บทที่ 349. ข้าก็ใจแคบเหมือนกัน !
“ภูติผี ยกโทษให้ชีวิตข้า ไว้ชีวิตข้า ข้าจะให้ทุกอย่างที่เจ้าต้องการ ตราบใดที่เจ้ารักษาชีวิตข้าไว้ ” ปูชิมมิ่งกลัวและ
อ่อนแอ เขาคุกเข่าลงกับพื้นโดยตรงราวกับทำให้เทพเจ้าในวิหารอุ่นเคือง
มีข่าวลือในหมู่คนที่เป็นอมตะและผีเป็นแผ่นดิน อากาศ และอวตารของเทพเจ้าอมตะได้รับการคุ้มครองจากภัยธรรมชาติ
ซีสงหลิน ต้องทำอะไรบางอย่างที่ขุ่นเคืองระหว่างผู้คนและพระเจ้าก่อนที่จะถูกเหยียบย่ำโดยพระเจ้า
ในฐานะสมาชิกของ ซีสงหลิน ปูชิมมิ่ง เคยได้ยินคำดังกล่าวโดยธรรมชาติ
ตอนแรกเขาเยาะเย้ยโดยคิดว่าวิญญาณอายุหนึ่งหมื่นปีกำลังแกล้งโง่ แต่ตอนนี้อยู่ภายใต้ความแข็งแกร่งของอีกฝ่าย ปูชิม
มิ่ง ก็ไม่ต่างจากคนที่เรียกว่าคนโง่ เขายังคงขันและต้องการได้รับร่องรอยของชีวิต
“ปรากฏว่านายน้อยปู ความภาคภูมิใจของสวรรค์ในทวีป จีติง ทั้งหมด จริงก็จะเชื่อในผีและเทพเจ้าที่ไร้สาระเหล่านั้น
ด้วย” ในเวลานี้ เสียงที่ฟังดูคุ้นเคยเล็กน้อยมาจากความมืด
ปูชิมมิ่ง ตะลึงครู่หนึ่งและค่อยๆ เงยศีรษะขึ้น ผมของเขายุ่งเหยิงเล็กน้อย หน้าผากและใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยโคลน
เพื่อแสดงความกตัญญ เขาโขกศีรษะอย่างแรง
แต่เมื่อ ปูชิมมิ่ง เห็นคนเดินออกมาจากความมืด คนๆ นี้ก็คือคนที่เขาเพิ่งสั่งให้ยกฆ่า และใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสยองขวัญ! !
“ ดูท่านคงสบายดี!!” ปูชิมมิ่ง รู้สึกจะหายใจออก
“ เจ้าโชคดีไหม ที่ข้าไม่ใช่นางฟ้า” จูมงหลาง ถามด้วยรอยยิ้ม
“ทำไมเจ้าถึงแสร้งทำเป็นพระเจ้า!” ปูชิมมิ่ง โกรธจัด ใบหน้าของเขาขึ้นเหมือนตับหมู
ทันทีที่ประโยคนี้ถูกเอ่ยออกไป ปูชิมมิ่ง ก็เห็นเงาที่อยู่ด้านหลังของ จูมงหลาง มังกรแห่งราตรีอันมืดมิดราวกับงูวิเศษก็
ค่อย ๆ โผล่ออกมา ร่างกายที่เรียวยาวของมันไม่ได้เป็นเสน่ห์ของงูที่ชั่วร้ายที่สุด แต่มีความแข็งแกร่งและความแข็งแกร่งที่น่ากลัว
เกล็ดขนนกพิเศษนั้นเปล่งประกายด้วยสีที่หายากมาก บางครั้งก็มีสีสัน บางครั้งก็มืดและลึกทั่วทั้งหยกมนตร์ดำ ผิวของ
มันใสและเรียบเนียน มีเพียงหางและคอเท่านั้นที่เหมือนมังกรบางตัว แต่ยังเผยลมหายใจราชา!
ปีกของมันแนบชิดกัน เขี้ยวของมันเผยออกมาเล็กน้อย และมีเลือดหลงเหลืออยู่บนมังกรสีม่วงสองตัวของเขา
ปูชิมมิ่ง อดไม่ได้ที่จะเหลือบมอง มังกรสีม่วง สองตัวของเขา จากนั้นเขาก็ตกใจเมื่อพบว่า มังกรสีม่วงศักดิ์สิทธิ์สิงโตและ
มังกรสีม่วงหางสีเงิน ถูกดูดเลือดจนหมด และซากศพก็เหมือนกับจางแห้งตายไปนานแล้ว!
ลิ้นกลิ้งไปที่ริมฝีปากของเขา และ ราชามังกร ก็เช็ดเลือดมังกรที่เหลืออยู่ออกไป
แม้ว่ามันจะทำให้เลือดไหลเวียนเป็นแก๊ส แล้วใช้ปีกของมันดูดซับเลือดและพลังปราณหาก
มังกรสีม่วง ราชามังกรอสูรสวรรค์ ก็ยังไม่สนใจรูในตัว
ดื่มเลือดของสิ่งมีชีวิตที่ถูกทำลายเช่น ภูตินางฟ้าหิน เพื่อเติมเต็มท้องของเขา
จิ้มเส้นมังกรม่วง มื้อนี้เด็ด!
“มังกรมังกร…ราชามังกร!!” ใบหน้าของ ปชิมมิ่ง เต็มไปด้วยความประหลาดใจ และเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เขาไม่อยากเชื่อ
“เจ้าคิดว่าไปเจอนางฟ้าดีกว่าไหม” จู มิงหลาง หัวเราะอีกครั้ง
ราชามังกร!
นี่คือ ราชามังกร ที่แม้แต่ ปูชิมมิ่ง ก็ยังอยากจะบ้า!
หากมีราชามังกร เขาเชื่อว่าทั้งราชวงศ์จะถือว่าเขาเป็นชายที่สูงส่ง ไม่ว่าจะเป็น ปูชิ หรือ ซีสงหลิน เขาจะใช้ทรัพยากรทาง
จิตวิญญาณทั้งหมดเพื่อตัวเอง
แต่ถึงแม้เขาจะยังไม่มี ราชามังกร ปูชิมมิ่ง ก็เชื่อมั่นว่าไม่ช้าก็เร็วเขาจะทำตามขั้นตอนนี้และเขาก็มั่นใจในเรื่องนี้
ความมั่นใจในตนเองในขณะที่ จู มิงหลาง ปรากฏตัวพร้อมกับ ราชามังกร ถูกทำลายอย่างรุนแรง!!
ใครๆ ก็สามารถมี ราชามังกร ได้ แต่ จู มิงหลาง ไม่ควรมี
เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นพระที่กลายเป็นพระภิกษุครึ่งทางและเขาเพิ่งผ่านไปเพียงไม่กี่ปี! !
“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้” ปูชิมมิ่ง ยังคงพูดประโยคนี้ซ้ำ และความคิดของเขาก็แย่ยิ่งกว่าตอนที่เขาพูดคำว่า
“ไร้ยางอาย” ซ้ำๆ เมื่อก่อน
“ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้ ข้าให้โอกาสเจ้า แต่เจ้าไม่ได้หวงแหนมัน” จู มิงหลาง กล่าว
“ เจ้าไม่กล้าฆ่าข้า หากเจ้าฆ่าข้า เท่ากับเป็นการยั่วยุให้เกิดการต่อสู้ระหว่าง จูเหมิน และ ปู่เจ้าคิดว่า จูเหมิน สามารถ
ต้านทานความโกรธของ ปู และ ซีสงหลิน ได้หรือไม่? เจ้าคิดว่าราชวงศ์ จะปล่อยเจ้าไปไหม? ใช่ ข้ายอมรับว่าข้ามีเจตนา
ฆ่าเจ้า แต่แล้วเจ้ายังมีชีวิตอยู่ และฆ่าข้าตาย” ปูชิมมิ่ง คำรามด้วยความโกรธ
“ไม่เป็นไร ทุกคนคงคิดว่านี่เป็นฝีมือของ นางฟ้าภูติผีปีศาจ อย่างไรก็ตาม เจ้า ซีสงหลิน มีคนตายเพียงพอบนดินแดนนี้
ไม่เลวสำหรับเจ้า ปูชิมมิ่ง คราวหน้าเป็นมนุษย์ จงมีจิตใจที่ดี เป็นคนกว้าง ถ้าทำไม่ได้จริงๆ ก็แค่เป็นคนที่ไม่กระตุ้นความ
ปรารถนาของผู้อื่น ข้าก็ใจแคบเหมือนกัน” จู มิงหลาง ดีดนิ้วและส่ง ราชามางกรอสูรสวรรค์เพื่อลงโทษ
ราชามังกร ขยับศีรษะเข้าหา และไม่ให้โอกาส ปูชิมมิ่ง ต่อสู้ เขากัดที่หัวของ ปูชิมมิ่ง โดยตรง
ปูชิมมิ่ง เผชิญหน้ากับ ราชามังกร และความกดดันอันทรงพลังทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกยักษ์จับและบีบอย่างบ้าคลั่ง
เขาไม่สามารถต้านทานได้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกลัวต่อความตาย
“รอ” ทันใดนั้น จู มิงหลาง ก็หยุด ราชามังกร
ร่างกายของ ปูชิมมิ่ง เป็นเหมือนโคลน และเขากำลังจะพังทลาย
“ลืมถามคำถามเจ้า ทำไมเจ้าถึงโกรธที่ข้าให้หมวกสีเขียวแก่เจ้า เจ้าปวยจริงๆ หรือ?” จู มิงหลาง ถาม
“ เจ้าพูดว่าอะไรนะ” เสียงของ ปูชิมมิ่ง สั่นเครือ
“ จูเสวี่ยเฮิน เจ้าหมกมุ่นอยู่กับนางทำไมเจ้าถึงกำหนดเป้าหมายข้า ” จู มิงหลาง ถาม
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าไม่มั่นใจในตัวเองเหรอ?” ปูชิมมิ่ง หัวเราะ แต่ไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เขาดูน่าเกลียดเป็นพิเศษ
จู มิงหลาง ตกอยู่ในครุ่นคิดสั้น ๆ
ราชามังกรอสูรสวรรค์ เปิดปากไว้และน้ำลายก็ไหลลงบนใบหน้าของ ปูชิมมิ่ง
จู มิงหลาง ยังคงคิด แต่โบกมืออย่างไม่เป็นทางการ
“ฮะ!!”
ด้วยการกัดเพียงครั้งเดียว ปูชิมมิ่ง เลือดกระเซ็นไปที่จุดนั้นเป็นแอ่งโคลนและเขาไม่ได้ดิ้นรน
ราชามังกรอสูรสวรรค์ ไม่กินคน ดังนั้นจึงฆ่าอย่างเดียว
สำหรับเลือดมนุษย์ก็ไม่มีความสนใจเช่นกัน แม้ว่าการฝึกฝนของบุคคลนี้จะเทียบเท่ากับหนึ่งหมื่นปีของ วิญญาณ
บริสุทธิ์ เลือดมนุษย์ก็ไม่สะอาดในท้ายที่สุด
เพื่อจัดการกับคนเหล่านี้ ขั้นตอนต่อไปคือการทำความสะอาดที่เกิดเหตุ
โชคดีที่ มิงหลาง จะเก็บรักษาเลือดของ นางฟ้าภูติผีอายุกว่า 13,000 ปีไว้เป็นพิเศษ และหยดเลือดเหล่านี้ลงไปในส่วนลึก
ของดิน เลือดพิเศษเหล่านี้จะเจาะเข้าไปที่ก้นด้วยตัวเองแล้วเก็บสะสมก่อนจากไป ลบรอยเท้าของเขาเอง และในไม่ช้า
เขาก็จัดให้มันเป็นการกระทำของ นางฟ้าภูติผี
การกระทำทั้งหมดของ ปชิมมิ่ง เป็นความตั้งใจชั่วคราว
ในทำนองเดียวกัน การแก้แค้นของ จูมงหลาง ก็เป็นแรงจูงใจชั่วคราวเช่นกัน
หากต้องการตรวจสอบสิ่งนี้ จะไม่คิดว่าเป็น จู มิงหลาง เลย แม้ว่าพวกเขาจะพบว่ามัน อาจเป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นไม่ใช่
ภูตินางฟ้า และสงสัยว่าเป้าหมายคืออะไร?
