ตอนที่ 104 คุณพักก่อนเถอะ
พบว่าตนเองพันตัวหลินหยางไว้เหมือนหลาหมึก หน้าของจ้าวจินฟ่งแดงทันที มองดูหลิน หยางสายตาเขินอาย
มองดูหลินหยางดีๆ พบว่าไอ้หมอนี่ยังหลับอยู่ หัวใจที่เต้นแรง ค่อยๆหายใจออกยาวๆ
ค่อยๆวางขาที่ทับไว้บนตัวหลินหยางออก ทันใดนั้นรู้สึกถึงความรู้สึกที่ส่งมาในมือ ในใจจ้าวจินฟ่งกระตุก พลังงานที่ร้อนส่งมา จ้าวจินฟ่งเรียนเรื่องแพทย์ ทันใดนั้นก็รู้ว่าเป็นอะไร
ในใจเต้นไปหลายที ตอนที่จ้าวจินฟ่งจะดึงมือกลับ แต่เหมือนมีความสนใจต่อหลินหยาง ลังเลไปสักพัก กวาดมองหลินหยาง พบว่ายังนอนอยู่ มือที่เดิมทีจับที่บางที่ของหลินหยางไว้ ค่อยๆคลำเบาๆบนนั้น
สังเกตดูขนาดของหลินหยาง ในปากพูดเบาๆ “ใหญ่จัง!”
หลินหยางที่แกล้งหลับบนเตียง ในใจเหมือนมีม้าพันตัวกำลังวิ่งอยู่ เดิมทีความรู้สึกที่เร่าร้อนนั้น คชตอนนี้หนักกว่าเดิม
กางเกงในปกปิดงูยาวของเขาไว้ไม่ได้ ตอนที่จ้าวจินฟ่งสัมผัสถึงยอดสุด มือสั่นเล็กน้อย มองดูหลินหยาง พบว่าเขาไม่มีท่าทีที่จะตื่น จึงโล่งใจไปที
ในตอนที่หลินหยางคิดว่าจ้าวจินฟ่งจะหยุดแค่นี้ ทันใดนั้นมีมือล้วงเข้าไปในกางเกงใน คลำไปมาในกางเกงในเบาๆ
ความรู้สึกสบายส่งมา หลินหยางแทบทนไม่ไหว อดทนไม่ให้ไฟลุกขึ้น หลับตาไว้
สัมผัสอยู่ตรงนั้นสักพัก จ้าวจินฟ่งดึงมือออกมาด้วยความรู้สึกไม่อยากจากไป สุดท้ายยังพูดไปหนึ่งคำ “ใหญ่ขนาดนี้ จับดูครั้งแรกก็ไม่เลวนะ แกร่งกว่าในหนังจริงๆ”
“ในหนังใหญ่แค่ไหนเหรอ?”
“เล็กกว่าคุณครึ่งหนึ่ง…..หา!ไอ้ลามก คุณตื่นเมื่อไหร่?”ข้างหูส่งเสียงของหลินหยางมา จ้าวจินฟ่งพูดความจริงออกมาโดยไม่ตั้งใจ เมื่อได้สติจึงนึกขึ้นได้
“พึ่งตื่น ผมได้ยินแค่คำเดียว อย่างอื่นไม่รู้อะไรเลย “หลินหยางพูดอย่างตั้งใจ
มองดูสายตาสดใสของหลินหยาง ไม่มีอาการที่พึ่งตื่นนอนเลย?ในใจจ้าวจินฟ่งทั้งอายทั้งโมโห พูดว่า”คุณแกล้งหลับใช่ไหม!ลามกจริงๆเลย!”
“ตอนแรกพึ่งหลับ แต่เห็นคุณแบบนั้นผมก็กลัวคุณอาย ก็เลยทนไว้ สุดท้ายทนไม่ได้จริงๆ ขอโทษด้วยละ”หลินหยางรีบขอโทษ
“คุณอยากตายเหรอ ฉันจะตีให้ตายเลย!”จ้าวจินฟ่งคว่ำตัวลงไปที่หลินหยาง ทับไว้บนตัวของหลินหยาง กำปั้นแล้วทุบไปที่บนร่างกายของหลินหยาง
หลินหยางรู้สึกว่าขานุ่มเรียวสองขาทับไว้บนตัวของตนเอง พื้นที่ที่ออกศึกของตนเองจ่อไว้ด้านหลังของเธอ ถึงแม้จะมีกางเกงในกั้น แต่ความรู้สึกแบบนั้นก็ยังคงชัดเจน
จ้าวจินฟ่งโมโหอยู่ไม่ทันสังเกต รู้แค่ไประบาย ยังไงจ้าวจินฟ่งทุบตีร่างกายของหลิน หยาง หลินหยางก็ไม่รู้สึกเจ็บ รอเธอทุบตีเสร็จ สองมือจับมืออมชมพูดเล็กๆของเธอไว้
“พอแล้วๆ ผมไม่ได้ว่าอะไรคุณสักหน่อย คุณพอหรือยัง”หลินหยางหัวเราะ
เห็นรอยยิ้มล้อเลียนบนใบหน้าของหลินหยาง จ้าวจินฟ่งยิ่งอายกว่าเดิม มือน้อยๆพยายามดิ้นออกจากมือของหลินหยาง แต่หลินหยางแรงเยอะ เธอขยับไม่ได้เลย
“ไอ้คนชั่ว กล้าแกล้งหลับ น่าโมโหจริงๆเลย”จ้าวจินฟ่งพูดด้วยความโมโห
“ใครจะไปรู้ว่าสุดท้ายคุณจะไปจับที่นั่นละ”หลินหยางรู้สึกน้อยใจ
“คุณยังพูดอีก “ตอนที่จ้าวจินฟ่งดิ้นรน ก้นของเธอหมุนไปมา ทันใดนั้นรู้สึกได้ว่าในก้นเหมือนมีอะไรดันไว้ ร่างกายของเธอชา
ถึงตอนนี้เธอจึงคิดได้ว่า ถึงตนเองจะใส่เสื้อไว้ แต่ข้างล่างใส่แค่กางเกงในไว้ เมื่อก้มหน้าลงไปมอง กางเกงในสีดำของตนเอง ปรากฏอยู่ตรงหน้าหลินหยาง
“มองพอหรือยัง?”จ้าวจินฟ่งตาแดงเล็กน้อยแล้วพูด
เห็นจ้าวจินฟ่งที่เปลี่ยนสีหน้าทันทีแบบนี้ ในใจหลินหยางรู้สึกตกใจ รีบใช้ผ้าห่มปิดจ้าวจินฟ่งไว้ พูดด้วยความอ่อนโยน “ผมไม่เห็นอะไรเลย”
“คุณดูแล้วยังไม่ยอมรับอีก ไอ้เลว!”จ้าวจินฟ่งพูดด้วยความโมโห
“พอๆๆ ผมยังอยากดูอีกพอใจยัง คุณให้ผมดูอีกได้ไหม?”หลินหยางสวนกลับ
“คุณเคยดูแล้วนิ จะดูอีกทำไม?”จ้าวจินฟ่งจ้องมองหลินหยางด้วยความไม่พอใจ ค่อยๆพลิกผ้าห่มออก ทันใดนั้นขาที่เรียวสวยปรากฏตรงหน้าของหลินหยาง
มองดูขาที่นุ่มลื่น หลินหยางอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายเข้าไป
“ดูซิดู ไม่เคยเห็นผู้หญิงหรือไง?”
“เคยเห็นผู้หญิง แค่ไม่เคยเห็นที่สวยขนาดนี้มาก่อน “หลินหยางหัวเราะ สองมือยื่นไปแตะที่ขาเรียวสวยคู่นั้น
จ้าวจินฟ่งไม่ได้หลบ นอนอยู่บนเตียงกับหลินหยาง ปล่อยให้หลินหยางทำไม่ดีไม่ร้ายกับตนเอง
หลินหยางได้ฝึกวิชามังกรและหงส์ มีแรงดึงดูดต่อผู้หญิงมาก ภายใต้การกระทำของหลินหยาง จ้าวจินฟ่งเริ่มหายใจเร็วขึ้นเหงื่อหอมๆไหลลงมา
มองดูจ้าวจินฟ่งที่ครึกครื้นตาม ในใจหลินหยางร่าน ยื่นมือเข้าไปในเสื้อของจ้าวจินฟ่ง จะเข้าไปคลำในนั้น
จ้าวจินฟ่งปัดมือของเขาทิ้งไปสองครั้ง แต่ไม่นานก็ปล่อยมือของเขาโดยเร็ว มือที่ใหญ่ของหลินหยางคลำขึ้นไปจากหน้าท้องจ้าวจินฟ่ง ไม่นานก็คลำไปถึงก้อนเนื้อสองก้อนที่ดึงดูดคน
ตอนที่จ้าวจินฟ่งนอนไม่ได้ใส่เสื้อใน หลินหยางกำไว้ในมือรู้สึกนุ่มมาก นิ้วมือปัดเล่นไข่มุกสองลูกอย่างเบาสบาย พื้นที่ที่เซนซิทีฟถูกผู้ชายจับโดน จ้าวจินฟ่งคราง ร่างกายนอนบนเตียงโดยที่ไม่มีแรง
มือใหญ่ของหลินหยางเหมือนงูเลื้อยไปเลื้อยมา ไม่นานก็แยกอีกมือไปในป่า สัมผัสหลุมโคลนที่เต็มไปด้วยของเหลว หลินหยางหัวเราะ
จ้าวจินฟ่งที่ยังซิง จะทนหลินหยางคุกคามได้อย่างไร ทนไม่ไหวกับการปลุกเร้า ในที่สุดเธอก็ส่งเสียงครางเสียวออกมา
ลืมตาขึ้นอย่างยากเย็น จ้าวจินฟ่งผลักหลินหยางออก แต่อีกเสียงหนึ่งเรียกร้องให้เธอมีความสุขกับการลูบคลำของหลินหยาง
เห็นจ้าวจินฟ่งไม่ได้ปฏิเสธ หลินหยางยิ่งกล้ากว่าเดิม ถอดกางเกงในของจ้าวจินฟ่งออก จากนั้นถอดของตนเองอย่างรวดเร็วด้วย ทับไว้บนตัวของจ้าวจินฟ่ง
เปิดเสื้อบนของจ้าวจินฟ่งขึ้น หลินหยางก้มตัวลงอมไข่มุกไว้ในปาก งูยาวจ่อไว้หน้าปากถ้ำ
“ไม่เอา”จ้าวจินฟ่งหน้าแดง หลับตาไว้แล้วดิ้นรน
ร่างกายของหลินหยางขยับไปข้างหน้าเล็กน้อย จ้าวจินฟ่งขมวดคิ้ว “เจ็บ หลินหยางปล่อยฉันนะ!”
หลินหยางรีบหยุดการกระทำ ถูกจินฟ่งเรียก เขาก็ตั้งสติกลับมาได้ คนที่ฝึกวิชามังกรและหงส์ คนที่ซิงมีแรงดึงดูดต่อพวกเขามาก ก็ไม่โทษเขาที่เมื่อกี้ไม่มีสติ
สัมผัสความแน่นของบนหัวงู หลินหยางเอาร่างกายออกด้วยความเสียดาย จากนั้นบีบที่ก้อนหิมะสองก้อนของจ้าวจินฟ่ง หายใจออกยาวๆ “ไอ้ปีศาจน้อย คุณเกือบยั่วผมได้สำเร็จแล้ว”
จ้าวจินฟ่งหายใจเข้าออกอยู่บนเตียงพร้อมกับใบหน้าแดง คิดถึงสภาพเมื่อกี้ ใจของเธอเต้นแรง ใบหน้าเขินอายมองดูหลินหยาง ดุว่า”ไอ้เลว กล้ามาเอาเปรียบฉัน”
หลินหยางหัวเราะ จากนั้นหายใจเข้าออกสองสามที ในที่สุดก็สามารถกดไฟร้ายที่อยู่ในร่างกายดับจนได้
หลังจากใส่เสื้อผ้าเสร็จ หลินหยางพาจ้าวจินฟ่งที่ทั้งโกรธทั้งอาย เดินตรงไปที่ร้านอาหาร
“ใช่แล้ว ที่เจียงหลินมีร้านยาที่ใหญ่หน่อยไหม ผมจะไปซื้อยาหน่อย”ตอนที่กำลังกินข้าวอยู่ หลินหยางถามคำนี้กะทันหัน
ตอนแรกจ้าวจินฟ่งยังอยู่ในความคิดที่หลินหยางทำไม่ดีกับตนเองอยู่ ได้ยินหลินหยางถาม ความคิดก็เริ่มปล่อยวางได้บ้าง เอ่ยปากตอบ “ร้านที่ใหญ่ที่สุด น่าจะเป็นร้านยาสารพัด”
“ร้านยาสารพัด?”ในใจหลินหยางกระตุก สถานที่นี้ทำไมเหมือนของเมืองเจียงหลิง?
“เกี่ยวข้องอะไรกับร้านในเมืองเจียงหลิงเหรอ?”หลินหยางอดไม่ได้ที่จะถาม
“เหมือนว่าร้านในเมืองเจียงหลิง เป็นสาขาแยกจากเมืองจินหลิง ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน”จ้าวจินฟ่งส่ายหัวแล้วพูด
เมื่อหลินหยางได้ยินเช่นนี้ “คุณรู้ว่าอยู่ที่ไหนไหม?ตอนเย็นคุณพาผมไปดูหน่อย”
“รู้ ตอนเย็นคุณตามฉันไปละกัน”จ้าวจินฟ่งพยักหน้า
หลังจากกินข้าวเสร็จ หลินหยางส่งจ้าวจินฟ่งไปที่คลินิก สักพักก็มีคนป่วยสองคนมารักษา สองคนนี้ก็ได้รับการแนะนำจากคนป่วยเมื่อวาน
หลินหยางเบิกยาให้สองคนนี้เสร็จ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น ดูเบอร์แล้วเป็นของหยางเฟิน หลิน หยางบอกกับจ้าวจินฟ่ง ก็เดินออกไปจากร้านแล้ว
หยางเฟินยืนอยู่หน้ารถของเธอ มองดูหลินหยางเดินมา รีบโบกมือให้หลินหยาง
หลินหยางเดินไปข้างๆหยางเฟิน จากนั้นพาหยางเฟินเดินตรงไปในห้อง
หลังจากปิดประตู หลินหยางก็อุ้มหยางเฟินขึ้นเตียง วางไว้บนเตียง จากนั้นเริ่มนวด
“ทำไม ไม่ได้เจอกันแค่แป๊บเดียว น้องก็คิดถึงน้าขนาดนี้แล้วเหรอ?”หยางเฟินหัวเราะ เปิดเสื้อบนออก
หยางเฟินในวันนี้ก็ยังคงเป็นกระโปรงสั้นและถุงน่อง ด้านบนใส่เสื้อเชิ้ตไว้
นวดกระต่ายในมือ หลินหยางก็ไม่อธิบาย ตอนแรกถูกจ้าวจินฟ่งยั่วจนไม่มีที่ระบาย ตอนนี้หยางเฟินมาได้ถูกเวลามาก
เพื่อไม่ให้กางเกงในสกปรก หยางเฟินถอดกางเกงในทิ้ง นั่งตรงหน้าหลินหยาง ให้หลิน หยางนวดให้ตนเอง
ประมาณห้านาที หยางเฟินก็ทนไม่ไหวแล้ว ปากที่แดงจูบไปที่ปากของหลินหยาง มือน้อยๆไปดึงกางเกงของหลินหยาง
หลังจากปล่อยของหลินหยางออกมา หยางเฟินหน้าแดง ใช้ก้นทับลงไป หลินหยางรู้สึกว่าถูกพื้นที่ที่สบายห่อหุ้มไว้ ก็เริ่มให้ความร่วมกับกับหยางเฟินในการเขย่า
ภายใต้การช่วยสุดแรงของหลินหยาง เสียงครวญครางของหยางเฟินเต็มไปทั่วห้อง มองดูสายตาลึกลับของหลินหยาง พูดด้วยเสียงแอ๊บ “คุณนี่มันช่างกล้าจริงๆ เคยเห็นฉันไม่กี่ที ก็ได้ฉันแล้ว ถ้าเป็นไปตามแบบนี้ ต่อไปคุณจะทำร้ายผู้หญิงเท่าไหร่กัน”
“ทำร้ายอะไรกัน นี่มันคุณยินดีผมก็ยินดี ไม่ใช่ผมไปยั่วคนอื่นสักหน่อย”หลินหยางพูดด้วยความน้อยใจ
“ความหมายของคุณคือน้าเฟินยอมให้คุณกินใช่ไหม?”หยางเฟินยิ้มแล้วถาม
“ที่ไหน พวกเราอยู่ด้วยกันโดยธรรมชาติ “แน่นอนว่าหลินหยางไม่ยอมพยักหน้าหรอก ก็เลยต้องรีบหาเหตุผลออกมา
“ห้าๆ ถือว่าคุณยังรู้กาลเทศะ แต่ว่าของล้ำค่านี้ของคุณฉันก็เริ่มชอบมันละ มิน่าละเสี่ยวเยว่ถึงได้ชอบคุณขนาดนี้”หยางเฟินพูดจบร่างกายแข็งทันที จากนั้นคือการสั่น ในปากร้องเสียงครางเสียวออกมาไม่หยุด
หลินหยางหัวเราะร้ายๆ จากนั้นเริ่มต่อสู้กันอย่างเมามัน
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป หยางเฟินทนไฟของหลินหยางไม่ไหวอีกต่อไป นอนหมดแรงอยู่บนเตียงขอให้เขาไว้ชีวิต
หลินหยางไม่ยอมปล่อยหยางเฟินไปหรอก ระเบิดใส่หยางเฟินไม่หยุด ในห้องเต็มไปด้วยกลิ่นไอความรักที่เข้มข้น
หลังจากหนึ่งชั่วโมงผ่านไป ในที่สุดหลินหยางก็ได้หยุดร่างกายลง คลื่นอุ่นๆพ่นเข้าไปสู่ร่างกายของหยางเฟิน
หยางเฟินนอนคว่ำบนเตียงด้วยความอ่อนเพลีย สายตาเต็มไปด้วยความอิ่มเอมใจ
หลินหยางและหยางเฟินพัวพันกันสักครู่ นวดให้เธอฟื้นฟูกลับมาสู่สภาพเดิม ก็ได้ส่ง หยางเฟินกลับไป
หลินหยางกลับไปถึงคลินิก มองดูจ้าวจินฟ่งที่กำลังรักษาคนป่วย นั่งข้างๆเธอแล้วรักษาคนป่วยอื่นๆ
“สาวน้อย ของป้าให้น้องชายคนนั้นช่วยรักษาดีกว่า ครั้งนี้รบกวนคุณละนะ”จ้าวจินฟ่งกำลังถามอาการของคนป่วยตรงหน้า คนป่วยคนนั้นกำลังตอบอย่างตั้งใจ เมื่อเห็นหลินหยาง ก็รีบขอโทษจ้าวจอนฟ่ง จากนั้นนั่งไปข้างๆหลินหยาง
เห็นสภาพตรงหน้า หลินหยางแอบหัวเราะเบาๆ ลูบจ้าวจินฟ่งที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความโมโหยิ้มแล้วพูด “เด็กดี คุณพักก่อนเถอะ”
