่นแล้ว
“เผ่า หลี่หวงอู มีกี่คน” จู มิงหลาง ถาม
“สองหมื่นถึงสามหมื่นคน พวกเขามีกระท่อมใหญ่เจ็ดหลัง และกระท่อมใหญ่แต่ละหลังมีหมู่บ้านหลายสิบหลัง แม้ว่าความแข็งแกร่งโดยรวมจะไม่อ่อนแอ แต่ท้ายที่สุดแล้ว ชาวบ้านธรรมดาก็ไม่สามารถป้องกันตนเองได้ มีคนหลายพันคนถูก ซางหลง กิน” หูไป่หลิง กล่าว
“งั้นพวกเราไปกันให้เร็วที่สุด อย่างไรก็ตาม เขาเป็นเพื่อนบ้านของพวกเรา” จู มิงหลาง กล่าว
