บทที่ 387: กบฏ
พระจันทร์มืดและลมก็แรง
ร่างของ หลินจ้าว ยืดยาวมาก
เขาเดินไปหาสัตว์ตัวน้อยที่ไม่เติบโตในสายตาของเขา
ในฐานะหัวหน้าคําสอนของศาลสูง เขามีเกียรติคุณอย่างสูงและได้รับคําชมจากครูที่มีชื่อเสียงมากมายนับไม่ถ้วน เขายังได้ฝึกฝนพรสวรรค์มากมายสําหรับ สถาบันฝึกมังกร และยังคงทําหน้าที่เป็นผู้ดูแล ในสถาบันฝึกมังกร
ความล้มเหลวเพียงอย่างเดียวในชีวิตคือลูกชนกวง
เขาปล่อยให้มันอยู่คนเดียว
มันซึมซับสิ่งที่ผิด
เขาเคยทําสิ่งที่เกินจริง อวดดีและเสแสรั้งซึ่งเป็นเรื่องปกติสําหรับผู้ชายในอดีต แต่วันนี้เขาดื้อด้านมาก เขายังใช้จุดยืนของตัวเองทําเรื่องลามก!
ใต้สะพานไม้ หลายคนยังคงยิ้มอย่างมีเจตนาร้าย
แต่ไม่นานก็มีคนเห็นร่างของหลินจ้าว และความหนาวเย็นอันน่าสยดสยองที่แผ่ออกมาจากร่างกายของเขา ดูเหมือนจะทําให้ทะเลในอ่าวนี้กลายเป็นน้ําแข็ง!
“หลินกวง หลินกวง” ในเวลานี้ ชายหนุ่มผู้เห็นคําสอนอันยิ่งใหญ่ก็อุทานออกมาเล็กน้อย
“ในเวลาเช่นนี้อย่ามาก่อกวนข้านะ!” หลินกวงกล่าวอย่างไม่สุภาพ
“ถ้าเป็นข้าล่ะ” หลินจ้าวพูดขณะที่เขาเดินขึ้นไป และดูเหมือนว่าจะมีเงาอยู่บนร่างของหลินกวง
หลินกวง ตัวสั่นอย่างอธิบายไม่ได้เมื่อเขาได้ยินเสียงนี้
เขาค่อย ๆ หันกลับมาและเห็นใบหน้าอันแข็งแกร่งของพ่อของเขา
“ท่านพ่อ ท่านมาที่นี่ทําไม” หลินกวงมึนงงเล็กน้อย
“ฉาด!!!” ทันใดนั้น หลินกวงก็โดนตบหน้าอย่างรุนแรงโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า
หลินกวง ถูกตบตีจนเขาถอยหลังไปสองสามก้าว สิ่งนี้ทรงพลังมาก
“ท่านพ่อ ข้า” หลินกวง ไม่โต้ตอบมากนัก
“ก้มหัวให้ผู้หญิงคนนั้นซะ!” หลินจ้าว พูดอย่างโกรธจัด ยกมืออีกข้างหนึ่ง และตบใบหน้าขาวสะอาดของหลินกวง ด้วยการตบนี้ คนทั้งตัวก็ล้มลง
“ข้าแค่คุยกับนาง” หลินกวง ลุกขึ้นและพยายามพูดเล่น
“คิดว่าข้าไม่รู้อะไรเลยเหรอ? ผู้ดูแลได้พูดไปหมดแล้ว ด้วยความสะดวกในตําแหน่งของเขา เขาใช้การบีบบังคับและกําไร
เพื่อหลอกล่อผู้อื่น และเขายังจัดงานเลี้ยงแต่งงานที่มีการประโคมอย่างยิ่งใหญ่ และลักพาตัวผู้หญิงที่อ่อนแอเพื่อยอม
จํานน เจ้าอาละวาดแค่ไหน หลินจ้าวซื่อตรงมาตลอด ในชีวิตของข้าไม่เคยทําอะไรผิดต่อมโนธรรม แต่ทําไมเจ้าถึงเป็นลูก
ชายที่ดื้อรั้น!” ความโกรธของหลินจ้าว เหมือนกับคลื่นทะเลที่โหมกระหน่ํากระทบชายฝั่ง
เมื่อยกฝ่ามือขึ้น สิ้นคําสั่งสอนของหลินจ้าวก็ตบอีกครั้ง ยิ่งเขาพูดมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งโกรธมากขึ้นเท่านั้น และความแข็งแกร่งของการตีของเขาทําให้หลินกวง แทบจะกระเด็นออกไป
ฟันสองสามซ่ตกลงมาและมีเลือดอยู่ในปากของหลินกวง
เพื่อนและเพื่อนคนอื่นๆของ หลี่โป และ หลินกวงก็เป็นคนโง่เช่นกัน
แม้ว่าผู้สอนหลินจ้าว ค้นพบก็เพียงพอแล้วที่จะตําหนิเขา แต่ทําไมถึงต้องลงมือหนักๆด้วย
นี่คือการเอาชนะจน หลินกวงตาย!
หลินจ้าวตบจากเขา ตบจากสะพานไม้ไปที่ชายหาดหลินกวง ถูกทุบตีจนหน้าบวมและตาเป็นสีฟ้า ถ้าเขาถูกทุบตีอีกครั้งเขาจะสูญเสียรูปร่าง
จูมิงหลางเพิกเฉยต่อฉากนี้และไปที่ควนหลานแทน
เมื่อเห็น จูมิงหลาง ดวนหลาน รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและโล่งใจ
“พวกเขาไม่ได้ทําอะไรเจ้าใช่ไหม” จูมิงหลาง ถามด้วยน้ําเสียงที่ลึกล้ํา
ดวนหลานส่ายหัว คนเหล่านี้เย่อหยิ่งและไร้เหตุผล แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่ได้ทํารุนแรงกับนาง
แน่นอนว่าดวนหลานไม่ใช่ผู้หญิงที่อ่อนแอ นางพร้อมแล้วสําหรับความท้าทายทางจิตใจ ไอ้พวกนี้อาจไม่แข็งแกร่งเท่านาง พวกเขาเพียงแค่พึ่งพาภูมิหลังที่แข็งแกร่งและอํานาจที่จะเอาชนะ
“ทําไมครู ดวนหลาน ถึงไม่บอกข้าล่ะ” จูมิงหลางกล่าว
“เมื่อเดินออกไปข้างนอก ข้าคุ้นเคยกับการถูกคุกคามโดยคนเลวที่พูดเกินจริง ข้าคิดว่าหลินกวงเป็นเพียงการพูดคุยที่ยิ่งใหญ่ นอกจากนี้ยังขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ระหว่างเขากับผู้กํากับการด้วย หากข้าไม่ดีกับเขา เขาจะขัดขวางเรื่องการรับรอง แต่เขาไม่รู้ว่าเขาทําเรื่องไร้สาระจริงๆ” ดวนหลานกล่าว
ข้าได้พบกับพวกอันธพาล แต่ไม่เห็นว่าหลินกวงจะอาละวาดและถือตัวว่าตนถือดีขนาดนี้
ดวนหลาน เป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยหลี่ฉวน และความแข็งแกร่งในปัจจุบันของนางไม่อ่อนแอ
“ข้าตกใจมากที่ได้ยินว่า หลินกวง คิดจะรังแกท่าน และข้าไม่เห็นท่านมาดูการทดสอบและการต่อสู้ของพวกเรา ข้ากังวลว่าครูดวนหลาน จะเป็นอันตราย แต่ความจริงถูกลักพาตัว” จูมิงหลางกล่าว
“กับเจ้า ข้ารู้ว่าหลี่ฉวนจะไม่พ่ายแพ้ ดังนั้นข้าจึงระดมเพื่อนวิทยาลัยใหม่ หวังว่าพวกเขาจะสามารถพูดแทนสถาบันหลี่ฉวนของพวกเรา และใช้ความคิดเห็นสาธารณะเพื่อให้ซุนหลี่และเหอหยวนเป็นคนที่คาดเดาไม่ได้เช่
ผู้บังคับบัญชาไม่กล้าอาละวาดเกินไป พวกเขาต้องทําอะไรบางอย่างแม้ว่าผลกระทบจะน้อยมาก พวกเขาก็ไม่ต้องการที่จะยอมแพ้” ดวนหลานพูดอย่างจริงจัง
“โอ้ ดูเหมือนว่าข้าจะกังวลมากเกินไป” จูมิงหลางถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก
“เจ้ารู้จักอาจารย์ใหญ่หลินจ้าวหรือ” ดวนหลานรู้สึกงงเล็กน้อย ตอนนงเห็นว่า จูมิงหลางมาที่นี่กับหลินจ้าว
จูมิงหลางกําลังจะตอบ แต่เห็นอาจารย์ใหญ่หลินจ้าวลากลูกชายที่บอบช้ําของเขามาหา
อาจารย์ใหญ่หลินจ้าว ดูอ่อนโยนและสง่างาม แต่เขาปฏิบัติต่อลูกชายของเขาอย่างหยาบคายอย่างยิ่ง เขาคุกเข่าหลินกวงบนทรายด้วยมือเดียว
“ตบหัวเพื่อขอโทษ!”
“ตบจนกว่า จูมิงหลาง และอาจารย์ดวน จะพอใจ!”
หลินจ่าว สั่ง
คําสั่งของ หลินจ้าว นั้นหนักแน่นมาก
อันที่จริง เขารู้อยู่ในใจว่าคราวนี้ลูกชายของเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์สําคัญจริงๆ ถ้าเขาไม่ได้อยู่ที่นี่ ลูกชายเขาอาจจะเสียชีวิตได้
ไม่ว่าเขาจะเริ่มต้นยากแค่ไหน เขาก็ช่วยชีวิตสุนัขของเขาด้วย ในกรณีนี้ คําสั่งของ หลินจ้าว จะอ่อนแอได้ อย่างไร? ?
“อาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ สอนข้าด้วย จริงๆ แล้ว หลินกวงทําสิ่งที่พิเศษให้กับข้า” ดวนหลานกล่าว
ครูดวนหลาน ยังคงใจดี
อาจารย์ใหญ่หลินจ้าว เหลือบมองเขาเพื่อความชัดเจน
จูมิงหลางไม่ได้พูด และหลินจ้าวเข้าใจคําสั่งสอนและยืนยันให้หลินกวงก้มศีรษะลง
หลินกวง ถูกทุบตีจนสมองเชื่องช้า เขาก้มหน้าขอโทษ
กระแทกหน้าผากจนเลือดออก
เมื่อพิจารณาถึงกิจการของวิทยาลัยหลี่ฉวนแล้ว อาจารย์ใหญ่ หลินจ้าว จําเป็นต้องอนุมัติเพื่อรักษาใบหน้าให้คนอื่นเห็น
ท้ายที่สุดพวกเขาเล่นอย่างไร้ความปราณีแล้ว
“อาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ไม่เป็นไร ข้าคิดว่าลูกชายของท่านสํานึกผิดแล้ว” จูมิงหลางกล่าว
“ครอบครัวของข้าโชคร้าย แต่ต้องโทษข้าด้วยเช่นกัน ข้าหมกมุ่นอยู่กับงานในวิทยาลัยและไม่ได้สั่งสอนลูกชายที่ดื้อรั้นคน
นี้อย่างเหมาะสม ข้าจะพาเขากลับก่อน และข้าจะตรวจสอบพฤติกรรมของผู้กํากับเฮอย่างละเอียดถี่ถ้วนด้วย หลังจากจัดการเสร็จแล้ว ข้าจะไปที่บ้านและสารภาพบาปอย่างแน่นอน ข้ายังหวังว่าเจ้าจะพาอาจารย์ดวน ที่ถูกรบกวนกลับไปพักผ่อน” อาจารย์ใหญ่หลินจ้าวกล่าว
ในเวลานี้ หลินจ่าวก็อยากจะหาหลุมทรายด้วย
ในที่สุด เขาก็มีโอกาสได้เจอชายหนุ่มคนนั้น และสิ่งนี้ก็เกิดขึ้นนี้ หลินจ้าวจะเอาหน้าแก่ๆนี่ไปไว้ตรงไหน!
“ตกลง ข้าไม่มีปัญหา” จูมิงหลางโค้งมือของเขา
หลินจ้าวโค้งคํานับและเฝ้าดูจูมิงหลางและควนหลานจากไป
เมื่อพวกเขาจากไป หลินจ้าวก็ขมขื่นมากเช่นกัน
ดูคนหนุ่มสาวที่จากไป พวกเขาเป็นราชามังกรแล้ว สุภาพ เก็บตัว และเข้าถึงได้
ดูสิ่งที่ลูกชายคนนี้ทํา!
เดิมที หลังจากที่รอใครสักคนมาเยี่ยม เขาก็สามารถทําความคุ้นเคยกับมันได้ด้วยการตอบแทนความโปรดปราน
ด้วยเหตุนี้ ความโปรดปรานสุดท้ายจึงไม่เปลี่ยนแปลง และเขาก็เป็นหนี้บุญคุณผู้อื่นมากขึ้น ทิ้งความรู้สึกแย่ๆไว้เช่นนั้น
โอ้ เขาทําอะไรในชาติที่แล้ว
ทําไมเขาถึงให้กําเนิดสิ่งนี้!
