บทที่ 384: แต่งโดยพลการ
ในเวลากลางคืนแสงไฟค่อยๆ สว่างขึ้นตามแนวชายฝั่งอันอบอุ่น
จู มิงหลาง เดินไปตามชายหาดของวิทยาลัยไปยังลานที่หลินจ้าวอาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่อยู่ไม่นานหลังจากที่เขาออกจากบ้าน
เขาเห็นบางคนบนชายหาดคุยกันเรื่องตอนกลางวัน
น่าจะเป็นกลุ่มนักเรียนใหม่ชายหญิงนั่งหน้ากองไฟคุยกัน
ผู้หญิงคนหนึ่งพูดด้วยความตื่นเต้นว่า “นักเรียนจากหลี่ฉวนน่าทึ่งมากและพวกเขาก็เอาชนะกวนเหวินนี่ได้ข้าจําได้ว่า
ตอนที่ข้า เข้าเรียนในโรงเรียนบ้าคิดว่ากวนเหวินฉีควรเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดไม่เคยจะมีใครสามารถเอาชนะเขาได้
ข้าไม่เคยรู้ว่ามีคนจากลานด้านนอกเก่งกว่าเขา!”
“ข้าได้ยินมาว่าเขาปล่อยให้เพิ่งเหลียงสูญเสียสัญญาทางวิญญาณด้วยที่เซิงเหลียง รังแกพวกเราโดยเฉพาะนักศึกษา
ใหม่ แต่เขามักจะเล่นกับความคิดของสาวโรงเรียนประถมเมื่อเขามาแนะนําข้าครั้งแรก ข้าคิดว่าไม่ได้ถูกเขาล่อลวงมาก
นัก นักเรียนชื่อ จมิงหลางทําให้พวกเราถอนหายใจด้วยความรังเกียจเขาสมควรได้รับมันจริงๆ!”
“พวกเจ้า กําลังพูดถึง จ มิงหลาง หรือไม่? ทุกวันนี้มีคนพูดถึงเขาทุกที่พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าจูมิงหลางเป็นพี่ชายของข้า ข้า
ดื่มกับเขาที่ ภูเขาเดลิลลี่ ฮิฮิฮิ!”ในเวลานี้ชายในชุดดอกไม้ปะปนอยู่ในฝูงชนเขาก็โอ้อวดต่อไป
จ มิงหลาง บังเอิญผ่านไปและเห็นฉากนี้
ทีแรกก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก
เมื่อตอนที่เขาอยู่ในเมืองหลวง ตํานานของเขามักถูกเผยแพร่ในร้านค้าต่างๆในขณะนี้ เป็นเรื่องปกติที่บางคนจะพูดถึง
ตัวเองในวิธีการฝึกมังกรของตัวเอง
คนบางคนก็เหมือนนิ่งห้อยในคืนกลางฤดร้อนที่พร่างพรายพราวแม้เพียงน้อยนิดหรือซ่อนเร้นเพียงใดพวกเขาจะเหลือบ
มองแวบเดียวแล้วก็ตกตะลึงในสวรรค์
ดีแค่คุ้นเคยกับมัน
ผู้ชายในชุดแฟนซี เขาดูคุ้นเคยจริงๆ
หลัวเส้าหยาน ใช่หรือไม่
ดูเหมือนว่าตอนที่ผู้ชายคนนี้อยู่ใน ภูเขาเดลิลลี่ เขายังพูดประโยคหนึ่งมันคืออะไร?
“เมื่อชื่อเสียงของข้าใน สถาบันฝึกมังกร แผ่ขยายออกไปจะมีหญิงสาวชื่นชอบข้า และเข้ามาหาข้าอย่างมีความสุขเช่นในวันนี้ !”
ดูเหมือนจะพูดอย่างนั้น
แล้วเขาจะทําอย่างไร? ?
บนชายหาด ผู้ชายและผู้หญิงก็ฟังคําพูดของหลัวเส้าหยานและเชิญเขาให้เข้าร่วมกับพวกเขาหลัวเส้หยานส่ายหัวและ
พูดว่า “ข้ามีนัดกับเขา ข้าจะไปเล่นในเมืองคืนนี้สาวโรงเรียนประถมหลายคนโชคดีที่รู้จักข้าข้าชื่อหลัวเส้าหยานและข้า
จะมีโอกาสเรียนที่ หนีไห่ ด้วยกันในอนาคต”
หลัวเส้าหยาน คุ้นเคยจริงๆ พูดจบก็เดินไปอีกฟากหนึ่งของหาดแล้วพูดอย่างกระตือรือร้นขณะเดิน
มิงหลาง เห็นผู้ชายคนนี้เดินมาทางเขา ก้มหัวลงอย่างเร่งรีบ แสร้งทําเป็นจําผู้ชายคนนี้ไม่ได้
เขาจะรู้ได้อย่างไรว่า หลัวเส้าหยาน มีดวงตานกอินทรีคู่หนึ่ง และมีคนตามต้นปาล์มจํานวนมากดวงตาของเขาเป็น
ประกาย ตะโกนบนชายหาด: “มิงหลาง ฉันขอหมิงหลาง มิงหลางน้องชาย มันคือข้าเองข้าชื่อหลัวเส้าหยานข้าจะไปหาเจ้าพอดี!”
มิงหลาง เห็นว่าเขาไม่สามารถซ่อนได้ เขาแค่ต้องตอบกลับด้วยความปรกติ
แต่ผู้คนจํานวนมากบนชายหาดมองมาทางนี้
ข่าว มันแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว ตอนนี้หลายคนในศาลสูงรู้ว่า จู มิงหลาง จากศาลชั้นนอกได้เอาชนะกวนเหวินฉีที่มี
ชื่อเสียงและทําให้เกิดความอับอายเล็กน้อยในศาลสูง
“เขาคือ มิงหลาง!”
“มันมาจากลานด้านนอก” “ข้าบอกแล้วไงว่าพวกเราเป็นพี่น้องที่ดีที่เมาด้วยกันมาแล้ว“หลัวเส้าหยานยังคงพูดอย่างไร้ยางอาย
มิงหลาง คิดจะจากไปโดยเร็ว
แม้ว่าเขาจะมีชื่อเสียงในลานสูงแต่จริงๆแล้วเขาสร้างศัตรูมากมายใบหน้าของลานสูงหายไปและท้ายที่สุดบางคนก็ไม่
พอใจและมีปัญหากับตัวเขา
หลัวเส้าหยานรีบวิ่งตาม จมิงหลาง ไม่สามารถกําจัดมันให้หลุดพ้นได้” ข้ากําลังมองหาเจ้าข้าถามบางคนในวิทยาลัยได้ยินมาว่าเจ้าอาศัยอยู่ใกล้สาขาเสฉวนแต่ข้าไม่ได้คาดหวังว่าพวกเรา
จะเป็นโชคชะตาจริงๆ ไม่เป็นไร ข้าไม่เห็นว่าเจ้าเป็นกําลังที่ซ่อนเร้น อันที่จริงข้าก็ชอบแกลังเป็นหมูและกินเสือด้วยแต่
ความสามารถในการอวดอย่างเป็นธรรมชาติเหมือนเจ้านั้นเป็นปรมาจารย์จริงๆ ข้าไม่ดีเท่าเจ้าในเรื่องการแสดง!“หลัว
เส้าหยาน กล่าวอย่างไม่รู้จบ
จู มิงหลางยังชื่นชมผู้ชายคนนี้ ใบหน้าของเขาเป็นอันดับสองรองจาก หงห่าว”อาหารเย็นเรียบร้อยแล้วให้ข้าพาเจ้าไปงานเลี้ยงซึ่งมีไวน์ดีๆ ให้ฟรี“หลัวเส้าหยาน กล่าวต่อ”ข้าวางแผนที่จะไปหาทูตผู้ยิ่งใหญ่เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับบางสิ่ง“จูมิงหลางกล่าว”อาจารย์ หลินจ้าว? นี่เป็นเรื่องบังเอิญงานเลี้ยงเล็กๆที่ข้าพูดถึงมาจากครอบครัวของหลินดา! พ่อของข้าและหลินจ้าว
เป็นเพื่อนในครอบครัว ข้าและลูกชายของเขา หลินกวง มิตรภาพเล็กๆ น้อยๆ ไม่ปิดบังเจ้าหลินกวงหยิ่งผยองข้าไม่ค่อย
ชอบที่จะมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเขา แต่ข้ากังวลเกี่ยวกับไวน์ของพวกเขาโดยคิดว่าเจ้าเป็นคนดื่มไวน์ที่ดีและข้าได้ยินมา
ว่าเจ้าออกมาแถวนี้ ข้าเลยวางแผนจะไปหาเจ้า และชิมไวน์ด้วยกัน หลัวเส้าหยาน กล่าว
จิ มิงหลาง มองไปที่ หลัวเส้าหยาน ด้วยความสงสัย”ทําไม ข้าดูไม่เหมือนพี่ใหญ่ที่มีภูมิหลังเลยเหรอ?”หลัวเส้าหยานถามพลางเลิกคิ้ว
เหมือนขันที่ตัวน้อยที่มีแนวโน้มจะอักเสบ
จู มิงหลาง ยังไม่ได้พูดประโยคนี้
จู มิงหลาง ไม่รู้วิธีจริงๆ และสถาบันการศึกษาระดับสูงอย่าง หลินจ้าว ไม่มีใครแนะนํา มันไม่ง่ายที่จะได้พบ
ห้หลัวเส้หยาน เป็นผู้นําและขจัดปัญหาที่ไม่จําเป็น
เมื่อเขาได้พบ หลินจ้าวเขาจะคุยเกี่ยวกับการปล่อยให้เสฉวนเป็นส่วนตัวมากกว่า
คฤหาสน์อันวิจิตรตระการตาตั้งอยู่บนเขาบันโพที่ทางเดินริมทะเลยามค่ําคืนของเมือง ซึ่งไม่เพียงแต่สามารถมองเห็นทะเล
ได้เท่านั้น แต่ยังสามารถมองเห็นทิวทัศน์แบบพาโนรามาของเมืองที่พลุกพล่าน
พอไปถึงตีนเขาบันโพก็เห็นแขกบ้างแล้ว
จู มิงหลาง และ หลัวเส้าหยาน เดินลงบันไดเนินเขาและเห็น ดาฟูเหมิน
สักครู่ จ มิงหลาง รู้สึกว่า หลัวเส้าหยาน และตัวเขาเองถูกพนักงานต้อนรับขับไล่ออกไปหลัวเส้าหยานดูเหมือนมีการโกง
แต่หลังจากที่เขาแจ้งชื่อแล้ว อีกฝ่ายก็ต้อนรับกันด้วยความเคารพ
น่าแปลกใจเล็กน้อย
น่าจะเป็นพรรค หลัวชาน ที่มีชื่อเสียงในพื้นที่ หนีไห่แต่พวกเขาไม่รู้”พี่ชาย ให้ข้าบอกเจ้าว่าหลินกวงหยิ่งผยองแค่ไหนวันนี้เป็นงานแต่งงานเล็กๆเป็นความรักระหว่างชายหญิงเขา
ตัดสินใจกลับบ้านก่อนจะจัดงานตลอดชีวิต ตั้งแต่แรกเห็น เขาเชิญญาติและแขกบางคนมาทานอาหารเย็นกับครอบครัวหลัวเส้าหยานกล่าว”ในเมื่อมันเป็นงานเลี้ยงเล็กๆ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับความเย่อหยิ่ง?“จ มิงหลาง ถามด้วยความสงสัย”เจ้าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลยวันนั้นข้าอยู่ที่นั่นจริงๆ ข้าเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นไม่สนใจหลินกวง และรู้สึกรังเกียจด้วย
ซ้ํา แต่ หลินกวง พูดกับผู้หญิงคนนั้นว่า คืนนี้เขาจะจัดงานเลี้ยงงานแต่งงานเพื่อสร้างความบันเทิงให้กับแขกถ้าเจ้าไม่มา
หลินกวง และครอบครัว หลิน จะกวาดล้างในเมือง และเจ้าจะตกอยู่ในความเสี่ยงเอง!“หลัวเส้าหยานกล่าว”ยังมีคนที่เย่อหยิ่งเช่นนั้นผู้หญิงที่ปล้นมามีความแตกต่างกันอย่างไร?”ดวงตาของจูมิงหลางเบิกกว้าง”ใช่ข้ามาที่นี่วันนี้เพื่อชิมไวน์ชั้นดีในทางกลับกัน ข้าต้องการดูจริงๆว่าผู้หญิงคนนั้นดื้อรั้นหรือไม่แต่ผู้หญิงคนนั้นอาจจะ
ตามเต็มใจไปด้วย เพราะนางก็จะได้แต่งตัวสวยเร็วๆ นี้ การเข้าร่วม. ท้ายที่สุด พวกเขาเป็นบุตรของหลินจ้าวผู้หญิง
หลายคนไม่จําเป็นต้องถูกบังคับ ดังนั้นพวกนางก็แค่สวมกอดแขน” หลี่เส้าหยาน กล่าวดวงตาของเขาเป็นประกายด้วย
รูปลักษณ์พิเศษสําหรับการแสดงที่ดี!
