ตอนที่ 110 แผนของคนสวย
มองดูสะโพกที่เด้งของเซียวหวี่ ดูเธอบิดสะโพกและแกว่งไปมาเป็นความโค้งที่น่าตกใจ ทันใดนั้นหลินหยางก็ตั้งทันที
นอนอยู่บนเตียงหายใจเข้าลึกๆ หลินหยางกลับไม่มีความรู้สึกอยากหลับ
ทันใดนั้นในหัวกลับคิดถึงตอนที่ต่อสู้กับบอดี้การ์ดของฉางหลง ในใจหลินหยางก็ยังรู้สึกกลัว ถ้าฝีมือของตนเองไม่ถึงระกลางของวิชามังกรและหงส์ละก็ คาดว่าคงหลบไม่ทันแน่นอน
ถ้าตนเองยังอยู่ในระดับต้น สองคนนั้นร่วมมือกันได้ดีขนาดนั้น ตนเองคงหลบไม่ทันแน่นอน และน่าจะได้รับบาดแผล
ในหัวสมองคิดถึงเรื่องของวันนี้ไม่หยุด เมื่อลองคิดดูดีๆ หลินหยางคิดหาวิธีรับมือได้บ้าง
อยู่แบบนี้ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง เวลาเข้าใกล้ตีหนึ่งแล้ว บนหัวของหลินหยาวางชุดนอนที่สะอาดไว้ และครีมอาบน้ำต่างๆ ถอดเสื้อผ้าออกหมด จากนั้นใช้ผ้าเช็ดตัวพันตัวไว้ เดินไปทางห้องอาบน้ำ
ค่ำคืนที่เงียบสนิท คาดว่าเซียวหวี่และหยางวั่นเฉียนก็น่าจะนอนแล้ว หลินหยางเอามือไปเปิดประตูห้องอาบน้ำ แสงของด้านในส่องออกมาทันที
ตาของหลินหยางเปิดกว้างทันที ภาพตรงหน้ามันช่างน่าตกใจจริงๆ
เห็นว่าใต้ฝักบัวของห้องน้ำ เซียวหวี่ยืนอยู่โดยที่เปลือยกายอยู่ ผิวที่ขาวเหมือนนม นุ่มลื่น เปล่งประกาย
เซียวหวี่ยังคงถูครีมอาบน้ำไว้บนตัว บนตัวยังมีฟองน้ำบ้าง ผลไม้สองลูกนั้นทั้งใหญ่ทั้งอวบอิ่ม ขาวอมชมพู ถึงแม้ดูแล้วหนักหน่วง แต่ก็ยังคงยกกระชับอยู่กลางหน้าอก เผยความยืดหยุ่นออกมา
ด้านล่างเอวที่บางมาก เป็นก้นที่กลมโต อวบอิ่มดึงดูดใจคน ภาพของในป่าเห็นลางๆไม่ชัดเจน หลินหยางมองไป ทันใดนั้นรู้สึกผ้าเช็ดตัวบนเอว ถูกของอะไรบางอย่างดันขึ้น
ถึงแม้เซียวหวี่ในตอนกลางวันดูแล้วจะดูกล้าหาญมาก แต่ยังไงก็ยังคงเป็นผู้หญิงที่ไม่ได้แต่งงาน ไม่เคยถูกผู้ชายมองแบบนี้ หลังจากสตั้นไปสักพัก ในดวงตามีความวุ่นวายวาบผ่าน อ้าปากจะตะโกน
หลินหยางตาเร็วมือเร็ว จะให้เธอร้องออกมาได้ไง?ถ้าหยางวั่นเฉียนรู้ขึ้นมา ตนเองคงกลายเป็นคนชั่วแน่ๆ เดินขึ้นไปหนึ่งก้าว ใช้มือที่ใหญ่ของตนเองปิดปากของเซียวหวี่ไว้
“อือๆ……..”เซียวหวี่ดิ้นรน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะมือของหลินหยางมีแรงเยอะมาก ไม่สามารถหลุดออกมาจากมือของเขาได้ ทำได้แค่ส่งเสียงอือๆออกมา
“โอ๊ย คุณอย่าหาเรื่องให้มันมากได้ไหม นี่ก็เที่ยวคืนแล้ว ผมจะไปรู้ได้ไงว่าคุณอาบน้ำอยู่ คุณอย่าร้องนะ ถ้าคุณปู่หยางได้ยิน คงคิดว่าชักน้ำเข้าลึก ชักศึกเข้าบ้านอีก”หลินหยางพูดเบาๆด้วยความรวดเร็ว
เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยาง เซียวหวี่ค่อยๆสงบลง และหยุดดิ้นรน
ในตอนที่หลินหยางกำลังจะปล่อยมือ ก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด
ตอนแรกหลินหยางคิดว่าในห้องอาบน้ำไม่มีคน ดังนั้นจึงพันผ้าเช็ดตัวแบบง่ายๆ ท่าทางเมื่อกี้ ทำให้ผ้าเช็ดตัวที่เดิมทีพันไว้ไม่แน่น หล่นลงมาอย่างกะทันหัน หลินหยางก็เปลือยกายเหมือนเซียวหวี่ที่อยู่ตรงหน้า
ตอนที่ปิดปากของเซียวหวี่ไว้ หลินหยางไม่ทันดูสิ่งอื่นๆ ณ ตอนนี้ทั้งสองคนอยู่ติดกัน ก้อนเนื้อสีขาวที่สูงโด่งของเซียวหวี่ อีกแค่นิดเดียวก็จะเข้าใกล้หลินหยาง และอุปกรณ์ของหลินหยาง ณ เวลานี้กลับตรงไปที่ผืนป่าของเซียวหวี่
ทันใดนั้น บรรยากาศดูอึดอัด และมีความสวยงามที่เลือนราง
รู้สึกว่ามีของดันมาพื้นที่ที่เซนซิทีฟของตนเอง ร่างกายของเซียวหวี่รู้สึกสั่น ท่าการสั่นนี้ ก้อนเนื้อสองก้อนของตนเอง ไข่มุกอมชมพูสองลูกไหลผ่านหน้าอกของหลินหยาง วินาทีนั้นมีความรู้สึกถูกปลุกเร้า เกือบทำให้เซียวหวี่ครางออกมา
“คุณ!ไหนบอกว่าไม่เอาเปรียบฉันไง!”หน้าของเซียวหวี่แดง ดวงตามองดูอุปกรณ์ร้ายๆของหลินหยาง
เธอเป็นคนเรียนเรื่องแพทย์แผนจีน และคนในบ้านก็มีความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับแพทย์แผนจีนบ้าง เข้าใจดีเกี่ยวกับอวัยวะของคน ปกติผู้ชายจะยาวประมาณเท่าไหร่ เธอก็รู้บ้าง แต่แบบของหลินหยางที่ใหญ่โตแบบนี้ ทำให้เธอหัวใจเต้นแรง
ของที่ใหญ่ขนาดนี้ถ้าสอดใส่เข้ามา จะทำให้มีความสุขแค่ไหนกัน?
ไม่นานเซียวหวี่ก็หน้าแดงกับความคิดนี้ของตนเอง ไม่รอให้หลินหยางอธิบาย ก็ผลักหลินหยางเดินออกไป “รีบไสหัวไปนะ ถ้าไม่ไปอีกเดี๋ยวฉันร้องละนะ!”
หลินหยางได้ยินเช่นนี้ไม่กล้าอยู่นาน รีบเดินออกไปข้างนอก
หลังจากกลับไปถึงห้องนอน หลินหยางรู้สึกตนเองโชคร้ายจริงๆ ทำไมถูกคนอื่นเข้าใจผิดแบบนี้ ไม่นานก็ย้อนคิดถึงรูปร่างของเวียวหวี่ที่ดึงดูดใจคน เนื้อสีขาวที่อวบอิ่ม แค่มองดูก็มีความรู้สึกอยากปรับปราม
คิดไปคิดมา เดิมทีพื้นที่ที่ยกสูงขึ้น ตอนนี้ยิ่งขยายกว่าเดิม
คลายผ้าเช็ดตัวออก หลินหยางนอนไว้ที่เตียงด้วยความท้อใจ หายใจเข้าออกลึกๆ เพื่อดับไฟความต้องการในใจให้ดับ
หลังจากหายใจเข้าลึกๆหลายที หลินหยางรู้สึกดับไฟไม่ได้เลย หลินหยางที่เคยชิมรสชาติของผู้หญิงแล้ว ตอนนี้ไม่ยอมช่วยตนเอง ทำได้แค่รอเซียวหวี่จากไป แล้วตนเองค่อยไปอาบน้ำเย็นให้สดชื่น
เสียง“อี้แอ๊ด”ดังขึ้น ตอนที่หลิหยางเหม่อลอย ห้องนอนของหลินหยางถูกเปิดออกมาทันที เซียวหวี่พันผ้าเช็ดตัวเดินเข้ามา ผมเปียกเล็กน้อย แก้มแดงๆยืนอยู่หน้าประตู ผ้าเช็ดตัวปกปิดรูปร่างที่สมบูรณ์แบบไว้ไม่ หน้าอกถูกปิดไว้ครั้งหนึ่ง ให้ความสวยงามที่เลือนราง
“คุณ!ทำไมคุณไม่ใส่เสื้อ!”ตอนที่หลินหยางคอแห้งปากแห้ง ใบหน้าของเซียวหวี่ยิ่งแดงกว่าเดิม ชี้หลินหยางล้าพูด
หลินหยางได้ยินเช่นนี้จึงตั้งสติได้ รีบเอาผ้าเช็ดตัวมาปิดไว้ แต่เครื่องมืออาชญากรรมนั้น ก็ยังคงทำให้ผ้าเช็ดตัวนูนสูงขึ้นเหมือนเดิม
หลินหยางอยากจะใช้มือไปปิดไว้ แต่ก็รู้สึกไม่ควร ในเวลานั้นเขาไม่รู้จะทำยังไงดี
เซียวหวี่ที่เดิมทียังเขินอาย เห็นท่าทางที่หลินหยางไม่รู้จะทำยังไง อดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมา
เสียงหัวเราะนี้เหมือนแสงอาทิตย์ที่อบอุ่นในหน้าหนาว ละลายบรรยากาศอึดอัดนี้จนหมดไป หลินหยางหน้าแดงแล้วพูด “มันเป็นปฏิกิริยาธรรมชาติ ภาพที่เมื่อกี้เห็นมันเร่าร้อนเกินไป”
“เร่าร้อนจริงๆเหรอ?ภาพที่ฉันเห็นเมื่อกี้ก็เร่าร้อนเหมือนกัน”เซียวหวี่นั่งลงข้างๆของหลิน หยาง กลิ่นหอมอ่อนๆพุ่งเข้าจมูกของหลินหยาง
ผ้าเช็ดตัวสั้นมาก หลังจากที่ปิดเกาะนกแก้วด้านล่างแล้ว ถ้าอยากจะปิดซาลาเปาสองก้อนด้านบนก็ยากหน่อย ซาลาเปาที่ใหญ่นั้นเผยออกมาครึ่งหนึ่ง เหลือแค่ไข่มุกยังไม่ได้เผยความสวยออกมา
เหวลึกๆถูกบิดออกมาจากตรงกลาง หลินหยางมองจนตาเหลือก ด้านล่างยิ่งอยากจะลุกขึ้นมาต่อสู้
“ฮิฮิ คุณดูอะไร?”เซียวหวี่ยิ้มแล้วถาม
“มองดูว่าร่างกายคุณแข็งแรงไหม มองดูสักพัก จริงด้วยที่ปกติคุณดูแลสุขภาพได้ดี ร่างกายคุณจึงได้แข็งแรงขนาดนี้”หลินหยางหาเหตุผลไปเรื่อย
เซียวหวี่บังปากหัวเราะไม่หยุด ก้อนนุ่มนิ่มที่อยู่กลางอกสองก้อนนั้น ก็เขย่าไปตามเสียงหัวเราะ หลินหยางมองดูจนตาลายไปหมด
“หื้ม คุณขี้โม้ ไอ้หนุ่ม เรื่องวันนี้ พวกเราต้องมาคิดบัญชีกันดีๆ”เซียวหวี่พูด
“คิดบัญชีอะไร ผมยังไม่ได้ทำอะไรคุณเลย นั่นมันอุบัติเหตุนะ?”หลินหยางรีบอธิบาย
“หื้ม คุณบอกว่าเป็นอุบัติเหตุก็อุบัติเหตุ?คุณเห็นร่างกายของฉันหมด จากนั้นบอกแค่ว่าเป็นอุบัติเหตุก็ได้แล้วงั้นเหรอ?คุณเชื่อไหมว่าฉันจะไปฟ้องคุณปู่เดี๋ยวนี้?”เซียวหวี่เห็นหลินหยางไม่พอใจ ในใจรู้สึกได้ใจและหยิ่ง
หลินหยางรู้ตัวว่าตนเองเถียงไม่ไหว ยังไงตนเองก็ดูคนอื่นจนหมดเปลือก แค่ถามด้วยความอ่อนข้อ”งั้นคุณจะให้ทำยังไง?”
“ทำยังไง?คุณมาห้องของฉันหน่อย!”เซียวหวี่มองดูหลินหยางแล้วพูด
“งั้นเดี๋ยวผมใส่เสื้อก่อน “หลินหยางพูด
“ไม่ต้อง ตามมาเลย “เซียวหวี่ดึงแขนของหลินหยางไว้แล้วพูด
หลินหยางก็ไม่รู้จะทำยังไง ทำได้แค่พันผ้าเช็ดตัวไว้ บางพื้นที่นูนสูงขึ้นมา รู้สึกอายเหลือเกิน โทนสีในห้องส่วนใหญ่เป็นโทนอบอุ่น ดูน่ารักและอบอุ่น
ตามเซียวหวี่มาถึงห้องนอน หลังจากเปิดประตัวเข้าไป
บนเตียงที่ใหญ่ วางหมีตัวใหญ่สีเนื้อไว้หนึ่งตัว การตกแต่งในห้องมีการ์ตูน เผยให้เห็นว่าในใจของเซียวหวี่ยังมีความเป็นเด็กบ้าง
“นั่งเถอะ”เซียวหวี่ตบข้างเตียงของตนเอง
หลินหยางนั่งลงไปด้วยความกังวลใจ ในใจแอบคิดว่าสาวน้อยคนนี้พาตนเองมาห้องของเธอกลางดึกแบบนี้ ตกลงว่าจะทำอะไรกันแน่
“คุณพูดซิว่าวันนี้คุณแอบดูเรืองร่างของฉัน จะทำยังไง?”เซียวหวี่ทำปากจู๋แล้วถามหลินหยาง
“อันนี้มันเป็นอุบัติเหตุจริงๆ คุณก็รู้นิ ผมจะไปรู้ได้ไงว่าเที่ยงคืนแล้วคุณยังไม่นอน”หลิน หยางพูดด้วยความถอดใจ
“คุณจงใจแน่นอน ฉันอาบน้ำอยู่ข้างใน คุณจะไม่ได้ยินเสียงได้ไง?อีกอย่างคุณเห็นฉันจนหมดเปลือกแล้ว ไม่มีการตอบสนองใดๆเลย?หลินหยาง คุณยังเป็นผู้ชายไหม?”เซียวหวี่ถามด้วยความโมโห
“คุณจะเอายังไง?”หลินหยางถามด้วยความอึดอัดใจ
“ฉันจะเอายังไง?”สายตาของเซียวหวี่มีความรู้สึกสำเร็จวาบผ่าน หลินหยางเห็นแล้วในใจกระตุก สาวคนนี้ตกลงว่าอยากทำอะไรกันแน่
ในตอนที่หลินหยางกำลังสับสน เซียวหวี่ดึงผ้าเช็ดตัวบนตัวลงมา เนื้อนุ่มๆที่เดิมทีปิดไว้แค่ครึ่งหนึ่งตอนนี้เปิดออกหมด
ไข่มุกแดงๆนั้นเล็กและน่ารัก ฝังไว้ที่ก้อนเนื้อใหญ่สองก้อนนั้น สวยงามมากเป็นพิเศษ ภูเขาสองลูกที่ตั้งอยู่ เย้ายวนใจเหลือเกิน ดึงดูดดวงตาของหลินหยางทุกวินาที
หลินหยางกลืนน้ำลายเข้าไป ดวงตาพร่ามัว กดความรู้สึกที่อยากจะพุ่งขึ้นไป มองดูเซียวหวี่แล้วถามด้วยความลำบาก”คุณอยากทำอะไร?”
“ทำอะไร?ก่อนหน้านี้คุณแอบมองฉันอาบน้ำในห้องน้ำ ตอนนี้เข้ามาในห้องฉัน ตั้งใจจะข่มขืนฉัน ใช่ไหม?”เซียวหวี่พูดขึ้นมากะทันหัน
ในใจหลินหยางมีความรู้สึกไม่ดีวาบผ่าน ไอ้เด็กนี่มันจงใจล่อตนเองเข้ามา จากนั้นโยนความผิดให้ตนเอง?
“คุณ…..”อยากจะพูดคำว่าไร้ยางอาย แต่หลินหยางกลับพูดไม่ออก ตอนนี้ตนเองอธิบายยังไงก็ไม่มีใครเชื่อแล้ว
“ฉันยื่นข้อเสนอให้หนึ่งข้อละกัน ถ้าคุณตกลงก็แล้วไป ถ้าหากไม่ งั้นฉันก็จะร้องว่าคุณทำไม่ดีต่อฉัน!”เซียวหวี่ถามหลินหยางด้วยความรู้สึกได้ใจ
หลินหยางถอนหายใจด้วยความถอดใจ “พูดเถอะ คุณอยากทำอะไรกันแน่?”
“ง่ายมาก โรงพยาบาลสูติเวชในเมืองเจียงหลิง ฉันเป็นประธานโรงพยาบาลในนั้น ฉันอยากให้คุณไปเป็นหมอให้ฉัน ทุกเดือนให้คุณหนึ่งหมื่นหยวน และมีค่าโบนัสรายเดือน เงินเดือนนี้สำหรับคุณ อาจจะน้อย แต่ถ้าคุณไม่ตอบตกลง ผลสุดท้ายคุณน่าจะรู้”เซียวหวี่จงใจชี้ไปที่ภูเขาขาวๆสองลูกของตนเอง นิ้วมือกดลงไปตรงนั้น เผยความนุ่มเด้งออกมา นุ่มลื่นมาก
หลินหยางดูแล้วคอแห้งปากแห้ง เมื่อเทียบดูข้อได้ข้อเสียยิ้มด้วยความขมขื่น เซียวหวี่ยอมดึงผ้าเช็ดตัวทิ้งให้ตนเองมอง ถ้าตนเองไม่ตอบตกลง คาดว่าน่าจะร้องจริงๆ ถึงตอนนั้นตนเองมีร้อยปากก็ยากที่จะพูดให้เข้าใจได้
ถึงแม้ว่าจะไม่ชอบการข่มขู่ แต่ว่ามีสวัสดิการหน้าอกของเซียวหวี่ ในใจหลินหยางก็รู้สึกสมดุลขึ้นมามาก
“เงินเดือนหนึ่งหมื่นได้อยู่ โบนัสของผม ผมจะเอาห้าสิบเปอร์เซ็นต์ อีกอย่างผมต้องเรียน ทุกเย็นวันอังคารกับวันเสาร์มาทำงานทุกวัน วันอื่นมีเวลาค่อยมา ไม่มีเวลาก็ไม่มา ปัญหาอย่างอื่นที่ทางโรงพยาบาลแก้ไขไม่ได้ ผมสามารถมาช่วยดูได้ เวลา เวลาทั้งหมดตอนปีสี่ ถ้าระหว่างนั้นผมมีเรื่องอะไร โรงพยาบาลห้ามมาขัดขวางอิสระของผม”หลินหยางนับนิ้วมือเรียกร้องข้อตกลงของตนเอง
“คุณ!คุณก็หน้าด้านเกินไป!เงื่อนไขนี้ของคุณไม่ผ่าน!เรื่องที่มาทำงานทุกวันอังคารและวันเสาร์โรงพยาบาลตกลง แต่ถ้าเป็นแบบนี้คุณยังอยากได้เงินเดือนหนึ่งหมื่น และเอาโบนัสรายเดือนห้าสิบเปอร์เซ็นต์ ถ้าฉันให้คุณ คนอื่นจะคิดยังไง?ดังนั้น เวลาทั้งหมดในปีสี่นี้ ความต้องการของคุณสามารถไม่เปลี่ยนได้ แต่เมื่อคุณจบไป คุณต้องมาทำงานที่โรงพยาบาลของฉัน”
“ถ้าไม่คิดว่าจะมาทำงานที่โรงพยาบาลของฉัน ถ้าต่อไปมีคนป่วย คุณก็ต้องมา สวัสดิการอื่นๆก็ไม่มี แต่ยังคงมีโบนัสรายเดือนห้าสิบเปอร์เซ็นต์ เวลาทั้งหมดสามปี ไม่ ห้าปี!”
