บทที่ 355: ป้อมปราการภูเขาเดย์ลิลลี่
ซีหลง ไม่ใช่สุนัขป่าข้างถนน ปลาคาร์ปในสระว่ากันว่าจับได้ แต่ไม่สามารถจับไม่ได้
มีการนัดหมายทางจิตวิญญาณอีกหนึ่งอย่าง มันต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ ตอนนี้ จู มิงหลาง ต้องการมังกร แม้ว่าเสี่ยวชิงจั่วสามารถตื่นเช้าได้ในเวลานี้ แต่เขาไม่สามารถพึ่งพามังกรสีน้ําเงินเพื่อต่อสู้กับโลกได้ถูกต้อง?
พลังงานจากรังนกฟีนิกซ์ กลุ่มนั้นสลายไปอย่างรวดเร็วในร่างกายของจู มิงหลาง ถ้าจับไม่แน่นก็อาจจะหายเร็ว
จู มิงหลาง ตั้งสมาธิและเริ่มนําพลังงานด้วยคุณลักษณะตามธรรมชาติไปยังรังไหมสีเขียวที่เสี่ยวชิงจั่วอยู่
รังไหมสีฟ้าถูกพันด้วยไหมสีฟ้าอ่อนจํานวนนับไม่ถ้วน ผ้าไหมสีฟ้าอ่อนเหล่านั้นบินไปรอบๆ เกือบจะก่อตัวเป็นปาสีฟ้าในอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณที่สดใส ล้อมรอบชิ้นส่วนของรังไหม ของพวกเขาเอง
ตามคําแนะนําของ จู มิงหลาง ออร่าสีน้ําเงินค่อยๆอ้อยอิ่งอยู่ในรังไหมมังกรสีน้ําเงิน ทําให้รังไหมแข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่าที่ละตัวดูดสวรรค์และโลก ท่อส่งวิญญาณส่งพลังงานแห่งชีวิตไปยังมังกรศักดิ์สิทธิ์สีเขียวศักดิ์สิทธิ์ในหนอนไหมมังกรอย่างต่อเนื่อง
กระบวนการนี้ค่อนข้างช้า จูมงหลาง อดทนและอ่อนโยนมาก เขาเกรงว่าพลังงานที่แรงเกินไปนี้จะส่งผลกระทบต่อมังกรเขียวที่อ่อนแอในตอนนี้ เหมือนกับการดูแลต้นกล้าเล็กๆ
หลังจากเสร็จสิ้นทั้งหมดนี้ จูมิงหลางก็ได้รับคําตอบที่ทําให้เขามีความสุขในทันที
“แฮงค์”
มันเป็นเสียงร้องแผ่วเบามาก เหมือนนกอินทรีหนุ่ม ไม่มีขน มีเพียงนกอินทรีเท่านั้นที่สามารถเลี้ยงฝนได้
เสียงพึมพําของ เฉินมู่ฉิงเฉิงหลง ทําให้จู มิงหลางรู้สึกสบายใจ
มีความเสี่ยงที่จะเสื่อมสภาพ อาจตายเพราะเปราะบางเกินไป เมื่อได้ยินเสียงร้องของเฉินมู่ฉิงเฉิง เขารู้ว่ามันไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต และเขายอมรับคําแนะนําของจู มิงหลาง พลังงานมีการพัฒนาและเติบโตทีละน้อย
รูม่านตาของมังกร กรงเล็บมังกร แขน ปีก หาง และจงอยปากมังกร ดูเหมือนจะถูกเปลี่ยนโฉมใหม่ทั้งหมด
“นอนหลับฝันดีและเติบโตอย่างรวดเร็ว” เมื่อรู้ว่าเสี่ยวชิงจั่วยังจําเสียงของเขาได้ จู มิงหลางก็กระซิบ
ในไม่ช้า เฉินมู่ฉิงเฉิงหลงก็ผล็อยหลับไปอย่างสงบ และโลกใบเล็กๆที่ล้อมรอบด้วยผ้าไหมสีฟ้า ราวกับแดนสวรรค์แห่งปาเขียวขจีแห่งฤดูใบไม้ผลิที่มืดมน ให้พลังและแหล่งธรรมชาติที่ทรงพลังมากขึ้น
”ยังไง?” นายก้อย ถามอย่างกระตือรือร้น
“ผลดีมาก ดูเหมือนว่าจะออกมาเร็วๆนี้และพลังของมันสูงมาก” จู มิงหลางกล่าว
รังนกฟีนิกซ์ นี้เป็นสิ่งที่ดีอย่างแท้จริง เขาไม่ค่อยเข้าใจจู มิงหลาง เมื่อเห็นความเสื่อมโทรมของเสี่ยวไปฉี และชีวิตของมันก็อ่อนแอมากจนมันไม่ดีเท่าตัวมอดในฤดูร้อน เขาตื่นตระหนกกังวลว่ามันจะส่งผลให้เขาล้มลง ดังนั้นเขาจึงรีบเซ็นสัญญา
ทางวิญญาณกับมันและใช้ฐานการเพาะปลูกอันทรงพลังของเขาเพื่อปกป้องมัน
โชคดีที่วิธีงี่เง่านี้ มันช่วยชีวิตเสี่ยวไปฉีจากความอ่อนแอได้อย่างต่อเนื่อง
“ไม่เป็นไร มันจะออกมาจากรังมังกรในไม่ช้า และใช้เวลาไม่นานในการเข้าสู่เหล็กไน” นายก้อยกล่าว
“ตอนนี้อาณาจักรแห่งจิตวิญญาณของข้าก็เป็นบ่อเกิดแห่งจิตวิญญาณเช่นกัน คาดว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงภายในครึ่งเดือน” จู มิงหลางพยักหน้า
ด้วยโลหิตของวิญญาณบริสุทธิ์ เลือดนี้ควรคงอยู่เป็นเวลาหนึ่งถึงสองเดือน ราชามังกรอสูรสวรรค์ เพิ่งเสร็จสิ้นภัยพิบัติและยังคงอยู่ในช่วงพักฟื้นหลังจากการปีนขึ้นมีไม่มาก ส่วนใหญ่มันหลับไป ดูดซับออร่าในอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณของเขา
เมื่อพิจารณาแล้วว่าเขาต้องการรังนกฟีนิกซ์มากกว่านี้ เพื่อให้มังกรตัวอื่นๆ ต่อยได้เร็ว หวังว่าจู มิงหลางจะไม่เสียเวลา
จัดการของให้เรียบร้อย และตรงไปที่หนีไห่
บริเวณใกล้เคียงของ หนีไห่อุดมไปด้วยวัสดุ และเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์สําหรับการเลี้ยงมังกร เมื่อไปถึงที่นั่น มังกรของเขาจะสามารถได้รับการเลี้ยงดูที่สมบูรณ์แบบ!
คราวนี้ การเลี้ยงในระยะแรกจะต้องสมบูรณ์แบบกว่านี้
เมื่อพิจารณาว่ามีสถานที่หลายแห่งบนถนนข้างหน้าไม่สามารถบินได้ จูมงหลาง ยังคงขี่ม้าสี แดงที่เขานํามาจากจูเหมิน ต่อไป
ม้าแดงเป็นหนึ่งในสัตว์ประหลาด มันกินหินวิญญาณที่มีคุณสมบัติไฟ มันมีความแข็งแกร่งทางกายภาพที่แข็งแกร่งและ
ความเร็วที่รวดเร็ว สิ่งที่สําคัญที่สุดคือความภักดี เหมาะมากสําหรับการเดินทางไกล
ขี่ม้าสีแดง จู มิงหลางวิ่งตรงไปที่หนีไห่
เมื่อผ่านบางรัฐ สถานีไปรษณีย์ ป้อมปราการ เมืองบนภูเขา และเมืองริมแม่น้ํา จู มิงหลางไม่ได้อยู่นานเกินไป ปล่อยให้ม้าแดงพักผ่อนตามอัธยาศัย จากนั้นจึงเดินทางต่อ
หลังจากขี่ม้ามาเกือบสิบวันและผ่านพื้นที่ชุ่มน้ํา จู มิงหลางได้กลิ่นอายของอากาศอันอบอุ่นในฤดูใบไม้ผลิของ หนีไห่
แม้แต่ในฤดูหนาว ก็สามารถเห็นดอกไม้ฤดูร้อนมากมายที่บานสะพรั่งในหนีไห่ มีฝนตกชุก และอากาศคงที่ความหนาวเย็นที่รุนแรงในฤดูหนาวจะไม่ส่งผลกระทบต่อสถานที่นี้ พืชพรรณเป็นสีเขียวและสัตว์มีจิตวิญญาณ
ม้าหยกแดงเดินเหมือนบิน มีกีบสี่เท้าเหยียบผ่านทะเลดอกไม้ ตกใจกับเศษหญ้าและกลีบดอกนับไม่ถ้วน
เมื่อผ่านกลิ่นหอมของดอกไม้ในอากาศ จู มิงหลาง อดไม่ได้ที่จะหยุด แต่เมื่อเขามองย้อนกลับไป ดูเหมือนว่าไม่มีความงามอยู่รอบๆ และเขาดูเหมือนคนแก่ในดอกไม้ มันกะทันหันเล็กน้อย
สั่นศีรษะ จู มิงหลางยังคงส่ายบังเหียนและปล่อยให้ม้าสีแดงรีบไปที่จุดหมายปลายทางของ ป้อมปราการภูเขาเดย์ลิลลี่
ป้อมภูเขาเดย์ลิลลี่ อาจกล่าวได้ว่าเป็นสถานีไปรษณีย์ที่แปลกตาทั้งหมดที่เข้าสู่โลกหนีไห่ จู มิงหลางเคยอยู่ที่นี่
เป็นเวลานานเมื่อเขายังเด็ก
เป็นเนินเขาที่ไม่สูงและไม่ชัน มันตั้งอยู่บนดินแดนขึ้นขนาดใหญ่นี้ ทิวเขาสลับกันปลูกด้วยดอกทับทิม
ดอกไม้เป็นเหมือนทับทิมและมีภูเขาประปราย น่านหลิงชาจะต้องตกใจกับภาพที่เห็นอย่างแน่นอน และนางก็อดไม่ได้ที่
จะรวบรวมความงามของมนุษย์ในลักษณะนี้ไว้ในภาพวาดของนาง
เมื่อเข้าสู่ป้อมภูเขาเดย์ลิลลี่ จู มิงหลางอาศัยอยู่ในร้านค้าริมถนนเล็กๆ
ทันทีที่เขาผูกม้าสีแดง เขาเห็นนกแร็พเตอร์กําลังเข้าใกล้คอกม้า ถูกล่ามโซ่ไว้กับเสาเหล็ก
ผู้ที่ชื่นกแรพเตอร์สีน้ําตาลตัวนี้เป็นผู้ชายในชุดดอกไม้ ผมยาวเป็นลอนและมีใบหน้าที่เย่อหยิ่ง
เมื่อเขาเห็นว่า จู มิงหลางขี่ม้า มุมปากของเขากระตุกและเขาก็หัวเราะ: “เพื่อน มาที่หนีไห่เพื่อขี่ม้า เจ้าคือกวีที่เรียกกัน
ว่า? ข้าเกลียดบาร์ดิคมากที่สุด หากเจ้าเป็นกวี ผู้หญิงที่ร่ํารวยที่ไม่ได้ฝึกฝนตนเองมากนักจะชอบมัน มีผู้หญิงหลายคน
ใน หนีให้ เป็นไปได้ไหมที่เจ้าอยู่ในธุรกิจนี้”
จู มิงหลาง แตะแก้มของเขา
หน้าตาแบบนี้จะสวยอะไรปานนี้จนใครๆรู้สึกว่าไม่กินข้าวนุ่มๆเสียเปล่า
” ข้า” จู มิงหลางตอบอย่างเฉยเมยและไม่สนใจเขา
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ขี่ม้า เพาะพันธุ์แมลงได้หรือ? นักเพาะพันธุ์แมลงและงูคิดว่าใช่!” ชายผู้หยิ่งยโสยังคงหัวเราะต่อไป
จู มิงหลาง ไปไกลแล้ว ในโลกนี้ไม่มีส้อมโง่ๆที่ขาดแคลน
เมื่อเข้าไปในห้องของเขา จู มิงหลางที่เหนื่อยล้าเพียงต้องการจะนอนลง แต่มีเสียงกระซิบจากแดนวิญญาณเสียง
คล้ายน้ํานมราวกับนกอินทรีตัวน้อย
จู มิงหลางรีบตรวจสอบและพบว่ารังไหมมังกรเขียว ไม่รู้ว่าอะไรพังลงมาและมีหนอนสีเขียวตัวเล็กๆที่มีหยกใสออกมาจากมัน!
