บทที่ 297: การปฏิเสธพร
จู มิงหลาง รู้สึกอึดอัดที่จะถูกคนอื่นดุแบบนี้
แม้ว่าจะไม่ไร้เดียงสาเท่าการนับดวงดาว แต่ จู มิงหลาง ได้สนทนากับ หลี่หยุนซี ตลอดทั้งคืน เมื่อคืนนี้ จนกระทั่งรุ่งสาง
เขาไม่ประสบความสําเร็จ นี่คือความจริง!
ไอ้เฒ่านั่น แกล้งทําเป็นเข้าใจเพื่ออะไร
อธิบายไม่ถูกว่ามีคนสวมหมวกสกปรก
ผิด!
แม้ว่าเขาและผู้หญิงของเขาจะแกว่งไกวไปตามอารมณ์ทั้งคืน พวกมันก็ยังตั้งตรง พวกเขาจะน่ารังเกียจได้อย่างไร เห็นได้
ชัดว่าผู้หญิงคนนี้จาก สถาบันเฉินฟาน คิดไม่ดีอย่างมากในความคิดของนาง!!
“ เจ้าต้องการความชัดเจนหรือไม่” ชายในชุดนกยูงเงยหน้าขึ้นมอง
“ครบหนึ่งเดือนแล้ว ตราประทับของเจ้าเมืองควรกลับมาข้าโดยเร็วที่สุด” จู มิงหลาง พูดซ้ำ
ไม่อยากให้ก็ต้องให้!
ถ้าจะจับผิด มิงหลาง ก็ขอมีความสุขที่สุด
สิ่งที่น่าภาคภูมิใจที่สุดในชีวิตไม่ใช่การพัฒนาความแข็งแกร่งครั้งใหญ่ แต่เป็นโอกาสที่จะเจอมันหลังจากการปรับปรุงให้
โอกาสที่สมบูรณ์แบบในการแสดงตัวเอง!
ฟันของมังกรของเขาล้วนเป็นดิน
“พลังของเมืองหลวงนั้นแข็งแกร่งมาก ข้าได้ยินมาว่า มิงหลาง มีพลังมาก” ชายในชุดนกยูงกล่าว
สมาชิกกองกําลัง มักจะสนใจการแข่งขันระหว่างกองกําลัง
มีการเปรียบเทียบอํานาจที่ยิ่งใหญ่และ จูมงหลาง ถือได้ว่าเป็นความฉลาดที่ส่องแสง กองกําลังต่าง ๆ ที่ตั้งอยู่ในส่วน
ต่างๆ ของแผ่นดินใหญ่จะรู้จัก จู มิงหลาง โดยธรรมชาติ
“ ข้าคิดว่าข้ามีความสําเร็จเพียงเล็กน้อย ไม่มีใครในทวีปคอร์ตใหญ่แห่งนี้รู้เรื่องนี้” จู มิงหลาง กล่าว
“ ข้าได้ยินมาว่า เจ้าคนเดียวเอาชนะอัจฉริยะหลายคนในระดับหัวหน้าสาวกของราชวงศ์ซีสงหลิน , หวู่สง ผู้ยิ่งใหญ่และ
เหมียนซานเขียนสง” ชายในชุดนกยูงพูดต่อ
“ที่ไหนได้ที่ไหนได้ ” จูมงหลาง ดูอ่อนน้อมถ่อมตน แต่ในวินาทีต่อมา หยูเฟิง หันกลับมา “นอกจากพวกเขาแล้ว ยังมีวัด
ชางหลง ปูชิ ,สถาบันเฉินฟาน ของเจ้าหลายร้อยคน ข้าศิษย์ใหญ่ ลูกศิษย์ที่โดดเด่นที่สุดที่ไม่มีชื่อและอิทธิพล ข้าไม่ชอบ
รังแกคนอ่อนแอ และข้าชินกับศัตรูหนึ่งร้อยคน”
หลังจากที่ จู มิงหลาง พูดคําเหล่านี้ วิธีการของเขา ทําให้ใบหน้าของทั้งห้าคนของสถาบันเฉินฟาน เปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน!
หากกองกําลังไม่มีส่วนร่วมในข้อพิพาททางโลก อย่าขัดขวางการค้นหาอํานาจ สิ่งสําคัญที่สุดไม่ใช่ศักดิ์ศรีนี้!
ใครเป็นผู้ปฏิบัติที่แข็งแกร่งที่สุด
ซึ่งอํานาจสามารถเหนือกว่าผู้อื่นได้
แม้แต่ผู้ฝึกหัดส่วนใหญ่ก็ยังถือว่าตนเองเป็นเทพนางฟ้าครึ่งตัว และวันหนึ่งพวกเขาจะก้าวเข้าสู่วิถีอมตะและอาณาจักร
แห่งเทพเจ้า ซึ่งแยกจากมนุษย์ทุกคนในโลก
ในการแข่งขันระหว่างผู้ปฏิบัติและผู้ปฏิบัติ ชัยชนะหรือความพ่ายแพ้คือทุกสิ่ง
สถาบันแห่งเทพเจ้า ไม่ได้มีประสิทธิภาพโดดเด่นนักในการเปรียบเทียบพลัง นี่คือหนามในหัวใจของพวกเขา!
“มันเป็นแค่การพูดคุยระหว่างเหล่าสาวก มีอะไรดี!” ในขณะนี้ สมาชิกของ สถาบันแห่งเทพเจ้า ที่อยู่เบื้องหลังชายในชุด
นกยูงกล่าวอย่างรังเกียจ
ข้าไม่ภูมิใจกับมัน ข้าเพิ่งอธิบายข้อเท็จจริงบางอย่าง ถ้าเจ้าคิดว่า ข้าภูมิใจที่ได้อธิบายข้อเท็จจริง สามารถพูดได้ว่าเจ้า
สนใจชื่อเรื่องมากกว่าข้า อันที่จริงถ้าเจ้า ไม่พูดถึงมัน ข้าจะพูดถึงมันได้อย่างไร? ตลอดชีวิตของข้า จูมงหลาง ได้ทําสิ่งที่
ทําลายล้างโลกมากมาย และมันไม่สําคัญเลยที่พลังนั้นจะทรงพลังมากจนสามารถกดขี่เหล่าฮีโร่ได้” จู มิงหลาง กล่าว
อย่างใจเย็น
ลมกระโชกแรงพัดทรายและฝุ่นบนพื้น และพัดไปยังฝูงชนที่เฝ้าดูความตื่นเต้นที่ประตูเมือง
มีคนธรรมดาและผู้ฝึกหัด ทุกคนพูดไม่ออก เมื่อมองไปที่ เจ้าเมืองคนใหม่ จู่ๆ ก็มีความต้องการที่จะยืนอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับ
สถาบันแห่งเทพเจ้า จู มิงหลาง จะใช้ความรุนแรงกระตุ้นที่จะเอาชนะ!
“ตราประทับของเจ้าเมือง พวกเราจะไม่ให้มันโดยไม่ได้ตั้งใจ หากเจ้าต้องการรับมันจริงๆ เจ้าต้องผ่านการทดสอบตามกฎ
ของ สถาบันเทพเจ้า ของพวกเรา ผู้ปกครองเมือง เบาะนั่งไฟฟ้า ทุกคนต้องการ!” ในเวลานี้ชายในเสื้อคลุมนกยูง กล่าว
“ ข้าไม่ยอมรับ” จู มิงหลาง ปฏิเสธโดยตรง
“ข้าช่วยเจ้าไม่ได้!” ผู้หญิงที่มีคิ้วคงที่พูดอย่างโกรธเคือง
“สิ่งของเป็นของพวกเรา เจ้าเก็บมันไว้ชั่วคราว ตอนนี้เจ้านายต้องการเอามันกลับมา แต่เจ้าจงใจทําให้เรื่องยากขึ้น?
จริงๆ ข้าหวังว่า มิงหลาง เป็นคนพาลที่ดี ข้าจะรออีกสัปดาห์ หลังจากผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ ข้าผู้ซึ่งเป็นเจ้าเมือง หากไม่ได้
รับตราประทับ ข้าจะไปที่ สถาบันเทพเจ้า เพื่อทักทายท่านเป็นการส่วนตัว อย่าโทษข้า จู มิงหลาง ที่ไม่แสดงความเมตตา
ต่อเจ้า !” จู มิงหลาง กล่าว
“ พวกเรามาเพื่อตรวจสอบ เจ้าไม่เพียงแต่ไม่ให้ความร่วมมือ แต่เจ้ายังถามพวกเราเกี่ยวกับความบาปของเจ้าด้วย เจ้า
กล้าหาญมาก อย่ากลัวว่าคําสั่งจะกีดกันเจ้าจากทุกสิ่ง!” หญิงขมวดคิ้วพูดเสียงดัง
จู มิงหลาง รู้สึกตลกเมื่อได้ยินคําเหล่านี้
ประการแรก พวกเขาไม่ใช่ผู้สั่งการ และไม่มีคุณสมบัติในการตรวจสอบเลย
ประการที่สอง สิ่งที่ต้องตรวจสอบคืออะไร ?
จู มิงหลาง มีเอกสาร เมืองรันยู อยู่ในมือ ประการที่สอง เกี่ยวกับการเป็นเจ้าของเมือง รันยู หลี่หยุนซี ยังขอให้ผู้
บัญชาการ เฉิน ส่งไปยังราชสํานักโดยไม่ต้องพูดถึงว่า หลี่หยุนซี กําลังถือครองประเทศอยู่ !!
โฉนดที่ดินของเมือง รันยู เอกสารแสดงที่มาและการยื่นคําร้องของ ราชวงค์ นั้นชัดเจนมากจะไม่สามารถระบุสถานการณ์
ปัจจุบันของเมืองรันยู ได้อย่างชัดเจนอีกเหรอ
สถาบันเทพเจ้า กําลังดําเนินการเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับการตรวจสอบและเป็นที่ชัดเจนว่าไม่ต้องการให้พรแก่เมืองรันยู ใน
สงคราม
และแม้แต่ตราประทับของเจ้าเมืองก็ไม่ต้องการให้
เนื่องจาก จู มิงหลาง รู้ทัศนคติของ สถาบันเทพเจ้า จึงไม่จําเป็นต้องสุภาพกับคนไม่กี่คนที่มาตั้งคําถาม
ไม่ใช่ว่าเมือง รันยู จะถูกทําลายทันทีโดยไม่ได้รับพรจาก สถาบันเทพเจ้า
หากพวกเขาต้องการทําสงครามกับเมืองรันยู ล่วงหน้า ก็ปล่อยพวกเขาไป แม้ว่ากองทัพของประเทศเล็กๆ ไม่กี่แห่งจะมี
ขนาดใหญ่ จู มิงหลาง ก็ไม่อาจจับตามองพวกเขาได้
” เจ้าหัวเราะอะไร!” ชายในชุดนกยูง ถาม
“ในเมื่อเจ้ารู้ว่าข้าต้องการความกระจ่าง อย่าใช้ผู้สั่งทําเสือปลอม ดังนั้นเจ้าไม่จําเป็นต้องสร้างวงเวียน อธิบาย
จุดประสงค์ของ สถาบันเทพเจ้า ของเจ้าโดยตรง” จู มิงหลาง กล่าว
“ฮิฮิ ใช่ ก่อนอื่น สถาบันเทพเจ้า ของพวกเราจะไม่อวยพรเจ้า พวกเราไม่อนุญาตให้เมืองรันยู เป็นประเทศที่ด้อยกว่า
ประการที่สอง ตราประทับของเจ้าเมืองเป็นของ สถาบันเทพเจ้า ของพวกเรา หากเจ้าจ่ายส่วยสองล้านเหรียญทองทุกเดือน
พวกเราจะอนุญาตให้เจ้ากลายเป็นผู้จัดการและผู้ปกครองเมืองนี้” ชายในชุดนกยูง กล่าว
สองล้านทอง? ?
ทั้ง หูไป่หลิง และ หูจงหลิง ต่างก็ทําสีหน้าโง่เขลา
ในโลกนี้มีคนเก็บภาษีจากผู้ปกครอง? ?
โดยทั่วไปแล้วกองกําลังที่รับผิดชอบจะใช้ทรัพยากรเพียงบางส่วนเท่านั้นที่พวกเขาต้องการและไม่เคยมีคํากล่าวที่ว่าเก็บภาษีจากผู้ปกครอง!
จะรู้สึกอย่างไรที่ สถาบันเทพเจ้า เป็นพลังชั่วร้ายที่ใหญ่ที่สุดที่ปกคลุมอยู่ใน เมืองรันยู
“หากเจ้าไม่ต้องการปกป้องเมือง รันยู ข้าจะเปลี่ยนกองกําลังของพวกเรา จากนี้ไป พวกเราจะนําดินแดนแห่งจิตวิญญาณ
ภูเขาแห่งจิตวิญญาณ และสายใยแห่งจิตวิญญาณทั้งหมดกลับคืนสู่ดินแดนแห่งเมืองรันยู หากสถาบันแห่งเทพเจ้า ของ
พวกเจ้ากลับมาอีกครั้ง อย่าโทษข้าที่ปฏิบัติต่อเจ้าเหมือนเป็นโจร!” จู มิงหลาง กล่าว
“ตลกดี เส้นเลือดวิญญาณในดินแดนนี้เป็นของสถาบันศักดิ์สิทธิ์และสามัญของพวกเรา แต่พวกเรายังคงถูกนํากลับคืนมา?”
“เมือง รันยู เป็นของข้า มีพืชและต้นไม้บนดินแดน เมืองรันยู นกและสัตว์ร้าย ทั้งหมดนี้เป็นของข้า ไม่ต้องพูดถึงเส้นเลือด
แห่งจิตวิญญาณ ข้าขอบคุณพวกเจ้ามากที่มาหาข้า ของกํานัลเหล่านี้ ไม่มีอะไรอื่น พวกเจ้าไปได้ ข้าต้องคิดดูแล้ว ที่จะ
หาทางต่อไปที่จะควบคุมดูแล เมืองรันยู”
